ՄԱՍ ԻՆՆԵՐՈՐԴ
68.
Դու կարող ես մտածել,
որ “լինել այն, Ով Դու Ես Իրականում”, -
Հեշտ զբաղմունք է: Բայց ամենից,
ինչ քեզ սպասվում է քո կյանքում,
Ուժերի ամենաշատ ներդրում
կպահանջի հենց սա:
Ընդ որում, դու կարող ես երբեք
դրան չհասնել անգամ:
Շատ քչերին է դա հաջողվում,
և այն էլ ոչ թե մեկ կյանքում:
Իսկ երբեմն էլ չի հաջողվում անգամ
բազում կյանքերի ընթացքում:
Ուրեմն, ինչո՞ւ փորձել:
Ինչո՞ւ խրվել այդ ամենի մեջ:
Ո՞րն է պատճառն, ասա:
Եվ ո՞ւմ է դա պետք:
Ուրեմն, ինչո՞ւ չխաղալ
կյանքի հետ այնպես,
Ինչպիսին, հավանաբար, այն կա.
անիմաստության պրոցես:
Խաղ, որը կպարտվես,
ինչպես էլ խաղաս:
Պրոցես, որը բոլորին էլ
նույն արդյունքին է բերում:
Այսինքն, վերջում
նույն պարգևը կստանաս, -
Լինես թե՛ հրեշտակ,
թե՛ հրեշ քո կյանքում:
Դու ասում ես, դժողք չկա,
գոյություն չունի պատիժ,
Եվ չկա որևէ ճանապարհ,
որից կարելի է շեղվել:
Ուրեմն ինչո՞ւ ենք այսպես
անվերջ կռիվ տալիս,
Ծանրաբեռնում ինքներս մեզ`
ջանալով մի կերպ հաղթել:
Ո՞րն է դրդապատճառը,
հաշվի առնելով այն,
Թե որքան դժվար է հասնել
այնտեղ, ուր փորձում ենք գնալ:
Գուցե ավելի լավ է,
որ հանգստանա՞նք մենք
Եվ իզուր գլուխներս էլ
Աստծով չլցնե՞նք…
Վա՜հ: Ուրեմն, ստացվում է,
որ մենք հիասթափվա՞ծ ենք:
Լսիր, ես ձանձրացել եմ:
Ես ջանում եմ, ջանում,
Եվ միայն նրա համար,
որպեսզի հայտնվես Դու
Եվ պատմես, թե ինչ դժվար է դա
և թե ինչպես այս կյանքում
Ջանում են միլլիոնները,
բայց հազիվ մեկին է հաջողվում:
Այո, Ես տեսնում եմ,
որ դու ձանձրացել ես:
Թույլ տուր մտածել,
թե ինչով կարող եմ օգնել:
Բայց նախ և առաջ ասեմ,
որ դու արդեն “հանգստացել ես”:
Մի՞թե դու մտածում ես,
թե առաջին անգամ ես այստեղ:
Պատկերացում անգամ չունեմ:
Քեզ չի՞ թվում, որ այս վիճակի մեջ
դու նախկինում արդեն եղել ես:
Երբեմն:
Իհարկե, եղել ես:
Եղել ես, և շատ անգամ:
Քանի՞:
Շատ անգամ:
Դու կարծում ես, թե ինձ
ավելի հե՞շտ է դրանից:
Ես կարծում եմ, որ քեզ
դա պետք է որ ոգեշնչի:
Այդ ինչպե՞ս:
Առաջինը, քանզի դա
մեկուսացնում է տագնապը:
Դա ներմուծում է քո մեջ
այն տարրն “անպարտվելիության”,
Որի մասին քիչ առաջ
հենց դու ինքդ էլ խոսում էիր:
Դա ապացուցում է, որ քո նպատակը չէ
մատնվել անհաջողության:
Ապացուցում է, որ կունենաս
հնարավորություններ այնքան,
Որքան կցանկանաս
և որքան պետք կլինի:
Դու կարող ես նորից ու նորից
հետ վերադառնալ, այնքան,
Որքան քո փորձի համար
անհրաժեշտ կլինի:
Եթե դու իրոք հասնում ես
մինչև քո հաջորդ քայլը,
Եթե զարգացման հաջորդ
մակարդակին ես հասնում,
Ուրեմն, ոչ թե այն պատճառով,
որ դու պարտավոր ես,
Այլ այն պատճառով, որ դու
այդպես ես ցանկանում:
Ես կրկնում եմ. դու ոչինչ
պարտավոր չես անել:
Եթե քեզ դուր է գալիս
կյանքդ այդպես ապրել,
Եթե դու զգում ես,
որ դա լավագույնն է,
Ինչին ընդունակ ես
և ինչ կարող ես անել,
Դու կարող ես շարունակել
այդպես մեկ անգամ էլ,
Իսկ հետո` կրկնել նորից,
էլի ու էլի:
Փաստորեն, այդ ամենը
արդեն կրկնվել է
Հենց այդ պատճառով
և նորից ու նորից:
Դու սիրում ես տանջանքը:
Սիրում ես “չգիտենալը”:
Չբացահայտվածությունը:
Նաև` անորոշությունը:
Այդ ամենը, հավատա,
դու շատ ես սիրում,
Այդ պատճառով էլ կրկին
այստեղ ես գտնվում:
Դու ինձ ձե՞ռք ես առնում:
Մի՞թե Ես կկատակեի
նման բաների մասին:
Չգիտեմ: Ես ի՞նչ իմանամ,
թե ինչի՞ վրա է կատակում Աստված:
Չափազանց շատ մարդիկ են
խաղացել քո գիտակցության հետ:
Իսկ Ես` նրա համար չեմ այստեղ,
որ քեզ ավելի շատ մոլորեցնեմ:
Ես այստեղ եմ նրա համար,
որպեսզի քեզ բացատրեմ,
Որպեսզի քեզ օգնեմ
բացահայտել շատ բաներ:
Դե ուրեմն, բացահայտիր:
Եվ այսպես, Դու ասում ես,
Որ ես այստեղ եմ, քանզի
այդպես ցանկանում եմ ե՞ս…
Իհարկե: Այդպես է, որ կա:
Եվ ես դա ընտրո՞ւմ եմ:
Այո:
Եվ ընտրել եմ շատ անգա՞մ:
Շատ:
Քանի՞:
Ու՜ֆֆ, նորի՜ց: Դու ցանկանում ես
ճշգրիտ հաշի՞վն իմանալ:
Գոնե թվերի կարգը: Մի քանի՞ անգամ,
թե՞ տասնյակ անգամներ:
Հարյուրավոր անգամներ:
Հարյուրավո՞ր… ես հարյուրավոր
կյանքեր եմ ունեցե՞լ…
Այո:
Եվ սա… ամենն է,
ինչին ես հասե՞լ եմ…
Ճշմարիտն ասած,
դա արժանավոր ճանապարհ է:
Իհարկե, ճանապա՜րհ:
Ճիշտ այդպես:
Չէ՞ որ անցած
Կյանքերում դու նույնիսկ
սպանել ես մարդկանց:
Եվ ի՞նչ: Չէ՞ որ Ինքդ էիր ասում,
որ երբեմն անգամ
Հարկավոր է պատերազմ`
չարին վերջ տալու համար:
Ոչ, մեզ հարկավոր է
այս հարցը պարզել:
Քանզի Ես տեսնում եմ,
որ այդ պնդումից օգտվում են
Եվ այն չարաշահում են`
ինչպես հիմա դու, -
Որպեսզի արդարացնեն
յուրաքանչյուր անմտություն:
Ելնելով ամենաբարձր
մարդկային չափանիշներից,
Սպանությունը երբեք չի կարող
արդարացվել, որպես զայրույթի
Արտահայտման միջոց կամ
ժայթքում ագրեսիվության,
Նեղացնողին պատժելու ձև կամ
“վերականգնում արդարության”:
Պնդումը, թե պատերազմն
անհրաժեշտ է երբեմն,
Որպեսզի նրա միջոցով
վերջ տրվի չարին, -
Արդարացի է, որովհետև
դուք եք այդպես որոշել,
Համարելով, որ այդպես միայն
կհաղթանակի բարին:
Արարելով Ինքներդ Ձեզ,
դուք հիմնել եք, որ ամեն
Մարդկային կյանքի հանդեպ հարգանքն է
առաջին և ամենաբարձր արժեքը:
Ես գոհ եմ ձեր որոշումից:
Ես գոհ եմ, որովհետև
Ես չեմ ստեղծել այնպիսի կյանք,
որը կարելի է ոչնչացնել:
Հենց կյանքի հանդեպ
հարգանքն է երբեմն
Անհրաժեշտ դարձնում
պատերազմները,
Քանզի պատերազմելով
հանկարծահաս աղետի դեմ,
Եվ պաշտպանելով
ուրիշների կյանքերը, -
Դուք ձեր կարծիքն եք ձեռք բերում`
անվիճելի և անխախտ,
Հայտարարում եք, թե Ով Եք Դուք
այդ ամենի նկատմամբ:
Բարձրագույն բարոյական
օրենքի համաձայն,
Դու ունես իրավունք
և պարտականություն, -
Դադարեցնել հարձակումները
ուրիշի անհատականության,
Նաև անհատականության վրա
քո սեփական:
Բայց դրանից չի բխում,
թե թույլատրելի է
Սպանությունը որեպես պատիժ
կամ որպես վրեժ օգտագործել,
Եվ կամ միջոց, որով,
իբր, կարելի է
Քո կյանքի մանր ու մեծ
կոնֆլիկտները կարգավորել:
Անցյալում կնոջ հանդեպ
կրքի պատճառով,
Հաճախ դու սպանում էիր
մենամարտերում,
Եվ անվանում էիր դա
քո պատվի պաշտպանությունը,
Չնայած հենց պատիվդ էիր
այն ճամանակ կորցնում:
Վեճի համար աբսուրդ է
օգտագործել մահաբեր ուժ,
Բայց շատերը մինչև օրս էլ
հենց այդպես են վարվում:
Մեջբերել
Էջանիշներ