Ես էլ եմ այդ մասին ասում, Տիգ ջան. դու ինչի մասին ասես, կարող ես խոսել քո անունից, բայց հենց հերթը հասնում է քո՝ որպես Աստծո մասնիկի, - անունից խոսելուն, դու… լռում ես:
Դու համարում ես, որ դա կոռեկտ չի: Իսկ եթե ես, օրինակ, խոսում եմ, - ես չեմ խոսում, ես լոպազ-լոպազ դուրս եմ տալիս:
Վերջիվերջո, Տիգ ջան, մի՞թե քո խոսքերը չեն սրանք. "Աստված ամեն ինչն է, իմացյալն ու չիմացյալը, նյութեղենն ու ոգեղենը, նյութականն ու հոգևորը:" Եթե ամեն ինչում դու տեսնում ես Աստծոն, ինչու՞ ես հրաժարվում Նրան քո մեջ էլ տեսնել: Դու՝ այն ես, ինչը Ամեն Ինչ չի՞: Չէ, ճիշտ ես իհարկե, Աստված ամեն ինչն է: Ամեն ինչն է և ամեն ինչի ստեղծողը: Սկսած ձյան փաթիլից և վերջացրած անսահման Տիեզերքով:
Իսկ Աստծո մասնիկը կարո՞ղ է գոնե ձյան փաթիլ ստեղծել: Կամ ավելի փոքր մի բան: Ամենափոքր բանը:
Աստծո մասնիկը՝ կարող է:
Դու էլ, որպես Աստծո մասնիկ, կարող ես: Բայց դու հրաժարվում ես: Դու լռում ես:
Իսկ կարող էիր նույնիսկ քո Տիեզերքը ստեղծել…
Էջանիշներ