Հակակրոն և հակաաթեիզմ

[Sambitbaba]

Եթե խոսում ես իմ տեսանկյունից, ապա ճիշտ է ասել, որ ես վնասվեցի, իսկ եթե ճկույթիս տեսանկյունից, ապա՝ ճկույթս վնասվեց: Իսկ մենք որքան էլ որ Արարչի մասնիկ լինենք, միշտ խոսում ենք մեր տեսանկյունից: Այսինքն Աստծո անունից խոսելը մեղմ ասած կոռեկտ չի: Մասնիկի տեսանկյունից ամբողջությանը չենք կարող գնահատել: Մենակ ճկույթի մասին իմանալով ամբողջ մարդու մասին չենք կարող խոսել:
հ.գ. էս վերջին պարբերության մեջ նայիր, թե քանի անգամ եմ կրկնվել: Նույն միտքը տարբեր ձևերով եմ ասել, այսինքն ձևը նույնպես կարևոր է...

Տեսականորեն՝ քո և ճկույթի տարբերությունն այն է, որ ճկույթդ չգիտի, որ ինքը քո մասնիկն է, իսկ դու գիտես, որ Աստծո մասնիկն ես: Եվ քո այդ գիտելիքը քեզ թույլ է տալիս խոսել Աստծո անունից: Եթե ճկույթդ էլ ունենար այդ գիտելիքները, ինքն էլ կասեր, որ ոչ թե ինքը վնասվեց, այլ Տիգը վնասվեց:

Ճկույթը չգիտի այդ մասին և լռում է: Իսկ դու՝ գիտես այդ մասին և… նույնպես լռում ես: Ճկույթին ներելի է, իսկ քեզ՝ ոչ: Կամ, ավելի մեղմ ասած, կոռեկտ չի: Այ, սա՝ իսկականից "կոռեկտ" չի, Տիգ ջան:

Բայց ճկույթը միայն տեսականորեն "չգիտի": Որպեսզի կարողանանք հասկանալ, թե մեր այս զրույցի մեջ ինչ նկատի ունենք: Իրականում ճկույթը շատ լավ գիտի, թե ում ճկույթն է ինքը, համենայն դեպս գիտությունն արդեն ապացուցել է դա: