2012 և հետո

[Sambitbaba]

Այժմ շատ են խոսում 2012 թվականի մասին,
այդ տարեթիվն ունի՞ ինչ-որ նշանակություն:

ԹՈԲԻԱՍ. Որքան ես տեսնում եմ, այդ տարում խաղողի այգիները լավ բերք կտան, որպեսզի հիանալի գինի լինի: Թերթերում շատ հետաքրիր վերնագիրներ կլինեն, որովհետև դա տպավորիչ է: Մարդկությունը տպավորություններով է սնվում: Եթե ես կարողանայի տպավորությունները կնքել շշի մեջ ու վաճառել դրանք, ես միլիոնատեր կլինեի, չնայած փողից ինձ ոչ մի օգուտ չէր լինի: Մարդկությունը կսկսի կենտրոնանալ 2012 թվականի իրադարձությունների վրա, կստեղծվի որոշակի դրամա և խելացնորություն, նրա մասին կգրվեն գրքեր, կվարվեն սեմինարներ ու դասեր, և շատուշատ այլ բաներ: Բայց հետո կգա 2013 թիվը: Կլինեն բազմաթիվ հիասթափված, ընկճված, 2012 թվականով չտպավորված մարդիկ, կսկսեն փնտրել այլ 2012 թվական: Այլ գուրու, ուսուցիչ, այլ տարեթիվ, այլ գույն, մի ինչ-որ այլ բան, ինչը կարող են տեսնել արտաքինից:

Բայց, հավանաբար, այդպիսի օրերից մի օր մարդիկ կսկսեն վերհիշել, թույլ կտան իրենց վերհիշել, թե ով են իրենք, - և դա կոգեշնչի Երկրի վրա նոր գիտակցության ծագմանը:


Բայց մի՞թե ավելի ու ավելի շատ մարդիկ չեն հիշում,
թե ով են իրենք:

ԹՈԲԻԱՍ. Իրականում` ոչ: Ներկա պահին այս մասսայական գիտակցությունը, որը մենք կոչում ենք հիպնոզ կամ մատրիցա, ավելի ու ավելի է ծանրանում: Ավելի ու ավելի շատ մարդիկ “ուղղակի բավական է” սինդրոմի մեջ են ընկնում: Նրանք իսկապես ընկնում են կյանքի ուրախության պակասի մեջ: Եվ դա այն չէ, ինչ մենք սպասում էինք կամ կընտրեինք, եթե նրանց տեղը լինեինք: Բայց լավ նորությունն այն է, որ շատ կլինեն այլ կերպ մտածող մարդիկ: Կլինեն նրանք, ովքեր կանցնեն սահմանը: Կլինեն նրանք, ովքեր իրենց ներսում գիտակցության հսկայական թռիչք կկատարեն, նրանք կգերադասեն փնտրել պատասխանները ներսում, այլ ոչ թե կթույլատրեն դրսից ինչ-որ մեկին անել այդ իրենց փոխարեն: Նրանք խորը ներս կգնան մինչև այն կետը, որտեղ ամեն մակարդակի վրա ինչ-որ ցավ ունեն: Նրանք կգնան մինչև այն պահը, որտեղ կպատռեն այդ պրկվածությունը, մասսայական գիտակցության այդ մագնիսականությունը, և արդեն ինքնուրույն առաջ կընթանան:

Ինչպես դուք եք պատկերացնում, միայնակ ճամփորդության պատճառով, այն պատճառով, որ մարդիկ ամեն ինչ հաշվում են իրենց մտքում, վերլուծման են ենթարկում իրենց մտքում, - նրանք հաճախ լռվում են իրենց մտքում: Նրանք ընկնում են թակարդը, խցանվում են այնտեղ: Մարդիկ կասկածում են իրենք իրենց վրա: Նրանք կասկածում են ամենին, ինչ իսկապես զգում են կյանքում, իրենց մեջ և ուրիշների մեջ: Նրանք կասկածում են իրենց ստացած ներշնչանքին էլ: Ավելի ուշ նրանց մոտ արտահայտվում է այն միտումը, իբր իրենց նորից ձգում է հետ դեպի մատրիցան:

Սակայն հիմա Երկրի վրա կան բավականին շատ մարդիկ, ովքեր անցնում են դրա միջով: Դրանք մարդիկ են, ովքեր նայում են իրենց ներսը և հասկանում են, որ իրենք անկախ են: Նոր գիտակցության այդ չափանիշներն ու Քրիստոսի, ում վրա դուք հղվում եք, - գիտակցության էներգիան, ձեզ համար օրինակ կդառնան: Այդ մարդիկ ուրիշների համար օրինակը կդառնան նրա, որ դուք կարող եք հաղթահարել հին և նոր գիտակցությունների միջև ընկած անդունդը: Դուք կարող եք համախմբել մարդկայինն ու աստվածայինը հենց այստեղ և հիմա: Դուք կարիք չունեք սպասել մինչև մեռնեք, որպեսզի անեք այդ, ձեզ կարիք չկա սպասել մինչև ձեր հաջորդ մարմնավորումը: Դուք կարող եք անել այդ այստեղ: Այլ կերպ մտածող մարդկանց այդ ոչ մեծ խումբը ձեզ ցույց կտա ճանապարհը: Դուք չեք տեսնի նախկինում հայտնի եռանդուն գուրուներին, այս մարդիկ հավասարակշռված կմնան, ձեզ համար կդառնան հուսալի օրինակներ կամ նոր գիտակցության տիպօրինակներ:


Ես ինձ զգում եմ այնպես,
ասես թե նրանցից մեկը լինեմ:

ԹՈԲԻԱՍ. Հետևաբար, այդպես էլ կա: Դուք իրոք որ գիտեք, թե ինչ է նշանակում մտածել այլ կերպ: Դուք և ես շատ ու շատ անգամներ խոսել ենք, երկար զրույցներ ենք վարել գիշերները: Ես միշտ զարմանում էի, թե որքան ուշ եք դուք պառկում քնելու: Բայց դուք էլ ինքներդ ձեր վրա կասկածելու միտում ունեք:


