Ինչո՞ւ լինել լավը, եթե Աստված չկա

[Jarre]

Առաջին հայացքից՝ պարզ են, չնայած վիճելի: Բայց երբ ավելի լրջորեն եմ նայում ասածիդ, իսկ գրառմանդ միայն քանակն արդեն բավական է, որպեսզի մարդ լրջորեն վերաբերվի կատարածդ աշխատանքին, - երբ լրջորեն եմ նայում, ես կորցնում եմ տեսակետիդ թելը:

Sambitbaba ջան, տեսակետիս թելը սա է. կա մարդ որ բարի ա, անում ա լավ բաներ ՀԱՇՎԻ ԱՌՆԵԼՈՎ Աստծուն։ Կա մարդ էլ որ բարի ա, անում ա լավ բաներ ՀԱՇՎԻ ԱՌՆԵԼՈՎ էվոլյուցիան, բնությունը, մարդուն։

Ստեղ ինձ համար երկու կարևոր պարզաբանում.
1) «հաշվի առնելու» տակ նկատի չունեմ կոնկրետ մի բան՝ վախ, հարգանք, այլ ընդհանուր՝ ինչպես որ ամեն մարդ թողնում է որ դա իր վրա ազդի։
2) նշելով, որ մարդ կա որ հաշվի ա առնում էվոլյուցիան, բնությունը, մարդուն ես չեմ փորձում դա տարանջատել Աստծուն հավատացողից, քանի որ Աստծուն հավատալ ոմանց համար կարա նշանակի բնություն, մարդ և այլն.... Էս սահմանագծով պարզապես ուզում եմ ցույց տալ տարբեր աշխարհահայացքները և մղիչ ուժերը։

Չամիչը քեզ հարցնում է. "Jarre ջան դու հավատու՞մ ես Աստծուն":

Դու պատասխանում ես. "Չամիչ ջան, անկեղծ ասած հարցդ ինձ համար բավական դժվար է։ Դեռևս այս հարցի պատասխանը իմ մոտ այո, կամ ոչ չէ։"

Առաջին հայացքից կարծես ամեն ինչ նորմալ է, և պատասխանդ էլ լրիվ լոյալ դիրքերի վրա. մեջտեղում կանգնած, հավասար կարծիքի ես /առայժմ/ "այո"-ի և "ոչ"-ի նկատմամբ, նույնիսկ, ինչպես ասում ես, քիչ ավելի "հակված ես եղել հավատալ": Բայց, երբ խոսում ես երկար տարիների որոնումնորիդ մասին, այնպիսիր տպավորություն է ստացվում, որ դու այնտեղ ոչ թե Աստծո գոյությունն ես փնտրել, այլ Աստծո չը-գոյությունը:

Գուցե այդպիսի տպավորություն ես ստացել, բայց ես այդ ժամանակահատվածում ես երբեք չեմ փորձել փնտրել Աստծու չգոյությունը։

Նախ, ի՞նչ ասել է "Հավատացյալ Աստված": Մի՞թե կարող է Աստված հավատացյալ կամ անհավատ լինել: Նա պիտի հավատա, որ Ինքը կա՞, թե՞ պիտի չհավատա, որ Ինքը կա: Եթե դու մտածում ես քո մասին, դու հավատու՞մ ես, որ դու կաս: Իսկ եթե ես եմ մտածում իմ մասին, ես չե՞մ հավատում, որ ես կամ… Սրանո՞վ պիտի որոշենք մեր հավատացյալ լինել-չլինելը:

Իսկ ի՞նչ ասել է "Գիտնական Աստված": Եթե դու, - ասենք թե, - ընդունել ես "Գիտնական Աստծո" գոյությունը, համաձա՞յն ես, որ դու արդեն հավատացյալ ես դարձել: Հիմա. դու էլ ես հավատացյալ, Նետն էլ է հավացյալ: /Նետ ջան, մի նեղացիր հա՞: Այս հարցում ես ավելի շատ քո կողմից եմ:/ Բայց Նետի հետ դուք համաձայն չեք հավատի հարցերում: Ինչու՞: Որովհետև Նետինը՝ "Տգե՞տ Աստված" է:
Ո՞ր մի հավատացյալն է հավատում "Տգետ Աստծո": Եվ կարո՞ղ է արդյոք այս անծայրածիր Տիեզերք-մեքենայի ստեղծողը "Գերգիտնական Աստված" չլինել:

Ուզում եմ ասել, Ջառ ջան, որ եթե Աստծո գոյությունն ընդունելու համար քեզ նրա գիտնական լինելն է պակասում, ուրեմն արխային կարող ես ընդունել… Կարող ենք վիճել, կա՞ Աստված, թե ոչ: Բայց եթե կա, - Նրա գիտնական լինելն աքսիոմա է:

Sambitbaba ջան, ինչքան ուրախ եմ, որ անդրադարձար էս հարցին։
Ստեղ ես գիտե՞ս խնդիրը ոնց եմ տեսնում։
Նայիր, եթե Աստծուն ընդունել չընդունելը լիներ ՊԱՐԶԱՊԵՍ ընդունել չընդունելու հարց.... Բայց իմ կարծիքոդ դա տենց չի։
Սովորաբար (կրկնում եմ նկատի ունեմ Աբրահամական երեք կրոնները՝ հուդաիզմ, իսլամ, քրիստունեություն) գոյությունը ընդունողը ՊԻՏԻ հավատա, վստահի, ճիշտ համարի բաներ, որոնք եթե ուրիշը աներ նրան կկոչեր տեռորիստ, ցեղասպանություն անող, դիկտատոր.... Բայց էս դեպքում եթե գրված ա, ուրեմն ճիշտ ա։

Նաև թշնամությունը.....

Ես իմ կյանքում միշտ երազել եմ որ մարդիկ հարգեն իրար, սիրեն, ընդունեն տարբեր տեսակետներ։ Բայց այսօր մարդիկ Աստծու հարցում տարրական տարաձայնությունների պատճառով իրար կոկորդ են կտրում։

Վստահ եմ դու ջոգում ես որ իմ ասածներ ԵԹԵ-ներ չեն։ Դրանք փաստ են։ Էսօր, մեր աչքի առաջ կատարվող փաստ։

Ու ես սա չեմ կարա Աստծու հետ չկապեմ, քանոր իր ինչպես Աստվածաշուչնա ա սում, ավելի ճիշտ՝ Հիսուը Քրիստոսը՝ «իրենց պտուղներից ճանաչեք նրանց»։

«Հավատացյալ Աստած» ասելով նկատի եմ ունեցել մարդկանց պատկերացումը Աստծու մասին, թե իբր Աստծու դուրը պիտի գա երբ մարդիկ անում են բաներ, որոնց մասին պատկերացում չունեն, բայց անում են, որովհետև իրանց կարծիքով Աստված ա ասել, կամ որ իրա դուրը գալիս են մարդիկ ովքեր սիրով պատրաստ են արդարացնել նույն բաները ինչ արեցին Հիթլերը, Ստալինը միայն այն բանի համար, որ դա իրանց Աստվածն ա արել, կամ որ մարդիկ պատրաստ են իրար ծեծել, սպանել քանի որ ունեն տարբեր կրոնական տեսակետներ։

Ուզում եմ ասել, որ եթե Աստված իսկապես ստեղծել է այս ամենը, ուրեմն ինքը ավելի շատ գիտնական ա։ Ու հետևաբար լինելով նման մեծ բանականության տեր անձնավորություն, իմ պատկերացմամբ ինքը պիտի ավելի շատ հավանություն տա աթեիստին, քան հավատցյալին, որովհետև աթեիստի մտածելակերպը ավելի մոտիկ ա ստեղծագործող (փաստորեն՝ գիտնական) Աստծու մտածելակերպին։

Ինձ թվում է, թե կրոնն այն տեղը չէ, որտեղ պետք է փնտրել Աստծոն: Տես, դու ասում ես. "Ուսումնասիրել եմ բազմաթիվ կրոններ, փորձել եմ հասկանալ տվյալ կրոնների աշխարհահայացքները, սկզբունքները և այլն։ Ուսումնասիրել եմ նաև տարբեր գիտական տեսություններ։" Իսկ այդ ջանադիր աշխատանքի ընթացքում, երբե՞ք, որևէ օրինաչափություններ, աչքիդ չե՞ն ընկել: Օրինակ, որ այդ բոլոր կրոններում, նրանց բազում ճյուղավորումների մեջ, յուրաքանչյուր առանձին վերցրած ճյուղավորում, - լինի դա ուղղափառ, կաթողիկ, գրիգորյան, առաքելական, սուիտ, շիննիտ, էլ ում ասեմ, կրակապաշտ, սատանիստ, - այս բոլորը, մի՞թե միահամուռ չեն գոչում, որ Աստված՝ միակն է, հենց այն, որին հենց կոնկրետ ի՛ր ճյուղավորումն է երկրպագում, թեկուզև այդ ճյուղավորումը լինի մեկուկես մարդուց բաղկացած… Իսկ մնացած բոլորի աստվածները Աստված չեն… Չի՞ նշանակում սա արդյոք, որ կոնկրետ մի խումբ մարդկանց համար՝ մնացած ամբողջ մարդկությունն աթեիստ է, եթե միակ հնարավոր Աստված՝ հենց այդ փոքրիկ խմբի Աստված է:

Այո՛։

Շատ լավ ես նկատել։ Բրավո՛։

Էս էն մտքերից մեկն ա, որի մասին ես շատ երկար մտածում եմ։ Էս առումով քննարկում անցկացնելու ահավոր մեծ ցանկություն ունեմ։ Ուղղակի ժամանակս ա սուղ
Բայց մոտակա ժամանակներս շատ կուզենմ մի քիչ փակագծերը բացենք։

Sambitbaba, բոլորս էլ աթեիստ ենք
Աթեիստ ինչ որ Աստծու հանդեպ
Չենք ընդունում տվյալ Աստծուն կամ կրոնին, հետևաբար նրանց աշխարհահայացքները, հետևաբար չենք ապրում ու առաջնորդվում դրանցով, հետևաբար տվյալ կրոնի հավատացյալի ու Աստծու ( ) համար աթեիստ ենք, անգամ եթե ընդունում ես այլ Աստծու։

Ստացվում է, որ կրոնի մեջ Աստծոն փնտրելը նույն բանն է, ինչ փնտրես Նրան աթեիզմի մեջ: Երբևիցէ փորձած կա՞ս… Ես, օրինակ, ժամանակին արել եմ… Ու երևի հենց դա օգնեց ինձ հասկանալ, որ անիմաստ է Աստված փնտրելը. Նա ոչ փախել է մեզանից, ոչ էլ թաքնվել:[/QUOTE]