Մինիմալիզմը կյանքում

[Ֆոտոն]

Ընդհանրապես հավաքելու մեծ սեր ունեմ: Որ թողեն, ուրիշի տներն էլ կհավաքեմ, փողոցներն էլ, քաղաքներն էլ: Տարվա մեջ բոլոր դարակները 3-4 անգամ հասցնում եմ հավաքել: Դա օգնում է վերհիշել վերջին դասավորությունը, որ հենց մի բան պետք գա, գտնեմ շուտ: Օգնում է ավելի տրամաբանական դասավորելուն: Եվ բնականաբար, ամեն հավաքելուց մի մասը աղբն եմ նետում: Վերջերս գցելու բան չի մնացել, տխուր ա: Հագուստներս էլ եմ հաճախ խմբագրում, բայց ես նորույթների նկատմամբ մեծ տենչ չունեմ, հին շորերս էլ հաճույքով հագնում եմ: Հագուստ ու կոշիկ գնելիս էլ աշխատում եմ ամենապետքականն առնել:

[StrangeLittleGirl]

Բյուր, սառնարանը երկու ճամպրուկի մեջ ինչպես ե՞ս տեղավորում:

Փիս, դրա համար սեփական սառնարան չունեմ ու դրա տրամաբանությունը չեմ տեսնում, երբ ցանկացած վարձով տուն ունի սառնարան

[Լուսաբեր]

Երբ ես էի ուսանող, ինձ էլ շատ բան հարկավոր չէր, տուն վարձելուց պահանջներս մինիմալի մեջ էին, անգամ մահճակալ պետքս չէր, կարայի մի հատ լեժանկա առնեի բացեի վրան քնեի իսկ հիմա երբ երեխաներ կան, մեծ ընտանիքով ենք, տուն վարձելուց նենց մանրուքներն են առաջնային դառել, որ ասելու չի:
Հիմա ես քո նշած 90-ի մեջ եմ, ինձ ուղղակի դատարկ տունա պետք, որովհետր ես երկու տարում հասցրել ենք տան եղած չեղած տեխնիկա ու որոշ կահույք ձեռք բերել: Բայց ասեմ, որ ահավոր բարդա սենց ապրելը, տնից տուն տեղափոխվելը պատմությունա դառնում: Միակ հուսադրողը շուտով սեփական տուն ունենալնա:

Բայց մեկա չեմ պատկերացնում, ոնց կարամ մինիմալիստ լինեմ, երբ երեխաներիս համար որոշել եմ յուգուրտը ինքս պատրաստել ու ինձ յոգուրտնիցա էլա պետք? Իհարկե կարելիա խանութի առածով յոլա գնալ, բայց երբ երեխա ա լինում, մտածում ես ինչքան հնարավորա զերծ պահես արտաքին կեղտից: Ու տեղ սկսում ես հաց պատրատող ապարատ էլ ցանկանալ, որպեսզի երեխաներդ չուտեն էն հաց կոչեցյալը, որի մեջ ինչ ասես լցրածա:

Հագուստի, կոշիկի, մնացած առօրյա իրերի հետ կապված համաձայն եմ, պետքա ունենալ էնքան բան ինչքան առաջնային օգտագործվումա:

Էնքան բանկա ունեմ տանը կուտակված, որ մի պահածոյի գործարան մի տարվա մեջ յոլա կգնար: Իմ էս պահին առաջնային խնդիրը դրանցից ազատվելնա: Բացի մի քանի 3 լիտրանոցներից, որոնց մեջ կոմպոտ եմ պահում(չնայած էս տարի որոշել եմ սառցարանում միրգ դնեմ ու թարմ կոմպոտ սարքեմ, նենց որ գործնականում դա էլ երևի անպիտան դառնա), մնացածը ուղղակի պետք չեն գալիս:

[Ուլուանա]

Մոդերատորական. թեմայից դուրս՝ «սառնարանային» գրառումները տեղափոխվել են «Թեմայից դուրս, բայց հետաքրքիր կամ կարևոր գրառումներ» թեմա։ Խնդրում եմ այսուհետև տվյալ թեմայով քննարկումը շարունակել նշված թեմայում։

[Apsara]

Երբ ես էի ուսանող, ինձ էլ շատ բան հարկավոր չէր, տուն վարձելուց պահանջներս մինիմալի մեջ էին, անգամ մահճակալ պետքս չէր, կարայի մի հատ լեժանկա առնեի բացեի վրան քնեի իսկ հիմա երբ երեխաներ կան, մեծ ընտանիքով ենք, տուն վարձելուց նենց մանրուքներն են առաջնային դառել, որ ասելու չի:
Հիմա ես քո նշած 90-ի մեջ եմ, ինձ ուղղակի դատարկ տունա պետք, որովհետր ես երկու տարում հասցրել ենք տան եղած չեղած տեխնիկա ու որոշ կահույք ձեռք բերել: Բայց ասեմ, որ ահավոր բարդա սենց ապրելը, տնից տուն տեղափոխվելը պատմությունա դառնում: Միակ հուսադրողը շուտով սեփական տուն ունենալնա:

Բայց մեկա չեմ պատկերացնում, ոնց կարամ մինիմալիստ լինեմ, երբ երեխաներիս համար որոշել եմ յուգուրտը ինքս պատրաստել ու ինձ յոգուրտնիցա էլա պետք? Իհարկե կարելիա խանութի առածով յոլա գնալ, բայց երբ երեխա ա լինում, մտածում ես ինչքան հնարավորա զերծ պահես արտաքին կեղտից: Ու տեղ սկսում ես հաց պատրատող ապարատ էլ ցանկանալ, որպեսզի երեխաներդ չուտեն էն հաց կոչեցյալը, որի մեջ ինչ ասես լցրածա:

Հագուստի, կոշիկի, մնացած առօրյա իրերի հետ կապված համաձայն եմ, պետքա ունենալ էնքան բան ինչքան առաջնային օգտագործվումա:

Էնքան բանկա ունեմ տանը կուտակված, որ մի պահածոյի գործարան մի տարվա մեջ յոլա կգնար: Իմ էս պահին առաջնային խնդիրը դրանցից ազատվելնա: Բացի մի քանի 3 լիտրանոցներից, որոնց մեջ կոմպոտ եմ պահում(չնայած էս տարի որոշել եմ սառցարանում միրգ դնեմ ու թարմ կոմպոտ սարքեմ, նենց որ գործնականում դա էլ երևի անպիտան դառնա), մնացածը ուղղակի պետք չեն գալիս:

Լուս, բանկաները կարաս վաճառես կամ տաս ասենք ձերոնց, եթե իրանք փակում-մակում են: Ես էտպես եմ անում:
հ.գ. յոգուրտնիցան որն ա՞

տնական յոգուրտը մածունի մեջ մուրաբա լցնելով չեն ստանում՞

[Ուլուանա]

Էսօր մի բլոգում մի բան կարդացի չօգտագործվող շորերը «բացահայտելու» ու դրանցից ազատվելու մասին։ Բլոգի հեղինակն առաջարկում էր մի մեթոդ, որն, իր ասելով, ինքը հաջողությամբ կիրառում է արդեն որոշ ժամանակ։ Ուրեմն ամեն տարվա սկզբում իր զգեստապահարանի բոլոր հագուստով կախիչները թարս է դնում՝ կեռիկի ծայրը դեպի դուրս նայող, բայց տվյալ կախիչը հանելուց ու դրա վրայի շորը հագնելուց հետո կախիչն արդեն ճիշտ ուղղությամբ է կախում։ Այդպես տարվա վերջում թարս կախիչով մնում են միայն այն շորերը, որոնց ամբողջ տարվա ընթացքում այդպես էլ ձեռք չի տվել։ Մի խոսքով՝ անպիտաններին բացահայտելու հարմար ձև է գտել։ ) Ու դրա արդյունքը լինում է այն, որ այդ անպիտանները շուտով լքում են զգեստապահարանը՝ ծառայելով բարեգործական նպատակների։

[ivy]

Ան, ինձ թվում է, անպիտան շորերը բացահայտելը էդքան էլ դժվար բան չի ու հատուկ ինչ-որ մեթոդ չի պահանջում. մարդ ի վերջո ինքն էլ լավ գիտի՝ որ շորն է հագնում, որը չէ: Դժվարն իրականում դրանցից ազատվելն է, քեզ ստիպելը դրանք ուրիշին տալ կամ դեն նետել:
Իմ կարծիքով, հին շորերից ազատվելու ամենալավ ժամանակը «ամառ-ձմեռ» սեզոնափոխություն անելիս է, երբ ամառվա շորերը պահում ես, ձմեռվանը հանում. այ էդ ժամանակ, երբ էսպես թե էնպես ջոկջկել-հավաքել-դասավորելու պրոցեսում ես, ամենահեշտն է քեզ ստիպել բոլոր չօգտագործվող շորերը դուրս հանել տնից:
Ես իմ հին շորերը հանձնում եմ Կարմիր խաչին: Հատուկ էդպիսի մեծ արկղեր կան փողոցներում, որտեղ կարող ես դեռ հագնելու պիտանի հին կոշիկներ ու շորեր լցնել. հենց էնտեղ էլ լցնում եմ:
Ու ինձ համար հին շորերից ազատվելու ամենալավ մոտիվացիան էն է, որ տեղ է ազատվում նոր շորեր գնելու համար:

[Ուլուանա]

Ան, ինձ թվում է, անպիտան շորերը բացահայտելը էդքան էլ դժվար բան չի ու հատուկ ինչ-որ մեթոդ չի պահանջում. մարդ ի վերջո ինքն էլ լավ գիտի՝ որ շորն է հագնում, որը չէ: Դժվարն իրականում դրանցից ազատվելն է, քեզ ստիպելը դրանք ուրիշին տալ կամ դեն նետել:
Իմ կարծիքով, հին շորերից ազատվելու ամենալավ ժամանակը «ամառ-ձմեռ» սեզոնափոխություն անելիս է, երբ ամառվա շորերը պահում ես, ձմեռվանը հանում. այ էդ ժամանակ, երբ էսպես թե էնպես ջոկջկել-հավաքել-դասավորելու պրոցեսում ես, ամենահեշտն է քեզ ստիպել բոլոր չօգտագործվող շորերը դուրս հանել տնից:
Ես իմ հին շորերը հանձնում եմ Կարմիր խաչին: Հատուկ էդպիսի մեծ արկղեր կան փողոցներում, որտեղ կարող ես դեռ հագնելու պիտանի հին կոշիկներ ու շորեր լցնել. հենց էնտեղ էլ լցնում եմ:
Ու ինձ համար հին շորերից ազատվելու ամենալավ մոտիվացիան էն է, որ տեղ է ազատվում նոր շորեր գնելու համար:

Դե հա, գիտեմ, որ դժվարն ավելի շատ դրանցից ազատվելն է, քան բացահայտելը։ Ուղղակի էդպես մի տեսակ ակնհայտ է դառնում տվյալ շորերի անպիտանությունը։
Մեզ մոտ էլ կան էդպիսի արկղեր, բայց մի քիչ հեռու են մեր տնից, մի հսկայական տոպրակ շոր ու կոշիկ հիմա միջանցքում դրված ա, որ ժամանակ գտնենք, տանենք, հանձնենք։

[Արևհատիկ]

Վերջերս մինիմալիզմի մասին նյութեր էի փնտրում: Մի քանի բան կարդացի, հասկացա, որ ես հագուստի տեսանկյունից մինիմալիստ եմ: Եթե սեզոնը անցնի, մի շորը չհագնեմ /բացառությամբ մի քանի հատ տոնական շորիկների/, հաստատ էդ շորը տնից պիտի դուրս գա: Հիմնականում ուղարկում եմ գյուղում ապրող բարեկամներիս: Էդ ինձ մոտ արդեն հիվանդության աստիճանի ա հասել, մեկ-մեկ «նոպաս» բռնում ա, ընկնում եմ դարակները տեսնեմ ինչ եմ գտնում, որ հանեմ տնից: Մամաս էլ ինձնից բեթար է, մեր տանը ոչ մի ավելորդ իր չկա: Որ կենտրոնանում է ինչ որ իրի վրա, մի քանի օր չի ձգում էդ իրը մեր տանը

Հիմա ուզում եմ սնունդս հասցնել մինիմալի: Նենց չի, որ շատ եմ ուտում, բայց մեկ-մեկ զգում եմ, որ չափը անցել եմ, որ կարելի էր ավելի քիչ ուտել: Բայց դեռ չի ստացվում

[Freeman]

Վերջերս մինիմալիզմի մասին նյութեր էի փնտրում: Մի քանի բան կարդացի, հասկացա, որ ես հագուստի տեսանկյունից մինիմալիստ եմ:

Հագուստի առումով՝ ես էլ: Չնայած էդ երևի մինիմալիզմ չի, որովհետև լրիվ նույն շորից մի քանի հատ էլ եմ ունենում