Ի՞նչ կարելի է անել կասկածների հետ
և ինչպե՞ս ընդմիշտ ազատվել նրանցից:

ԹՈԲԻԱՍ. Դա նույնքան հեշտ է, որքան գիտակցության սահմաններից դուրս գալը: Կասկածներն աշխատում են գիտակցության մեջ, դա սեքսուալ էներգիայի վիրուսի քույրն է: Ուղեղի մեջ այն ձեզ թակարդն է գցում: Պատկերացրեք հիմա, թե ինչպես եք այնտեղ ընկնում, կասկածում եք ձեր վրա, դա, անխոս, հեշտ է անել: Բայց ինքներդ ձեզ վերլուծելու փոխարեն, ինչի հիմքում էլ հենց ընկած է հասարակ դատապարտումը, - դրա փոխարեն դուրս եկեք ձեր գիտակցության սահմաններից: Դուք գնում եք ձեր լայնածավալ գիտակցության մոտ, դուք բացահայտվում եք: Եվ դուք ասում եք. “Գիտակցություն, կանգ առ մի պահ, հանգիստ առ: Ես ճանապարհ եմ ընկնում բարձրագույն գիտակցության մակարդակ”: Հետո մի քանի անգամ խոր շունչ եք քաշում, ստիպում եք գիտակցությանը դադարել շաղակրատել և այսուայն կողմ ընկնել: Դուք բացվում եք և դեպի ձեզ են վերադառնում հիշողությունները: Դուք վերհիշում եք ձեզ ոգևորող պահերը: Վերհիշում եք, թե ինչու եք Երկիր վերադարձել, վերհիշում եք այն զրույցները, որոնք մենք վարել ենք ձեր քնի ժամանակ և որոնք սովորաբար մոռանում եք առավոտյան արթնանալիս: Երբ դուք բացվում եք նոր գիտակցությանը, դուք գիտակցության և կասկածների սահմաններից դուրս եք գալիս:

[Sambitbaba]

Դուք հիշատակեցիք սեքսուալ վիրուսը:
Կարո՞ղ եք պատմել նրա մասին:

ԹՈԲԻԱՍ. Հիմնականում դա հնացած սպի է: Հին էներգիայի անհավասարակշռությունը: Ամեն անգամ, երբ էներգիան կամ գիտակցությունը հավասարակշռված չեն, տեղի է ունենում մի ինչ-որ բան, ինչն ամեն ինչ նորից հավասարակշռության կբերի, չնայած դա կարող է ընդգրկել այնպիսի բաներ, որոնք կարող են քայքայող և անարդյունավետ թվալ: Բայց եթե դուք մի քայլ նահանջեք ու նայեք իրերի դրվածքին, կտեսնեք, որ էներգիան ուղղակի փորձում է նորից հավասարակշռություն գտնել: Հեռու անցյալում, Երկրի գոյությունից շատ ու շատ առաջ, կազմավորվեց մի սպի, կամ էներգիայի տարրալուծումը կանացի և տղամարդկայինի: Ես խոսում եմ ոչ թե տղամարդու և կնոջ մասին, ես խոսում եմ անձի տեսանկյունների մասին: Էներգիայի այդ տարրալուծումից հետո ձևավորվեց սպի, թախիծ, որ գոյություն ունի մինչև օրս: Վերջիվերջո այդ էներգիաները վերամիավորելու միջոցը մենք սկսեցինք անվանել սեքսուալ էներգիայի վիրուս: Դա չի վերաբերվում սեքսին այն ձևի մեջ, որում դուք այն գիտեք, երբ ինչ-որ մեկի հետ սեռական հարաբերությունների մեջ եք հանուն հաճույքի, խոսքն այստեղ կանացի և տղամարդկային բնության մասին է: Այդ բաժանումը ստեղծեց ներկայումս Երկրի վրա լայնորեն տարածված գիտակցական վիրուսը:

Սեքսուալ էներգիայի վիրուսը մարդու կյանքից գողանում է ուրախությունը: Գողանում է երջանկությունը: Նրան ոչ ոք չի տիրում, այն գաղտնի կառավարության մասը չէ, հրեշտականման էությունների աշխարհում այն չի հսկվում մութ էությունների կողմից և ոչ մի նման այլ բան չի հանդիսանում: Այն ուղղակի վիրուս է: Սեքսուալ էներգիայի վիրուսը մուտք է գործում ձեր կյանք և ազդում է նրա վրա տարբեր միջոցներով: Բայց նրա ամենամեծ առանձնահատկությունն է, որ նրան էներգիա է հարկավոր: Նա գողանալու է այդ էներգիան ձեզանից, և, երբ բավական էներգիա ստանա, նա ձեզ նույնպես կստանա, իսկ հետո կգնա կողոպտելու ուրիշ մարդկանց էլ, որպեսզի բավարարի իր կարիքները: Այդպիսով, դուք ճանապարհ կընկնեք ինչ-որ բան կատարելու, հավանաբար, կխաղաք զոհի դերը, էներգիայի`Երկրի վրա գոյություն ունեցող մեծագույն կողոպտիչներից մեկի զոհի դերը:

Այդ սինդրոմի անունն է “ես` խեղճս”: Դրան ենթակա բոլոր մարդիկ գողանում են այլ մարդկանց էներգիան և գիտակցությունը: Ավելի ուշ, երբ դուք ձեզ ուժասպառ զգաք, ձեզ նույնպես անհրաժեշտ կլինի ինչ-որ մեկին թալանել: Ձեզանից գողացել են ձեր էներգիան, և հիմա դուք դառնում եք իրադարձությունների շղթայի լիիրավ օղակ, նույնիսկ չգիտակցելով այդ: Դա ուղղակի տեղի է ունենում:

Այժմ դա լայնորեն տարածված է հասարակության մեջ: Հավանաբար, դա ամենամեծ պրոբլեմներից մեկն է: Արդյունքում դա վերաբերվում է մարդու ներսում տղամարդկային և կանացի էներգիաների վերամիավորմանը: Հասկանում եք, ենթադրվում է, որ դուք տարրալուծված էություն չպետք է լինեք: Դուք չպետք է ունենաք ձեր համար անհայտ ձեզանից բաժան ձեր մասնիկները: Իրականում դուք կարող եք ստեղծել ձեր անհատականության տարբեր տեսանկյուններ, բայց, երբ ստեղծում եք նրանց, դուք գիտեք, թե ինչու են նրանք այնտեղ, որտեղ որ կան, և գիտեք, թե ինչպես ցանկացած պահի նրանց նորից վերամիավորել: Այժմ մենք բախվում ենք մի իրավիճակի հետ, երբ մենք տարրալուծված ենք հոգու հիմքում: Գոյություն ունեն երկու վերամիավորվել ձգտող տեսանկյուններ, կանացի և տղամարդկային, և ի շնորհիվ այն աշխատանքի, որը կատարում են ձեզանից շատերը, իսկ մեր աշխարհում` մեզանից շատերը, - վերամիավորումը սկսել է տեղի ունենալ: Տղամարդկային և կանացի ասպեկտները սկսել են վերամիավորվել:


Ի՞նչը կարող է հեշտացնել
վերամիավորման պրոցեսը:

ԹՈԲԻԱՍ. Դա հանգում է դեպի ինքդ քեզ սիրոն: Սիրեցեք ինքներդ ձեզ: Սեքսուալ էներգիային վերաբերվող, մեր կողմում տարվող պարապմունքների ժամանակ, մենք անցնում ենք փոփոխությունների շատ լարված պրոցեսի միջով: Ես չեմ ցանկանում բացահայտել դա այստեղ և հիմա, քանզի մարդկանց համար կարևոր է, համենայն դեպս այս ժամանակներում, անցնել ամբողջ այդ պրոցեսի միջով: Կարող եմ ասել, որ այն իր մեջ ընդգրկում է սերն ինքդ քո հանդեպ, հասնող բացարձակ սիրո դեպի նա, ով դուք կաք իրականում: Մնացածը կարևոր չէ:

[Sambitbaba]

Ստիպվա՞ծ է արդյոք սերը դեպի ինքդ`
հաղթահարել այն, ինչ սովորեցրել են մեզ մեր ծնողները
և ինչը հաստատուն կերպով արմատավորվել է մեր մեջ:

ԹՈԲԻԱՍ. Եթե վերլուծենք ամեն ինչ, խորանանք այն ամենի մեջ, ինչ դուք իմացել եք, ինչպես նաև հիպնոզի և ձեր վրա դրված սահմանափակումների մեջ, կամ այն բանի մեջ, թե ինչն է ձեր կյանքում ավելի ընդունելի, - դուք ուղղակի կցնորվեք, ինչպես դա տեղի է ունեցել մեծ ուսուցիչներից շատերի հետ: Որոշակոիրեն դուք ցնորվելու պոտենցիալ հնարավորություն ունեք, բայց ձեզ պետք չէ այդ անել: Ձեզ պետք չէ խորանալ հոգեվերլուծության մեջ, ինչը մտքի գործունեություն է, կամ դիմել հոգեբույժի և հոգեբանի, որպեսզի ձեր փոխարեն նրանք անեն այդ: Դա վերաբերվում է ձեր ընտրությանը:

Արթնանալով առավոտյան, խորը շունչ քաշեք և գիտակցված որոշում ընդունեք սիրել ձեզ: Փորձեք անել այդ վաղն առավոտյան: Արթնացեք, խորը շունչ քաշեք և ասեք. “Այսօր ես կսիրեմ ինձ առանց որևէ հիմքերի և կանեմ դա մեծ կարեկցանքով իմ հանդեպ”: Այդ պահին դուք փոխում եք ձեր գիտակցությունն ու ձեր էներգիան, ձեր շարժիչ ուժը: Եվ անմիջապես իրեն ցուցաբերել կսկսի ձեր այն մասը, որը ժխտում է դա, որն ասում է, որ դուք ուղղակի քծնում եք ձեզ.

“Ո՞վ ես դու: Մի՞թե քեզ չեն սովորեցրել, որ ինքդ քեզ սիրելը` սխալ է: Դա նարցիսիզմ է: Հավանաբար, նույնիսկ չարիք է: Այդ ի՞նչ հիմար հասկացություն է` “սիրել ինքդ քեզ”:

Եվ դուք մուտք եք գործում կասկածներով լի պրոցեսի մեջ: Իսկ էներգիան կգա ստուգելու, թե որքա՞ն լրջորեն եք դուք տրամադրվել սիրել ձեզ: Այն կսկսի փորձել ձեզ դրսից և ներսից: Էներգիան ցանկանում է գիտենալ, ճշմարի՞տ է դա արդյոք, թե՞ դուք ստորաքարշում եք ձեզ: Միգուցէ դա ընդամենը մի նոր զբաղմու՞նք է, որ գտել եք ձեր համար: Այս ամսվա հաստատու՞մն է դա` աֆիրմացիա՞ն, - թե՞ իրոք այդպես է:

Հենց որ ձեր ներսում ընդունեք այդ որոշումը, դուք իսկույն կտեսնեք, որ էներգիան փոխարկվում և փոխակերպվում է: Եվ այդ փոխակերպման մասն է հենց ձեզ ստուգելը: Արդյո՞ք դուք այդ արել եք: Մյուս կողմից, անմիջապես կսկսի մաքրվել հին էներգիան, որն իր մեջ անբավարար սեր էր պարունակում ձեր հանդեպ: Դուք կանցնեք նրանից ազատագրվելու ժամանակաշրջանը: Դա նշանակում է, որ դուք ինչ-որ բան կկորցնեք: Եթե ունեք մի աշխատանք, որտեղ անբավարար սեր է արտահայտվում ինքդ քո հանդեպ, ուրեմն դուք կկորցնեք այդ աշխատանքը: Եթե դուք ընդունել եք “միայն և միայն փող աշխատելու” դիրքը, և մտածում եք, ինչ անեք, որպեսզի հիմնավորվեք կյանքում, - ուրեմն կկորցնեք այդպիսի աշխատանքը: Որովհետև դա այն աշխատանքը չէ մարդու համար, ով սիրում է ինքն իրեն: Դուք, հնարավոր է, կկորցնեք ընտանիքի անդամների և ընկերների էլ, եթե դա հին բեռ համարեք:

Ձեզ հետ անհամատեղելի էներգիան կլքի ձեզ:


Եթե Երկրի վրա կյանքը կարող է այդքան
ցավոտ և դժվար լինել, և դուք ասում եք,
որ մեզ քաշում է այստեղ, բայց և այնպես
դա մեր ընտրությունն է` վերադառնալ:
Ինչու՞ ենք մենք շարունակում այդ անել:

ԹՈԲԻԱՍ. Շատ պատճառներ գոյություն ունեն: Ոմանց հետ է ձգում ապրած որևէ ցնցման կամ կարմայի պատճառով: Եկեք վերցնենք մեկին, ով սպանվել է Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի տարիներին: Իհարկե, այդ մարդը լքել է իր մարմինն ու ճանապարհվել է այլ աշխարհներ: Բայց մնացել է այնքան շատ բան նրանից, ինչ դուք անվանում եք զգացմունքային կամ վնասվածքային ձգողականություն, և նա զգում է, որ լքել է Երկրի վրա իր մարմինը, նախքան կհասցներ ավարտին հասցնել շատ բաներ, և այդ ամենի պատճառով ավելի շուտ բարկանում է նա: Այդ պատճառով նման մարդկանց ուղղակի հետ է ձգում: Երբ նրանք այլ աշխարհ են ընկնում, պարտադիր չէ, որ նրանց մոտ առկա լինի գիտակցականությունն ու մեծագույն իմացությունը: Նրանց մոտ ավելի շատ առկա է դեռևս մարդկային գիտակցությունը: Այդ մարդկային գիտակցությունը հետ է ձգում նրանց:

Երկրագունդն անհավանականորեն ուժեղ ձգողականություն ունի: Բայց այդպես եղել է ոչ միշտ: Այն պատճառով, որ այստեղ այսքան մեծ քանակությամբ մարդիկ կան, օժտված փորձի և էներգիայի հսկայական քանակությամբ, Երկրագունդն ասես մագնիս է դարձել և հետ է ձգում մարդկանց: Եվ դա կտևի այնքան ժամանակ, մինչև Երկրի վրա մարդը, - ոչ թե հոգևոր էությունը, այլ մարդը, - վերջիվերջո չի ասի. “Բավակա՛ն է, ես այլ բան եմ ցանկանում”:

Դա նշան կլինի, որ հոգուն ժամանակն է հեռանալ: Հասել է մարդու բոլոր տեսանկյունների վերամիացման պահը: Բարձր կանչն ուղարկված է, և անհապաղորեն սկսվում է փոփոխությունների անհավանական պրոցեսը: Պարտադիր չի, որ այն տևի մեկ կամ երկու տարի, մեկ կամ երկու կյանք: Շատերի համար այն կարող է ծավալվել հինգ, տաս կյանքերի մեջ: Դա` պրոցես է:

Մենք ուրախ ենք, որ կան շատ մարդիկ, ում հետ մենք աշխատում ենք (խոսքը Շոմբրա անունը կրող խմբի մասին է) և ովքեր անցնում են այդ պրոցեսն ընդամենը մեկ կյանքի ընթացքում:

[StrangeLittleGirl]

Վաղուց տեսել էի էս թեման, երկար ժամանակ մտածում էի՝ տեսնես ինչ ա: Երբ էսօր հանկարծակի նկատեցի, որ գրականություն բաժնում ա, մտածեցի՝ մտնեմ, նայեմ:

Սամ, լուրջ եմ ասում, դու դեմք ես: Ես ոչ մի տեղ ոչ մեկի չեմ տեսել, որ իրա կրոնը նենց պրոպագանդի, ոնց որ դու ես քոնը պրոպագանդում: Ոչ մի թեմայում դրանից զերծ չես մնում: Էրնեկ հավեսիդ, ինչ ասեմ: Ու էրնեկ էն մարդկանց հավեսին, որ էսքանը կարդում են:

[Freeman]

Վաղուց տեսել էի էս թեման, երկար ժամանակ մտածում էի՝ տեսնես ինչ ա: Երբ էսօր հանկարծակի նկատեցի, որ գրականություն բաժնում ա, մտածեցի՝ մտնեմ, նայեմ:

Սամ, լուրջ եմ ասում, դու դեմք ես: Ես ոչ մի տեղ ոչ մեկի չեմ տեսել, որ իրա կրոնը նենց պրոպագանդի, ոնց որ դու ես քոնը պրոպագանդում: Ոչ մի թեմայում դրանից զերծ չես մնում: Էրնեկ հավեսիդ, ինչ ասեմ: Ու էրնեկ էն մարդկանց հավեսին, որ էսքանը կարդում են:

Մեկ-մեկ ես գիշերները որ շատ պարապ եմ լինում ու մեդիկուսի համար անելու բան չի լինում, Էն մի թեման կարդում եմ, Կիրայելի մասին, տեղեր կա հետաքրքիր ա, ֆենտեզիոտ բաներ են գրած

[Sambitbaba]

Վաղուց տեսել էի էս թեման, երկար ժամանակ մտածում էի՝ տեսնես ինչ ա: Երբ էսօր հանկարծակի նկատեցի, որ գրականություն բաժնում ա, մտածեցի՝ մտնեմ, նայեմ:

Սամ, լուրջ եմ ասում, դու դեմք ես: Ես ոչ մի տեղ ոչ մեկի չեմ տեսել, որ իրա կրոնը նենց պրոպագանդի, ոնց որ դու ես քոնը պրոպագանդում: Ոչ մի թեմայում դրանից զերծ չես մնում: Էրնեկ հավեսիդ, ինչ ասեմ: Ու էրնեկ էն մարդկանց հավեսին, որ էսքանը կարդում են:

Բյուր ջան... Մի տեսակ տխուր է քեզ համար...

Տես, համ հրաժարվում ես կրոնից խոսել, համ էլ ինքդ ես, կարելի է ասել, հրահրում դրան: Ու դրանից ես եզրահանգում եմ այն մտքին, որ քո կրոնն այնուհանդերձ քեզ հանգիստ չի տալիս... Մի կողմից քեզ քրիստոնյա հավատացյալ ես համարում ու քանի որ այդպես է, ուզես-չուզես գոնե ինչ-որ բաների հետ պետք է համաձայնվես: Իսկ մյուս կողմից, ցավոք (կրոնի համար ցավոք), ինքդ շատ ավելի խելոք ես, որպեսզի բոլոր այդ դոգմաներն ու հաճախ նորմալ մարդու համար անգամ ծիծաղելի ստերեոտիպերը հալած յուղի պես կուլ տաս...

Բայց և այնպես, չես կարողանում քեզ կտրել նույն այդ դոգմաներից ու ստերեոտիպերից, որպեսզի հասկանաս, որ Աստծո մասին խոսելը բոլորովին չի նշանակում պարտադիր ինչ-որ կրոնի դավանել: Ես չեմ ուզում հերթական անգամ կրկնել այն, ինչ հազար անգամ ասել եմ արդեն, քանզի, ինչպես քո կրոնն է ասում. լսել ցանկացողն արդեն լսած կլիներ... Ու նաև, ես համոզված եմ, որ շուտով ամեն ինչ ինքդ կհասկանաս, և շատ հնարավոր է, որ ես դրա հետ ոչ մի կապ չունեմ: Դու ինքդ արդեն շատ ու շատ ինքնաբավարար ես թե քո գիտելիքներով, և թե քո մտածելակերպով, որպեսզի շատ արագ հասկանաս, ինչն ինչոց է: Այդ առումով դու եթե առաջինն էլ չես, գոնե առաջինների շարքում ես: Կարող է և առաջինն ես...

Բայց այս պահին, սիրելի Բյուր ջան, թույլ տուր ժպիտս չթաքցնել...

Այս գիրքը իմ կրոնի պրոպագանդա համարելը նույնն է, ինչ համարել, որ "Երեք հրացանակիրները" քրիստոնեություն է պրոպագանդում...

Գոնե Ֆրիմենի պես մոտենայիր հարցին...

[Freeman]

Գոնե Ֆրիմենի պես մոտենայիր հարցին...

Մոռացա ասեմ, հոսուվ եմ որ քեզ վատ չես զգում, որ քո սկզբունքներին ֆենտեզիի նման եմ վերաբերվում

[Տրիբուն]

..... Դու ինքդ արդեն շատ ու շատ ինքնաբավարար ես .....

Բյուր դու ինքնաբավարար ես

Շատ սեքսի թեմայա էս, ասեմ ձեզ:

[Sambitbaba]

Մոռացա ասեմ, հոսուվ եմ որ քեզ վատ չես զգում, որ քո սկզբունքներին ֆենտեզիի նման եմ վերաբերվում

Բոլորովին, Ֆրիմեն ջան, դա լրիվ քո իրավունքն է:

[Mephistopheles]

Սամ, էսաղ հատ-հատ գրում ե՞ս թե քափի-փեյսթ ես անում… ինչ էլ սիրուն գույն ես ընտրել…

[Sambitbaba]

Սամ, էսաղ հատ-հատ գրում ե՞ս թե քափի-փեյսթ ես անում… ինչ էլ սիրուն գույն ես ընտրել…

Վերջապես... մերձավորը ցավակցեց, իսկ մասնագետը` գնահատեց...

[Sambitbaba]

Ճի՞շտ է արդյոք, որ նոր էներգիայի հետ
պրոցեսը կարող է արագանալ:

ԹՈԲԻԱՍ. Բացարձակ ճիշտ է: Նոր էներգիան ապահովում է ձեզ ավելի, քան երբևէ, նախկինում հասանելի ֆիզիկայից և դինամիկայինց կտրականապես տարբերվող պոտենցիալով: Ի հայտ է գալիս ձեր գիտակցության ավելի խորն ընդհանուր ռեզերվ, որը գործում է հին էներգիայից լրիվ տարբեր, և դա բարդ է ձեր համար: Շատերը փնտրում են հին էներգիայի նոր, կատարելագործված տարբերակներ: Նրանք դեռ չեն բացահայտել, որ ամբողջ էներգիան է նոր արդեն: Այն ուրիշ տեսք ունի, նրա հոտն այլ է, այն ուրիշ կերպ է գործում: Նոր էներգիան, ի տարբերություն ինչ-որ այլ բանի, ուղղված չէ իր դինամիկայի կրկնության վրա` այդպես հին էներգիան էր գործում: Ամեն անգամ, երբ կօգտագործեք նոր էներգիան, այն տարբեր կլինի, եթե նույնիսկ դուք օգտագործեք այն միևնույն իրադարձության համար կամ միևնույն պատճառով: Ամեն անգամ այն տարբեր կլինի: Մարդկանց առանձնահատուկ են շաբլոնները, և նրանք սպասում են, որ ամեն ինչ կշարունակի աշխատել հիմնականում միանման, երբ էլ նրանք այդ անեն: Բայց նոր էներգիան ամբողջապես տարբեր է:


Վերջին ժամանակներս ես հաճախ եմ լսում
“լույսի հետ աշխատող” տերմինը:
Կարո՞ղ եք մեկնաբանել, թե ով է այդ մարդը:

ԹՈԲԻԱՍ. Ձեզ տրված է աշխատել լուսավոր և մութ կողմերի հետ: “Լույսի հետ աշխատողները”` մարդիկ են, ովքեր հակում ունեն միայն լուսավորի հանդեպ: Իրենց հիմքում նրանք հավասարակշռված չեն: Եվ վաղ թե ուշ պիտի հանդիպեն իրենց մութ կողմի հետ, ինչից մահացու վախենում են: Ինչու՞ են նրանք դա մութ կողմ անվանում: Ինչու՞ են նրանք մտածում, որ դա չարիք է: Դա ուղղակի իրենց երկրորդ կողմն է: Մեր նախկին սեանսերից մեկում մենք ասացինք, որ մութն էլ իրականում աստվածայինի մասն է: Դա ձեր այն մասն է, որ այնքան ուժեղ է ձեզ սիրում, որ ընդունում է ձեր բոլոր կշտամբանքները, կասկածներն ու թերությունները, ամենն, ինչ ձեր մեջ ձեզ դուր չի գալիս, և պահում է այն ձեր համար:

Իսկ հետո դուք խաղում եք հետևյալ խաղը: Դուք կոչում եք ձեզ “միայն լույսի հետ աշխատողներ”, և նույնիսկ չեք պատրաստվում խոստովանել, որ մութ կողմ էլ գոյություն ունի` ձեր մութ կողմը: Բայց վաղ թե ուշ դուք ստիպված կլինեք համաձայնության գալ ձեր մութ կողմի հետ: Դրանում հետաքրքիր դինամիկա է ամփոփված, որովհետև ոմանք, ովքեր իրենց կոչում են “լույսի հետ աշխատողներ”, փախչում են մթից, նրանք վախենում են նրանից: Նրանք մտածում են, որ այն իրենցից ուժեղ է: Նրանք նաև ենթադրում են, որ եթե դուրս գան փողոց և ինչ-որ կախարդական փոշի շաղ տան շուրջբոլոր, դրանով կգտնեն Երկինք ընկնելու ճանապարհը: Նրանք փորձում են փրկել աշխարհը, բայց մոռացել են սկզբում փրկել իրենց: Այդ պատճառով մենք չենք սիրում օգտագործել “լույսի հետ աշխատող” տերմինը, չնայած այն բանին, որ նրանց մտադրությունները բարի են:


Դուք նմանապես խոսում էիք վերելքի մասին:
Ի՞նչ է դա նշանակում:

ԹՈԲԻԱՍ. Վերելքը` դա վերջին հաշվով ընդունումն է այն փաստի, որ դուք էլ` Աստված եք: Որ դուք այն եք, ինչ հանդիսանում եք: Որ ձեզ չեն գցել թակարդը և դուք սահմանափակված չեք մարդկային բնությամբ` դա ընբռնումն է նրա, որ դուք լրիվ անկախ եք: Այն է հենց վերելքը, երբ դուք հասկանում եք, որ դրսում ոչ մի Աստված էլ չկա, որ ձեզ պետք չէ սիրաշահել ինչ-որ արտաքին Աստծո, ոգու կամ հրեշտակների: Վերելքը` երբ դուք հասկանում եք, որ դուք ինքներդ` ձեր Միասնությունն եք:

Գոյություն ունի մի հասկացություն էլ, որն ինձ բավական հին է թվում: Մենք բոլորս մի միասնություն ենք: Դա ատլանտների հին հասկացությունն էր: Մենք միասնություն չենք: Մեզանից յուրաքանչյուրն ունի իր սեփական Միասնությունը: Երբ դուք հասկանաք դա և զգաք, այլ ոչ թե ուղղակի հնչեցնեք այդ միտքը ձեր գլխում, Միայն այ ժամանակ վերջիվերջո կսկսեք մեծ կարեկցանք ապրել մնացած ամեն ինչի հանդեպ: Դուք հասկանում եք ամեն մարդու ճամփորդություն: Դուք հասկանում եք, որ մենք բոլորս ծագում ենք միևնույն սկզբնաղբյուրից, բայց մենք միասնական գիտակցության միակ մեծ շտեմարանը չենք:

Երբ դուք մոտենում եք վերելքի պահին, դուք հասկանում եք, որ դուք էլ Աստված եք: Եվ հետո դուք սկսում եք նայել ամեն ինչի վրա կատարելապես այլ կերպով: Դուք հասկանում եք, որ մարդիկ այլևս կառչած չեն Միասնության, Երկնքի, Աստծո հին հասկացություններից: Նրանց համար դա լավ է, բայց դուք բացահայտել եք, որ ինքներդ սեփական Միասնություն եք: Հավանաբար, հիմա դա ձեզ սառն ու անդեմ մի բան է թվում, բայց ես կասեմ ձեզ, որ այդ հասկացությունը` ամենակարևորն է ձեր համար: Այն պահին, երբ դուք հասկանաք դա, կհասկանաք, թե ինչպես է ամեն ինչ աշխատում:


Ինձ թվում է, որ մարդիկ, ովքեր խրված են
կործանիչ սովորույթների ու մատերիալիզմի մեջ,
դրանով փորձում են իրենց մեջ ինչ-որ դատարկություն լցնել:
Ի՞նչ դատարկություն է այդ և ինչպե՞ս ավելի լավ խցանել այն:

ԹՈԲԻԱՍ. Այստեղ երկու բան կա, որոնցից մեկն է հերքումը, երբ պետք է պատասխանները փնտրել քո ներսում, քո ներքին բովանդակության մեջ: Կործանիչ հակումներ ունեցող մարդիկ, կարճատև հաճույքներ են գտնում և խուսափում են իրենց ներսը նայելուց: Այդպիսով, դա խուսափելու մեխանիզմ է:

Երկրորդ կողմն էլ կա: Այդ մարդիկ ասես վերադառնում են ատլանտների ժամանակները, երբ մենք ձգտում էինք մարդկային մարմնի համապատասխան ստանդարտների: Մենք ձգտում էինք ուղեղն էլ ստանդարտ դարձնել: Եվ այսպես, մենք տարբերվում էինք ձևով ու չափերով, բայց շատ ու շատ ավելի հասարակական էինք: Ատլանտիդայում եղել են ժամանակներ, երբ էներգիաները դուրս եկան հավասարակշռությունից և կառավարական ցանցում գտնվեցին մարդիկ, ովքեր ներդրեցին հաճույքի կենտրոնի մի նոր ձև, արհեստական մի կենտրոն մարդու բիոլոգիական մարմնի, ինչպես նաև գիտակցության մեջ: Այն ժամանակներում դա արդյունավետ սարք էր, որովհետև դրանով կարելի էր ստիպել մարդուն աշխատել երկար և համառորեն: Դրա հիմքն այն էր, որ գողանում էին մարդու էհերգիան, փոխարինելով այն մի փոքր հաճույքով: Այն ստանում էին որոշ բույսերից, ինչպես դուք հիմա եք անում: Ինչպես նաև սեռական հաճույքը: Դա նպաստում էր չկալանավորված ստրուկներ ունենալուն, որովհետև դուք ղեկավարում էիք նրանց այդ հաճույքի կենտրոնի միջոցով: Այսօր այդ էներգիան ժամանակակից հասարակություն է բերվում, ինչն էլ հենց կարելի է կործանիչ սովորույթ համարել: Դուք անընդհատ փորձում եք գործի դնել այն, որպեսզի ձեզ հարմար էներգիայի բավարար քանակություն ունենաք:

[Mephistopheles]

Վերջապես... մերձավորը ցավակցեց, իսկ մասնագետը` գնահատեց...

լուրջ բան եմ հարցնում ընգեր… էս տիտանական աշխատանքը պտի գնահատվի՞ թե չէ… եթե ձեռով հատ-հատ գրում ես

[Sambitbaba]

լուրջ բան եմ հարցնում ընգեր… էս տիտանական աշխատանքը պտի գնահատվի՞ թե չէ… եթե ձեռով հատ-հատ գրում ես

Համ էլ թարգմանում եմ:

Բայց մի կասկածիր, Մեֆ ջան: Գնահատողը կգնահատի:
Ու եթե ընդամենը մի հոգի լինի գնահատողը, ուրեմն իզուր չի աշխատանքս:

[Sambitbaba]

Թոբիաս, եթե կյանքը` խաղ է,
ուրեմն ինչու՞ են մարդիկ այդքան քիչ ուրախանում:

ԹՈԲԻԱՍ. Ես չէի ցանկանա ասել, որ կյանքը` խաղ է: Կյանքը` փորձ է, բայց պարտադիր չէ, որ այն թեթևամիտ լինի: Կյանքից կարելի է հաճույք ստանալ այնպես, ինչպես խաղից, - այլ խոսքերով ասած, դուք կարող եք լրջորեն չվերաբերվել իրերին, բայց միևնույն ժամանակ, երբ դուք ապրում եք այստեղ, Երկրի վրա, ձեր գիտակցությունն այլ մակարդակների վրա էլ է տարածվում: Մարդիկ սկսել են շատ մտածել: Նրանք հասել են այն պահին, երբ միշտ զննում ես շուրջդ, և երբ դուք այդ անում եք, դա աշխատում է: Ավելի հաճախ ձեր շուրջ մարդիկ վազում են շրջանագծով: Նույնիսկ ղեկավարներն են վազում այդ շրջանագծով: Ձեր առջև միշտ կա մարդկանց խումբ, մեծ խումբ, ովքեր չգիտեն նույնիսկ, թե ինչու են շրջանագծով վազում: Նրանք նույնիսկ չեն հասկանում, թե ինչու են այդ անում:

Եվ մի պահ մարդու մեջ ինչ-որ բան միանում է, այսպես ասած, հոգևոր հպում ուսին, և նա սկսում է վերհիշել, որ մի շատ ավելի մեծ բան կա: Նա վերհիշում է այդ և ավելի շատն է ցանկանում: Հենց այդ ժամանակ սկսվում է հոգևոր արթնացումը: Հենց այդ ժամանակ սկսվում է անցումն ուղղակի շրջանագծով վազող մարդու, - դեպի մարդը, ով վազում է շրջանագծով և ելք է փնտրում: Ահա թե ինչ է “արթնացումը”, և շատ մարդիկ այժմ սկսել են անցնել դրա միջով: Բայց նրանք չունեն մի տեղ, որտեղից կարող էին օրինակներ վերցնել, չկա տեղ` փնտրելու համար նրանց, ով կսովորեցներ նրանց օգնել ինքդ քեզ: Բայց կա մի ոչ մեծ խումբ, ում մենք շարունակում ենք վկայակոչել, մարդկանց ոչ մեծ խումբ, ովքեր անում են այդ. - նրանք դուրս են գալիս շրջանագծից:


Դա Շո՞մբրան է: Ի՞նչ է նշանակում այդ խոսքը:

ԹՈԲԻԱՍ. Այդ խոսքը նշանակում է “մարդկանց խումբ, կազմված մեզանից”: Նախկինում մենք միասին էինք: Մենք խորինս սեր ենք զգում մարդկության հանդեպ, մենք ցանկանում ենք, որպեսզի մեզ օգտագործեն գիտակցությունը վերակարգավորողների դերում, որպեսզի փորձենք ստեղծել նոր կարողություն, փորձենք Երկրի վրա ստեղծել ավելի անկախ գիտակցություն: Մենք բոլորս հին բարեկամներ ենք և նախկինում միասին ենք եղել:


Եվ որպես եզրափակում, Թոբիաս,
ունե՞ք արդյոք վերջաբանի խոսքեր,
որոնցով կցանկանայիք մեզ հրաժեշտ տալ:

ԹՈԲԻԱՍ. Եթե մենք ավարտում ենք սեանսը, ես կասեի. ընթացե՛ք առաջ: Ընթացեք առաջ: Դարձեք խելագարներ: Բացահայտեք ձեր մտքերն ու գիտակցությունը: Նրանք ձեր ներսում են, բայց հիմա գալիս է պահը, երբ հնարավոր է բացել նրանց դռները: Կրկին ազատություն տվեք ձեր երևակայությանը: Որքա՞ն ժամնանակ է անցել այն ժամանակներից, երբ դուք ինչ-որ բան եք երևակայել: Ես մտավոր կենտրոնացման մասին չէ, որ խոսում եմ: Ես խոսում եմ երևակայության մասին: Պատկերացրեք ձեզ սավառնող հրեշտակների աշխարհում և գիտեցեք. դուք այդ արդեն արել եք: Պատկերացրեք, որ դուք երգում եք նոր երգեր, ստեղծում եք երաժշտություն, գրքեր եք գրում, կտավներ եք նկարում: Պատկերացրեք, որ արթնանում եք առավոտյան և կանխավայելում եք ձեր օրը, այլ ոչ թե մի կերպ ապրում եք այն: Բացվեք, ընթացեք առաջ, մի՛ վախեսեք ինչ-որ բան կորցնել, որովհետև ամեն դեպքում այն ձեզ պետք չէ: Ահա և վերջ:

- - - - -

Ջեֆֆը դուրս եկավ տրանսից, տրորեց աչքերը, երբ վերցնում էր կնոջ ձեռքը, թեթևակի ժպտաց մեզ: Ես նայեցի Մեթթին և հանգիստ ու սրտամոտ արտահայտություն տեսա նրա դեմքին: Թուլացածության և ինչ-որ բան անելու ձգտման տարօրինակ զուգակցություն էի զգում մեջս: Կարծում եմ, վերջինի պատճառն այն էր, որ ուղղակի ցանկանում էի շարունակել ու շարունակել զրույցը Թոբիասի հետ:

Երբ վերադարձանք դյութիչ “Էլդորա”, արդեն երեկոյան տասնմեկն էր: Մեթթի հետ մի զույգ արագ եփվող ապուր ճզմեցինք և անցանք երեկոյի իրադարձությունները մարսելուն: “Այս հարցազրույցներից ամեն մեկում այնքան շատ տեղեկություն է տրվում, - ասաց նա: - Այն համակում է ինձ ալիքի պես, և ես ուղղակի զգում եմ, որ տոգորվում եմ նրանով, բայց ավելի ուշ այս ամենն ուղղակի կպայթի: Ես նկատի ունեմ, որ մինչև այժմ դեռևս մարսում եմ այնպիսի բաներ, ինչպես Հիտլերը ծառայություն մատուցեց, առաջին հարցազրույցներից, իսկ հիմա Թոբիասն ասում է. “Դուք էլ Աստվածներ եք”: Ինչ-որ արտասովոր բան է տեղի ունենում: Ես իրոք վախեցած եմ նրանից, թե ինչպիսի հեշտությամբ է ամենը գումարվում իրար: Ոչ այնքան վաղուց ես ղեկավարում էի նկարահանումներ Կանադայում, այնտեղ խնդիրները ծագում էին մեկը մյուսի հետևից: Իսկ այստեղ ամեն ինչ տեղի է ունենում առանց որևէ լարման”:

Այդ հարցում իմ և Մեթթի կարծիքները համընկնում էին: Բայց մեզանից ոչ ոք իրականում պատրաստ չէր հենց այդ պահին սկսել ստացված տեղեկությունների մշակումը: Հոպպի ու Թոբիասի հետ շփումից հետո հյուրանոցի սենյակը ճնշող տպավորություն էր թողնում, և մեզ անհրաժեշտ էր զբոսնել: “Մալիբուն” վարելը ես վերցրեցի ինձ վրա և մենք ճանապարհվեցինք դեպի մոտակա պանդոկը, մոտ 35 կմ հեռավորության վրա գտնվող գյուղական ճաշարանը: Ճանապարհը ոլորապտույտ էր: Մեր մեքենան այս ու այն կողմ էր ընկնում ձյունապատ տեսարանի վրա, հետ-առաջ: Համարյա ամեն շրջադարձին ուղեցույցներն ասում էին, որ մենք մուտք ենք գործում նոր օկրուգ. Ջեֆերսոն, Բոուլդեր, Գիլփին: Իսկ հետո` հակառակ կարգով. Գիլփին, Բոուլդեր, Ջեֆերսոն: Թվում էր, թե պտտվում ենք նույն տեղում, բայց և այնպես հասանք տեղ, ճաշարանի վերածված հին ամբարին: Ներքևում համարյա դատարկ էր, ինչը տարօրինակ էր, քանզի դրսում շատ մեքենաներ կային: Բարմենն ասաց, որ վերևում ինչ-որ ելույթ է:

Մենք մի զույգ գարեջուր վերցրեցինք և լսեցինք զարմանալիորեն լավ ու հանելուկային մի խմբի, որն իր արսենալում օգտագործում էր եղջյուրափողեր և ակուստիկ կիթառներ: Մոտավորապես կեսգիշերին պանդոկի աշխատողները հուլա-հուպեր բաժանեցին ցանկացողներին: Ես ցանկացա: Մեթթն էլ:

Երբ խումբն արագ երաժշտություն նվագեց, ձյունապատ գիշերվա մեջ, Կոլորադոյի խորհրդավոր սարերում թաքնված գավառական պանդոկում, անծանոթ մարդկանց հետ մեկտեղ մենք հուլա-հուպ էինք պտտեցնում: