Գալաթեայի, KarineIonesyan–ի և einna–ի համատեղ պատմվածքը

[Գալաթեա]

Նման է, բայց ես ավելի շատ Բուլգակովի Վարպետն ու Մարգարիտան եմ հիշում` որոշ պահեր

Ինձ էլ Մարգոյենց հիշեցրեց մի քիչ

[StrangeLittleGirl]

Ինձ էլ Մարգոյենց հիշեցրեց մի քիչ

ըհը, Մարգոյի պահը ես էլ զգացի

[Claudia Mori]

Լիիիիիիիիիիիիիլ, կասե՞ս, ոնց էիր ուզում շարունակվեր

[Alphaone]

Հայեր, շնորհակալություն, էնքան լավն էր ու էնքան ներդաշնակ ասես, լրիվ նույն մարդը գրած լիներ, ինձ շատ դուր եկավ... :***

[Mephistopheles]

Ժողովուրդ, ապրեք շատ լավն էր…

[einnA]

Շնորհակալ եմ նախ Գալաթեային` պատմվածքը սկսելու համար, հետո բոլորին` կարդալու ու կարծիք արտահայտելու համար:
Ուղղակի, երբ հայտ ներկայացրեցի շարունակելու համար, ժամանակային առումով վստահ էի, որ կհասցնեմ, իսկ հետո հեչ ժամանակ չէր լինում:

Սկիզբն ինչ ուղղությամբ ասես երևակայությունս շարժեց, ավելի շատ կուզեի շարունակել ու,անկեղծ, առաջին միտքը շարունակելու համար ամեն ինչ դեպի երազ տանելն էր, բայց միանգամից բացառեցի, որովհետև սկզբի մեջ շատ կենդանություն կար: Կարինեի շարունակությունից հետո մոտս ստոպ էր, բայց հետո էս ստացվեց, թե ոնց է ստացվել, արդեն չգիտեմ

einnA ջան, դու էլ ներիր ինձ խնդրում եմ, բայց քեզ մոտ էլ առկա է անուշադրությունը:
Մարոյի այդ տունը գնալու պատճառը մի՞թե տատիկի տեսած երազը չէր, իսկ դու ասում ես, որ տատիկը երազ չէր տեսել մինչև պատմվածքի վերջին տողը: Ընդ որում, հենց երազ չտեսնելն էլ դարձրել ես պատմվածքը հիմքը:
Հետո էլ, ստացվում է, որ ստում ես, երբ ասում ես որ տատիկը միակն էր, որ Մարոյին՝ Մարինե էր կոչում, քանզի ամենավերջում ոչ Մարո է, ոչ էլ Մարինե.

Բայց շատ հաճելի և գեղեցիկ ավարտ էիր գտել, շնորհակալություն…

Sambitbaba ջան, առանց ներեղություն խնդրելու
Կարինեի շարունակությունից հետո, որն ամեն ինչ երազի տարավ, ես Գալաթեայի մասն էլ ընկալել եմ որպես երազի սկիզբ:
Անունների շփոթության համար իսկապես ներողություն եմ խնդրում` գիշերվա կեսին ավարտելուց հետո չստուգեցի, մեղավոր եմ

Ի դեպ, Սամիթբաբան վերևում նշել էր, որ էիննԱ-ն մի տեսակ ոնց որ մոռանա Գալի սկիզբը: Անկեղծ ասած, տատի երազն ընկալել էի որպես երազ երազի մեջ. չէ՞ որ Կարինեն վերջը տանում ա նրան, որ Մարոն երազ ա տեսնում:

ճիշտ էտպես

[Dayana]

Ժող, նախ ասեմ, որ երեքդ էլ շատ լավ եք գրչին/կլավիատուրային տիրապետում, ու երեքիդ գրածն էլ լավն էր: Հիմա անցնեմ քլունգին, հա՞
Գալը «դեդեգդիվի» ԱՍ ա. տվեք նրան մի բառ և նա կստեղծի սարսափ մի դետեկտիվ, ու էս դեպքն էլ բացառություն չէր, բայց մի բան էր բաց թողել ՝ շարունակելու «տեղ« չէր թողել: Ես էս մրցույթից մի բան հասկացա, որ հոլիվուդում շատ վաղուց են գտել ՝ պիտի կանգ առնել էն կետում, որտեղ գրածդ արդեն ամբողջական միտք ունի, ու եթե «հնարավորություն» լինի, կարող ես շարունակել: Եթե Աննան մեքենան կանգնեցներ մի «իքս» տան առաջ ու էդ ամբողջ շրջակայքը գոնե մի քիչ նկարագրած լիներ, ինձ թվում է, ահագին լավ կշարունակվեր:
Կարինեն հարուստ լեզու ունի (ինչպես իսկական լրագրող ՝ երկար) ու սիրուն էր շարունակել, բայց մի տեսակ Ինսեփշըն-Ինսեփշըն էր ստացվել, բայց երևի մի անգամ էլ կկարդամ՝ բացատրությունից հետո:
Էնիայի գործն ամենից բարդն էր, ու ահագին լավ էր ստացել ավարտը, ուղղակի էլի Ինսեփշընը շատ էր:

Անձամբ ես հեչ չեմ պատկերացնում, թե ոնց կշարունակեի/կավարտեի էս գործը, նենց որ գրածս ընդունեք որպես ընկերոջ տպավորություններով կիսվել, ոչ թե քննադատություն, հատկապես, որ առաջին հեղինակն իսկապես իմ լավագույն ընկերներից մեկն է, ում բոլոր գրածներն ինձ միշտ դուր են գալիս ու մեծամասամբ ձեռագիրը ճանաչում եմ, իսկ մյուս երկուսը, շատ մեծ հույս ունեմ, որ կլինեն գոնե վիրտուալ, բայց լավ ընկերներ:

Ապրեք, եթե նորից միասին ստեղծագործեք, մեծ հաճույքով նորից կկարդամ:

[Sambitbaba]

Եթե տպավորություն է ստեղծվել, որ կեղծ բան կա մեջը, ուրեմն մի բան այն չեմ արել հաստատ:

Եթե բառացիորեն նայենք հարցին, արվեստը սկզբից մինչև վերջ կեղծիք է, որ կա, և հենց դրանում է նրա ամբողջ հմայքը: Այդ տեսակետից ստեղծագործողն իրավասու է արարել ինչ ցանկանա:
Այդ առումով թե լեզուդ, և թե գրելաոճդ ինձ էլ են դուր եկել:

Բայց ամեն ինչ ավելի լրջանում է, երբ հասնում ենք "ուզում էի ցույց տալ"-ուն:

Հիշիր Ստանիսլավսկու ասածը, Կարինե ջան. "Եթե դու բեմի վրա, դեկորացիայի պատից հրացան ես կախել, - այդ հրացանը գոնե մեկ անգամ պետք է կրակի": Կամ էլ գոնե պետք է պատճառաբանել հրացանի չկրակելը:

[Claudia Mori]

Հիշիր Ստանիսլավսկու ասածը, Կարինե ջան. "Եթե դու բեմի վրա, դեկորացիայի պատից հրացան ես կախել, - այդ հրացանը գոնե մեկ անգամ պետք է կրակի": Կամ էլ գոնե պետք է պատճառաբանել հրացանի չկրակելը:

Ինձ մեկ-մեկ թվում է, որ ենթատեքստով գրում եմ, ամեն ինչ հասկանալի է դառնում բայց դու հաստատ ավելի փորձառու ես ու մեծ հաճույքով կպորձեմ յուրացնել քո խորհուրդը

[Sambitbaba]

Ինձ մեկ-մեկ թվում է, որ ենթատեքստով գրում եմ, ամեն ինչ հասկանալի է դառնում բայց դու հաստատ ավելի փորձառու ես ու մեծ հաճույքով կպորձեմ յուրացնել քո խորհուրդը

Մի ասա, Կարինե ջան, փորձը կապ չունի: Դա արվեստի նետած այն գերագույն թակարդն է, որից ապահովագրված չէ մեզանից ոչ ոք, անկախ իր կուտակած փորձի…

Եվ հետո, չէի էլ ասի, թե ինչ-որ մի առանձնահատուկ փորձ եմ կուտակել:

[Գալաթեա]

Լիիիիիիիիիիիիիլ, կասե՞ս, ոնց էիր ուզում շարունակվեր

Սա իրական պատմություն ա Կար: Իմ սկիզբը, այսինքն:
Աննան ես եմ, իսկ Մարոն իմ ու քո սիրելի Եվան ա
Բնականաբար, ծաղկացրել եմ գեղարվեստական բնույթ տալու համար, բայց հիմքը փոխված չի: Եվայի տատին երազ էր տեսել, ինչ-որ տուն, ու խնդրել էր, որ փորձի գտնել էդ տունը: Ես ու ինքն էլ հաջորդ օրը վերջին դասից թռանք ու գնացինք տունը գտնելու: Սարի Թաղը չէր, հիմա չեմ հիրում՝ որ թաղամասն էր:
Տունը չգտանք, բայց էս համատեղում ուզում էի, որ գտնվեր էդ տունը

Շնորհակալ եմ բոլոր կարծիքների համար:

[Claudia Mori]

Վայ Ես զգում էի, որ այդ երազը մեկը իրականում տեսել է