ՍՈՎՈՐԱԿԱՆ ՉԳԻՏԱԿՑՎԱԾՈՒԹՅՈՒՆ
ԵՎ
ԽՈՐԻՆ ՉԳԻՏԱԿՑՎԱԾՈՒԹՅՈՒՆ




Ասելով. “չգիտակցվածության արբեր մակարդակներ”, -
դուք ի՞նչ նկատի ունեք:


Ձեզ, հավանաբար, հայտնի է, որ քնած ժամանակ դուք անընդհատ առանց երազների քնի փուլից անցնում եք երազներով քնի փուլին և հետ: Նույնն էլ տեղի է ունենում արթուն վիճակում. մարդկանց մեծամասնութույնը տեղաշարժվում է ընդամենը սովորական և խորին չգիտակցվածության վիճակների միջև: Սովորական չգիտակցվածության տակ ես նկատի ունեմ նույնացնելը քեզ քո սեփական մտավոր պրոցեսների, հույզերի, ռեակցիաների, ցանկությունների, համակրանքների և հակակրանքների հետ: Մարդկանց մեծամասնության համար դա բացարձակապես նորմալ երևույթ է: Այդ վիճակում ձեզ կառավարում է էգոիստական միտքը: Դուք կտրված եք ձեր Լինելությունից: Ընդ որում դուք ձեզ խորինս դժբախտ չեք զգում և սուր ցավ էլ չեք ապրում: Դա, ավելի շուտ, անանցողիկ ճնշվածության, տագնապի, դժգոհության, թախծի և ջղագրգռության միապաղաղ զգացում է: Այն ձեր “նորմալ” կյանքի մասն է համարվում, այդ պատճառով դուք, ամենայն հավանականությամբ, նույնիսկ չեք էլ ընկալում այդ ֆոնը, ինչպես չեք ընկալում միացրած օդակարգավորիչի ցածր հաճախականության միապաղաղ աղմուկը: Փոխարենը, երբ օդակարգավորիչը հանկարծ դադարում է գվվալ, դուք թեթևություն եք զգում: Շատերն օգտագործում են ալկոհոլը, թմրադեղերը, սեքսը, ուտելիքը, աշխատանքը, հեռուստացույցը և նույնիսկ առևտուրը որպես յուրօրինակ ցավազրկող միջոցներ, որոնց օգնությամբ ենթագիտակցաբար փորձում են պայքարել անբավարարվածության զգացման հետ: Այդ դեպքերում այս կամ այն ժամանցը, որը խելամիտ դոզաներով իսկական հաճույք կպատճառեր, ձեռք է բերում կործանիչ մոլության կամ կախվածության երանգ, որոնք հիվանդագին սիմպտոմների կարճատև թեթևացումից բացի, ուրիշ ոչինչ չեն տալիս:

Ընդհանուր անհանգստության զգացումն աստիճանաբար վերածվում է խորին չգիտակցվածության ցավի: Դա ավելի զգալի և ավելի արտահայտված տանջանքի և հուսալքության վիճակ է: Այն կարող է գալ, երբ ինչ-որ բան ստացվում է ոչ այնպես, ինչպես ցանկանում էիք, կամ երբ ձեր էգոն վտանգի տակ է հայտնվում: Հրահրել այդ կարող է էգոյի բախումը լուրջ փորձության, վտանգի կամ կորստի հետ, լինի դա իրական թե հնարովի, ձեր սեփական կենսավիճակի շրջանակներում կամ մոտիկ մարդու հետ կոնֆլիկտի դեպքում: Դա որակապես նոր վիճակ չէ, այլ ընդամենը սովորական չգիտակցվածության ուժեղացված տարբերակը:

Սովորական չգիտակցվածության վիճակում ներկա պահին դիմադրելու կամ այն հերքելու սովորությունը տագնապ կամ անբավարարվածություն է ծնում: Մարդկանց մեծամասնությունը դա համարում է լրիվ նորմալ երևույթ: Երբ մարդ բախվում է բարդ կենսական վիճակի հետ կամ երբ էգոն իրեն վտանգի մեջ է զգում, այդ դիմադրությունը կարող է ուժեղանալ և հրահրել ծայրահեղ բացասական զգացումներ. զայրույթ, խուճապային վախ, ագրեսիա, դեպրեսիա և այլն: Խորին չգիտակցվածության վիճակը հաճախ ասում է այն մասին, որ ձեր մեջ արթնացել է ձեր ցավագար մարմինը և դուք սկսել եք նույնացնել ձեզ նրա ցավերի հետ: Ֆիզիկական բռնությունը ծագում է միայն խորին չգիտակցվածության պայմաններում: Այն հեշտությամբ բռնկվում է նաև այնտեղ, որտեղ մարդկանց մի խումբ կամ մի ամբողջ ազգ իր կոլեկտիվ էներգետիկական դաշտը գեներացիայի է ենթարկում հզոր բացասական լիցքով:

Ձեր գիտակցության մակարդակի լավագույն ցուցանիշ է ծառայում կենսական դժվարությունները հաղթահարելու ձեր ունակությունը: Իրեն չգիտակցող մարդուն դրանք ստիպում են ավելի խորը սուզվել չգիտակցվածության վիճակի մեջ, այն դեպքում երբ գիտակից մարդն ավելի գիտակցող է դառնում: Դժվարությունները կարելի է օգտագործել որպես խթան դեպի արթնացումը, իսկ կարելի է նաև նրանց թույլատրել քարշ տալ ձեզ դեպի ավելի խոր քուն: Վերջին դեպքում այդ “հարթմնի երազը”, որը տեսնում եք սովորական չգիտակցվածության վիճակում, կվերաճի մղձավանջի:

Եթե դուք չեք կարող ներկա լինել ներկա պահի մեջ նույնիսկ սովորական պայմաններում, ինչպես, օրինակ, երբ միայնակ եք, զբոսնում եք անտառում կամ լսում եք ձեր զրուցակցին, - ուրեմն հավանաբար չեք կարողանա գիտակցվածության վիճակի մեջ պահել ձեզ այն ժամանակ, երբ ձեր մոտ ինչ-որ բան խախտվի, կամ երբ ստիպված լինեք բախվել դժվար մարդկանց կամ ինչ-որ կարևոր բան կորցնելու վտանգով հղի իրավիճակների հետ: Դուք կհայտնվեք ձեր ռեակցիաների իշխության ներքո, որոնք, ըստ էության, միշտ վախի ձև են, և թույլ կտաք նրանց ձեզ քարշ տալ չգիտակցվածության խորքերը: Նման իրավիճակները` ձեր ամրության գերազանց ստուգում են: Այդ դժվարությունները գիտակցվածորեն հաղթահարել կարողանալու ձեր ունակությունը միայն, այլ ոչ թե այն, թե որքան երկար կարող եք նստել փակ աչքերով ու դիտել գունավոր պատկերներ, - կարող է ցուցադրել ձեզ և մնացած բոլորին ձեր գիտակցության զարգացածության մակարդակը տվյալ պահին:

Ահա թե ինչու կարևոր է ձեր կյանքն ավելի գիտակցված դարձնել սովորական պայմաններում, երբ ամեն ինչ հարաբերականորեն ավելի հարթ է ընթանում: Այդ կերպ դուք կուտակում եք ձեր ներկայության ուժը Ներկայի մեջ: Այդ ուժը ձեր ներսում և ձեր շուրջ բարձր թրթիռների էներգետիկական դաշտ է ստեղծում: Ինչպես մութը չի կարող համակերպվել լույսի հետ, այնպես էլ չգիտակցվածությունը, բացասականությունը, բռնությունը և ներքին աններդաշնակությունը չեն կարող փրկվել, հայտնվելով այդ դաշտի գործունեության գոտում:

Երբ դուք սովորեք հետևել ձեր հուզումներին ու մտքերին, ինչը կարևոր պայման է ներկա պահի մեջ ներկա լինելու համար, - դուք, հնարավոր է, կզարմանաք, հայտնաբերելով, թե խոչընդոտների ինչպիսի մշտական ֆոն է ուղեկցում սովորական չգիտակցվածության վիճակին և որքան հազվադեպ եք դուք ապրում իսկական ներքին կոմֆորտ: Մտածողության մակարդակի վրա դուք ներկա պահին դիմադրելու հզոր օջախ կհայտնաբերեք ձեր մեջ դատողությունների, դժգոհության և մտապատկերների տեսքով, որոնք ոչ մի կապ չունեն նրա հետ, ինչ տեղի է ունենում Այժմ և Այստեղ: Իսկ հուզական մակարդակի վրա դուք անորոշ անհանգստություն, լարվածություն, ձանձրույթ կամ վախ կզգաք: Այդ ամենը` մտքի տեսանկյուններն են դիմադրության նրա սովորական ապրելակարգում: