Հակակրոն և հակաաթեիզմ

[Sambitbaba]

Առանձնանալը սենց թե նենց առկա է, բայց ոչ թե.... ըըըը օրինակ երբ երեխան ծնվում է նա առանձնանում է իր մորից, չէ?: Դա բացարձակ առանձնացում է, քանի որ երեխան մոր մասնիկը չի, այլ նրանից լրիվ տարբեր անձ է: Իսկ այ երբ ծովից մի կաթի ենք առանձնացնում, դա էլի առանձնացում է, բայց սկզբունքորեն այլ որակի՝ կաթիլը, թեկուզ առանձնացած, միևնույն է ծովի մի մասնիկն է հանդիսանում և ինչպես դու ես ասում՝ վաղ թե ուշ, շրջապտույտ կատարելով վերադառնալու է ծով: Այ մարդուն ես դիտարկում եմ որպես Աստված ծովից առանձնացված կաթիլ:
Այսինքն բանական հոգիները մոտավորապես նույն շրջապտույտն են կատարում ինչ ջուրը՝ գոլորշիանալ, խտանալ, տեղումներ դառնալ, վերածվել առուների, գետերի և հոսել դեպի ծովը... Հենց սա էլ Աստծո-տիեզերքի դրսևորումն է նյութի միջոցով: Նյութը նույնպես Աստծո մասն է, այսինքն ինքն իր միջոցով դրսևորվում է: Այսինքն վերևում երբ ասում էի, որ հավաքական բանականությունն է Աստված, ապա դա թերի էր: Աստված բանականության և նյութի հանրագումարն է և այդ երկու երևույթները մեկը մյուսի միջոցով դրսևորվում են:

Իսկ մի՞թե մենք տարբեր բաների մասին ենք խոսում, Տիգ ջան: Կոնկրետ այս պահին դու ինչի՞ մասին ես խոսում, եթե ոչ իմ ասած "Մենք Բոլորս Մեկ Ենք"-ի մասին: Ի՞նչ տարբերություն, թե, առանձնանալով ծովից, ինչին է ծառայում ծովի կաթիլը. օգնել է սերմին ծառ դառնալ, հագեցրել է քո ծարավը, մասնակցել է դեղամիջոցի՞, թե՞ թույնի պատրաստմանը, կամ լվացել է քո ավտոմեքենան: Դու ինքդ էլ ասում ես, որ դրանից նա չի դադարում նույն ծովի կաթիլը լինելուց, չէ՞: Ինչպես նաև, ինչ էլ որ նա անի, վերջիվերջո հետ է վերադառնալու ծով, չէ՞: Դե ուրեմն, ինչու՞ "Մենք Բոլորս Մեկ" չենք…

Եվ այստեղ խոսքը ոչ միայն միևնույն-ծովի-տարբեր-կաթիլներ-մարդու մասին է խոսքը, որ, ասենք, դու պատմաբան ես, իսկ ես գող ու ավազակ, երրորդը երաժիշտ է, իսկ չորրորդը մարդասպան և այլն: Խոսքը նաև ես-դու-նա-մարդու մասին է, մեր առջև ընկած քարի մասին է, նրա կողքի ծառի մասին է, նրա ճյուղին թառած ճնճղուկի մասին է, քիչ հեռվում արածող ձիու մասին է, մեր բոլորի ոտքերի տակի հողագնդի մասին է, մեր գլխավերևի ամպերի մասին է… Ամեն ինչի մասին է, Տիգ ջան: Ամեն ինչ՝ այս անսահման Ծով-Տիեզերքի տարբեր կաթիլներն են, որի անունն է. Ամբողջականություն, կամ Աբսոլյուտ, կամ Արարիչ, կամ ինչպես կուզես անվանիր ինքդ:

Կամ էլ դա այն Անձն է, որին, ինչպես դու ներքևում ես ասում, ես "անձնավորեցրել" եմ:

Բայց ես չեմ անձնավորեցրել:

Իմ համար քարն էլ ունի իր տեսակի բանականությունը...., որը մեզ հասու չէ ընկալել:

Հասու է:

Քարը՝ կյանքի յոթ մակարդակներից ամենացածր մակարդակն է, առաջինը:
Բուսական աշխարհը՝ երկրորդ մակարդակն է:
Կենդանականը՝ մենք էլ դրա մեջ, - երրորդը:
Եվ այդպես շարունակ, մինչև
Արարչի՝ յոթերորդ մակարդակ:

Կարծում եմ, քեզ հայտնի է, որ յուրաքանչյուր մարդ ունի իր քարը, իր բույսը, իր կենդանին, իր մոլորակը, իր աստղը:
Իսկ եթե դու չգիտես, թե որն է քո քարը, ծաղիկը, կենդանին, մոլորակը կամ աստղը, - կան մարդիկ, ովքեր կարող են օգնել քեզ դրանում:

Գիտես նաև, որ տարբեր քարեր, տարբեր բույսեր, կենդանիներ և այլն կարող են բուժել տարբեր հիվանդություններ, և կան մարդիկ, ովքեր կարող են օգնել դրանում:

Քո քարը գտնել օգնողը և քարով բուժողը նա է, ով մուտք ունի կյանքի՝ քարի մակարդակ:
Քո բույսը գտնել օգնողը և բույսով բուժողը նա է, ով մուտք ունի կյանքի՝ բուսական մակարդակ:
Եվ այդպես շարունակ, մինչև յոթերորդ՝ Արարչի մակարդակ:

Անհիշելի ժամանակներից եղել են այդպիսի առանձնահատուկ մարդիկ:
Բայց մինչև այսօր:
Իսկ այսօր այլևս առանձնահատուկ մարդիկ չկան: Կամ կարելի է ձևակերպել այլ կերպ.
Մենք բոլորս էլ առանձնահատուկ ենք այսօր:
Սա նշանակում է, որ բոլորս էլ հնարավորություն ունենք մուտք գործել բոլոր յոթ մակարդակները: Եթե իրոք ցանկանում ենք:

Կարդա Թետա-ապաքինմնան մասին: