* * *
Փորձի համար փորձադաշտն արարված էր: Եռում էր կյանքը բոլոր Տիեզերքների: Այստեղ, ասելով “կյանք”, ես ի նկատի չունեմ մարդկությունը կամ կենդանական աշխարհը: Ուղղակի ցանկանում եմ ասել, որ ասելով “Տիեզերք”, ես արդեն իսկ ի նկատի ունեմ. կյանք: Եվ այդ կյանքը եռում էր, քանզի բոլոր Տիեզերքներում, բոլոր Գալակտիկաները, Համաստեղությունները, Աստղերը, Մոլորակներն ու Արբանյակները գործում էին Արարչի սահմանած ժամացույցի ճշգրտությամբ:
Արդեն ժամանակն էր, կարելի էր սկսել փորձը: Ժամանակն էր արարել այնպիսի մի Բան, ինչը հնարավորություն կունենար ապրել, այսինքն փորձել, - այն, ինչ ցանկանում էր փորձել Արարիչ. թե ինչ ասել է` լինել “Ամեն Ինչ”: Սա նշանակում է, որ այն, ինչ պիտի արարվեր, պետք է լիներ, այսպես ասած, Արարչի կրկնօրինակը: Այսինքն, պիտի ունենար նույնպիսի կամքի ազատություն, ենթակա չլիներ դատապարտվելու, սահմանափակված չլիներ ինչ-որ մի հարցում: Իսկ որ ամենակարևորն է, պետք է ունենար արարման նույնպիսի ունակություն, ինչով որ օժտված էր Ինքն` Արարիչ: Հուսով եմ, կռահեցիր, թե ինչի մասին է խոսքը. “Իր կերպ և նմանությամբ”:
Եվ Արարիչ վերցրեց իր մի փոքրիկ մաս, և այդ Իր մասը դարձրեց Մարդ: Ահա, թե ով է Մարդը:
Ի՞նչ ես կարծում, պատահականությու՞ն է “Ադամ” անունը: Ինչու՞ Արարիչ առաջին մարդուն “Ադամ” կոչեց: Ես քեզ չեմ կոչում թողնել ամեն ինչ ու վազել հանրագիտարանները քրքրելու: Առաջարկում եմ ընդամենն ավելի ուշադիր նայել այդ բառին: Իսկ ավելի ճիշտ, նայիր այդ բառին… հայերեն:
Ադամ: Ադ-ամ: Այդ Ամ: Ես` Այդ Ամ: Այսօրվա հայերենով` Այդ Եմ: Այդ Ե՛ս Եմ: Այդ Եմ, որ Կամ: Այդ Եմ` ֆիզիկականացած: Այդ Եմ` մարդ դարձած:
Էլի՞ սկսեցիր կրակել վրաս… Թարգ տուր: Ասացի, էլի՜: Չնայած, անգլերենն էլ մոտավորապես նման մի միտք է ծնում:
Adam = add: I Am.
“Եվ-ա”-յի մասին էլ կարող եմ ասել, բայց պատմվածքս շատ երկարեց, այնպես որ, ավելի լավ է, առաջ գնանք:
* * *
Փորձը հնարավոր դարձնելու համար, փորձին կյանք տալու, փորձն ապրելու համար, Արարիչ սահմանեց բևեռականությունը, կամ` դուալությունը: Այսինքն, եթե գոյություն ունի մի բան, պարտադիր պետք է գոյություն ունենա դրան հակառակ մեկ ուրիշ բան էլ, որպեսզի երկրորդի հետ համեմատվելով, առաջինը կարողանա դրսևորել իրեն:
Այսպես ասած. Լույս-մութ, սև-սպիտակ, սեր-վախ, ուրախություն-տխրություն, աջ-ձախ, վերև-ներքև և այլն և այլն և այլն: Շիլաշփոթ չսարքելու համար, եկ վերցնենք բևեռականության առավել հաճախ հանդիպող դրսևորումների մի զույգ, և խոսենք հենց նրա մասին:
Չարը և Բարին:
Ամբողջ փորձի իմաստն է. բախվում են երկու ծայրահեղությունները: Ինչու՞… Ելնելով նրանից, որ մեր բոլորի համար, ինչպես նաև Իրեն համար, - Արարիչ` կատարելություն է, Իր այդ կատարելությունը ճանաչելու համար, մի՞թե Նա չպետք է հայտնվի այդ “կատարելության” լրիվ հակառակ կողմում, “Ամեն Ինչի” ամենաանկատարյալ վիճակում, որպեսզի, անցնելով այս երկուսի միջև ընկած այդ ամբողջ երկար ճանապարհը, ըստ արժանվույն կարողանա ճանաչել ու գնահատել Իր իրական, կատարյալ, վիճակը:
Բայց, քանի որ ամենակատարյալ Արարիչ–Ամեն Ինչ, ոչ կատարյալ ոչինչ ուղղակի չի կարող Իր մեջ պարունակել, ստացվում է, որ ոչ-կատարյալ ոչինչ ընդհանրապես չի էլ կարող լինել: Ուրեմն այն, ինչ մենք գիտենք որպես “ոչ-կատայալ”, կամ “վատ”, կամ “չար”, - այսինքն, յուրաքանչյուր բևեռականության բացասական կողմը,- դա հնարովի մի բան է, ֆիկցիա, պատրանք: Դա հնարովի մի հենակետ է, ինչից մղվելով, մենք կկարողանանք շարժվել դեպի այդ նույն բևեռականության իսկական-դրական կողմը և կճանաչենք այն:
Ասեմ, որ անհնար է շարժվել հակառակ ուղղությամբ, քանզի մենք դրա համար չենք ստեղծված: Մեզ համար դա կլիներ նույն բանը, եթե, ասենք, քայլելիս սայթաքեինք և ընկնեինք… երկինք: Այդ պատճառով է, որ ծնվել` նշանակում է իջնել:
* * *
Այսպիսով, բոլոր Տիեզերքներն սկսեցին ապրել Արարչի սահմանած կարգով. Բախվում էին Չարն ու Բարին, և այդ բախումից ծնվում էր փորձը: Եվ, քանի որ Չարն ու Բարին միշտ բալանսի մեջ էին, այսինքն, հավասար քանակով էին բաշխված կշեռքի նժարների վրա, - ամեն ինչ ընդանում էր սահուն և հանգիստ, ամեն ինչ իր հունի մեջ էր, և Արարչի ծրագիրը գործում էր անխափան:
Այնուամենայնիվ, ինչ-որ բան այն չէր: Չէ, ամեն ինչ սարքին էր, բայց հենց այն հանգամանքը, որ ի սկզբանէ արդեն պարզ էր, որ ամեն ինչ բարի ավարտ է ունենալու, քանզի այլ կերպ ուղղակի անհնար է, հենց այդ հանգամանքը կարծես զրկում էր փորձը կյանքից, շնչառությունից: Անգամ նրանք, ովքեր ժամանակի կոնկրետ հատվածի մեջ իրենց վրա էին կրում Չարի էներգիաները, գիտեին, որ ամեն ինչ արվում է Բարու դրսևորման համար, և այդ պատճառով ըստ արժանվույն չէին կարողանում արտահայտել Չարը:
Դա բերեց նրան, որ մի գեղեցիկ օր հավաքվեցին բոլոր Տիեզերական Եղբայրությունները, և երկար բանակցություններից հետո որոշեցին.
Քանի որ բոլորն էլ քաջ տեղյակ են, որ Բարին ավելի լավ է, քան Չարը, ինչու՞ չփորձել անել այնպես, որ այդ համատիեզերական փորձի մեջ գերակշռող դերը տրվի Բարուն, բայց անել դա այնպես, որ բալանսը չխախտվի և ամեն ինչ մնա կայուն: Այսինքն, ի սկզբանէ սահմանված 50 - 50 տոկոսային հարաբերությունը վերափոխվի 75 - 25-ի` Բարու օգտին:
Ինչ խոսք, որ նման հաճելի առաջարկը բոլորի սրտով պետք է լիներ և նրանք շատ արագ համաձայնության եկան` փորձարկել այդ գրավիչ միտքը:
Որպես փորձադաշտ ընտրվեց Նեբադոն Տիեզերքի Ծիր Կաթին Գալակտիկայի Արև աստղի Երկիր մոլորակը: Դա հարաբերականորեն երիտասարդ մի մոլորակ էր, որտեղ ֆիզիկական կյանքը դեռ նոր էր ծլարձակում և այդ պատճառով անհրաժեշտություն չկար հրաժարվել անցյալի փորձից:
Ինքնակամորեն իրենց ծառայությունն առաջարկած Լույսի Էություններից ընտրվեց անհրաժեշտ քանակություն, ովքեր պետք է ի կատար ածեին այդ փորձը Երկիր մոլորակի վրա: Հետագայում, հաշվի առնելով նոր փորձի կարևորությունը բոլոր Տիեզերքների համար, նրա չափազանց բարդությունը, ինչպես նաև Էությունների նվիրվածությունը գործին, - մեզ Լույսի Զինվորներ անունը տվեցին:
Մեջբերել
Էջանիշներ