Տարօրինակ պատմություն. քվեարկություն և քննարկումներ

[Mephistopheles]

Նամբի մասին ասեմ, քվեարկեցի իրա օգտին, բայց նենց չի, որ անթերի ա: Շինարարի հետ համաձայն եմ նախ դոմփելն հոմանիշ ունի, որն ավելի հարմար ա, հետո Խու** չէ, Խե** ա, կարդալուց չի հնչում դաժե մտքի մեջ: Քաքն էլ էստեղ միջոց ա, ինքը չի կարա 100 ոռից դուրս եկած վարդ մանուշակի մեջ ընկած լինի 92 թվից: Այֆոնն էլ ռեկլամ չի, ամեն մի հեռախոսի համար չի որ ձեռդ քաքի մեջ կկոխես: Բացի դա արժեքների համեմատություն ա: էս պատմության մեջ տարօրինակ պլաստիկա կա, նույն բանը կարաս մի քանի բառով էլ պատմես, ինչը ես էսօր փորձի համար արեցի մի երկու անգամ: Ոնց որ անեկդոտից պատվածք սարքես, պատմվածքից անեկդոտ, հուսով եմ հեղինակը դեմ չի նման էքսպերիմենտի: Երկու դեպքում էլ իմաստը չի կորում, ուղղակի ծավալը մթնոլորտ պետք ա ստեղծի: Ձեռքի մտցնելու պահը մի տեսակ վերացական ա ստացվել, նկարագրությունները քիչ են , նենց չի որ ուշքս գնում ա տենց տեսարանների համար, բայց կարող ա մարդ կա ծակով զուգարան չի տեսել ու գաղափար չունի թե ինչի մեջ էր էդ տղեն տենց հանգիստ ձեռը մտցնում:

Նամը կարդացի… իմ անվան հետ ասոցոացրին, դրա համար… ասեմ… "Էս Հայաստանն ա, պապական Հայաստանը" տողից հետո դադարեց որպես գրական տեքստ գոյություն ունենալ… ուզում ես գրի քաք, կեղտ, կղկղանք, խույ կամ խեռ… չի փրկի…

…բայց եթե գրողն ուզեցել ա կայֆավատ լինի վրաներս ապա արժեր ավելի երկարացնել, ձգել ու նոր վերջում ասեր "Էս Հայաստանն ա, պապական Հայաստանը…"

պատմվածք չի…

[impression]

Շին, դու կարգին հումորով մարդ ես
ես չէի կարող գրած լինել նամբը, որտև նախ՝ ճիշտ ա, իմ բառապաշարում շատ կան ժարգոնային բառեր, բայց ես դրանք էդ քանակությամբ երբեք շաղ չեմ տալիս, երկրորդ՝ լիքը ուղղագրական/անուշադրության սխալներ կային, որոնք էլի ինձ հետ կապ չունեն, երրորդ՝ երբեք, ոչ մի պարագայում, նույնիսկ գտնվելով աշխարհի ամենահոգեմետ եսիմինչերի ազդեցության տակ չէի կարող գրել, որ կանեփը չոր էր, դրա համար լավ վառվեց, չորրորդ, ՀՀն ունիտազից հանելն իմ երևակայության թռիչքից վեր ա

[impression]

եսիմ որտեղ էլ Ռուֆը հարցրել էր, թե Լիլիթն ինչ կապ ունի մրցույթի հետ
ախպեր ջան, ցանկացած լեգենդ ինքն իրենով արդեն իսկ արտասովոր ու տարօրինակ ա, եթե իհարկե դուք չունեք հարևան Լիլիթ տոտա, ով օձերի հետ ա քնում, վեց ձեռանի երեխեք ա ծնում, շրջագայում ա երկգլխանի առյուծի հետ, որին հենց ինքն էլ, ազատ ժամանակ վերակենդանացնում ա

