Հակակրոն և հակաաթեիզմ

[Jarre]

Սամ, մի բան եմ ուզում ասել։

Ես ինքս ամեն ինչի հնարավորությունը հավանական համարող մարդ եմ։ Կյանքը իմ համար բազմագույն ա ու շատ բազմակողմանի։ Տանել չեմ կարողանում դասակարգումները, սևի ու սպիտակի բաժանելը։
Բայց էս թեմայի հետ կապված մի բան եմ ուզում ասել։

Ո՞րն է թեմայի անվան իմաստը։
ՀԱԿԱԿՐՈՆ - մարդ ով պարազապես դեմ է կրոնին, կրոնական կազմակերպվածությանը, կրոնին բնորոշ մտածելա և վարվելակերպին, բայց ընդունում է Աստծու գաղափարը։
ՀԱԿԱԱԹԵԻՍՏ - մարդ ով դեմ է Աստծու գոյությունը մերժելու մտքին։ Այլ կերպ ասած մարդ ով հավատում է։

Այսինքն ես ճի՞շտ եմ հասկանում, որ թեման այնուամենայնիվ հավատացյալների մասին ա։ Հավատացյալներ, ովքեր մերժում են կազմակերպված կրոնի գաղափարը։ Չեն ընդունում կրոնը, բայց ընդունում են Աստծուն։
Իմ հարցը վերաբերում ա իմաստաբանությանը, ոչ թե քերականությանը կամ հոմանիշ-հականիշներին։ Ուղղակի թեմայիդ իմաստը լրիվ փոխվում ա։

[Mephistopheles]

Սամ, մի բան եմ ուզում ասել։

Ես ինքս ամեն ինչի հնարավորությունը հավանական համարող մարդ եմ։ Կյանքը իմ համար բազմագույն ա ու շատ բազմակողմանի։ Տանել չեմ կարողանում դասակարգումները, սևի ու սպիտակի բաժանելը։
Բայց էս թեմայի հետ կապված մի բան եմ ուզում ասել։

Ո՞րն է թեմայի անվան իմաստը։
ՀԱԿԱԿՐՈՆ - մարդ ով պարազապես դեմ է կրոնին, կրոնական կազմակերպվածությանը, կրոնին բնորոշ մտածելա և վարվելակերպին, բայց ընդունում է Աստծու գաղափարը։
ՀԱԿԱԱԹԵԻՍՏ - մարդ ով դեմ է Աստծու գոյությունը մերժելու մտքին։ Այլ կերպ ասած մարդ ով հավատում է։

Այսինքն ես ճի՞շտ եմ հասկանում, որ թեման այնուամենայնիվ հավատացյալների մասին ա։ Հավատացյալներ, ովքեր մերժում են կազմակերպված կրոնի գաղափարը։ Չեն ընդունում կրոնը, բայց ընդունում են Աստծուն։
Իմ հարցը վերաբերում ա իմաստաբանությանը, ոչ թե քերականությանը կամ հոմանիշ-հականիշներին։ Ուղղակի թեմայիդ իմաստը լրիվ փոխվում ա։

Ժառ ջան, սա շատ պարզ պրոցես ա… մարդիկ՝ հավատացյալները հոգնած ու մերժված եկեղեցիներից մերժում են կարգավորված կրոնի գաղափարը և հեռանում են եկեղեցուց, չմերժելով աստծո գաղափարը… բայց հետագայում այս կերպ մտածողները հավաքվում են իրար մոտ ու կազմավորվում ա կրոնական նոր ճյուղ… պատմության մեջ հենց այսպես էլ ստեղծվել են կրոններն ու նրա տարբերակները…

քանի կա աստծո գաղափարը, կրոնը միշտ էլ լինելու ա…

[Sambitbaba]

քանի կա աստծո գաղափարը, կրոնը միշտ էլ լինելու ա…

Աթեիզմն էլ, Մեֆ ջան...

[Mephistopheles]

Աթեիզմն էլ, Մեֆ ջան...

Աթեիզմը կրոն չի… աթեիզմը հավատքի վրա չի հիմնված… փաստի վրա ա…

[Sambitbaba]

Աթեիզմը կրոն չի… աթեիզմը հավատքի վրա չի հիմնված… փաստի վրա ա…

Իհարկե կրոն չի աթեիզմը, Մեֆ ջան: Աթեիզմն այն է, ինչ հակադրվել է կրոնին: Եվ հենց այդ է պատճառը, որ կոնկրետ այս թեմայում ես նրան "Հակակրոն" անունն եմ տվել:

Բայց այն էլ հավատի վրա է հիմնված: Աթեիզմը հավատում է, որ Աստված չկա:

[Mephistopheles]

Իհարկե կրոն չի աթեիզմը, Մեֆ ջան: Աթեիզմն այն է, ինչ հակադրվել է կրոնին: Եվ հենց այդ է պատճառը, որ կոնկրետ այս թեմայում ես նրան "Հակակրոն" անունն եմ տվել:

Բայց այն էլ հավատի վրա է հիմնված: Աթեիզմը հավատում է, որ Աստված չկա:

էս նախադասությունն իմաստ չունի… աթեիզմն ասում ա "եթե ապացուցեք որ աստված կա, կընդունենք"… սա հավատքի հետ կապ չունի… քանի դեռ ապացուցված չի որ կա, ուրեմն չկա… այսինքն չենք կարող ընդունել որ գոյություն ունի…

[Sambitbaba]

էս նախադասությունն իմաստ չունի… աթեիզմն ասում ա "եթե ապացուցեք որ աստված կա, կընդունենք"… սա հավատքի հետ կապ չունի… քանի դեռ ապացուցված չի որ կա, ուրեմն չկա… այսինքն չենք կարող ընդունել որ գոյություն ունի…

Էս նախադասությունն էլ պակաս անիմաստ չի, Մեֆ ջան: Մասնավորապես, ինձ համար: Որովհետև ես սովոր եմ ինքս իմ կյանքը սարքել, այլ ոչ թե նստել-սպասել, թե ինձ պետք է ինչ-որ բան ապացուցեն կամ ոչ: Ըստ այդմ էլ՝ ինքս կարիք չունեմ ինչ-որ բան ապացուցելու:

Եվ այդ պատճառով, երբ դու ինձ ասում ես. "եթե ապացուցես, որ Աստված կա, կընդունեմ", - դա ինձ համար նույնն է, ինչ ասես. "եթե ինձ համար կոշիկ առնես, կհագնեմ":
Ընդ որում, վերջինն ավելի հավանական է իմ կողմից, քան առաջինը:

Հա, մոռացա ասել, որ այդ նախադասությունդ շատ էլ կապ ունի հավատի հետ:
Եթե չես հավատում, որ Աստված չկա, - ուրեմն ինչի՞դ է պետք նրա գոյության ապացույցը:

[Վիշապ]

Գրառումները երկար են ու հիմնականաում կրավորական նախադասություններից մի քիչ դժվար է գլխի ընկնելը, թե էս թեմայի Աստվածն ով ա ու իրեն ինչ ա պետք:

Ինչքան հասկացա մինչև էս պահը, Աստված ԱՄԵՆ ԻՆՉ է։ Այսինք ներառյալ ձեռքիս «Նեգրա Մոդելո» կիսատ գարեջրի շիշն ու էլեկտրոնային սիգարեթը (պա՜հ, զարմացրի)... ու պետք չի ջոկողություն անել։ Սենց սիրու՜ն սաղ հավասարեցնում ենք իրար, ոնց որ ասենք սվաղչին մալայով բետոնը սենց հավասա՜ր, հավասար։
Ինչ–որ դուրս չի գալիս։ Բա որ ամեն ինչ Աստված ա, բա խի՞ ա Աստված։ Որ երկրպագե՞նք Ամեն Ինչը, թե՞ որ Ամեն Ինչի հետ հաշվի նստենք։ Ասենք հիմա ի՞նչ ա ուզում իմ կիսատ շշի միջի գարեջուրը, չլինի՞ ուզում ա իրեն խմեմ։ Կարող ա իրա տանձին էլ չի, կարելի ա թափել, համ էլ արդեն շատ եմ խմել... Օֆ էսիմ է...

Մարդիկ ռացիոնալ չեն։ Ինձ թվում է, Աստծու որոնումները գալիս են նրանից, որ մարդը ուզում է վրայից ցրել պատասխանատվությունը։ Մարդուն իրենից բացի մեկ այլ որոշում կայացնող ա պետք։ Որ ի՞նչ... կարող ենք պարզապես ընդունել որ մենք ողորմելի ենք ու սխալական, բայց փորձենք դզել մեզ... Խոստանանք որ ջանք չենք խնայի... Համ էլ մարդ ենք, մեկ մեկ կարող ա սխալվում ենք... Մի՞թե մեզ Աստված ա պետք, որ պարզ բաները մեր գլուխը մտցնի...
Հա, մի բան դուրս եկավ, որ ըստ էս փիլիսոփայության, բոլոր մարդիկ ոնց որ պիտի հավասար լինեն... բայց էս հնդիկների ճաշերի հոտը մեկ մեկ զզվեցնում ա...

[Mephistopheles]

Գրառումները երկար են ու հիմնականաում կրավորական նախադասություններից մի քիչ դժվար է գլխի ընկնելը, թե էս թեմայի Աստվածն ով ա ու իրեն ինչ ա պետք:

Ինչքան հասկացա մինչև էս պահը, Աստված ԱՄԵՆ ԻՆՉ է։ Այսինք ներառյալ ձեռքիս «Նեգրա Մոդելո» կիսատ գարեջրի շիշն ու էլեկտրոնային սիգարեթը (պա՜հ, զարմացրի)... ու պետք չի ջոկողություն անել։ Սենց սիրու՜ն սաղ հավասարեցնում ենք իրար, ոնց որ ասենք սվաղչին մալայով բետոնը սենց հավասա՜ր, հավասար։
Ինչ–որ դուրս չի գալիս։ Բա որ ամեն ինչ Աստված ա, բա խի՞ ա Աստված։ Որ երկրպագե՞նք Ամեն Ինչը, թե՞ որ Ամեն Ինչի հետ հաշվի նստենք։ Ասենք հիմա ի՞նչ ա ուզում իմ կիսատ շշի միջի գարեջուրը, չլինի՞ ուզում ա իրեն խմեմ։ Կարող ա իրա տանձին էլ չի, կարելի ա թափել, համ էլ արդեն շատ եմ խմել... Օֆ էսիմ է...

Մարդիկ ռացիոնալ չեն։ Ինձ թվում է, Աստծու որոնումները գալիս են նրանից, որ մարդը ուզում է վրայից ցրել պատասխանատվությունը։ Մարդուն իրենից բացի մեկ այլ որոշում կայացնող ա պետք։ Որ ի՞նչ... կարող ենք պարզապես ընդունել որ մենք ողորմելի ենք ու սխալական, բայց փորձենք դզել մեզ... Խոստանանք որ ջանք չենք խնայի... Համ էլ մարդ ենք, մեկ մեկ կարող ա սխալվում ենք... Մի՞թե մեզ Աստված ա պետք, որ պարզ բաները մեր գլուխը մտցնի...
Հա, մի բան դուրս եկավ, որ ըստ էս փիլիսոփայության, բոլոր մարդիկ ոնց որ պիտի հավասար լինեն... բայց էս հնդիկների ճաշերի հոտը մեկ մեկ զզվեցնում ա...

Պիվեն աստված… վատ գաղափար չի… զատօ ապացուցելի ա…

[Sambitbaba]

Գրառումները երկար են ու հիմնականաում կրավորական նախադասություններից մի քիչ դժվար է գլխի ընկնելը, թե էս թեմայի Աստվածն ով ա ու իրեն ինչ ա պետք:

Հասկանում եմ, Վիշապ ջան ու շատ եմ ափսոսում, որ այդքան սուղ են քերականական գիտելիքներս, բայց ինչ արած, այդ է հնարավորություններիս սահմանը. հավատա, կարողություններս չեմ խնայում, որ թարգմանածս հասկանալի լինի...

Ինչքան հասկացա մինչև էս պահը, Աստված ԱՄԵՆ ԻՆՉ է։ Այսինք ներառյալ ձեռքիս «Նեգրա Մոդելո» կիսատ գարեջրի շիշն ու էլեկտրոնային սիգարեթը (պա՜հ, զարմացրի)... ու պետք չի ջոկողություն անել։ Սենց սիրու՜ն սաղ հավասարեցնում ենք իրար, ոնց որ ասենք սվաղչին մալայով բետոնը սենց հավասա՜ր, հավասար։
Ինչ–որ դուրս չի գալիս։ Բա որ ամեն ինչ Աստված ա, բա խի՞ ա Աստված։ Որ երկրպագե՞նք Ամեն Ինչը, թե՞ որ Ամեն Ինչի հետ հաշվի նստենք։ Ասենք հիմա ի՞նչ ա ուզում իմ կիսատ շշի միջի գարեջուրը, չլինի՞ ուզում ա իրեն խմեմ։ Կարող ա իրա տանձին էլ չի, կարելի ա թափել, համ էլ արդեն շատ եմ խմել... Օֆ էսիմ է...

Մարդիկ ռացիոնալ չեն։ Ինձ թվում է, Աստծու որոնումները գալիս են նրանից, որ մարդը ուզում է վրայից ցրել պատասխանատվությունը։ Մարդուն իրենից բացի մեկ այլ որոշում կայացնող ա պետք։ Որ ի՞նչ... կարող ենք պարզապես ընդունել որ մենք ողորմելի ենք ու սխալական, բայց փորձենք դզել մեզ... Խոստանանք որ ջանք չենք խնայի... Համ էլ մարդ ենք, մեկ մեկ կարող ա սխալվում ենք... Մի՞թե մեզ Աստված ա պետք, որ պարզ բաները մեր գլուխը մտցնի...
Հա, մի բան դուրս եկավ, որ ըստ էս փիլիսոփայության, բոլոր մարդիկ ոնց որ պիտի հավասար լինեն... բայց էս հնդիկների ճաշերի հոտը մեկ մեկ զզվեցնում ա..

Ճիշտ է հասկացածդ, խոսքն այստեղ հենց "Ամեն-Ինչ-Աստծո" մասին է: Եվ դա մեզ համար լրիվ նոր Աստված է, քանզի մեր բոլոր կրոններն էլ միշտ սահմանափակել են Աստծոն ընտրովի ինչ-որ կոնկրետ բաների մեջ:

Բայց այն մի ասածդ էլ է ճիշտ, որ մարդիկ ռացիոնալ չեն: Հենց դու օրինակ: Տես, ինչի մեջ ասես, կարող ես փնտրել Աստծոն, նույնիսկ գարեջրիդ կիսատ շշի մեջ: Կարելի՞ է հարցնել. իսկ ինչու՞ քո մեջ չես փնտրում: Մի՞թե դու քեզանից ավելի հեռու ես, քան գարեջրի շիշը կամ էլեկտրոնային սիգարետդ... Թե՞ վախենում ես քեզ վրա պատասխանատվություն վերցնել...

Հնդիկների ճաշերի հոտն էլ եթե դուրդ չի գալիս (մեր մեջ ասած՝ ես էլ եմ զզվում), մի փոքր ձևափոխիր նախադասությունդ. "մենք բոլորս հավասար ենք" ասելու փոխարեն ասա. "մենք բոլորս մեկ ենք": Սա երկու բան կարող է նշանակել և ես կառաջարկեի ընդունել երկուսն էլ.
ա) մենք բոլորս նույնն ենք, նույն նյութից ենք սարքված և ոչնչով իրարից չենք տարբերվում;
բ) մենք բոլորս մեկ ենք, մի հատ ենք, այսինքն՝ մի Ամբողջականություն ենք, որի անունն է՝ Աստված:

[Mephistopheles]

Հասկանում եմ, Վիշապ ջան ու շատ եմ ափսոսում, որ այդքան սուղ են քերականական գիտելիքներս, բայց ինչ արած, այդ է հնարավորություններիս սահմանը. հավատա, կարողություններս չեմ խնայում, որ թարգմանածս հասկանալի լինի...



Ճիշտ է հասկացածդ, խոսքն այստեղ հենց "Ամեն-Ինչ-Աստծո" մասին է: Եվ դա մեզ համար լրիվ նոր Աստված է, քանզի մեր բոլոր կրոններն էլ միշտ սահմանափակել են Աստծոն ընտրովի ինչ-որ կոնկրետ բաների մեջ:

Բայց այն մի ասածդ էլ է ճիշտ, որ մարդիկ ռացիոնալ չեն: Հենց դու օրինակ: Տես, ինչի մեջ ասես, կարող ես փնտրել Աստծոն, նույնիսկ գարեջրիդ կիսատ շշի մեջ: Կարելի՞ է հարցնել. իսկ ինչու՞ քո մեջ չես փնտրում: Մի՞թե դու քեզանից ավելի հեռու ես, քան գարեջրի շիշը կամ էլեկտրոնային սիգարետդ... Թե՞ վախենում ես քեզ վրա պատասխանատվություն վերցնել...

Հնդիկների ճաշերի հոտն էլ եթե դուրդ չի գալիս (մեր մեջ ասած՝ ես էլ եմ զզվում), մի փոքր ձևափոխիր նախադասությունդ. "մենք բոլորս հավասար ենք" ասելու փոխարեն ասա. "մենք բոլորս մեկ ենք": Սա երկու բան կարող է նշանակել և ես կառաջարկեի ընդունել երկուսն էլ.
ա) մենք բոլորս նույնն ենք, նույն նյութից ենք սարքված և ոչնչով իրարից չենք տարբերվում;
բ) մենք բոլորս մեկ ենք, մի հատ ենք, այսինքն՝ մի Ամբողջականություն ենք, որի անունն է՝ Աստված:

Սամ, արի բանկիս հաշիվը տամ քո աշխատավարձ "քո" էս մի բանկի հաշվիդ վրա գցի, օքե՞յ… բոլորս մեկ ենք, չէ՞…

[Վիշապ]

Հասկանում եմ, Վիշապ ջան ու շատ եմ ափսոսում, որ այդքան սուղ են քերականական գիտելիքներս, բայց ինչ արած, այդ է հնարավորություններիս սահմանը. հավատա, կարողություններս չեմ խնայում, որ թարգմանածս հասկանալի լինի...



Ճիշտ է հասկացածդ, խոսքն այստեղ հենց "Ամեն-Ինչ-Աստծո" մասին է: Եվ դա մեզ համար լրիվ նոր Աստված է, քանզի մեր բոլոր կրոններն էլ միշտ սահմանափակել են Աստծոն ընտրովի ինչ-որ կոնկրետ բաների մեջ:

Բայց այն մի ասածդ էլ է ճիշտ, որ մարդիկ ռացիոնալ չեն: Հենց դու օրինակ: Տես, ինչի մեջ ասես, կարող ես փնտրել Աստծոն, նույնիսկ գարեջրիդ կիսատ շշի մեջ: Կարելի՞ է հարցնել. իսկ ինչու՞ քո մեջ չես փնտրում: Մի՞թե դու քեզանից ավելի հեռու ես, քան գարեջրի շիշը կամ էլեկտրոնային սիգարետդ... Թե՞ վախենում ես քեզ վրա պատասխանատվություն վերցնել...

Հնդիկների ճաշերի հոտն էլ եթե դուրդ չի գալիս (մեր մեջ ասած՝ ես էլ եմ զզվում), մի փոքր ձևափոխիր նախադասությունդ. "մենք բոլորս հավասար ենք" ասելու փոխարեն ասա. "մենք բոլորս մեկ ենք": Սա երկու բան կարող է նշանակել և ես կառաջարկեի ընդունել երկուսն էլ.
ա) մենք բոլորս նույնն ենք, նույն նյութից ենք սարքված և ոչնչով իրարից չենք տարբերվում;
բ) մենք բոլորս մեկ ենք, մի հատ ենք, այսինքն՝ մի Ամբողջականություն ենք, որի անունն է՝ Աստված:

Սամ ջան, ներիր ինձ խնդրում եմ, բայց ինձ թվում է ահագին հավայի էներգիա ես ծախսում այդ մարդու կարծիքը կամ հայացքները թարգմանելու ու Ակումբի ապերախտ ժողովդրին հրամցնելու համար։ Համ էլ ինքը հայ չի, ու իրա Աստված հայեցի չի... էհ, ինչ եմ ասում, ուզում եմ ասել, սրա մեջ էական քյար ես չեմ տեսնում համամարդկային արժեքների տեսակետից ու չեմ հավատում որ սույն փիլիսոփայությունը մարդուն կարող է օգտակար լինել։
Ես չեմ ուզում ընդունել որ մենք բոլորս մեկ ենք կամ նույնն ենք կամ ոչնչով իրարից չենք տարբերվում։ Ես ուզում եմ, որ գոնե իմ աշխատավարձը տարբերվի իմ թիմում «աշխատող» ձրիակերների աշխատավարձից, որովհետև իրենք չեն ընդունում, որ մենք նույնն ենք ու նույն չափով պետք ա աշխատենք մեր թիմի բիզնեսը առաջ տանելու համար։ Ռացիոնալիզմի տեսակետից դու կարող ես մարդկանց հավասարեցնել օրենքի առաջ ըստ մաշկի գույնի, սեռի ու էլի ինչ–որ հատկանիշների, բայց չես կարող մարդկանց հավասարեցնել ըստ աշխատասիրության, տաղանդի, ներդրումների, օգտակարության, ինչպես օրինակ ասենք չես կարող հավասարեցնել փղին ու նապաստակներին բաժին ընկնող նախաճաշերը գազանանոցում, որովհետև իրենք փաստորեն տարբեր են անկախ նրանից, թե դու ինչ Աստված ես ուզում ունենալ։
Այսինքն էս Աստված էդքան էլ արդար չի ոնց որ...

[Sambitbaba]

Սամ ջան, ներիր ինձ խնդրում եմ, բայց ինձ թվում է ահագին հավայի էներգիա ես ծախսում այդ մարդու կարծիքը կամ հայացքները թարգմանելու ու Ակումբի ապերախտ ժողովդրին հրամցնելու համար։ Համ էլ ինքը հայ չի, ու իրա Աստված հայեցի չի... էհ, ինչ եմ ասում, ուզում եմ ասել, սրա մեջ էական քյար ես չեմ տեսնում համամարդկային արժեքների տեսակետից ու չեմ հավատում որ սույն փիլիսոփայությունը մարդուն կարող է օգտակար լինել։
Ես չեմ ուզում ընդունել որ մենք բոլորս մեկ ենք կամ նույնն ենք կամ ոչնչով իրարից չենք տարբերվում։ Ես ուզում եմ, որ գոնե իմ աշխատավարձը տարբերվի իմ թիմում «աշխատող» ձրիակերների աշխատավարձից, որովհետև իրենք չեն ընդունում, որ մենք նույնն ենք ու նույն չափով պետք ա աշխատենք մեր թիմի բիզնեսը առաջ տանելու համար։ Ռացիոնալիզմի տեսակետից դու կարող ես մարդկանց հավասարեցնել օրենքի առաջ ըստ մաշկի գույնի, սեռի ու էլի ինչ–որ հատկանիշների, բայց չես կարող մարդկանց հավասարեցնել ըստ աշխատասիրության, տաղանդի, ներդրումների, օգտակարության, ինչպես օրինակ ասենք չես կարող հավասարեցնել փղին ու նապաստակներին բաժին ընկնող նախաճաշերը գազանանոցում, որովհետև իրենք փաստորեն տարբեր են անկախ նրանից, թե դու ինչ Աստված ես ուզում ունենալ։
Այսինքն էս Աստված էդքան էլ արդար չի ոնց որ...

Ինչ խոսք որ, Վիշապ ջան, խորինս զգացված եմ, որ ցավակցում ես էներգիայիս իզուր կորուստի համար: Բայց հարցն այստեղ "այդ մարդու կարծիքը կամ հայացքները" չեն: Եթե դրանք լինեին, շատ հնարավոր է, որ ես, ի վերջո, այդ էներգիան "հավայի" չծախսեի՞...
Հարցն այստեղ ավելի շատ աշխարհընկալման մեկ այլ ձևն է, որտեղ շատ բաներ այլ կերպ են դիտարկվում, լրիվ այլ տեսանկյուններից: Օրինակ, այն, ինչ մի մակարդակի վրա դիտարկվում է որպես էներգիայի հավայի ծախս, մի այլ մակարդակի վրա կարող է դիտարկվել որպես էներգիայի կուտակում, քանզի այն մակարդակի վրա հայտնի է, որ որքան շատ տալիս ես, բազմակի ավելի շատ հետ ես ստանում...

Ես չեմ ուզում ընդունել որ մենք բոլորս մեկ ենք կամ նույնն ենք կամ ոչնչով իրարից չենք տարբերվում։

Իսկ ես ոչ միայն ուզում եմ, այլ արդեն ընդունել եմ և գիտեմ, որ հենց այդպես է, որ կա: Ես լրիվ ընդունում եմ վերամարմնավորման գաղափարը: Ինձ համար փաստ է (Մեֆի ականջը կանչի), որ մենք բազմաթիվ կյանքեր ենք ապրել և ապրում: Այդ պատճառով քո յուրաքանչյուր ներկա դրսևորում (լինես դու իմ թիմի ձրիակեր թե բիզնեսի առաջատար) ես չեմ կարող չհարգել: Քո ներկայիս վիճակը՝ ինչ էլ որ այն լինի, - դա մի փորձ է, որը դու ապրում ես քո բազմաթիվ կյանքերից մեկում, և դա այն փորձն է, որը ես էլ՝ ապրել եմ կամ ապրելու եմ իմ բազմաթիվ կյանքերից մեկում: Եվ այդ պատճառով ես ընդամենը մեկ վերաբերմունք կարող եմ ունենալ քո փորձի հանդեպ, որն է՝ հարգանք:

Էնպես որ, Վիշապ ջան, բազմաթիվ կյանքերի այս շրջապտույտի մեջ հավասարվում են նույնիսկ աշխատասեր փիղն ու անտաղանդ նապաստակը:


Հ.Գ. Թույլ տուր հիշեցնել, որ հնդկական ճաշեր ես էլ չեմ սիրում, էնպես որ մի հիշատակիր դրանք, խնդրում եմ...

[Վիշապ]

Հարցն այստեղ ավելի շատ աշխարհընկալման մեկ այլ ձևն է, որտեղ շատ բաներ այլ կերպ են դիտարկվում, լրիվ այլ տեսանկյուններից: Օրինակ, այն, ինչ մի մակարդակի վրա դիտարկվում է որպես էներգիայի հավայի ծախս, մի այլ մակարդակի վրա կարող է դիտարկվել որպես էներգիայի կուտակում, քանզի այն մակարդակի վրա հայտնի է, որ որքան շատ տալիս ես, բազմակի ավելի շատ հետ ես ստանում...

Հա... եթե աշխարհընկալման տեսակետից նայենք, կարելի է փողոցում թափված մարդկային աղբն էլ աստվածացնել, երևակայությանը մուննաթ։ Կարելի է սիրահարվել գոյություն ունեցող ամեն ինչի ու պնդել որ ամեն ինչ լավ է, կատարյալ է, հավասար է ու Աստված է ամեն ինչ։
Գիտե՞ս ինչ։ Ինձ թվում է, կարելի է հավատալ ցանկացած բանի, կարելի է տարբեր գեղեցիլ ու ֆանտաստիկ աշխարհըկնալումներից խոսել, քանի դեռ որևէ պրակտիկ բանի մասին խոսք չի գնում։ Բայց եթե հայացքները որևէ պրակտիկ նշանակություն չունեն ու աշխարհընկալումը չի հիմնավորվում փաստերով այնպես, ինպես ասենք հիմնավորվում է մեզ անտեսանելի սև խոռոչ դարձած պայթած ինչ–որ աստղի գոյությունը, ապա այս ամենը նմանվում է ավելորդ ժամավաճառության։

Իսկ ես ոչ միայն ուզում եմ, այլ արդեն ընդունել եմ և գիտեմ, որ հենց այդպես է, որ կա: Ես լրիվ ընդունում եմ վերամարմնավորման գաղափարը:

Այ մի բան է ինձ հետաքրքիր, բոլոր հավատացյալները, որոնք հավատում են ինչ–որ բանի, կամ ինչ–որ Աստծու... Նրանց բոլորի համար այդ Աստված կատարյալ է, ասենք հնարավոր չի գտնել մեկին, որը հավատում է մի ինչ–որ Աստծու, բայց նրան այդքան էլ դուր չի գալիս տվյալ իրավիճակը, կամ ասենք ինքը համաձայն չի ԴՐՈՒՅԹՆԵՐԻ հետ, բայց ստիպված է համակերպվել, քանի որ գիտի որ այդպես է ու կա այդ Աստվածը։ Ես գրազ կգամ, որ դու չէիր ասի «ես արդեն ընդունել եմ և գիտեմ, որ հենց այդպես է որ կա», եթե քեզ դուր չգար վերամարմնավորման գաղափարը։ Այսինքն նման է, որ դու հավատում են նրան ինչը քեզ դուր է գալիս։ Այդ դեպքում ինձ այս պահին դուր է գալիս իմ գարեջրի Աստվածը և նրա հետ կապված ամեն ինչ, և ես հավատում եմ, որ շատ գարեջուր խմելու դեպքում ես կլինեմ անմահ ու կարիք չեմ ունենա վերամարմնավորվելու խեցգետնի տեսքով։

[Sambitbaba]

Սամ, մի բան եմ ուզում ասել։

Ես ինքս ամեն ինչի հնարավորությունը հավանական համարող մարդ եմ։ ... Տանել չեմ կարողանում դասակարգումները, սևի ու սպիտակի բաժանելը։

Եթե դու "ամեն ինչի հնարավորությունը հավանական համարող մարդ ես", եթե դու "տանել չես կարողանում դասակարգումները, սևի և սպիտակի բաժանելը", - ուրեմն սա հենց քո թեման է, Ջառ ջան:

Բայց իրո՞ք դու այդպիսին ես, Ջառ...

Ես, օրինակ, ելնելով մեր անցած զրույցներից այս մասին, չհամոզվեցի, որ այդպիսին է իրականությունը: Չէ, դու իհարկե, հավանաբար ցանկանում ես, որ այդպես լինի, բայց և այնպես վիճակին նայում ես աթեիստի աչքերով, իսկ դա արդեն հեռու է անվերապահությունից... Քո տարբեր գրառումներում երբեմն քո այդպիսի մոտեցումը քիչ թե շատ ակնհայտորեն երևացել է, բայց էն՝ երեխեքի դպրոցի մասին գրառմանդ մեջ ավելի վառ էր դա՝ այնքան, որ մի քանի հոգի, եթե չեմ սխալվում, նկատեցին:

Կյանքը իմ համար բազմագույն ա ու շատ բազմակողմանի։

Ինձ համար էլ: Թե բազմագույն, թե բազմակողմանի, և դրա հետ մեկտեղ՝ թե անսահմանափակ և թե անդասակարգելի: Եվ եթե դու ջանում ես ինձ ասել, որ այդ պատճառով անիմաստ է փորձել կյանքին տեղավորել ինչ-որ կաղապարների մեջ, ինչպիսիք են, ասենք, կրոնն ու հակակրոնը (ասել է աթեիզմ), - ես հարյուր տոկոսով կհամաձայնվեմ քեզ հետ:

Բայց էս թեմայի հետ կապված մի բան եմ ուզում ասել։ Ո՞րն է թեմայի անվան իմաստը։
ՀԱԿԱԿՐՈՆ - մարդ ով պարազապես դեմ է կրոնին, կրոնական կազմակերպվածությանը, կրոնին բնորոշ մտածելա և վարվելակերպին, բայց ընդունում է Աստծու գաղափարը։

Այո´:

ՀԱԿԱԱԹԵԻՍՏ - մարդ ով դեմ է Աստծու գոյությունը մերժելու մտքին։

Այո´:

Այլ կերպ ասած մարդ ով հավատում է։

Ոչ, և նորից՝ ոչ:
Այ, հենց այստեղ է թեմայի անվան իմաստը: Կամ գայթակղության քարը: Կամ ոսկորը, որին դեմ է առնում դանակը: Կամ... ընկալման սահմանը:
Որովհետև չենք կարողանում ազատել մեզ դուալիզմից՝ երկվածությունից: Փայտի երկու ծայրից: Եթե այսպես չէ, ուրեմն այնպես է: Եթե սև չէ, ուրեմն սպիտակ է: Երրորդ չկա: Տրված չէ:

Բայց կա, տրված է: Դա այն է, ինչ կրոնից և հակակրոնից դուրս է, այն է, ինչ գտնվում է հավատից և անհավատությունից այն կողմ:

Դա ճանաչումն է: Եվ այն հավատ չէ:

Կրոնը՝ հավատ է. դու հավատում ես, որ Աստված կա:
Աթեիզմը՝ հավատ է. դու հավատում ես, որ Աստված չկա:

Ճանաչումը՝ դա արդեն գիտելիք է:

Իսկ եթե դու մի բան գիտես, ուրեմն թե դրան հավատալը, և թե չհավատալը, արդեն անիմաստ են: Որովհետև դու գիտես:

Սրա մասին է խոսքը:

Այսինքն ես ճի՞շտ եմ հասկանում, որ թեման այնուամենայնիվ հավատացյալների մասին ա։ Հավատացյալներ, ովքեր մերժում են կազմակերպված կրոնի գաղափարը։ Չեն ընդունում կրոնը, բայց ընդունում են Աստծուն։
Իմ հարցը վերաբերում ա իմաստաբանությանը, ոչ թե քերականությանը կամ հոմանիշ-հականիշներին։ Ուղղակի թեմայիդ իմաստը լրիվ փոխվում ա։ .

Եթե պատահաբար կարդում ես այս գրառումներս Պատրանքների մասին, կարո՞ղ ես հիշատակել մի տեղ, որը քեզ թույլ է տալիս ենթադրել, որ խոսքն "այնուամենայնիվ հավատացյալների մասն ա": Եթե այնուհանդերձ ինչ-որ մի տեղը քեզ այդպիսին է թվացել, խնդրում եմ, նայիր մեկ անգամ էլ, բայց նայելուց առաջ փորձիր ազատել միտքդ դուալիստական "եթե սպիտակ չի, ուրեմն սև է" ստերեոտիպից:

Եվ այդ ժամանակ, շատ հնարավոր է, որ քեզ համար "թեմայի իմաստը լրիվ կփոխվի"...