1–ին տարբերակ. «Վարունգներ»- Էրիկ Իսահակյան
2–րդ տարբերակ. «Դանդաղ, խորը, մահացու (մեկ, երկու, երեք)»- Արեն Մակարյան
3–րդ տարբերակ. «ՎերաԴԱՐՁներ»- Ռուզան Ազիզյան
4–րդ տարբերակ. «ՀԻՎԱՆԴ ՀՈԳՈՒ ՇՇՈՒԿՆԵՐ»- Անուշ Մարգարյան
5–րդ տարբերակ. « Դեպի լուսին»- Այբ
6–րդ տարբերակ. «ԱՆՎԵՐՆԱԳԻՐ»- Տաթևիկ Մովսիսյան
7–րդ տարբերակ. «Փրկության կործանում»- Աննա Գաբրիելյան
8–րդ տարբերակ. « Մի փոքր երջանկություն»- Եվա Պողոսյան
9–րդ տարբերակ. «Ամարիլիս»- Lisbeth
10–րդ տարբերակ. «Ֆագո»- Ruby Rue
11–րդ տարբերակ. «Անտառում»- Գալաթեա
CactuSoul (07.06.2013), ivy (07.06.2013), StrangeLittleGirl (07.06.2013)
Alphaone (07.06.2013)
Ժող ջան, շատ չարչարվեցիք, մի քիչ հանգստացեք ու երգ լսեք մինչև ժամը գա…
Արևանուռ (07.06.2013)
Ահավոր դժվար են կարդացվում պատմվածքները: Նաև շատ բարկացնում են: Էնպես որ, սիրելի հեղինակներ, ներող եղեք ավել-պակաս խոսքերի համար…
"Վարունգներ" - Այվին ճիշտ է, գրողը թինեյջեր աղջիկ է, և նրանցից, ով մեծ հետաքրքրությամբ հետևում է "Պոռնոգրաֆիա" թեմայի քննարկումներին: Բայց դե, դա իր գործն է, իհարկե: Իսկ ինչ վերաբերվում է պատմվածքին… Լեզուն կարծես թե վատը չէր, բայց ի՞նչ իմաստ ուներ սպանել բուսակեր սիրահարվածին, եթե վերջում ինքն էր վարունգամոլ դառնալու: Իսկ սպանելուց հետո, էլ ի՞նչ իմաստ ուներ բուսակեր դառնալ, չէ՞ որ, ասենք, նրբերշիկի բազմաթիվ հարմար տեսակներ էլ կան…
"Դանդաղ, խորը, մահացու…" - Չհետաքրքրեց: Տառասխալներն էլ հետը…
"ՎերաԴԱՐՁներ" - Ընդհանուր վատ չէր կարդացվում, բայց որոշ բաներ անհասկանալի մնացին: Ի՞նչ իմաստ է դրված այն բառերի մեջ, որոնք ամբողջովին մեծատառերով են գրված: Ինչպես նաև վերնագրի "ԴԱՐՁ"-ը: Եվ վերջին նախադասությունն ի՞նչ է նշանակում: Ցանկանում ես ասել, որ հոդված գրողն ու նստած-հելած կինը նույն մա՞րդն է…
Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267
CactuSoul (07.06.2013)
"Հիվանդ հոգու շշուկներ" -
Բռնաբարված պլաստմասե վերջին ծառը
գրպան չունի, որ զբոսնի, այդ պատճառով
մեռած կրծքի իր արգանդում
Լաուրա տոտան սաղմ է վիժում:
Հացի փուռից մալյարների հուսակտուր գույնն է լսվում:
Տիկնիկային Հիրոսիմա:
Հուդայական Արմագեդդոն:
Վիրահատված մանկասայլակ:
Պիղծ հիշատակ:
Սուրբ փրկություն:
…մեղա-մեղա…
Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267
ivy (07.06.2013)
ivy (07.06.2013), StrangeLittleGirl (07.06.2013)
ամաչելու աստիճան սիրուն ու անասելի տխուր բան ա կյանքը…
կարծում եմ բոլորը տեքստերը նախ հավաքվում են word-ի վրա, նոր ուղարկվում, եթե չգիտեք չակերտների տեղը, օգտվեք սիմվոլներից, իսկ եթե դժվարանում եք ձեր գրածի տառասխալներն ուղղելուց, խնդրենք մի բարեկամի դա անել, քանի որ ընթերցողի աչքին ամեն տառախալից կարդացածը որոշ չափով արժեզրկվում է
2. «Դանդաղ, խորը, մահացու (մեկ, երկու, երեք)», մինչև վերջ կարդալուց հետո հասկացա որ լավ գործ է, միայն պետք է տառասխալների ուղղումներն անելուց հետո ուղարկվեր,
5. «Դեպի լուսին» , հոգեբաններն ավելի հաճախ հոգեբանի կարիք ունեն, խորհուրդս հեղինակին՝ այս պատմվածքիկից լավ պատմվածք կստացվի,
7. «Փրկության կործանում», ցավում եմ բոլոր այն երեխաների համար, որ ընկճված են մեծանում, ինչպիսին Կակտուսն է, իսկ օրագրի գրառումները կարծես խմբագրված լինեն
Վերջին խմբագրող՝ Արևանուռ: 07.06.2013, 12:35:
Գարունն առաջինն ինձ է արարել
CactuSoul (07.06.2013), Stranger_Friend (12.06.2013)
Ուուու՜, փաստորեն էսօր վերջին օրն ա
Երաժշտությունը բավական է կյանքի համար՝ բայց մի ամբողջ կյանքը բավական չէ երաժշտության համար:
Սերգեյ Ռախմանինով
Sambitbaba (07.06.2013)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