ուրիշ հարց ա, թե ինչքանով էր հետաքրքիր լեգենդը վերապատմելը կամ հորինելը, ազնվությամբ, ես չգիտեմ՝ սա հորինվածք էր, թե վերապատում, ամեն դեպքում նորություն էր ինձ համար
լրիվ ուրիշ հարց ա, թե ինչքանով ա պրոֆեսոինալ գրված
ու բացարձակ այլ հարց ա, թե ինչքանով պետք ա էդ ամենը հուզի՝ ընդհանուր մրցույթի պատմվածքների որակին նայելով

[ivy]

Շին, դու կարգին հումորով մարդ ես
ես չէի կարող գրած լինել նամբը, որտև նախ՝ ճիշտ ա, իմ բառապաշարում շատ կան ժարգոնային բառեր, բայց ես դրանք էդ քանակությամբ երբեք շաղ չեմ տալիս, երկրորդ՝ լիքը ուղղագրական/անուշադրության սխալներ կային, որոնք էլի ինձ հետ կապ չունեն, երրորդ՝ երբեք, ոչ մի պարագայում, նույնիսկ գտնվելով աշխարհի ամենահոգեմետ եսիմինչերի ազդեցության տակ չէի կարող գրել, որ կանեփը չոր էր, դրա համար լավ վառվեց, չորրորդ, ՀՀն ունիտազից հանելն իմ երևակայության թռիչքից վեր ա

«Կային»-ը լավ ես գրել, բայց հիմա չկան։ Ինչը որ մնացել է, վիճելի է, թե ժարգոնային բառերի դեպքում դա ոնց պիտի գրվի։

[Smokie]

Ազատության օրերս

Ես չգիտեմ՝ ինչից ա, որ ես ամեն գործի մեջ Մուրակամի եմ տեսնում Սա էլ ահավոր հիշեցրեց «Կաֆկան ծովափին». թե՛ իրա արյունախառը կայֆերով, թե՛ ավտոբուսով ուրիշ քաղաք գնալով (ու Կաֆկան էլ էր ինչ-որ ավտոբուսի մեջ արթնանում), թե՛ հոր հետ ինչ-որ հարաբերություններով

Էս գործի մեջ ահագին հետաքրքիր գաղափարներ կային. թռչուն-կենդանու հոգի ընտրելու պահը, տկլոր բիձան, քաղաքի ու գյուղի հակադրությունը: Բայց հեղինակը բացարձակապես չի զարգացրել գաղափարները: Էլի շըփ-թըփ գրած գործ ա՝ առանց նորմալ սյուժեի:

Որակի առումով առաջին գործին ո՛չ զիջում ա, ո՛չ գերազանցում:

Հաա՜, մոռացա ասել, որ էդ թռչուն-կենդանու հոգի ընտրելու պահով հիշեցրեց Brother Bear մուլտիկը:

[Smokie]

Ես նոր եմ կարդում քննարկումները ու մի բան չեմ հասկանում:

Մենակ ես ե՞մ «ծուղրուղուն» հասկացել էն իմաստով, որ լույսը բացվեց, ու նա զարթնեց. երազ էր դա:

Էս գրառումը մեջբերվում ա երկու ակումբցիների կողմից ու «Ժառանգի» վրա ա մեկնաբանությունը գնում, բայց ախր «Ազատության օրեր»-ում էր ծուղրուղուն

[Freeman]

Ի դեպ, էն անգամ մոռացա ասեի)

Տարբերակ 3.

Numb

-Էտ ի՞նչ ա, որ
- Վոլտեր Վայթի կողմից պատրաստված կապույտ մետանֆիտամին:
-Լավ, լուրջ:
-Սովորական՝ բայց ըստ Գագի՝ շատ լավ պատրաստված քոլ:

Վոլտեր Վայթի չէ, Հայզենբերգի

[Ռուֆուս]

եսիմ որտեղ էլ Ռուֆը հարցրել էր, թե Լիլիթն ինչ կապ ունի մրցույթի հետ
ախպեր ջան, ցանկացած լեգենդ ինքն իրենով արդեն իսկ արտասովոր ու տարօրինակ ա, եթե իհարկե դուք չունեք հարևան Լիլիթ տոտա, ով օձերի հետ ա քնում, վեց ձեռանի երեխեք ա ծնում, շրջագայում ա երկգլխանի առյուծի հետ, որին հենց ինքն էլ, ազատ ժամանակ վերակենդանացնում ա

ուրիշ հարց ա, թե ինչքանով էր հետաքրքիր լեգենդը վերապատմելը կամ հորինելը, ազնվությամբ, ես չգիտեմ՝ սա հորինվածք էր, թե վերապատում, ամեն դեպքում նորություն էր ինձ համար
լրիվ ուրիշ հարց ա, թե ինչքանով ա պրոֆեսոինալ գրված
ու բացարձակ այլ հարց ա, թե ինչքանով պետք ա էդ ամենը հուզի՝ ընդհանուր մրցույթի պատմվածքների որակին նայելով

Լիլ ջան, միգուցե ես եմ մրցույթի պահանջները սխալ հասկացել, բայց լեգենդն էնքանով է տարօրինակ, ինչքան ասենք հեքիաթը, ֆենթըզին ու սայ ֆայը: Բայց սա ոչ լեգենդների մրցույթ է, ոչ ֆենթըզիի, ոչ սայֆայի, ոչ էլ հեքիաթի ու ոնց ես եմ հասկանում, պետք է իրական, սովորական պատմության մեջ տարօրինակ բան մտցնել, ինչը մյուս տարբերակներում բավականին հաջողվել է, իսկ Լիլիթի դեպքը հը-ը:


Համ էլ, Լիզբեթ, բարի վերադարձ, կարոտել էինք

[ivy]

Ռուֆ, ինձ թվում է, դու ես սխալ հասկացել:
Պայմանների մեջ հատուկ նշված էր.

Այս մրցույթը չունի ժանրային ու թեմատիկ սահմանափակում:

Ոչ մի տեղ չի գրվել, թե պետք է սովորական, իրական պատմություն ներկայացնել:
Տրված էր ստեղծագործական մեծ ազատություն, ու հեղինակը լավ օգտվել է դրանից:

[Այբ]

Առանձնապես ոչ մի պատմվածքով տպավորված չեմ:
Քվեարկել եմ այն երկու գործերի՝ 1-ին և 2-րդ տարբերակների օգտին, որոնք համեմատած մյուս պատմվածքների հետ ավելի հաջողված են:
Եթե ժամանակ ունենամ, առանձին-առանձին կանդրադառնամ բոլոր պատմվածքներին:

[Sambitbaba]

Ես չգիտեմ՝ ինչից ա, որ ես ամեն գործի մեջ Մուրակամի եմ տեսնում:

Մի ֆրանսիական պոէտ Միացյալ Նահանգներ էր եկել: Նրան Նյու-Յորքվ ման տվող ուղեկից-գիդը ցույց տվեց Էմպայր-Սթեյթ երկնաքերը: Պոէտը զարմացավ:
Հմայված, նա նայում էր շենքին, իսկ հետո ասաց. “Այն սեքսի մասին մտքերի է բերում”:

Հիմա արդեն զարմացավ գիդը: Նա ամենատարբեր արձագանքներ էր լսել, բայց սա մի ինչ-որ նոր բան էր: Օտարերկրացիներից ոչ ոք մինչև օրս չէր ասել, թե Էմպայր-Սթեյթը
սեքսի մասին մտքերի է բերում: Եվ գիդը հարցրեց. “Խնդրում եմ, մի նեղացեք, բայց ինչու՞ դուք հանկարծ մտածեցիք սեքսի մասին”:

“Իսկ ես միշտ այդ մասին եմ մտածում” – պատասխանեց ֆրանսիացին:


Օշո. "Մանանեխի սերմը"

[Smokie]

Տարբերակ 4. Ծաղիկներ (մի հողագործի օրագրից)

