Ինչո՞ւ լինել լավը, եթե Աստված չկա

[Jarre]

Մոդերատորական: Թեմայից դուրս և թեման զրուցարանի վերածող երկու տասնյակից ավել գրառումներ ջնջված են։

[Զաքար]

Հետևաբար, ես ճիշտ եմ, ու մնացածը՝ սխալ:

Ռայ չես կարծում, որ բնության անմեղ երևույթները ճննշող ազդեցություն են թողել քո վրա

Ընդ որում, ոչ մեկը չնկատեց, որ ես ոչ թե լավի ու վատի հասկացություններն եմ ժխտում, այլ դիխոտոմիան:

Կտրականապես լավ ու վատի դիխոտոմիան ժխտելը սխալ է, քանի որ կա համամարդկային նորմեր, որոնցում արտացոլված հաստատուն պահանջները ենթարկվում են լավ ու վատի դիխոտոմիային, ինչպիսիք են հետևյալ նորմերը ` մի գողացիր, մի խաբիր, մի սպանիր, մի ֆիզիկական բռնություն գործադրիր, մի վիրավորիր և այլն: Ի դեպ լավ ու վատի դիխոտոմիան նաև հասարակության մեջ ապահովում է այնպիսի մթնոլորտ որտեղ մարդկանց արարքները համաձայնեցված են:

Ես ժխտում եմ էմոցիոնալ արձագանքների լայն սպեկտրը միայն երկու արձագանքներից կազմված սև ու սպիտակ համակարգի բերելը: Ու վերասահմանում լավն ու վատը որպես հաճույք կամ ցավ պատճառող գործոններին արձագանք մարդ-կենդանու կողմից: Բայց մարդը միայն այդ արձագանքները չի տալիս շրջակա աշխարհին: Կան նաև հետաքրքրություն, վախ, սեր (որպես տարբեր սահմանումներով ու բնույթներով զգայական արձագանքների խումբ), և այլն: Միայն ապուշը կարող է վախը սահմանել որպես «վատ». այն ինքնապահպանման բնազդի արտահայտում է, որն ուղղված է պաշտպանել մարդուն վտանգներից:

Այնպիսի տպավորություն ես թողնում, որ մարդ կարծում է թե 《սև ու սպիտակ》հասկացություններն ընկալում ես որպես կանոնավոր կլասֆիկացիա:
Ռայ լավ ու վատ հասկացությունների ծավալի մեջ չեն ներառվում միայն այն հասկացությունները, որոնք գտնվում են տվյալ հասկացության հետ նույնական հարաբերության մեջ այլ ներառվում են նաև այնպիսի հասկացություններ, որոնք տվյալ հասկացության հետ գտնվում են համեմատելիության որևէ խմբի մեջ,
այսինքն համեմատելի են բոլոր այն հասկացությունները, որոնց արտահայտած առարկաների մեջ գոյություն ունի բացահայտորեն որոշակի կապ նաև համեմատելի են անհամատեղելի հասկացություններն, ասածս այն է որ նշածդ ցանկացած զգայական արձագանքը կարող է տեղավորվել լավ և վատ հասկացությունների ծավալի մեջ և բնավ էլ անհրաժեշտ չէ որևէ նոր վերասահմանումի:

[Rhayader]

Ասում ես բարին ու չարը մարդկանց ստեղծած իլյուզիան ա, ինքնախաբեություն, որը փորձում են որպես բացարձակ ճշմարտություն ներկայացնել: Ու ապացուցելու համար, որ էս հասկացություններն իրոք իլյուզիա են, վիկինգներին ես հիշում, որոնց մոտ բարին ու չարն ուրիշ կերպ էին արտահայտվում, աֆրիկյան ցեղերին, Հերակլեսին բանին: Ու ասում ես, թե եթե նրանց մոտ էս հասկացությունը տարբերվում էին նրանից ինչ ժամանակակից մարդն ա հասկանում, ուրեմն էսօրվանը իլյուզիա ա:

Իլյուզիա է իրենց բացարձակությունը, իրենք աբստրակցիա են: Իլյուզիայի մասին ես լրիվ ուրիշ բան էի ասել. այն ամենն, ինչ դու համամարդկային արժեք ես համարում, բուդդիստները, դաոսներն ու հինդուիստներն իլյուզիա են համարում: Ես ցույց էի տալիս, որ մարդկության զգալի մասն արժեք չի համարում այն, ինչ դու արժեք ես համարում:

Քո տրամաբանությամբ շարժվելու դեպքում հիմա քարանձավում կրակի շուրջը պիտի նստած լինեինք, որովհետև ցանկացած նոր, ցանկացած հնից տարբերվող գաղափար, պիտի մարդու ֆիզիոլոգիայի, բնույթի հետ կապ չունեցող, ինքնախաբեության դրդող, պատրանք ստեղծող երևույթ համարեինք:

Իմ տրամաբանությամբ շարժվելու դեպքում մենք ընդամենը մարդու ստեղծած աբստրակտ կոնցեպցիաները չէինք փորձի պարտադրել օբյեկտիվ իրականությանը՝ դրանք, փոխարենը, վերագրելով մարդու առանձին ու մարդկանց խմբի կոլեկտիվ սուբյեկտիվ իրականություններին:

Ես էլ ասում եմ մարդկության ցանկացած հաջորդ սերունդը ստեղծում է մի ավելի կատարյալ իր, երևույթ, գաղափար, քան նախորդը: Սա մարդկության բնույթն ա: Ու սա հրաշալի ա: Ու իլյուզիա չի: Մարդը փորձում ա գտնել էնպիսի վարքի, կենսակերպի կանոններ, որը ավելի հեշտ կդարձնի իր գոյությունը:

Ես ասում եմ, որ բոլոր սերունդների ստեղծած նորմերի համակարգերն, ընդհանուր առմամբ, համարժեք են իրար, որովհետև իրենք ընդամենը կոնտեքստային նորմեր են, ոչ թե համամարդկային նորմեր:

Դրա համար ստեղծում ա բարի ու չարի գաղափարները: Մեծ հաշվով չարն էն ա, ինչ խանգարում ա մարդուն ապրել, բարին՝ հակառակը: Սա պատրա՞նք ա:

Չարի ու բարու դիխոտոմիան պրիմիտիվ ընկալման նշան է: Երբ մարդու մտածողական մոդելը պրիմիտիվ է, նա ամեն ինչ փորձում է սահմանափակել պարզ դիխոտոմիայի, քանի որ դիխոտոմիան վերջավոր է, բաժանում է երկու խմբերի ու ֆիքսում է վերաբերմունքը բևեռների նկատմամբ: Ա-լյա պաշտել-վառել:

Ես բարու ու չարի դիխոտոմիային հակադրում եմ արձագանքների ամբողջ սպեկտրը՝ սևն ու սպիտակը դարձնելով այդ սպեկտրի առանձին սահմանային կետեր:

[Rhayader]

Ալելույա, Զաքարն այնքան հոդաբաշխ գրառում արեց, որ չզգացի, որ դա ինքն է: Բայց, ցավոք, իմ գրառումները կարդալ այդպես էլ չսովորեց:

Կտրականապես լավ ու վատի դիխոտոմիան ժխտելը սխալ է, քանի որ կա համամարդկային նորմեր, որոնցում արտացոլված հաստատուն պահանջները ենթարկվում են լավ ու վատի դիխոտոմիային, ինչպիսիք են հետևյալ նորմերը ` մի գողացիր, մի խաբիր, մի սպանիր, մի ֆիզիկական բռնություն գործադրիր, մի վիրավորիր և այլն: Ի դեպ լավ ու վատի դիխոտոմիան նաև հասարակության մեջ ապահովում է այնպիսի մթնոլորտ որտեղ մարդկանց արարքները համաձայնեցված են:

Երևի մոտ տաս գրառում ես ցույց եմ տալիս, որ չկան համամարդկային նորմեր: Կրկնել ինքս ինձ չեմ պատրաստվում:

Օրինակ՝ գողության հասկացությունը գործում է միայն այն հասարակությունում, որը ենթադրում է մասնավոր սեփականություն: «Ֆիզիկական բռնությունը ժխտող» նորմը բացառում է ինքնապաշտպանությունը: Մի սպանիրը նույնպես: Մի խաբիրը ընդհանրապես նորմ չի, որովհետև նորմը չի կարող կանոնավոր ու հետևողական կերպով խախտվել ամբողջ մարդկության կողմից:

Այնպիսի տպավորություն ես թողնում, որ մարդ կարծում է թե 《սև ու սպիտակ》հասկացություններն ընկալում ես որպես կանոնավոր կլասֆիկացիա:
Ռայ լավ ու վատ հասկացությունների ծավալի մեջ չեն ներառվում միայն այն հասկացությունները, որոնք գտնվում են տվյալ հասկացության հետ նույնական հարաբերության մեջ այլ ներառվում են նաև այնպիսի հասկացություններ, որոնք տվյալ հասկացության հետ գտնվում են համեմատելիության որևէ խմբի մեջ,
այսինքն համեմատելի են բոլոր այն հասկացությունները, որոնց արտահայտած առարկաների մեջ գոյություն ունի բացահայտորեն որոշակի կապ նաև համեմատելի են անհամատեղելի հասկացություններն, ասածս այն է որ նշածդ ցանկացած զգայական արձագանքը կարող է տեղավորվել լավ և վատ հասկացությունների ծավալի մեջ և բնավ էլ անհրաժեշտ չէ որևէ նոր վերասահմանումի:

Չէ, ես ասում եմ, որ դիխոտոմիայի վերածելը նման է նրան, որ մարդը որոշի, որ աշխարհում երկու թիվ կա՝ մեկ ու շատ: ու եթե ինչ-որ բան մի հատ չի, ուրեմն շատ է, ու եթե շատ չի, ուրեմն մի հատ է, հետևաբար՝ իր հաշվման համակարգն իդեալական է, քանի որ ամեն ինչ իր մեջ արտահայտում է: Ու ասենք չի մտածում, որ ոչ թե համակարգն է կատարյալ, այլ ինքն է պրիմիտիվ ու մակերեսային: Ու երբ նա իր «մեկ-շատ» համակարգին մի հատ էլ վեհ անուններ է դնում ու սկսում մնացած մարդկանց «լուսավորել» իր «համամարդկային նորմերով», պայքարում հերետիկոսական Մաթեմատիկայի դեմ և այլն, ես այ այս կերպ իր համակարգն, արժեքներն ու նորմերը հանում եմ մայրուղի, հերձում, ծաղրում ու շպրտում աղբանոցը:

[ivy]

Էս թեմայում Ռայի վերլուծությունները վերջն են, ասածներից մեծ մասի հետ համաձայն եմ։

[Sambitbaba]

Էս թեմայում Ռայի վերլուծությունները վերջն են, ասածներից մեծ մասի հետ համաձայն եմ։

Ես էլ: Բայց մյուս "մեծ մասի" հետ էլ համաձայն չեմ...

Եվ սակայն, դա չի խանգարում մեծ հետաքրքրությամբ ու հաճույքով ծանոթանալ նրա մտքերին:

[Զաքար]

Ալելույա

Ամեն!!!

«Ֆիզիկական բռնությունը ժխտող» նորմը բացառում է ինքնապաշտպանությունը: Մի սպանիրը նույնպես:

Սոփեստություն մի արա Ռայ, քանի որ ` մի ֆիզիկական բռնություն գործադրիր պահանջհը/նորմը վերաբերվում է գործողին այլ ոչ թե `《տուժողին》: Մի սպանիրը նույնպես:

Մի խաբիրը ընդհանրապես նորմ չի, որովհետև նորմը չի կարող կանոնավոր ու հետևողական կերպով խախտվել ամբողջ մարդկության կողմից:

Սա ոչ միայն համամարդկային բարոյականության նորմ է որը պահանջում է տարրական ազնվություն ամենօրյա շփման մեջ այլ նաև մի պահանջ որը հենված է այնպիսի հաստատության վրա որի հտևում պետության ուժն է կանգնած:Ի մի ջայլոց այս տարական միավորներն այնքան անհրաժեշտ են հասարակության և անհատի զարգացման համար, որ տասնյակ դարերով մշակվել, մշակվում ու դեռ մշակվելու է գիտակցության կողմից:

Չէ, ես ասում եմ, որ դիխոտոմիայի վերածելը նման է նրան, որ մարդը որոշի, որ աշխարհում երկու թիվ կա՝ մեկ ու շատ: ու եթե ինչ-որ բան մի հատ չի, ուրեմն շատ է, ու եթե շատ չի, ուրեմն մի հատ է, հետևաբար՝ իր հաշվման համակարգն իդեալական է, քանի որ ամեն ինչ իր մեջ արտահայտում է: Ու ասենք չի մտածում, որ ոչ թե համակարգն է կատարյալ, այլ ինքն է պրիմիտիվ ու մակերեսային:

Այսպես ես կարծում, քանի որ լավ ու վատ հասկացությունները դիտում ես որպես մեկ հավաքական հասկացություն, հասկացություն որտեղ արտացոլված են միայն համասեռ առարկաների խմբերը: Այն ինչ քեզ պարզ նշեցի որ լավ ու վատ հասկացության ծավալների մեջ մտնում են համեմատելի և անհամատեղելի բոլոր հասկացություններն: Ռայ լավ ու վատ հասկացությունները դրանք իմաստավորված դատողություններ են այսինքն արտացոլում են ` իրերի, երևույթների միջև գոյություն ունեցող հարաբերությունները ստույգ կամ աղավաղված ձևով, սրանք էլ քեզ իմաստավորված դատողության չափանիշներ ` համեմատություն, վերլուծություն, համադրություն, վերացարկում և ընդհանրացում: Ասեմ նաև որ լավ ու վատ հասկացությունները կրելով իրենց մեջ բազմաթիվ պարզ դատողություններ ակամա վերածվում են ահավոր բարդ դատողության: Նշեմ նաև որ իմաստավորված դատողությունը ժխտելով կստանանք կրկին իմաստավորված դատողություն, քանի որ իմաստավորված դատողությունը ոչ թե ճշմարիտ է այլ ճշմարտության տար կամ տարեր կրող:

Ու երբ նա իր «մեկ-շատ» համակարգին մի հատ էլ վեհ անուններ է դնում ու սկսում մնացած մարդկանց «լուսավորել» իր «համամարդկային նորմերով», պայքարում հերետիկոսական Մաթեմատիկայի դեմ և այլն, ես այ այս կերպ իր համակարգն, արժեքներն ու նորմերը հանում եմ մայրուղի, հերձում, ծաղրում ու շպրտում աղբանոցը:

Քեզ թվում է թե քո խոսքերը կայծակի պես շեշտակի են Ռայ, այն ինչ մարդկությանն արդեն վաղուց է հայտնի որ ` երևույթը էության արտահայտությունն է ընդամենը:

[Rhayader]

Սոփեստություն մի արա Ռայ, քանի որ ` մի ֆիզիկական բռնություն գործադրիր պահանջհը/նորմը վերաբերվում է գործողին այլ ոչ թե `《տուժողին》: Մի սպանիրը նույնպես:

Իսկ եթե գործողն իր գործողություններով մղում է ագրեսիայի իր նկատմամբ (երկրորդ համաշխարհային պատերազմին Բրիտանիայի մասնակցության էթիկ հենքը, վերջերս հենց պատերազմի էթիկ բացատրությունների մասին կուրս էի կարդում. Հիտլերյան Գերմանիան, անմիջական ագրեսիա չգործադրելով Բրիտանիայի վրա, շրջակա երկրները գրավելով ու մարդկության դեմ հանցագործություններով հարկադրել է Բրիտանիային պատերազմի մեջ մտնել իր հետ՝ որպես անհատի իրավունքների գարանտ (Չերչիլ, 1938)):

Սոփեստություն չկա ասածիս մեջ. դու ընդամենը «no true scotsman» տրամաբանական սխալով բացարձակ նորմից բացառություններ ես հանում՝ ըստ պահի հարմարության, կանոնները շեղում ես, որպեսզի իրենք արդարացված թվան: Նույն բանն անում են քրիստոնյաները՝ երբ իրենց պետք է իրենց կրոնը որպես բարի ներկայացնել, «մի այտիդ հարվածում են՝ մյուսը դեմ տուր»-ն են ցույց տալիս, երբ պետք է նույնասեռականության դեմ ատելություն քարոզել, հիշում են Ղևտացիների գիրքը:

Սա ոչ միայն համամարդկային բարոյականության նորմ է որը պահանջում է տարրական ազնվություն ամենօրյա շփման մեջ այլ նաև մի պահանջ որը հենված է այնպիսի հաստատության վրա որի հտևում պետության ուժն է կանգնած:

Ներիր, բայց պետությունն ամենօրյա շփման ազնվության վատ գարանտ ու օրինակ է:

Ի մի ջայլոց այս տարական միավորներն այնքան անհրաժեշտ են հասարակության և անհատի զարգացման համար, որ տասնյակ դարերով մշակվել, մշակվում ու դեռ մշակվելու է գիտակցության կողմից:Այսպես ես կարծում, քանի որ լավ ու վատ հասկացությունները դիտում ես որպես մեկ հավաքական հասկացություն, հասկացություն որտեղ արտացոլված են միայն համասեռ առարկաների խմբերը: Այն ինչ քեզ պարզ նշեցի որ լավ ու վատ հասկացության ծավալների մեջ մտնում են համեմատելի և անհամատեղելի բոլոր հասկացություններն: Ռայ լավ ու վատ հասկացությունները դրանք իմաստավորված դատողություններ են այսինքն արտացոլում են ` իրերի, երևույթների միջև գոյություն ունեցող հարաբերությունները ստույգ կամ աղավաղված ձևով, սրանք էլ քեզ իմաստավորված դատողության չափանիշներ ` համեմատություն, վերլուծություն, համադրություն, վերացարկում և ընդհանրացում: Ասեմ նաև որ լավ ու վատ հասկացությունները կրելով իրենց մեջ բազմաթիվ պարզ դատողություններ ակամա վերածվում են ահավոր բարդ դատողության: Նշեմ նաև որ իմաստավորված դատողությունը ժխտելով կստանանք կրկին իմաստավորված դատողություն, քանի որ իմաստավորված դատողությունը ոչ թե ճշմարիտ է այլ ճշմարտության տար կամ տարեր կրող: Քեզ թվում է թե քո խոսքերը կայծակի պես շեշտակի են Ռայ, այն ինչ մարդկությանն արդեն վաղուց է հայտնի որ ` երևույթը էության արտահայտությունն է ընդամենը:

Նախորդ ասածիս առումով սա հիշեցի, ավելի քան տեղին է.



Դե ֆակտո, ես գրեթե նույն բանն էի ասում:

[Զաքար]

Իսկ եթե գործողն իր գործողություններով մղում է ագրեսիայի իր նկատմամբ (երկրորդ համաշխարհային պատերազմին Բրիտանիայի մասնակցության էթիկ հենքը, վերջերս հենց պատերազմի էթիկ բացատրությունների մասին կուրս էի կարդում. Հիտլերյան Գերմանիան, անմիջական ագրեսիա չգործադրելով Բրիտանիայի վրա, շրջակա երկրները գրավելով ու մարդկության դեմ հանցագործություններով հարկադրել է Բրիտանիային պատերազմի մեջ մտնել իր հետ՝ որպես անհատի իրավունքների գարանտ (Չերչիլ, 1938)):

Նման անբարո վարքի դեպքում լրիվ արդարացված է ինքնապահպանման բնազդի արտահայտումը:

Սոփեստություն չկա ասածիս մեջ. դու ընդամենը «no true scotsman» տրամաբանական սխալով բացարձակ նորմից բացառություններ ես հանում՝ ըստ պահի հարմարության, կանոնները շեղում ես, որպեսզի իրենք արդարացված թվան:

Վերլուծությունն արել եմ ձևական տրամաբանության սկզբունքների հիման վրա, այսինքն չմերժելով ճշմարիտ կամ կեղծ լինելու կարևորությունը ` կենտրոնացա մտքերի միջև եղած կապի կանոնավորության վրա և շաղկապեցի հասկացությունների ծավալային և քանակական բնութագրումները, բայց Ռայ կարող ես չվստահելու դեպքում արտահայտածս տերմինների սահմանումները դիտարկել:
Բայց տես թե ուզենաս կարող ենք լավ ու վատ տերմինները բնութագրել որպես երկանդամ բաժանելիներ ու անընդհատ բաժանենք իրարու, օրինակ ա-ն բաժանենք ա-ի և ոչ ա-ի, հետո ոչ ա-ն բ-ի և ոչ բ-ի և այդպես շարունակ, ասածս այն է որ տրամաբանությունն իր մեջ կրում է 《անվերջանալի》սահմանումներ որոնցով ինչպիսի խաղ ուզենանք կարող ենք խաղալ և ոչ ոք էլ չի կարող ասել սխալ ենք

Նույն բանն անում են քրիստոնյաները՝ երբ իրենց պետք է իրենց կրոնը որպես բարի ներկայացնել, «մի այտիդ հարվածում են՝ մյուսը դեմ տուր»-ն են ցույց տալիս, երբ պետք է նույնասեռականության դեմ ատելություն քարոզել, հիշում են Ղևտացիների գիրքը:

Փաստորեն չբավարարվեցիր ինձ սխալ հանելովդ դրա համար էլ միատ էլ սուտ բարեպաշտ ես դարձնում....
Ռայ ջան կարծում եմ պահն է ասելու ` ես այդ Աստվածաշնչյան հորինվածքներին կամ գրագողություններին հետ գործ չունեմ, այդեղից միայն ես Քրիստոսին եմ սիրում որպես ` անհատ, որպես մեկը ով արժանապատվությամբ պահպանեց մեզ ծնող տիեզերքի պարգևը, իսկ իր սխալներն ընդունում եմ որպես հանճարեղություն, քանի որ անգամ այդ սխալներով շոյել է միլյարդավոր մարդկանց սրտեր ու դեռ հայտնի էլ չէ դեռ որքաններին էլ կշոյի:

Ներիր, բայց պետությունն ամենօրյա շփման ազնվության վատ գարանտ ու օրինակ է:

Գիտես սրա գինը ինչպես գիտեմ Ռայ... բայց դե ասածդ ընդունում որպես ճշմարտանման միտք, որովհետև միտքդ ճշմարտության տարրեր կրում է իր մեջ:

[Rhayader]

Ես քեզ բարեպաշտ չեմ հանում, ընդամենը մատնանշում եմ մեթոդների նմանությունները:

[Mephistopheles]

Էս թեմայում Ռայի վերլուծությունները վերջն են, ասածներից մեծ մասի հետ համաձայն եմ։

Այվի ջան, ստեղ վերլուծություն չկա… ու ընդհանրապես քննարկման նյութ չկա… համենայն դեպս էն ձևով ինչպես որ մատուցված ա, սա բացարձակապես ոչնչի չտանող բանավեճ ա…

[Rhayader]

Այվի ջան, ստեղ վերլուծություն չկա… ու ընդհանրապես քննարկման նյութ չկա… համենայն դեպս էն ձևով ինչպես որ մատուցված ա, սա բացարձակապես ոչնչի չտանող բանավեճ ա…

Դու ճիշտ չես... սխալ ես... քո գրածը հովարսություն ա... էլի բազմակետեր... չգիտեմ ինչի, երևի աչքերիս գույնի հետ գնում են...

[ivy]

Մեֆ, բանավեճը գուցե և ոչ մի բանի չի տանում, էն իմաստով որ ոչ մի ընդհանուր եզրահանգման չենք գալիս, նոր ճշմարտություններ չեն բացահայտվում, և վերջին հաշվով ոչ ոք տեսակետը չի փոխում կամ վերանայում։ Բայց բանավեճը թույլ է տալիս ծանոթանալ էս կամ էն մարդու աշխարհայացքին, գաղափարներին ու համոզմունքներին։ Դրա համար, բանավեճը ճանաչողական նշանակություն ունի։ Ու էդ ճանաչողության ընթացքում կարող ես քեզ մեկ ու մեջ լավ զգալ, երբ համախոհներ ես գտնում։
Էս քննարկման մեջ Ռայի տեսակետն ինձ շատ հոգեհարազատ է, որովհետև համարյա նույն մտքերն եմ կիսում լավ ու վատ կատեգորիաների, համամարդկային նորմերի ու մնացածի մասին։
Բացի դրանից, իր շարադրման ձևն ու հիմնավորումները շատ հետաքրքիր են ու շատ խորը։ Ինչքան էլ սուր անկյուններ ունենա Ռայը ու մեկ-մեկ անտանելի լինի, միևնույն է իրենից սովորելու լիքը-իքը բան կա. հազվադեպ կարող ես գտնել էդպիսի հարուստ ու բազմակողմանի ինտելեկտուալ պաշարով մարդկանց, էն էլ էդ տարիքում։ Ով ինչ ուզում է ասի։

[Sambitbaba]

Ալելույա, Զաքարն այնքան հոդաբաշխ գրառում արեց, որ չզգացի, որ դա ինքն է:

Իսկ եթե լրջորեն, Ռայ, այս ընդամենը երեք ամսվա ընթացքում Զաքարն անհավատալի վերելք է ապրել լեզվի հարցում: Անհավատալի... կամ էլ սկզբում խաբում էր մեզ:
Զաք, խոստովանիր, խաբու՞մ էիր:

[Զաքար]

Իսկ եթե լրջորեն, Ռայ, այս ընդամենը երեք ամսվա ընթացքում Զաքարն անհավատալի վերելք է ապրել լեզվի հարցում: Անհավատալի... կամ էլ սկզբում խաբում էր մեզ:
Զաք, խոստովանիր, խաբու՞մ էիր:

Երկու բացարձակ տարբեր աշխարհների ներկայացուցիչների այս աստիճան շփումը կարծում եմ հենց քո ասած` անհավատալի վերելքն է որ կա Սամ ջան