ՈՐՍՈՐԴՆԵՐԻ ԹՌԻՉՔԸ
Մի անգամ երկու որսորդ մի օդանավ վարձեցին, հեռավոր անտառային գոտին հասնելու համար: Երկու շաբաթ անց օդաչուն վերադարձավ՝ նրանց հետ տանելու: Հայացք նետելով նրանց որսի ավարին, նա ասաց.
- Օդանավը չի կարող մի գոմեշից ավել բարձրացնել: Դուք ստիպված եք մեկն այստեղ թողնել:
- Բայց անցյալ տարի օդաչուն համաձայնվեց վերցնել երկու այս չափի գոմեշների, - սկսեցին վիճել որսորդները:
Օդաչուն մտորումների մեջ ընկավ: Վերջիվերջո նա ասաց.
- Լավ: Եթե անցյալ տարի ձեր մոտ ամեն ինչ ստացվել է, ուրեմն պետք է այս տարի էլ ստացվի:
Օդանավը փորձեց բարձրանալ երկու ուղևորի և երկու գոմեշների հետ, բայց, չկարողանալով հավաքել հարկավոր բարձրությունը, մխրճվեց մոտակա սարին: Մի կերպ դուրս պրծնելով օդանավի բեկորներից, որսորդներն իրենց շուրջը նայեցին: Եվ մեկն ասաց մյուսին.
- Ի՞նչ ես կարծում, որտե՞ղ ենք մենք:
Նրա ընկերը նայեց շուրջն ու ասաց.
- Կարծում եմ, մոտ երկու մղոն ենք հեռու այն տեղից, որտեղ ընկանք անցյալ անգամ:
Այլ ենթադրություններ էլ.
ՔԵՌԻ ՋՈՐՋԸ
Մի ընտանեկան զույգ վերադառնում էր քեռի Ջորջի թաղումից, որի հետ կողք-կողքի ապրել էին քսան տարի: Իր կենդանության օրոք վերջինս այնքան անտանելի մեկն էր, որ հազիվ քարուքանդ չարեց նրանց ընտանիքը:
- Ցանկանում եմ քեզ մի բան ասել, սիրելիս, - ասաց ամուսինը: - Եթե ես քեզ այդքան չսիրեի, մեկ օր անգամ չէի հանդուրժի քո այդ քեռի Ջորջին:
- Իմ քեռի Ջորջի՜՜՜ն, - սարսափով գոչեց կինը: - Իսկ ես կարծում էի, թե քեռի Ջորջը… ք՜ո քեռին է:
Մեջբերել
Էջանիշներ