ivy-ի խոսքերից
Սամ, ես քո գրառումներն էնքան եմ հավանում: Այ որ սենց նստում երկար-բարակ բացատրում, գրում ես, մեկնաբանում: Ինչի մասին ուզում է լինի, ես հաճույքով կարդում եմ, ոնց որ մի ուրիշ աշխարհում հայտնվեմ, քո աշխարհում: Ու դու շատ տաբերվող ես, ոնց որ և քո աշխարհը:
Բայց զարմանալի է, որ էդ ամբողջ հմայքը, որ կա քո սովորական գրառումներում, ահագին տուժում է, երբ ինչ-որ գրական ստեղծագործություն ես ներկայացնում: Չգիտեմ՝ ինչից կլինի:
Մի անգամ ակումբցիներից մեկն ասում էր, որ էս մրցույթները մեզ կաղապարների մեջ են դնում, լարվում ենք, թե ինչ, ու էդ պատճառով հաճախ լավ չի ստացվում: Իսկ սովորական պայմաններում շարադրանքն ավելի լավն է լինում:
Գնահատում եմ անկեղծությունդ, որ Հովսեփի հետ կատարվածն իրականում քեզ հետ էր պատահել: Բայց որ հենց էդպես էլ պատմեիր, ոնց որ էս վերևի գրառումն ես արել, հաստատ ավելի լավ կստացվեր: Իսկ էդպես գործն ինձ ահագին արհեստական թվաց, հատկապես իր «պիրկ գավակ»-ով:
2000 բառի հետ կապված անուշադրությունն էլ տխրեցրեց, որովհետև գիտեմ՝ քեզ գրելիս տարածք է պետք, ու միշտ էլ երկար ես գրում, ինչ էլ գրես:
Ինչևէ, չընկճվես էս մրցույթներից:
Ու չկորչես:
Մեջբերել
Էջանիշներ