Թեմայից դուրս, բայց հետաքրքիր կամ կարևոր գրառումներ

[Մանուլ]

Մի քանի օր առաջ քայլում էի Բաղրամյան պողոտայով:
Այս պապիկի ձեռքից 200 դրամանոց ընկավ: Մի քանի անցորդ անտարբեր անցան… Երբ ես հասա իր մոտ, կռացա, որպեսզի վերցնեմ, պապիկն՝ օրհնանքախառն անունս հարցրեց,, ասացի,, միանգամից «թարսագրեց»
Ինքն այդպես փող է վաստակում, հացի ու ապրելու փող, ինչպես նշեց մեր փոքրիկ զրույցում, նախկինում կրկեսում է աշխատել, իսկ անունը Ջիվան է: Թեկուզ նրա գործը մոտ է մուրացկանությանը, այնուամենայնիվ, նա երբեք էլ չի ազդի մարդկանց նյարդերին, չի հիասթափեցնի, դեպի մարդը տածած զգացումները խորտակելու ունակությունը չունի, ինչպես մյուս, մյուս մուրացիկները, և, կասեմ ավելին՝ շատ հաճելի է այդ պահը, երբ տեսնում ես անունդ «թարսագիր» գրելիս ու այդ ժպիտս այլ հարստությունների հետ չէի փոխի:
Այլևս ոչինչ չիմացա իր մասին, բայց կարող եմ հստակ ասել՝ նրա տեղն էդտեղ չէ…

Ոնց ա զգացվում, որ առաջին անգամ ես տեսնում Ջիվան պապիին :
Մի ժամանակ ինքը մեր բուֆետի մշտական այցելուն էր /միգուցե հիմա էլ, վաղուց չեմ գնացել/: Ամեն օր հերթով մոտենում էր բոլոր սեղաններին, անունները թարս գրում էր կամ չէր գրում, ու մինչև սեղանի մոտ նստած բոլոր երեխեքից գումար չվերցներ, չէր հեռանում :
Բայց դե մարդը էլի ինչ-որ «աշխատանք» անում ա գումարի դիմաց, մուրացկան չի, էլի :

[Freeman]

Ոնց ա զգացվում, որ առաջին անգամ ես տեսնում Ջիվան պապիին :
Մի ժամանակ ինքը մեր բուֆետի մշտական այցելուն էր /միգուցե հիմա էլ, վաղուց չեմ գնացել/: Ամեն օր հերթով մոտենում էր բոլոր սեղաններին, անունները թարս գրում էր կամ չէր գրում, ու մինչև սեղանի մոտ նստած բոլոր երեխեքից գումար չվերցներ, չէր հեռանում :
Բայց դե մարդը էլի ինչ-որ «աշխատանք» անում ա գումարի դիմաց, մուրացկան չի, էլի :

ինձ էլ օպերայի մոտ ա մի անգամ հանդիպել, արդեն չեմ էլ հիշում ինչ էր պատմում

[Skeptic]

Ֆեյսբուքից.



Նայում եմ գրապահարաններիս եւ մտորում. հայերեն գրքերի քանի՞ տոկոսն են համապատասխանում «թունդ հայրենասիրության» կողմից առաջադրվող «ազգային անվտանգության» չափանիշներին: Արդյունքում առաջարկում եմ կազմել հետեւյալ մոտավոր ցանկը, որը հետագայում՝ լրա- եւ վերամշակման արդյունքում կարող է ընդունել ի գիտություն եւ ի կատար Հայաստանի ապագա ռազմահայրենասիրական կառավարությունը: Ցանկը բաժանում եմ հետեւյալ մասերի՝ ա. միանշանակ վնասակար գրքեր, բ. կասկածելի գրքեր, գ. անօգուտ գրքեր:


Ա. Գրքեր, որոնք պետք է այրվեն

1. Լեո: Հայոց Պատմություն: Պնդում է, որ ուրարտացիները հայեր չեն, Խորենացին եւ Եղիշեն 5-րդ դարի հեղինակներ չեն, հակակղերական է եւ "լիբերաստ":

2. Հակոբ Մանանդյան: Երկեր: Ուրարտացիները հայեր չեն, Խորենացին 9-րդ դարի հեղինակ է, Դավիթ Անհաղթը միգուցե հայ չէ եւ համենայն դեպս իր երկերը սկզբնապես հայերեն չեն գրվել եւ չեն կարող լինել 6-րդ դարի սկզբի գործեր, մնացածից էլ չխոսենք: պարզ է, որ ազգային անվտանգության լուրջ մարտահրավեր է:

3. Հայ ազգագրակական հանդես: Սեւացնում է հայ գեղջուկի անարատ կերպարը, մռայլ գույներով է ներկայացնում հայոց ավանդական կենցաղը: Վառել անհապաղ:

4. Գարագաշյան: Քննական պատմություն հայոց: Պարզապես վառել, վառել եւ կրկին վառել, իսկ մոխիրը լցնել Արաքս, որ հոսելով հասնի Ադրբեջան:

5. Նիկողայոս Ադոնց: Երկեր: Խորենացին 5-րդ դար չէ, Կորյունն աղավաղում է հայոց գրերի պատմությունը, Վասակ Սյունին խոհեմ քաղաքական գործիչ էր եւ այլն, եւ այլն: Վառել դանդաղ կրակի վրա:

6. Գալուստ Տեր-Մկրտչյան՝ հայագետ, Էջմիածնի վանքի վանական: Պնդում է, որ Ագաթանգեղոսն արտագրել է Լուսավորչի տանջանքները ասորական մի վկայաբանությունից: Խորենացին 5-րդ դար չէ: Ոչնչացնել:

7. Գրիգոր Արծրունի: Լիբերաստ: Ոչնչացնել:

8. Շուշանիկ Կուրղինյան: Աղճատում է հայ կնոջ կերպարը, քարոզում է ազատ սեր: Վառել, վառել եւ վառել:

9. Նար Դոս: Բացարձակ մռայլ գույներով է ներկայացնում հայ ավանդական կենցաղը: Չափազանց վտանգավոր է. վառել:

10. Գուրգեն Մահարի: Այրվող Այգեստաններ վեպում անլուրջ ոճով է նկարագրում Վանի հերոսամարտը:

11. Պլտյան: Հայկական Ֆուտուրիզմը եւ Երկխոսություն Նարեկացու հետ: Դե սա լրիվ ջհուդամասոն ա, գրում ա անհասկանալի արեւմտահայերենով եւ դասական ուղղագրությամբ, ինչ-որ անհասկանալի բաներ անհասկանալի թեմաներով՝ հայ ֆուտուրիզմն, օրինակ, ո՞րս ա:

12. Լեւոն Տեր-Պետրոսյան: Խաչակիները եւ հայերը: Վառել առանց կարդալու՝ մարմանդ կրակի վրա:

13. Հմայակյան: Վանի թագավորության պետական կրոնը: Ուրարտացիները հայեր չեն: Վառել:

14. Եզնիկ Կողբացի: Հեգնում է հայերի ավանդական պատկերացումներն աշխարհի մասին, ժողովրդական հավատալիքները: Հեգնում է նաեւ արիական զրադաշտական կրոնը: Ոնց-որ իսկական լիբերաստ լինի: Վառել:

15: Ներսես Լամբրոնացի: Գրում է, որ ինքը մեկ ազգի կողմնակից է եւ իր համար հայի, հույնի, լատինացու, ասորու միջեւ տարբերություն չկա: Երիցս վառել:

16. Անանիա Շիրակացի: Գրում է, որ հայերը ծույլ են եւ տգետ:

17. Միքայել Նալբանդյան: Լիբերաստ:

18. Փավստոս Բյուզանդ: Անվանարկում է հայկական ավանդույթները: Օգտագործում է անվայելուչ բառեր, օրինակ՝ բոզ: Հայ արքաներին վերագրում է սեռական արատներ, այդ թվում՝ արվամոլություն: Հաճախ մռայլ գույներով է ներկայացնում հոգեւորականներին, այդ թվում կաթողիկոսներից ոմանց: Գրում է, որ հայ արքունիքում լացում էին Ներսեսի գեղեցիկ մազերը կտրելու պատճառով (ինչպես հայ տղամարդը կարող է լացել, այն էլ տղայի սիրուն մազերի պատճառով՝ շատ կասկածելի է) կամ, որ Հայաստանի տարբեր մասերից մարդիկ գալիս էին նայելու պարսիկների կողմից կախված հայ իշխանուհու մերկ մարմնին, որովհետեւ այն շատ սիրուն էր (սա ի՞նչ այլասերվածության գագաթնակետ է):

19. Խորենացի: Հայ թագավորներին կոչում է տգետ: Համարում է, որ մենք փոքր ածու ենք: Բագրատունիներին վերագրում է հրեական ծագում: Ծաղրում է որոշ ավանդույթներ:

20. Նոր Տետրակ, որ կոչի հորդորակ: Արեւմտյան սահմանադրությունը եւ օրենսդրությունը փորձում են տեղափոխել հայկական միջավայր, օրինակ են բերում անգլիացիներին: Իսկական լիբերաստներ են ու մասոններ: Վառել:

21. Աճառյան: Արմատական Բառարան: Բազմաթիվ հայկական բառեր ներկայացնում է որպես փոխառություններ պարսկերենից:



Բ. Կասկածելի գրքեր

1. Հայ Ժողովրդի Պատմություն: Ակադեմիական հրատարակություն: Ուրարտացիները հայեր չեն: Հայ բուրժուական ազգը առաջացել է 1870-ականերին եւ այլ կասկածելի դրույթներ: Համապատասխան էջերը պետք է ճղել օգտագործումից առաջ:

2. Հովհաննես Թումանյան: Հրապարակախոսական հոդվածներ: Պետք է մանրակրկիտ քննվի եւ ոչնչացվի այն ամենը, ինչ կասկածելի է հայեցիության տեսակետից:

3. Գ: Զոհրաբ: Իր հոդվածներում պաշտպանում է ազատ սիրո գաղափարը: Իսկ նորավեպերում մռայլ գույներով է ներկայացնում հայոց կյանքը:

4. Ա. Բակունց: Որոշ տեղերում քննադատում է հայ ազատագրական պայքարը:

5. Հրանտ Մաթեւոսյան: Ծաղրում է "հայրենասիրությունը", հաճախ գրում է ոչ մատչելի լեզվով, պաշտպանել է քյոռ Լեւոնին ու "հհշ"-ին, Կարելի է թողնել մենակ «Մենք ենք, մեր սարերը», այն էլ անունը՝ բովանդակությունն ավելորդ է:

6. Գարեգին Նժդեհ: Երկեր: Որոշ հատվածներ պետք է պարտադիր խմբագրվեն կամ դուրս նետվեն, հատկապես այն տեղերը, ուր խոսում է, որ լավ հայ լինելը նախ՝ լավ մարդ լինելն է եւ այլն: Ժխտում է, որ ցեղը կենսաբանական երեւույթ է:

7. Ազատ Վշտունի: Գովերգում է հեղափոխությունը արեւելքում: Կասկածելի է շատ:

8. Ռուբեն Տեր-Մինասյան: Գրում է, որ ազգը սոցիալական, այլ ոչ թե կենսաբանական երեւույթ է, խոստովանում է, որ աթեիստ է եւ այլն: Խիստ խմբագրության է ենթակա:

9. Վազգեն Շուշանյան: Էրոտիկ բաներ ունի:

10. Սայաթ Նովա: Ոչինչ չունի հայրենիքի մասին: Գրում է, որ իրա յարի ստրուկն է պատրաստ լինել եւ պառկել նրա ոտքերի տակ: Հայ տղամարդուն դա վայել չէ. խմբագրել՝ ավելացնելով հայրենասիրական մոտիվներ:

11. Դանիել Վարուժան: Ունի ընդգծված էրոտիկ քերթվածքներ եւ մոտիվներ: Անպայման խմբագրել՝ դրանց փոխարեն մտցնելով հայրենասիրական մոտիվներ: Ունի նաեւ քերթվածքներ նվիրված բանվորների պայքարին: Լրիվ անիմաստ են այդպիսի բաները՝ պետք է հանել:

12. Հրաչյա Թամրազյան: Նարեկացին ազդվել է նորպղատոնականությունից: Տենց բան չի կարող լինել:

13. Միջանդարյան հայ բանաստեղծություններ: Հային անհարիր ակնհայտ էրոտիկ տարրեր հատկապես որոշ հայրենների մեջ՝ անվայելուչ բառեր՝ ծծծեր եւ այլն: Խմբագրել:

15. Սթեփանոս Օրբելյան: Հեգնում է հին ավանդույթները: Խմբագրել:



Գ: Անօգուտ գրքեր

1. Տիրան Չրաքյան: Քնարական արձակ եւ բանաստեղծություններ, ուր խոսք անգամ չկա հայրենիքի մասին: Իմաստը պարզ չէ:

2. Միսակ Մեծարենց: Նույնը:

3. Հրանտ Նազարյանց: Նույնը:

4. Կոստան Զարյան: Սպանիա: Իսպանիայի մասին է գրում, որը հայի շահերի տեսակետից բացարձակ անիմաստ է:

5. Հովհան Որոտնեցի: Վերլուծություն ստորոգությանց Արիստոտելի: Յանիմ ի՞նչ:

6 Դավիթ Անհաղթ: Ասում է, որ փիլիսոփայությունից ավելի բարձր եւ բաղձալի բան չկա: Բա՞ հայրենիքն ինչ եղավ:

7. Նարեկացի: Հայրենիքի մասին ոչ մի տող չի գրել: Դրա փոխարեն ինչ-որ անհասկանալի լաց ու կոծով ա զբաղված: Հայի անձը ներկայացնում ա որպես տկար, մեղավոր եւ անարժան: Ինչպես եւ շատերն այս ցանկում չի ամուսնացել եւ սերունդ չի թողել:

Հրանտ Տէր-Աբրահամեան

[VisTolog]

Ակումբի Morg-ի համարն եմ գրում հեռախոսիս մեջ ու մտածում. «Բա որ ինչ-որ մեկը վերցնի հեռախոսս ու համարների մեջ տեսնի գրած Morg, ի՞նչ կմտածի»

Ակումբը մորգ էլ ունի...

[Peace]

Փիս, դրա համար սեփական սառնարան չունեմ ու դրա տրամաբանությունը չեմ տեսնում, երբ ցանկացած վարձով տուն ունի սառնարան

ԷսԷլՋի, այնպես չի, որ ես Եվրոպայում չեմ եղել ու չգիտեմ ինչն ինչոց է: Հանրակացարաններում՝ գուցե: Բայց, եթե խոսքը գնում է վարձով տների մասին ու քանի, որ վերջինը երկիրը, որից դուրս ես եկել Նիդեռլանդերն է (գուցե սխալվում եմ), կենտրոնանամ հենց այդ երկրի վրա: Դու այնտեղ տուն ես վարձել ու մեջը սառնարան է եղե՞լ:

[StrangeLittleGirl]

ԷսԷլՋի, այնպես չի, որ ես Եվրոպայում չեմ եղել ու չգիտեմ ինչն ինչոց է: Հանրակացարաններում՝ գուցե: Բայց, եթե խոսքը գնում է վարձով տների մասին ու քանի, որ վերջինը երկիրը, որից դուրս ես եկել Նիդեռլանդերն է (գուցե սխալվում եմ), կենտրոնանամ հենց այդ երկրի վրա: Դու այնտեղ տուն ես վարձել ու մեջը սառնարան է եղե՞լ:

Նիդեռլանդներում հանրակացարանում եմ ապրել: Բայց վարձով տներում, հա, սառնարան կա: Մենակ որոշ տներում լվացքի մեքենա չկա, բայց դե դա պարտադիր բան չի տանն ունենալու համար:

[Peace]

Նիդեռլանդներում հանրակացարանում եմ ապրել: Բայց վարձով տներում, հա, սառնարան կա: Մենակ որոշ տներում լվացքի մեքենա չկա, բայց դե դա պարտադիր բան չի տանն ունենալու համար:

Ինչպես, որ դու ասում ես կա, նույնպես ես ասում եմ, որ չկա (93%), բայց քանի որ դու այնտեղ տուն չես վարձել, ես էլ չեմ շարունակում:

[dvgray]

Ամեն սեզոնի կոշիկ մի զույգ ունեմ:

կարծում եմ սա արդեն ծայրահեղություն է ; կոնկրետ կոշիկների մասին կարող եմ ասել, որ ինչքան շատ լինեն, էտքան լավ է զուտ առողջության նկատառումով; մի շատ լավ կոշկակար ինձ խորհուրդ էր տալիս ունենալ ամենօրյա 7 զույգ կոշիկ, ու շաբաթվա ամեն օրը հագնել մեկը; նա պնդում էր, կոշիկին գոնե 7 օր պետք է թողնել հանգստանա, քրտինքից ազատվի, շնչի... ասեմ, որ դեռ սա վերաբերվում էր կամ, մաքուր կաշվե, պադոշ տակացույով կոշիկին; ռեզզինե տակլացուով կոշիկի մասին ընդանրապես խոսալը ավելորդ է;
...
կա կարծիք, որ ոտքի տակը մարդու մարմնի ամենազգայուն, խոցելի մասն է, և պահանջում է հանգիստ, խնամք; իսկ նրան ամեն օր դնելով 'հոտած' կոշիկի մեջ մինիմիզացիայի համար... , ինչքանով է դա խելամիտ?
իհարկե եթե դա արվում է փող չլինելու պատճառով, դա լրիվ ուրիշ հարց է;

[StrangeLittleGirl]

Ինչպես, որ դու ասում ես կա, նույնպես ես ասում եմ, որ չկա (93%), բայց քանի որ դու այնտեղ տուն չես վարձել, ես էլ չեմ շարունակում:

:-O Էնտեղ տուն վարձել եմ տարիներ առաջ, էլի կար: Համակուրսեցիներիս հետ էլ ես էի տնետուն ընկնում, որ տուն վարձենք: Ու էլի ամեն տեղ կար: Էդ որտե՞ղ ես տեսել, որ սառնարան չլինի:

[StrangeLittleGirl]

կարծում եմ սա արդեն ծայրահեղություն է ; կոնկրետ կոշիկների մասին կարող եմ ասել, որ ինչքան շատ լինեն, էտքան լավ է զուտ առողջության նկատառումով; մի շատ լավ կոշկակար ինձ խորհուրդ էր տալիս ունենալ ամենօրյա 7 զույգ կոշիկ, ու շաբաթվա ամեն օրը հագնել մեկը; նա պնդում էր, կոշիկին գոնե 7 օր պետք է թողնել հանգստանա, քրտինքից ազատվի, շնչի... ասեմ, որ դեռ սա վերաբերվում էր կամ, մաքուր կաշվե, պադոշ տակացույով կոշիկին; ռեզզինե տակլացուով կոշիկի մասին ընդանրապես խոսալը ավելորդ է;
...
կա կարծիք, որ ոտքի տակը մարդու մարմնի ամենազգայուն, խոցելի մասն է, և պահանջում է հանգիստ, խնամք; իսկ նրան ամեն օր դնելով 'հոտած' կոշիկի մեջ մինիմիզացիայի համար... , ինչքանով է դա խելամիտ?
իհարկե եթե դա արվում է փող չլինելու պատճառով, դա լրիվ ուրիշ հարց է;

Ծայրահեղությու՞ն Ես ընտրություն ունեմ առնել քսան եվրոյանոց հինգ զույգ կոշիկ կամ հարյուր եվրոյանոց մի զույգ ու բնանակաբար ընտրում եմ երկրորդը, որովհետև քսան եվրոյանոցը մի քանի անգամ հագնելուց թափելու բան կդառնա, քսան եվրոյանոցը բնական չէ ու հարմարավետ չէ:

Ու ես ամբողջ կյանքում չեմ էլ հիշում մի դեպք, երբ սեզոնային ամենօրյա կոշիկ մի զույգից շատ եմ ունեցել:

Իհարկե, եթե հագնում ես սինթետիկ գուլպաներ, ոտքերդ չես լվանում ու ամբողջ օրը վազում ես էդ կոշիկներով, բնական է` կհոտի, ոտքերիդ վիճակն էլ լավ չի լինի: Կարծում եմ` անձնական հիգիենային հետևելը նման դեպքում ավելի արդյունավետ է, քան անիմաստ տեղը լիքը կոշիկ առնելը: Ոնց որ հսկա պահարան շոր լցնես, որ ամեն օր չլողանաս:

Հա, իսկ սպորտային կոշիկները, որոնք իսկապես տառապում ու քրտնում են, ընդամենը կարելի ա դուրս դնել` մաքուր օդին: Հոտ-մոտ, քրտինքը վերանում է:

[Peace]

:-O Էնտեղ տուն վարձել եմ տարիներ առաջ, էլի կար: Համակուրսեցիներիս հետ էլ ես էի տնետուն ընկնում, որ տուն վարձենք: Ու էլի ամեն տեղ կար: Էդ որտե՞ղ ես տեսել, որ սառնարան չլինի:

Դու կարծես կարճաժամկետ վարձակալությունների մասին ես խոսում, ինչը չնչին տոկոս է կազմում: Ընդհանուր բնակչության դեպքում այդպես չէ: Բնակարան վարձելու համար մարդիկ դուռ-դուռ չեն զարկում: Գոյություն ունեն ընկերություններ, որոնց միջոցով բնակարաններ են վարձում և բնակչության մոտավորապես 90%-ը հենց այդպես է վարձում: Բնակարանների վարձակալության պայմանագրում գոյություն հստակ կանոն՝ ինչպես, որ վարձում ես, այնպես էլ պետք է վերադարձնես, իսկ վարձում ես դափ-դատարկ, առանց թղթի պատերի և բետոնե հատակով: Դու հարցին նայում ես միակողմանի, այսինքն՝ կա սառնարան և դու այն ուզում ես: Ի՞սկ եթե կա սառնարան և դու այն չես ուզում: Ո՞վ պետք է այն դուրս անի,
վարձո՞ղը՝ իհարկե ոչ: Նույն ձևով թղթի դեպքում: Ասենք քեզ դուր է գալիս թղթով պատ, ես էլ քեզանից հետո վարձողն եմ ու չեմ ուզում թղթով պատ, քո կպցրած թուղթը ո՞վ պետք է հանի, ե՞ս՝ իհարկե ոչ: Նույնն էլ հատակի հարցում, դու կպցրել ես լամիննանտ, ես ուզում եմ մոքեթ, քո կպցրած լամինանտը ո՞վ պետք է հանի, ե՞ս՝ իհարկե ոչ: Հարկ եմ համարում նշել, որ ես ու դու իրար չենք տեսնում, դու գնում ես քեզանից մի երկու շաբաթ հետո ես եմ գալիս, գնալուց դու պարտավոր ես քո բոլոր եղած չեղածները հավաքել տանել, տունը մնում եմ պաս-պարապ:Մեխանիզմը պարզ է ու ես էլ կարծում եմ մատչելի եմ բացատրում:

[Լուսաբեր]

Peace Բյուրը ուսանողա, իրեն ինչ հարկավոր են քո նշած տարբերակով վարձվող տները, ինքը վարձով տուն փնտրողների էտ նշածդ բնակչության 10% ա:Չի եկել հաստատվի էտ երկրում, մի տարի Նiդեռլանդումա ապրում, հաջորդ տարի կարողա Հռոմ տեղափոխվի, սառնարանն ինչա անում?))

Երբ ես էի ուսանող, ինձ էլ շատ բան հարկավոր չէր, տուն վարձելուց պահանջներս մինիմալի մեջ էին, անգամ մահճակալ պետքս չէր, կարայի մի հատ լեժանկա առնեի բացեի վրան քնեի իսկ հիմա երբ երեխաներ կան, մեծ ընտանիքով ենք, տուն վարձելուց նենց մանրուքներն են առաջնային դառել, որ ասելու չի:

[Peace]

Peace Բյուրը ուսանողա, իրեն ինչ հարկավոր են քո նշած տարբերակով վարձվող տները, ինքը վարձով տուն փնտրողների էտ նշածդ բնակչության 10% ա:Չի եկել հաստատվի էտ երկրում, մի տարի Նiդեռլանդումա ապրում, հաջորդ տարի կարողա Հռոմ տեղափոխվի, սառնարանն ինչա անում?))

Լուսաբեր, Բյուրը թեև ուսանող է, բայց մենք խոսում ենք վարձվող բնակարանների մասին ընդհանրապես, ինձ հարց է տվել, ես էլ պատասխանել եմ, հարկավոր լինել չլինելու հարցն էլ ինքը երևի կորոշի:

Ինչ վերաբերում է սառնարանի հարցին, նախ կցանկանայի կարծիք արտահայտելուց և հարց տալուց առաջ, մի լավ ծանոթանալ դիմացինի արտահայած մտքին/երին և ապա միայն արտահայտվել: Իսկ հիմա քեզ հարց՝ իսկ ո՞վ է դեմ արտահայտվել այդ տեսակետին:

[StrangeLittleGirl]

Դու կարծես կարճաժամկետ վարձակալությունների մասին ես խոսում, ինչը չնչին տոկոս է կազմում: Ընդհանուր բնակչության դեպքում այդպես չէ: Բնակարան վարձելու համար մարդիկ դուռ-դուռ չեն զարկում: Գոյություն ունեն ընկերություններ, որոնց միջոցով բնակարաններ են վարձում և բնակչության մոտավորապես 90%-ը հենց այդպես է վարձում: Բնակարանների վարձակալության պայմանագրում գոյություն հստակ կանոն՝ ինչպես, որ վարձում ես, այնպես էլ պետք է վերադարձնես, իսկ վարձում ես դափ-դատարկ, առանց թղթի պատերի և բետոնե հատակով: Դու հարցին նայում ես միակողմանի, այսինքն՝ կա սառնարան և դու այն ուզում ես: Ի՞սկ եթե կա սառնարան և դու այն չես ուզում: Ո՞վ պետք է այն դուրս անի,
վարձո՞ղը՝ իհարկե ոչ: Նույն ձևով թղթի դեպքում: Ասենք քեզ դուր է գալիս թղթով պատ, ես էլ քեզանից հետո վարձողն եմ ու չեմ ուզում թղթով պատ, քո կպցրած թուղթը ո՞վ պետք է հանի, ե՞ս՝ իհարկե ոչ: Նույնն էլ հատակի հարցում, դու կպցրել ես լամիննանտ, ես ուզում եմ մոքեթ, քո կպցրած լամինանտը ո՞վ պետք է հանի, ե՞ս՝ իհարկե ոչ: Հարկ եմ համարում նշել, որ ես ու դու իրար չենք տեսնում, դու գնում ես քեզանից մի երկու շաբաթ հետո ես եմ գալիս, գնալուց դու պարտավոր ես քո բոլոր եղած չեղածները հավաքել տանել, տունը մնում եմ պաս-պարապ:Մեխանիզմը պարզ է ու ես էլ կարծում եմ մատչելի եմ բացատրում:

Փիս, բա էդ տները հենց գործակալությունների միջոցով էինք ճարում, գնում նայելու: Քո ասածը ոնց որ Ֆինլանդիայի բնակարանների մասին լինի: Էնտեղ իրոք էդպես ա, ու դեպոզիտը չեն վերադարձնում, նույնիսկ եթե կոմպիդ մոդեմն ես «մոռացած» լինում: Այնուամենայնիվ, նույն էդ Ֆինլանդիայի բնակարաններում խոհանոցը տան միակ տեղն ա, որ կահավորված ա:
Իսկ Նիդեռլանդներում նման դեպքերի չենք հանդիպել: Էնպես չի, որ երկարաժամկետ վարձակալողներ չունեինք: Մարդ կար, չորս տարով էր տուն ման գալիս, որովհետև դեռ էդքան պիտի ապրեր էնտեղ: Ուղղակի երևի կան վարձով տներ, որոնք էդ նույն դատարկության սկզբունքով են աշխատում: Շատ տներում պայմանագրի մեջ կետ կար պատի գույնը, հատակը փոխելու վերաբերյալ: Էդ դեպքերում դա պիտի արվեր տանտիրոջ հետ համաձայնեցնելուց հետո մենակ:

Հա, նույն Գերմանիայի տունս էլ հանրակացարան չի: Ստացել եմ կիսադատարկ, բայց սառնարան ու գազի պլիտա կար: Իհարկե ես մի քիչ բախտավոր էի, որովհետև ինձնից առաջ էստեղ ապրածն ահագին բան էր թողել (հայելիներ, լողարանի պահարաններ): Բայց էս ընկերության տները սովորաբար կիսադատարկ են: Մենակ մինիմալ կահույք ունեն, առանց որի յոլա չես գնա:

[StrangeLittleGirl]

Հա, մի կարևոր բան էլ չմոռանամ ավելացնել: Նիդեռլանդներում վարձով ապրողները հիմնականում հենց ուսանողներն են կամ նորավարտները: Մնացածները սովորաբար ձգտում են հնարավորինս շուտ տուն առնել վարկով, ու էնտեղ ամբողջ կյանքում վարձով ապրողների դժվար հանդիպես: