User Tag List

Ցույց են տրվում 1 համարից մինչև 15 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 221 հատից

Թեմա: Հակակրոն և հակաաթեիզմ

Ծառի տեսքով դիտում

Նախորդ գրառումը Նախորդ գրառումը   Հաջորդ գրառումը Հաջորդ գրառումը
  1. #11
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,661
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    3. ԲԱԺԱՆՎԱԾՈՒԹՅԱՆ ՊԱՏՐԱՆՔԸ


    Երկրորդ Պատրանքի վրա գլուխ կոտրել դադարելու միակ միջոցն էր Երրորդ Պատրանքը ստեղծելը.

    Արարիչ և իր արարածները մի ամբողջականություն չեն:

    Դրա համար մարդկային մտքին պահանջվեց պատկերացնել անհնարի հնարավորությունը` որ Այն, Ինչ Մի Բան Է, Մի Բան չէ; որ Այն, Ինչ Միասին Է, իրականում մասնատված է:

    Միասնության Բացակայության այս պատրանքը` Բաժանվածության գոյության պատկերացումն է:

    Մարդկությունն եկել է այն եզրահանգմանը, որ, եթե արարածները բաժան են Արարչից և եթե Արարիչ թույլ է տալիս Իր արարածներին անել այն, ինչ իրենց դուր է գալիս, նշանակում է, արարածները կարող են անել մի ինչ-որ այնպիսի բան, ինչ Արարիչ չի ուզում: Եվ այդպիսի իրավիճակում կարելի էր գնալ Արարչի Կամքին հակառակ: Աստված կարող էր ցանկանալ ինչ-որ բան, բայց չստանար:

    Միասնականության բացակայությունն ապահովում է Անհաջողության հնարավորությունը, իսկ Անհաջողությունը հնարավոր է միայն այն ժամանակ, երբ գոյություն ունի Պահանջ: Մի պատրանքը ծնում է մյուսը:

    Առաջին երեք պատրանքները`վճռական պատրանքներ են: Նրանք այնքան կարևոր են, այնքան են քաջալերում մնացած պատրանքներին, որ դրանք բացատրելու և ամեն պարագայում դրանց բացատրության հնարավորությունը երաշխավորելու համար, տարբեր առասպելներ են ստեղծվել:

    Ձեր մշակույթներից յուրաքանչյուրն ստեղծել է իր առասպելները, բայց բոլոր նրանք սկիզբ են առել միևնույն ելակետերից: Ամենաճանաչվածներից մեկն է` Ադամի ու Եվայի մասին առասպելը:

    Այն պատմում է, որ առաջին տղամարդուն և առաջին կնոջը ստեղծել է Աստված և նրանք ապրել են Եդեմական Այգում, կամ Դրախտում: Նրանք վայելում էին հավերժական կյանքն ու միասնությունը Աստվածայինի հետ:

    Իդիլիական Կյանքի փոխարեն Աստված մի բան էր միայն պահանջում. Նա հրամայեց Չարի և Բարու Ճանաչման Ծառի պտուղները չուտել:

    Համաձայն այդ լեգենդի, Եվան, չնայած արգելիքն, կերավ պտուղը: Նա չհնազանդվեց հրամանին: Բայց դա միայն նրա մեղքը չէր: Նրան գայթակղեց օձը, որն իրականում այն էությունն էր, որին դուք կոչում եք Սատանա, կամ Դև:

    Ուրեմն, ո՞վ է ի վերջո այդ Դևը: Համաձայն մի լեգենդի, դա անկյալ հրեշտակն է, Աստծո արարածը, ով համարձակվեց ցանկանալ լինել նույնքան մեծ, որքան իր Արարիչը: Դա, պատմում է լեգենդը, հիմնական զանցանքն է, բարձրագույն աստվածանարգանքը: Բոլոր արարածները պարտավոր են պաշտել Աստծոն և երբեք չձգտեն մոտենալ կամ փորձել գերազանցել Նրան Նրա վեհության մեջ:

    Մարդկային մշակույթի հիմնական հեքիաթի կոնկրետ այդ մեկնակերպում դուք շեղվել եք ձեր սովորական շաբլոնից, վերագրելով Ինձ որակներ, որոնք արտացոլված չեն մարդկային փորձում:

    Մարդիկ իրոք ցանկանում են, որպեսզի իրենց սերունդներն ամբողջ ուժը ներդնեն նրա համար, որպեսզի լինեն նույնպիսին, եթե ոչ ավելի լավը, քան իրենք: Բոլոր գիտակից ծնողների համար գոյություն չունի ավելի մեծ հաճույք, քան տեսնել իրենց զավակներին հարուստ, կյանքում իրենցից ավելի լավ տեղ գրավող, տեսնել, թե ինչպես են նրանց նվաճումները գերազանցում իրենց սեփական նվաճումներին:

    Մյուս կողմից, նրանք պնդում են, որ դա վիրավորում է Աստծոն, Նրան ցավ է պատճառում: Սատանան, անկյալ հրեշտակը, մերժվեց, հեռացվեց հոտից, անիծվեց, և հանկարծ Վերջնական Իրականության մեջ հանդես են գալիս երկու ուժ` Աստված և Սատանան, և երկու տեղ, որտեղից նրանք տանում են իրենց աշխատանքը, - երկինքը և դժոխքը:

    Համաձայն լեգենդի, հենց Սատանան գայթակղեց մարդկանց, ստիպելով նրանց չհպատակվել Աստծո Կամքին: Այժմ Աստված և Սատանան մրցակիցներ են դարձել մարդկային հոգու համար պայքարում: Եվ որ ամենազարմանալին է, այս մրցակցության մեջ Աստված կարող է պարտություն կրել:

    Այս ամենն ապացուցում է, որ Ես ամենակարող Աստված չէի… կամ Ես ամենակարող էի, բայց չցանկացա օգտվել Իմ հզորությունից, ցանկանալով հնարավորություն տալ Սատանային: Եվ կամ էլ խոսքը ոչ թե այն մասին է, որպեսզի հնարավորություն տրվի Սատանային, այլ այն մասին, որպեսզի ազատ կամք տրվի մարդկային արարածներին: Եթե միայն հաշվի չառնենք այն, որ, եթե դուք ձեր “ազատ” կամքն արտահայտեք ոչ Իմ կողմից հավանության արժանացած միջոցով, Ես կտամ ձեզ Սատանային, ով ձեզ հավերժական տանջանքների կենթարկի:

    Այս խճճված հեքիաթները ձեր մոլորակի վրա վերաճեցին կրոնական ուսմունքի:

    Ինչ վերաբերվում է Ադամի ու Եվայի մասին հեքիաթին, շատերը հավատում են. այն պատճառով, որ Եվան կերավ արգելված պտուղը, Ես պատժեցի առաջին տղամարդուն և առաջին կնոջը, վտարելով նրանց Եդեմական Այգուց: Եվ (եթե դուք կարող եք հավատալ դրան) Ես պատժում եմ նրանցից հետո ապրող բոլոր տղամարդկանց և կանանց, մեղադրելով նրանց առաջին մարդու կողմից կատարած առաջին մեղքի մեջ և դատապերտելով ապրել իրենց կյանքը Երկրի վրա Ինձանից առանձին:

    Այս և մյուս, ոչ պակաս պատկերավոր հեքիաթներում, առաջին երեք պատրանքներն այնքան դրամատիկորեն են պատկերված, որ մարդիկ, և հատկապես երեխաները, ոչ շուտով են դրանք մոռանում: Սրանք այնպիսի հաջողությամբ են ներշնչում վախը մանկական սրտերում, որ ամեն մի սերունդ կրկնում է այն նորից ու նորից: Արդյուքնում` առաջին երեք պատրանքները խորը տպավորված են մարդու հոգեկան կառուցվածքում:

    1. Աստված ունի ծրագիր (Գոյություն ունի Պահանջ)

    2. Կյանքի արդյունքը կասկածելի է (Գոյություն ունի Անհաջողություն)

    3. Դուք առանձնացված եք Աստծոց (Գոյություն ունի Բաժանվածություն)

    Այն դեպքում երբ պատկերացումներն այն մասին, որ գոյություն ունեն Պահանջ և Անհաջողություն, որոշիչ են մնացած բոլոր Պատրանքների համար, Բաժանվածության գոյության մասին պատկերացումն ամենաուժեղ ազդեցությունն է գործում մարդկային գործերի վրա:

    Երրորդ Պատրանքի ազդեցությունը մարդկությունն զգում է մինչ այսօր:

    Եթե դուք Երրորդ Պատրանքը ճշմարտություն եք համարում, ձեզ որոշակի կենսափորձ է սպասվում:

    Եթե դուք այն ճշմարտություն չեք համարում, այլ գիտեք, որ դա պատրանք է, ձեր կենսափորձը լրիվ ուրիշը կլինի:

    Տարբերությունը նրանց մեջ հսկայական է:

    Այժմ ձեր մոլորակի վրա համարյա բոլորը հավատում են Բաժանվածության Պատրանքի իրական լինելուն: Արդյունքում մարդիկ իրենց բաժանված են զգում Աստծոց և բաժանված մեկմեկուց:

    Բաժանվածության զգացումն Ինձանից շատ է խանգարում մարդկանց գիտակցված վերաբերվել Ինձ: Նրանք կամ սխալ են հասկանում Ինձ, կամ վախենում են, կամ օգնություն են խնդրում` կամ ընդհանրապես հերքում են Ինձ:

    Վարվելով այդ կերպ, մարդիկ կորցնում են սքանչելի հնարավորությունը` օգտագործել Տիեզերքի ամենահզոր ուժը: Նրանք մատնում են իրենց մի կյանքի, որը, ինչպես իրենց է թվում, նրանք չեն կարող կառավարել, պայմանների, որոնք, ինչպես իրենք են մտածում, նրանք անկարող են փոխել, այդպիսով ստանալով կենսափորձ և կյանքի ավարտ, որոցից, ըստ իրենց համոզմունքների, նրանք չեն կարող խուսափել:

    Նրանք անց են կացնում կյանքը կատարյալ խելացնորության մեջ, ցավ պատճառելով իրենց և տանելով այդ ցավը մեծ հաճույքով, հավատալով, որ իրենց լուռ տղամարդկությամբ կնվաճեն Իմ բարյացկամությունն ու կընկնեն երկնային արքայություն, որտեղ իրենց պարգևը կստանան:


    Վերջին խմբագրող՝ Sambitbaba: 03.07.2013, 18:54:
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •