ԼՌՈՒԹՅՈՒՆ
Այցելուների կուտակումից մենաստանում երբեմն աղմկոտ էր դառնում: Դա նյարդայնացնում էր աշակերտներին, բայց ոչ Վարպետին, որին, թվում է, հավասարապես դուր էին գալիս թե լռությունը, և թե աղմուկը:
Դժգոհ աշակերտներին նա մի անգամ ասաց.
- Լռությունը՝ ոչ թե ձայների բացակայությունն է, այլ էգոյի բացակայությունը:
Էջանիշներ