Վախ Շներից/ Սայնոֆոբիա

[Ուլուանա]

Ողջույն, ես Ուլուանան եմ, ես ալկոհոլիկ կինոֆոբ եմ։
(Ծափահարություններ)

Ճիշտն ասած՝ ահագին զարմացած եմ, որ էսքան մարդ վախենում ա շներից։ Մինչև հիմա ծանոթներիս մեջ համարյա չեմ հանդիպել շներից վախեցողների, ու ինձ շատ միայնակ էի զգում էս հարցում ։

Իսկ էս ֆոբիայով «տառապողներին» հարց կարելիա?
Ի՞նչնա հատկապես վախեցնում, ես մինչև հիմա էդ պահը չեմ կարողանում հասկանամ:

Հիմա պատմեմ, Վիստ։ Կոնկրետ ինձ ոչ թե հենց շներն են վախեցնում, այլ ցանկացած կենդանի, ուղղակի շներն ամենաշատն են հանդիպում, դրա համար ամբողջ «ծանրությունն» ընկնում ա էդ խեղճերի վրա։ Երևի կարելի ա ասել՝ շարժումների անկանխատեսելիության հանգամանքն ա դիսկոմֆորտ առաջացնում մեջս, նույնիսկ եթե գիտեմ՝ չեն վնասի։ Ո՞նց բացատրեմ, կենդանիների էն խլրտալու զգացողությունն ինձ համար ուղղակի անտանելի ա, դրանից դեն սարսուռ չկա։ Ու էլի եմ ասում, առնվազն իմ դեպքում դա արդեն վաղուց ոչ թե վախ ա հնարավոր վնասից, այլ ավելի շուտ՝ հուշտ լինելու զգացողություն ա անսպասելիությունից։
Ռայադերը մի անգամ ասեց, որ էդ ամենայն հավանականությամբ նևրոզ ա։ Չգիտեմ։

Շների հետ իմ անհավանական արկածների մասին առավել մանրամասն կարդացեք իմ օրագրի եթերում ։

[Շինարար]

Փոքր ժամանակ չեմ հիշում՝ վախեցել եմ, թե չէ շներից, երևի վախեցած կլինեմ, բայց ուսանող ժամանակ բավականին անախորժ հարաբերություններ եմ ունեցել կոնկրետ մի շան հետ: Մի կուրսեցի ունեի, ում տուն շատ էի գնում, համարյա ամեն օր կամ գոնե օրումեջ, օրումեջի դեպքում իրանց տանն էի ուրեմն գիշերում, իրանք շուն ունեին, մի սարսափելի՝ բրդոտ ու... փոքր: Էս շունը ինձ շատ էր սիրում, հատկապես իմ շալվարները: Գալիս էր ոտքերիս մոտ, քսմսվում, առաջին անգամը մտածեցի, որ էս ինչ լավն եմ ես, շունը հեռվից է զգում, հետո որ հեռացավ, տեսնեմ շալվարիս փողքը ամբողջությամբ քձձել ա, ու դրանից հետո իմ ամեն մի հանդիպում էդ շան հետ ավարտվել ա ևս մի շալվարիս նահատակությամբ, դե տնեցիներն աշխատում էին, երբ ես էնտեղ էի, մեր միջև դիստանցիա ապահովել, բայց դե ասացի, քանի որ շատ էի էնտեղ լինում, միշտ չի որ ստացվում էր

[Valentina]

Հիմա կինոֆոբիա՞, թե՞ սայնոֆոբիա: Սայնոֆոբիան ավելի լավ ա թե չէ կինոֆոբիան մի տեսակ ֆիլմերի հետ եմ կապում:
Փոքր տարիքում չէի վախենում շներից, դե խոսքը էն փողոցային գազազած շների մասին չի: Մեր բակում մի շուն կար, առավոտ բոլոր երեխեքին ուղեկցում էր մինչև դպրոցի դարպասը: Հետո հետ էր գալիս, եթե տեսնում էր մեկը ուշացած ա գնում, էլի ճանապարհում էր Հա, մեր բակի շունն էր
Հիմա զգուշանում եմ, չգիտեմ ինչքանով ա դա ֆոբիա, ու ֆոբիա ա թե չէ: