Էնթոնի Դե Մելլո

[Sambitbaba]

ԷՆԹՈՆԻ ԴԵ ՄԵԼԼՈ

Ամեն մի այստեղ ներկայացված փոքրիկ պատմություն՝ սուֆիական, հասիդական, բուդդիստական, ձեն կամ քրիստոնեական, - կարող է դառնալ թող փոքրիկ, բայց կարևոր քայլ դեպի արթնացումը, ըմբռնումը, սերը:

Իզուր չէ, որ այս անեկդոտ-աղոթքները հավաքել է ճիզվիտ-վանականը:



“ԳՈՐՏԻ ԱՂՈԹՔԸ” ԳՐՔԻՑ


ԲԱԼԵՏԱՅԻՆ ԱՂՈԹՔ

Մի Վարպետ իր աշակերտների հետ նստած էր համերգադահլիճում: Նա ասաց իր աշակերտներին.
“Դուք լսել եք շատ աղոթքներ, դուք արտասանել եք շատ աղոթքներ: Այս երեկո ես կցանկանյի, որ դուք տեսնեք աղոթքը”:

Այդ ակնթարթին բարձրացավ վարագույրը և սկսվեց բալետը:

[Sambitbaba]

ԴԵՊԻ ՄԵՔՔԱՆ ՈՒՂՂՎԱԾ ՈՏՆԱԹԱԹԵՐԸ

Մի անգամ մի սուրբ սուֆի ուխտագնացության ճանապարհվեց Մեքքա: Քաղաքի ծայրամասին էր, երբ, ուժասպառ երկար քայլելուց, նա պառկեց ճանապարհի կողքին՝ հանգստանալու: Արդեն քնի մեջ էր, երբ անպատշաճորեն նրան հրմշտեց զայրացած մի ուխտագնաց: “Այն ժամանակ, երբ բոլոր հավատացյալները Մեքքայի կողմն են հարգալից խոնարհում իրենց գլուխները, դու դեպի սրբատեղն ես ուղղել ոտքերդ: Այս ի՞նչ մուսուլման ես դու:

Սուֆին չշարժվեց տեղից. նա ուղղակի բացեց աչքերն ու ասաց. “Եղբայր, բարի եղիր, ուղղիր ոտնաթաթերս այնտեղ, որտեղ նրանք ուղղված չեն լինի Տեր Աստծո վրա”:

[Sambitbaba]

ՎԻՇՆՈՒ ԱՍՏԾՈ ՀԵՏԵՎՈՐԴԻ ԱՂՈԹՔԸ

“Աղաչում եմ Քեզ, Տեր, ներել ինձ իմ երեք գլխավոր մեղքերը. Առաջին, ուխտագնացություն եմ կատարել քո շատ սրբատեղեր, մոռանալով, որ Դու ամենուր ես; երկրորդ, ես հաճախ եմ դիմել քեզ խնդրանքներով, մոռանալով, որ Դու ինձանից ավելի շատ ես հետաքրքրված իմ բարեկեցությամբ; և վերջապես, ես ներում եմ խնդրում քեզանից, գիտենալով, որ Դու ներում ես մեզ մեր մեղքերը, արդեն մինչև մենք կհասցնենք նրանք կատարել:”

[Sambitbaba]

ԹԵ ԻՆՉՊԵՍ ԷՐ ԱՍՏՎԱԾ ՕԳՆՈՒՄ ԳՅՈՒՂԻՆ

Գյուղի քահանան սուրբ մարդ էր: Դժվար րոպեին մարդիկ միշտ նրա մոտ էին շտապում մի խորհուրդ ստանալու համար: Այդժամ նա առանձնանում էր ինչ-որ մի տեղ անտառում և կարդում էր իր կախարդական աղոթքը: Աստված միշտ լսում էր այդ աղոթքը և օգնում էր գյուղին:

Նրա մահից հետո մարդիկ, ընկնելով փորձանքի մեջ, սկսեցին դիմել նրան փոխարինողին, որը սուրբ մարդ չէր, բայց գիտեր այն խորհրդավոր տեղն անտառում և գիտեր կախարդական աղոթքը: Նա ասում էր. “Տեր Աստված, Դու գիտես, որ ես սուրբ չեմ: Բայց չէ՞ որ Դու այդ պատճառով իմ համագյուղացիներին փորձանքի մեջ չես թողնի: Լսիր աղոթքս և եկ օգնության”: Աստված լսում էր այդ աղոթքը և օգնում էր գյուղին:

Երբ այս քահանան էլ մահացավ, գյուղացիները սկսեցին գնալ նրա հետնորդի մոտ, որը գիտեր միայն կախարդական աղոթքը, բայց չգիտեր այն գաղտնի տեղն անտառում: Նա ասում էր. “Աստված, մի՞թե տեղը Քեզ համար ինչ-որ նշանակություն ունի: Մի՞թե յուրաքանչյուր տեղ այս երկրի վրա սրբություն չի ձեռք բերում հանուն Քո ներկայության: Լսիր իմ աղոթքը և եկ օգնության”: Եվ նորից Աստված լսում էր այդ աղոթքը և օգնում էր գյուղին:

Երբ քահանան մահացավ, դժվար րոպեին մարդիկ գնում էին նրա հետնորդի մոտ, որը չգիտեր խորհրդավոր տեղն անտառում և չգիտեր գաղտնի աղոթքը: Նա ասում էր. “Մի՞թե ինչ-որ թախանձանքներ կարող են գերազանցել սրտի ցավը: Լսիր իմ աղոթքը և եկ օգնության”: Եվ նորից Աստված լսում էր այդ աղոթքը և և օգնում էր գյուղին:

Երբ այս վերջինն էլ մահացավ, ծանր րոպեներին մարդիկ սկսեցին դիմել արդեն նրան փոխարինողին: Այս քահանան հույսն ավելի շատ դնում էր փողի, այլ ոչ աղոթքի վրա: Նա ասում էր Աստծոն. “Ի՞նչ Աստված ես դու, եթե հեշտորեն կարող ես լուծել բոլոր խնդիրները, որոնք ինքդ էլ ծնել ես, բայց հրաժարվում ես մատդ անգամ շարժել, քանի դեռ մենք չենք սկսել շողոքորթել, քծնել և աղաչել քեզ: Իհարկե, դու կարող ես վերաբերվել մարդկանց այնպես, ինչպես կքմահաճես”: Դրանից հետո նա անմիջապես անցնում էր բուն հարցին:

Եվ նորից Աստված լսում էր այդ աղոթքը և օգնում էր գյուղին:

[Sambitbaba]

ԱՂՈԹՔՆԵՐԻ ԵՎ ԱՂՈԹՈՂՆԵՐԻ ՄԱՍԻՆ

* * *

ՏԱՏԻԿ. – Աղոթո՞ւմ ես դու արդյոք ամեն գիշեր:
ԹՈՌՆԻԿ. – Իհա՛րկե:
- Իսկ ամեն առավո՞տ:
- Ո՜չ, ցերեկները ես չեմ վախենում:

* * *

Աստվածավախ պառավը պատերազմից հետո. “Աստված գթասիրտ էր մեր նկատմամբ: Մենք երկար աղոթում էինք նրան, այդ պատճառով ռումբերն ընկնում էին քաղաքի մյուս ծայրում:”


* * *

Հիտլերի կողմից հրեաներին հետապնդելն այնքան անտանելի էր դարձել արդեն, որ երկու հրեա որոշեցին նրան սպանել: Ճանապարհին, որտեղով պետք է անցներ ֆյուրերը, նրանք դարան մտան մի հարմար տեղ և հանգամանորեն ստուգեցին իրենց զենքը: Բայց Հիտլերը երկար չէր երևում, և Սամուէլին մի սոսկալի միտք եկավ. “Յոսյա, - ասաց նա ընկերոջը, - աղոթիր, որ Հիտլերի հետ հանկարծ վատ բան պատահած չլինի…”

* * *

Ընտանիքում ամենանյա ավանդույթ էր դարձել աստվածավախ հորաքրոջը զբոսախնջույքի հրավիրելը: Բայց այդ տարի նրանք մոռացել էին անել այդ: Իսկ երբ վերջին րոպեին այնուամենայնիվ հրավիրեցին նրան, հորաքույրն ասաց. “Արդեն ուշ է: Ես աղոթել եմ, որ անձրև գա:”

[Sambitbaba]

ԵՐԿՈՒՍԸ ԼՍՈՒՄ ԵՆ: ՈՉ ՈՔ ՉԻ ԽՈՍՈՒՄ

Մի ծերունի ժամերով անշարժ նստում էր եկեղեցու մի անկյունում:
Մի անգամ եկեղեցու սպասավորը հարցրեց նրան, թե ի՞նչ է իրեն ասում Աստված:
- Աստված ոչինչ չի ասում: Նա միայն լսում է, - հետևեց պատասխանը:
- Լավ, այդ դեպքում ի՞նչ ես դո՛ւ ասում Նրան:
- Ես էլ ոչինչ չեմ ասում: Ես միայն լսում եմ:


Աղոթքի չորս աստիճանները.

. Ես խոսում եմ՝ դու լսում ես:
. Դու խոսում ես՝ ես լսում եմ:
. Ոչ ոք չի խոսում՝ երկուսն էլ լսում են:
. Ոչ ոք չի խոսում՝ ոչ ոք չի լսում. Լռություն: