Ինչո՞ւ լինել լավը, եթե Աստված չկա

[Երվանդ]

Աստծուն հավատացողները հավանաբար մտածում են, որ մարդ իր բարոյականությամբ պարտական է Աստծուն։ Այլ կերպ ասած՝ չկա Աստված, չկա բարոյականություն։ Եթե չկա Աստված, ապա կարելի է անել ՑԱՆԿԱՑԱԾ բան։

Ավելին, կան մարդիկ, ովքեր եթե իմանան, որ Աստված վերևից իրանց չի նայում ու ահեղ ատյանի օրը իրանց սամասուդ չի անելու, էսօր մեծ սիրով կզբաղվեն դաժանությամբ։ Հիմնական պատճառը, որ առայժմ նրանց ետ է պահում դրանից դա Աստծու հանդեպ հավատն է։

Շատերը մեջ են բերում ՝ «եթե չկա Աստված, ապա ամեն բան թույլատրելի է» խոսքերը, որոնք հնչում են Դոստոևսկու «Կարամազով եղբարներ» վեպի Իվան Կարամազովի շուրթերից։ (մեր մեջ ասած, ես տենց էլ չհասկացա, Դոստոևսկին այդպես է մտածել, թե ոչ։ Բայց դե այս թեմայի կոնտեքստում դա այդքան էլ կարևոր չեմ համարում)։

Իսկ աթեիստները կամ կրոնի հանդեպ այլ տեսակետ ունեցող մարդիկ ունեն բազմաթիվ այլ պատճառներ լինելու լավը և օգտակար լինել իրենց շրջապատող աշխարհին և մարդկությանը։

Լավը լինելը կամ բարությունը աստծո հետ ընդհանրապես կապ չունի, բացի էտ չեմ կարծում որ շատ մարդիկ կան , որ դաժանությամբ չեն զբաղվում, որտև հետո աստված կպատժի, աստված շատ ժամանակ հանդես ա գալիս որպես սեփական խիղճը մաքրելու միջոց` դաժանություն անելուց հետո, իմ կարծիքով մարդու մեջ կա դրականը և բացասկանը անկախ աստծո գոյություն չգոյությունից, ու լավ կլինի մարդիկ հավատան հենց ՄԱՐԴուն , բոլոր տեսակի կրոնները ինքնախաբեություն են:անգէ բու))