Հակակրոն և հակաաթեիզմ

[Stranger_Friend]

Հարցիդ պատասխանն արդեն կա, Սթրենջ ջան, դա՝ գրքի վերնագիրն է. "Զրույց Աստծո հետ": Ըստ հեղինակի, սա երկխոսություն է հեղինակի և Աստծո միջև:
Կոպիտ չի հնչում, բայց Աստված ու՞մ պետք է ասեր, որ խոսում է հեղինակի բերանով. ի՞նձ, քե՞զ… Չէ, գրքի էջերից, իհարկե, ասում է և բավականին հաճախ, իսկ որ անձնապես ինչ-որ մեկին ասած լինի… չգիտեմ, ես տեղյակ չեմ:
Բայց նմանապես ես տեղյակ չեմ, և սակայն աշխարհի մեկ երրորդը հավատում է, որ երկու հազար տարի առաջ Աստված խոսել է առաքյալների բերանով, Մովսեսի բերանով, Հիսուսի, Մուհամմեդի, Բուդդայի բերանով…

Իսկ հետո, չգիտես ինչու, լռել է: Պապանձվել է: Լքել է մեզ հավերժ: Քար է կտրել ու էլ չի խոսում:

Չի լռել: Չի լքել: Խոսում է:

Ուղղակի լսել է հարկավոր:

Դա պատասխանը չի, դա նույնպես իմ հարցի մի մասն է: Բոլորս էլ կարող ենք մենախոսություն գրել և անունը դնել <<Զրույց Աստծո հետ>>: Դա այդքան էլ դժվար բան չէ և հիմա շատերն են անում, բայց հո բոլորին չե՞նք կարող հավատալ: Ինձ համար այս գրքում հեղինակը բոլորին հետաքրքրող հարցեր է գրել և փորձել ինքն իր հարցերին պատասխանել: Կարող է դա ստացվել է, բայց չի նշանակում, որ եթե հարցի պատասխանը կա ուրեմն դա Աստծո խոսքն է: Ես այդպես եմ մտածում, չգիտեմ:

- 1 -
Ես ցանկանում եմ:
Բայց ամենից շատ ես ցանկանում եմ
Ստանալ հարցիս
լրիվ պատասխան.
ՈՒ՞մ ես Դու ընտրում,
Երբ որ խոսում ես:
Ինչպե՞ս ես խոսում
Դու մեզ հետ, Աստված:

Հեղինակը գրում է գիրք <<Զրույց Աստծո հետ>> և այնտեղ հարցնում է, թե ինչպես է Աստված ընտրում ում հետ խոսի և ինչպես խոսի՞: Էլ ինչպե՞ս հավատամ, որ հեղինակի լեզվով Աստված է խոսում, երբ ինքն էլ չգիտի Աստված ինչպես է խոսում և ում հետ:

[Sambitbaba]

Դա պատասխանը չի, դա նույնպես իմ հարցի մի մասն է: Բոլորս էլ կարող ենք մենախոսություն գրել և անունը դնել <<Զրույց Աստծո հետ>>: Դա այդքան էլ դժվար բան չէ և հիմա շատերն են անում, բայց հո բոլորին չե՞նք կարող հավատալ: Ինձ համար այս գրքում հեղինակը բոլորին հետաքրքրող հարցեր է գրել և փորձել ինքն իր հարցերին պատասխանել: Կարող է դա ստացվել է, բայց չի նշանակում, որ եթե հարցի պատասխանը կա ուրեմն դա Աստծո խոսքն է: Ես այդպես եմ մտածում, չգիտեմ:

Սթրենջ ջան, եթե Աստված ինքը գա քո առջև և տա բոլոր հարցերիդ պատասխանները, - միևնույն է, մի՛ հավատա: Մի հավատա, քանի դեռ ինքդ քո սեփական սրտով, հոգով չես զգացել դրա ճշմարտությունը:

Ես ինքս, օրինակ, Ուոլշի գրքերին կասկածելիորեն եմ վերաբերվել մոտ երեք տարի: Ամեն անգամ գրախանութ մտնելիս վերցնում- թերթում էի, կարդում էի ինչ-որ բան ու տեղն էի դնում: Այդպես էլ չհամոզեց, չգրավեց ինձ դա այնքան ժամանակ, մինչև ծանոթներիցս մեկը չխնդրեց կարդալ իր ցույց տված մի երկու էջը: Կարդացի, վազեցի գրապաութ և գնեցի բոլոր երեք հատորները…

Ինչ միտք էլ լինի, ով էլ լինի ասողը, առաջին հերթին փորձիր մարսել այն, և դրանից հետո միայն խոսա ընդունելու կամ չընդունելու մասին: Ու լավ կլիներ հիմա էլ այդպես վարվեիր: Թե ստացվում է մոտավորապես. "Զանգերի ձայնը լսում եմ, բայց թե եկեղեցին որտեղ է՝ չգիտեմ":

Հեղինակը գրում է գիրք <<Զրույց Աստծո հետ>> և այնտեղ հարցնում է, թե ինչպես է Աստված ընտրում ում հետ խոսի և ինչպես խոսի՞: Էլ ինչպե՞ս հավատամ, որ հեղինակի լեզվով Աստված է խոսում, երբ ինքն էլ չգիտի Աստված ինչպես է խոսում և ում հետ:

Եթե քիչ ուշադիր նայես վերևում, կտեսնես, որ տվյալ հատվածը լրիվ այլ բանի համար էի մեջբերել: Իսկ հարցիդ պատասխանը կա գրքի ամենասկզբում, - սովորաբար նման բաներրը հենց այնտեղ էլ լինում են