Արևանուռ, մի տեսակ նենց չէի սպասում, որ դու Վարունգներին ձայն կտաս
1–ին տարբերակ. «Վարունգներ»- Էրիկ Իսահակյան
2–րդ տարբերակ. «Դանդաղ, խորը, մահացու (մեկ, երկու, երեք)»- Արեն Մակարյան
3–րդ տարբերակ. «ՎերաԴԱՐՁներ»- Ռուզան Ազիզյան
4–րդ տարբերակ. «ՀԻՎԱՆԴ ՀՈԳՈՒ ՇՇՈՒԿՆԵՐ»- Անուշ Մարգարյան
5–րդ տարբերակ. « Դեպի լուսին»- Այբ
6–րդ տարբերակ. «ԱՆՎԵՐՆԱԳԻՐ»- Տաթևիկ Մովսիսյան
7–րդ տարբերակ. «Փրկության կործանում»- Աննա Գաբրիելյան
8–րդ տարբերակ. « Մի փոքր երջանկություն»- Եվա Պողոսյան
9–րդ տարբերակ. «Ամարիլիս»- Lisbeth
10–րդ տարբերակ. «Ֆագո»- Ruby Rue
11–րդ տարբերակ. «Անտառում»- Գալաթեա
Արևանուռ, մի տեսակ նենց չէի սպասում, որ դու Վարունգներին ձայն կտաս
Իմիջիայլոց, «գրպան չունի, որ զբոսնի» արտահայտությունը կարծես թե էլի եմ կարդացել, այս մրցույթից առաջ։ Ու նույնիսկ ինձ ինչ-որ բան հուշում է, որ հենց մրցույթներից մեկի ժամանակ
ամաչելու աստիճան սիրուն ու անասելի տխուր բան ա կյանքը…
Մեկ էլ մի հարց տամ, հլը ճիշտն ասեք:
Առաջինը ես էի գրել, որ «Ամարիլիսի» հեղինակը տղամարդ է հաստատ, տղա էլ չէ, հենց հասուն տղամարդ, մի երեսուն տարեկան:
Հետո էդ կարծիքը հա կրկնվեց: Դուք էլ եք հենց էդպես զգացե՞լ, թե իմ գրածից էիք ոգեշնչվել:
Որովհետև ես արդեն վաղուց չեմ կարծում, թե դրա հեղինակը տղամարդ է
Վոլտերա (07.06.2013)
հետաքրքիր է, ինչու՞ivy-ի խոսքերից
Արևանուռ, մի տեսակ նենց չէի սպասում, որ դու Վարունգներին ձայն կտաս
միակ ստեղծագործությունն է բոլորի մեջ, որ գուշակությունների , ենթադրությունների ու գլուխկոտրելու կարիք չկա, իսկ թե ինչի մասին է... միգուցե այդ պատճառո՞վ
Գարունն առաջինն ինձ է արարել
Հա, սենց թեմայի պատճառով. մի տեսակ չի համապատասխանում քո վիրտուալ կերպարին՝ ըստ իմ պատկերացումների:
շատ հետաքրքիր է թե ինչպիսի՞ն է իմ վերտուալ կերպարը, իրոք շատ հետաքրքիր է
25 րդ էջում է
Վերջին խմբագրող՝ Արևանուռ: 07.06.2013, 16:02:
Գարունն առաջինն ինձ է արարել
Էդ ո՞ր գործի մեջ էր: Գուգլեցի, բան չգտա:
Էդ ինչու՞ հանկարծ կարծիքդ փոխեցիրՄեկ էլ մի հարց տամ, հլը ճիշտն ասեք:
Առաջինը ես էի գրել, որ «Ամարիլիսի» հեղինակը տղամարդ է հաստատ, տղա էլ չէ, հենց հասուն տղամարդ, մի երեսուն տարեկան:
Հետո էդ կարծիքը հա կրկնվեց: Դուք էլ եք հենց էդպես զգացե՞լ, թե իմ գրածից էիք ոգեշնչվել:
Որովհետև ես արդեն վաղուց չեմ կարծում, թե դրա հեղինակը տղամարդ է
Հաստատ տղամարդ ա, ճշտել եմ
Ես ու Արևանուռը միանման ճաշակ ունենքԱրևանուռ, մի տեսակ նենց չէի սպասում, որ դու Վարունգներին ձայն կտաս
ՎայՀաստատ տղամարդ ա, ճշտել եմ
ԱՆՎԵՐՆԱԳԻՐ. Նախ այստեղ պատմություն չկար, միայն ապրումներ էին: Երկրորդը շատ բարդ էր՝ անձամբ ես դժվարությամբ էի կարդում ու հասկանում: Էնքան էլ չեմ սիրում նման գրվածքներ, ամեն ինչ պետք է չափի մեջ լինի:Բայց հալալ ա հեղինակին, լավ չարչարվել ա ըստ երեւույթին
Ֆագո. Վատը չէր, անհետաքրքիր չէր, չէի ձանձրանում կարդալուց:
Երաժշտությունը բավական է կյանքի համար՝ բայց մի ամբողջ կյանքը բավական չէ երաժշտության համար:
Սերգեյ Ռախմանինով
Stranger_Friend (12.06.2013)
"Դեպի Լուսին" - Վատ Չէր: Մյուսների համեմատ: Գաղափարի տրամաբանական զարգացումը, ի համեմատ մինչ այժմ կարդացածներիս՝ բավականին հաջող էր:
Կքվեարկեմ երևի:
"Անվերնագիր" - Արևով թրծված լուսաբացի երկունքի լարայինով նվագածը շատ նման էր "Հիվանդ հոգու շշուկներին": Այնքան էր նման, որ ինձ թվաց, թե այս երկու գործերի հեղինակը նույն մարդն է: Բայց այս երկրորդը նա, "Դանդաղ, խորը, մահացու…" պատմվածքի հեղինակի հետ, միևնույն մետրոնոմի դաժան հարվածների տակ նստած է գրել… Մեկ, երկու, երեք… մեկ, երկու, երեք… մեկ, երկեւ, երեք…
Իմփրեշն ջան, իմ ժպիտն էլ մեղմորեն լռում է, լռությունս՝ մեղմ թախծում…
"Փրկության կործանում" - Ես էլ չհասկացա, թե ինչու Արմենը քեզ հոգեբանի մոտ տարավ: Իսկ դու էլ մոռացար այդ մասին գրել: Իսկ առանց դրա և ուրիշ հիմնասյուների, որոնց վրա պետք է հիմնված լինի պատմվածքը, ստացվում է, որ գրել ես՝ ուղղակի գրելու համար, և այդ պատճառով բոլորովին հետաքրքիր չի:
Հետո այդ փիլիսոփայություններդ… Աստված տվել չի խնայել: Կարծեմ, մեր Սթրենջն էր գրել, որ հավանաբար ինչ-որ աղանդի մասին ես գրում: Եթևի թե պետք է նրա հետ համաձայնվել: Եթե ոչ, ուրեմն ի՞նչ իմաստ ուներ այդ ամենը: Եվ հետո, եթե գրում ես մի կոնկրետ բանի մասին, ինչպես Բյուրն է շատ ճիշտ նկատում, պետք է գոնե մի փոքր գաղափար ունենաս դրանից: Իսկ էսպես… Երևի նույն զգացմունքը կառաջացնեի ես էլ, եթե գրեի հերոսուհուդ մեխերով վզնոցի մասին…
Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267
impression (07.06.2013)
"Փոքրիկ երջանկություն" - Սրա մասին երևի գրելու բան չունեմ, - ոչ մի տպավորսւթյուն չթողեց...
Հիմքեր ունեմ ենթադրելու, որ Չիլլին մասնակցել ա էս մեկին: Մի խոսքով, ձեզ հաճելի քննարկումներ, քիչ մնաց: Մի քանի ժամից կգամ ու կիմանամ ով ում բարեկամն է
Ամարիլիս. Այ քեզ խուճուճ պատմվածքԻ՞նչ ա նշանակում Ամարիլիս, էդ ի՞նչ տարօրինակ, անհասկանալի վերջաբան էր, տեղ-տեղ տհաճության զգացում առաջացնող տեսարաններ, ամբողջ պատմվածքը լի էր խուճուճ պահերով՝ էն որ խառնում ես տեսարանների հաջորդականությունը, որովհետեւ տարբեր հատվածներում են նկարագրված: Մի խոսքով՝ թող ների ինձ հեղինակը, բայց ոչ հասկացա էդ վերջին մասերը, ոչ էլ գրավեց: Իսկ ընդհանուր առմամբ, սյուռռեալիզմ էր
Երաժշտությունը բավական է կյանքի համար՝ բայց մի ամբողջ կյանքը բավական չէ երաժշտության համար:
Սերգեյ Ռախմանինով
ՎերաԴԱՐՁներ. Էս մեկը էնքան էլ վախենալու չթվաց՝ հասարակ, սովորական պատմվածքի տպավորություն թողեց: չ վատը, ոչ շատ լավը: Դյուրընթեռնելի ու պարզ:
Մնաց կես ժամ ու երկու պատմվածք
Երաժշտությունը բավական է կյանքի համար՝ բայց մի ամբողջ կյանքը բավական չէ երաժշտության համար:
Սերգեյ Ռախմանինով
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