Ռայ ջան…Rhayader-ի խոսքերից
Եթե "ցավոք" բառը պատահականություն չի նախադասությանդ մեջ, ուրեմն կարող եմ ուրախացնել քեզ.
Երեխա՛ն է ընտրել ծնվել:
Երեխա՛ն է ընտրել:
Երեխան ծնողի սեփականությունը չի՛: Երեխան ծնողի մի զույգ կոշիկը չի՛, որ ոտքին փոքր էր, դեն գցեց, բայց մինչև օրս երբեմն ափսոսանքով հիշում է:
Դուք այստեղ հիմնականում երեխայի մասին չէ, որ խոսում եք, դուք այստեղ ձեր էգոիզմի մասին եք խոսում: Սկզբունքորեն ճիշտ եք, քանի որ թեման ոչ թե արատավոր երեխայի մասին է, այլ արատավոր երեխա ունեցող ծնողի: Բայց հարցը երբեք նորմալ լուծում չի կարող ստանալ, քանի դուք ձեզ ձեր երեխաների սեփականատերերն եք համարում:
Հարցը լրիվ այլ երանգ կարող էր ստանալ, եթե դուք գոնե մի պահ ձեզ թույլ տայիք մտածել, որ ոչ թե ծնողն է ընտրում երեխային, այլ երեխան է ընտրում ծնողին: Եվ այս դեպքում արդեն ոչ թե երեխան է պարտական ծնողին /չնայած երեխան պարտական չէ ոչ մի դեպքում/, այլ ծնողն է պարտական երեխային, որ նա կոնկրետ այդ մարդուն իր ծնողը լինելու իրավունքն է տվել: Ուղղակի պետք է մի պահ լրջորեն մտածել այդ մասին:
Մեջբերել
Էջանիշներ