շատ է վերացական ու անորոշ: հակառակ առաջին նախադասության. "Ձյուն է գալիս։ Փաթիլներն իջնում են վերևից, պտույտ գործում, կանգ են առնում մի պահ, հետո նորից շարունակում են իրենց ճանապարհորդությունը ու հեզիկ նստում հողին", - նման է տաք օրվա ձյան. հալվում-գնում է մինչև գետնին հասնելը: չնայած հեղինակը շատ գեղեցիկ է շարադրում: բայց, հեղինակ ջան, զգույշ, այդպիսի գեղեցկությամբ շար հեշտ է բյուրի ձեռքն ընկնելը...
նախորդ պատմվածքի լրիվ հակառակն է: իսկ ի՞նչ, եթե այս երկուսն իրար խառնեինք...

Աջափսանդալ

[Guest]

Աջափսանդալ

Արդեն բավականին ուշ էր, երբ ես, ձեռքումս իմ պատմվածքի A4 թղթերի խուրցը, երկչոտ թակեցի Մեծ Իշխան` գլխավոր խմբագրի աշխատասենյակի դուռն ու լսելով՝ մտե՛ք, էդպես էլ արեցի;
Եվ հիմա կանգնած եմ կամրջի մեջտեղում, ու գլխավերևումս այս չարագույժ սև ամպերն են:
-Վերցրու ապեր, սկզբից դու, հետո ես, տես հա, չափը չանցնես; - ասաց գլխավոր խմբագիրը:
Վեր եմ կենում տեղիցս, որ նորից քայլեմ առաջ։ Բայց գնալուցս առաջ մի պահ շուռ եմ գալիս դեպի ծառը, շոյում նրա հաստ բունը ու ժպտում նրան... բյուրածին... ամպագոռգոռ...
Կյանքը նորից եռաց Մեծ Իշխանի մեջ, երջանկությունը խեղդեց Մեծ Իշխանին: Մեծ Իշխանն էլ ինձ իր գիրկն առավ, գոչեց. “Վերջապե՜ս”…
Սկսեցի դողալ, սառնությունը տարածվեց մարմնովս մեկ: Ատամներս չխչխկում էին, մի քանի փորձից հետո գոռացի: Մոտեցան սպիտակ հագնված, անդեմք մարդիկ, ես չկարողացա պայքարել, ինձ թվաց արդեն մեռել եմ:
Հիմա ես գիտեմ, որ ամեն մեկը պիտի ապրի այնտեղ, որտեղ ծնվել է, իսկ թվացյալ ազատությունը… ծուղրուղու՜…

[StrangeLittleGirl]

Էկա մի վերջին գուշակություն էլ անելու. Իքս ֆակտորն Իմփրեշընն ա: Ռիփն ասում ա, որ առաջիններից մեկն ա ստացել: Ստեղ էնքան «վերջին վայրկյանին» գրած լինելը չի հարցը, ինչքան էդ գրելու հապճեպությունը, ու կապ չունի՝ դա մրցույթից մի ժամ առաջ ա լինում, թե մի շաբաթ առաջ: Իմպն ինքն էլ չի թաքցնում, որ շատ արագ ա գրում: Ու հաճախ են սենց «հապճեպ» բաներ ստացվում:

Ու խնդրում եմ՝ Numb-ը իրոք Իմպին մի վերագրեք: Ինքը տենց անհամ բան հաստատ չէր գրի:

[Ռուֆուս]

Ու խնդրում եմ՝ Numb-ը իրոք Իմպին մի վերագրեք: Ինքը տենց անհամ բան հաստատ չէր գրի:

Numb-ը Իմպը չի էլ կարա լինի ու անհամ չի: Ու չգիտեմ Իմպն ինչի ա դատափետում «կանեփը չոր էր, դրա համար լավ վառվեց»-ը, մարդիկ Սևան էին գնացել, շատ հանգիստ կարար պլանը խոնավանար ու չկպներ