* * *
Առաջինը` Լեմուրացիներն էին, որ հանդես եկան ֆիզիկական մարմնավորման մեջ, և սրանց մասին հատուկ է խոսակցությունը:
Լեմուրիա մայր ցամաքը գտնվում էր Խաղաղ Օվկիանոսի տեղում և տարածվում էր Ավստրալիայից մինչև Հյուսիսային Ամերիկա: Այնպես որ այսօրվա Հավայական կղզիները` Լեմուրիայի լեռնագագաթներն են:
Լեմուրացիները գտնվում էին Հինգերորդ Տարածքի` մաքուր Սիրո մակարդակի վրա, այսինքն ամբողջապես գիտակցում էին Սիրո էության սրբազան մաքրությունը: Օրինակ, նրանք չունեին պաշտոնական կառավարական համակարգ, իսկ նրանց մշակույթը թույլատրում էր յուրաքանչյուր մարդու` իր գիտելիքները հասցնել ամենաբարձրագույն հզորության: Բայց գիտելիքներին տիրապետողը երբեք մյուսներից ավելի լավը չի եղել: Մեկ մարդու հետ մնալը բարեշրջման ճանապարհին` կործանելի էր համարվում բոլորի աճի համար: Եվ այդ պատճառով Սիրո Աշխատանքն էր. օգնել բոլորին` հասնել հավասար բարձր մակարդակի:
Լեմուրացիներն օգտագործում էին իրենց ուղեղի հնարավորություննրի 90-94%-ը: Դա հնարավորություն էր տալիս նրանց հասկանալ, թե ինչպես է զանգվածը վերափոխվում էներգիայի, ինչի շնորհիվ նրանք կարող էին ճամփորդել ու շփվել իրար հետ այնպիսի միջոցներով, որոնք անհնար է ընկալել մեր այսօրվա մակարդակի վրա:
Նրանց հիմնական կերակուրը պրանան էր, Տիեզերքից մեզ սնուցող կենսաուժը, ինչը նրանք ներշնչում էին իրենց գագաթնակետով, և այդ պատճառով որևէ կերակուր ուտում էին միայն ինչ-որ բան տոնելիս: Իսկ քանի որ նրանք միշտ էլ ինչ-որ բան տոնում էին, կերակուր ընդունելը ոչ այնքան անհրաժեշտություն էր, որքան ծիսակատարություն: Գերեր կամ շատ նիհարներ ուղղակի չկային, քանզի նրանք ընտրում էին իրենց արտաքինը և ստեղծում էին այն:
Լեմուրացիներն ապրում էին, որքան ցանկանան, սակայն նրանց կյանքերը տարբերվում էին մերից: Մենք, տարբեր փորձություններ ապրելու համար, ապրում ենք բազմաթիվ կյանքեր, իսկ նրանք տեղավորվում էին մեկ կյանքի սահմաններում: Իսկ ապրելով իրենց հասանելիք փորձերը` հեռանում էին հոժարակամ, իրենց տեղը զիջելով Լույսի այլ Էությունների:
Չէի պնդի, թե նրանք ունեին նույնպիսի ածխածնային մարմին, ինչպիսին մերն է, քանզի նրանք ունեին Հինգերորդ Տարածքի էներգիաները: Օրինակ, ըստ ցանկության, նրանք կարող էին անհետանալ ու նորից հայտնվել, ուղղակի ավելացնելով կամ պակասեցնելով իրենց թրթիռները:
Ցավոք, լեմուրացիներին չհաջողվեց ամբողջականորեն իրագործել իրենց ծրագիրը նոր փորձի վերաբերյալ: Պատճա՞ռը… Որովհետև նրանք չափազանց մոտ էին Արարչի մակարդակին և այդպես էլ չկարողացան կտրվել Նրանից այնքան, որպեսզի կարողանան Չարի փորձը հասցնել իրենց ծրագրում նախատեսված համապատասխան մակարդակի:
Հետևանքը եղավ այն, որ նրանք կատարեցին մի քայլ, որը, չեմ կարծում, թե մենք առայժմ հնարավորոություն ունենք տեղավորել մեր ուղեղի մեջ. նրանք խնդրեցին Համատիեզերական Միասնությանը… ոչնչացնել իրենց:
Թվով մոտ 25000 լեմուրացիներ ընտրեցին ապրել մինչև մեր օրերը, որպեսզի մեզ հասցնեն իրենց գիտելիքները: Լեմուրիայի հյուսիսում գտնվող մի սարի մեջ նրանք կառուցեցին հինգտարածքային Թելոս քաղաքը, և Լեմուրիայի կործանման նախօրեին տեղափոխվեցին այնտեղ: Այսօր դա ԱՄՆ Կալիֆորնիա նահանգի հյուսիսում գտնվող Շաստա սարն է:
Լեմուրիան, իր ամբողջ բնակչության հետ միասին, անցավ ջրի տակ մեկ գիշերվա ընթացքում:
Եվ սա` Առաջին Աշխարհի Վերջն էր:
* * *
Ատլանտիդա: Երկրորդ ֆիզիկական քաղաքակրթությունը:
Սրանք` մեր Գալակտիկական Եղբայրության տարբեր քաղաքակրթությունների (Լեմուրացիների էլ) խառնուրդ էին, և, հնարավոր է, լեմուրացիներից ավելի հետաքրքիր սերունդ: Եվ դրա պատճառը նրանց ապրած բարեշրջական ընթացքն էր:
Իրականում, Գալակտիկական Եղբայրության այլ քաղաքակրթությունները սերտ կապված էին ավելի մտավոր, համարյա մեքենայակերպ աշխարհի հետ, և հենց այդ թեքումն ընտրեցին ատլանտներն իրենց հետագա զարգացման ճանապարհին, ինչը, փաստորեն, օգնեց նրանց էականապես տարբերվել շատ ավելի հոգևոր լեմուրացիներից:
Ոմանք պնդում են, որ ատլանտներն իրենց կատարյալ մտքի հզորության շնորհիվ այնքան կատարելագործեցին իրենց այդ մեքենայացված աշխարհը, որ հենց դա էլ բերեց նրանց ինքնաոչնչացմանը:
Ինչն էլ հենց դարձավ Երկրորդ Աշխարհի Վերջը:
Չի կարելի ասել, թե ատլանտների ժամանակաշրջանում սկսեց գերիշխել Չարը: Ոչ, դա Չարը չէր, դա… զգացմունքների բացակայությունն էր:
* * *
Թե լեմուրացիները, և թե ատլանտները, գալով ֆիզիկական աշխարհ, չունեին այնպիսի ուսուցման կարիք, ինչպիսի մերն է: Այսպես կոչվող արծաթե թելը, նրանց գիտակցությունը մշտական կապի մեջ էր պահում գիտելիքների համատիեզերական շտեմարանի հետ, և այդպիսով, նրանք լավ հիշում էին, թե ով են իրենք իրականում և որտեղից են սերում: Միակ դասը, որ սերտում էին նրանք ֆիզիկական կյանքում, դա նորանոր փորձերի կուտակումն էր գիտելիքների շտեմարանում: Ստացվում էր, որ յուրաքանչյուր անձ ապրում է իր փորձը բոլորի համար:
* * *
Այս երկու անհաջող փորձերից հետո որոշվեց վերափոխել նոր ծրագիրը: Համատիեզերական Միասնությունը եկավ եզրակացության, որ հաջորդ քաղաքակրթությանն անհրաժեշտ է զրկել գիտելիքների շտեմարանի հետ որևէ կապից: Դա կօգնի մարդկությանը չհիշել իր իրական ծագումը, և այդպիսով յուրաքանչյուր նոր փորձ ընդունել որպես իր գոյատևման միակ հնարավոր տարբերակ: Նման փորձը հնարավորություն կընձեռնի Չարին` նոր մարդկության կողմից ընկալվել որպես նույնպիսի մի իրականություն, ինչպիսին Բարին է: Իսկ ծրագրի մեջ չնախատեսված, անսպասելի շեղումներից խուսափելու համար, որոշվեց նոր մարդկությանը հնարավորությաուն տալ օգտագործել իր ուղեղի հնարավորությունների 7-10 տոկոսը միայն:
Որոշվեց նաև, որ մարդկությունը կունենա իր նախնիների կյանքից անհամեմատ ավելի կարճատև կյանք, բայց Լույսի Էություններին հնարավորություն կընձեռնվի բազում անգամներ ֆիզիկական կյանք վերադառնալ, նորանոր փորձեր իրականացնելու համար ամեն նոր փոքրիկ կյանքի ընթացքում:
Դրա հետ մեկտեղ, Չարը հանդես կգա որպես գերակշռող ուժ: Չարը կիշխի մարդկանց ուղեղներին: Բայց այնտեղ, որտեղ փոքր-ինչ կնշմարվի Բարին, երբ Բարու մի փոքրիկ նշույլ կկայծկլտա որևէ տեղ, - Չարը կնահանջի անմիջապես այդ տեղից, Չարը կհանձնի իր դիրքերը Բարուն, Չարը` կվերանա:
Ինչպես, երբ մութ սենյակում մի փոքրիկ լույս ես վառում, մութն իրոք որ անհետանում է ամբողջ սենյակում:
Նոր միտքը մեծ հետաքրքրություն բերեց: Փորձի այսպիսի նոր դրսևորումը որոշակիորեն աշխուժություն էր խոստանում, քանզի նրանում առկա էր ընդգծված ավանտյուրիզմը: Եվ այդ պատճառով, երկար ժամանակ չպահանջվեց, որպեսզի բոլոր Տիեզերքները գան միահամուռ որոշման. ընդունել նոր ծրագիրը:
* * *
Ահա, թե ով ենք մենք` Արիացիներս: Տիեզերական անծայրածիրության մեջ իրենց իրականությունը կորցրած Լույսի Էություններ: Լույսի երանությունից ինքնակամորեն իրենց Մութի անդունդները նետած Լուսավոր Ոգիներ, ովքեր չունենալով հետդարձի ճանապարհ, խարխափելով Մթի մեջ, Տիեզերքի մնացած բոլոր Էություններին անհասանելի ճիգերի շնորհիվ հաղթահարում են Չարի գերիշխանությունն ու նոր ճանապարհ են հարթում դեպի Տուն:
Ահա թե ինչու, հանդիպելով մեզ Տիեզերական ճանապարհներին և նշմարելով մեր երանգները, նրանք սիրով խոնարհվում են մեր առջև, հարգանքի տուրքը տալով նրանց, ովքեր իրենց ուսերին են կրում ամբողջ Տիեզերքի համար անհրաժեշտ այդ փորձի աննկարագրելի ծանրությունը:
Ահա թե ինչու են նրանք կոչում մեզ. Լույսի Զինվորներ:
Մեջբերել
Էջանիշներ