Ես համոզված չեմ, որ մարդիկ
պատրաստ են նման բանն ընկալել:
Այս, և բոլոր գրքերի,
որ մենք ստեղծում ենք, նպատակն է`
Պատրաստվածություն հարուցել
դեպի նոր պարադիգմ,
Դեպի նոր ըմբռնում,
ավելի լայն հայացք,
Ավելի մեծ գաղափար,
ավելի խոր իմաստություն:
Բայց ես ստիպված կլինեմ
տալ հարցեր այդ առումով,
Որոնք, ես համոզված եմ,
ծագում են շատ մարդկանց մոտ:
Ինչպե՞ս կարող է պատահել,
որ այդքան զարհուրելի մարդ,
Այդպիսի չարագործը` Հիտլերը...
ընկնի դրախտ:
Աշխարհի բոլոր կրոնները...
յուրաքանչյուր, այսօր գործող,
Համոզված եմ, որ հայտարարել են.
նա անիծված է և ուղարկվել է դժոխք:
Նախ, քանի որ դժոխք չկա,
նա չէր կարող ընկնել այնտեղ:
Այդ պատճառով կա միայն մեկ տեղ,
ուր նա կարող էր ընկնել:
Բայց այստեղ Ես ցանկանում եմ
քննարկել հարցի էությունը.
Արդյո՞ք դա իրականություն է,
որ "սխալ" էին Հիտլերի գործերը:
Եվ Ես արդեն ասել
և ասում եմ նորից ու նորից,
Որ ամբողջ Տիեզերքում
"սխալ" կամ "ճիշտ" չկա ոչինչ:
Ըստ էության ինչ-որ բան
չի կարող լինել ճիշտ կամ սխալ:
Եվ իրականությունը միակ այն է,
որ դա ուղղակի կա:
Քո միտքն այն մասին,
որ Հիտլերը հրեշ էր,
Հիմնված է փաստի վրա,
որ նա միլիոնավոր մարդիկ է սպանել:
Հենց այդպես է, որ կա:
Իսկ եթե Ես ասեմ քեզ,
որ այն, ինչը դու կոչում ես "մահ",
Ամենասքանչելի բանն է,
որ պատահում է մարդու հետ, -
Ի՞նչ կպատասխանեիր
դու այդ ժամանակ:
Ես կասեի, որ դա
դժվար է ընդունել:
Դու մտածում ես,
որ կյանքը Երկրի վրա
Ավելի լավ բան է,
քան կյանքը դրախտու՞մ:
Ես ասում եմ քեզ,
որ պահին քո մահվան
Դու կապրես երջանիկ,
գերագույն ազատություն,
Գերագույն հանգստություն,
գերագույն ուրախություն
Եվ գերագույն սեր, որ իմացել ես
քո ողջ կյանքի ընթացքում:
Եվ ուրեմն պե՞տք է պատժել
Եղբայր Աղվեսին,
Որ նա փշե մացառուտն է գցել
Եղբայր Ճագարին*:
Դու հաշվի չես առնում
այն փաստը կարևոր,
Որ որքան էլ հրաշալի լինի
կյանքը մահից հետո,
Մեր կյանքը չպետք է ընդհատվի
մեր կամքին հակառակ,
Չէ՞ որ մենք կյանք ենք եկել
ինչ-որ բանի համար:
Որ հասնենք մի բանի,
կատարենք ինչ-որ բան,
Ինչ-որ բան սովորենք,
և կլիներ շատ սխալ,
Եթե այն ավարտվեր
ինչ-որ մի մոլագարի
Խելագար գաղափարի
իրականացմամբ:
Նախ, դու այստեղ ես
ոչ թե նրա համար,
Որ ինչ-որ բան սովորես
(վերընթերցի՛ր Առաջին Գիրքը):
Կյանքը` դպրոց չէ,
և քո նպատակն էլ
Վերհիշելն է, հիշու՞մ ես,
այլ ոչ թե սովորելը:
Եվ հետո, մեծ հաշվով,
կյանքը "կրճատվում է"
Բազմաթիվ պատճառներով...
փոթորիկ, երկրաշարժ...
Դա այլ բան է: Դու Աստծո
գործերի մասին ես խոսում:
Աստծո ևս մեկ գործ է
յուրաքանչյուր իրադարձություն:
Կամ դու ենթադրում ես,
որ ինչ-որ իրադարձություն
Կարող է կատարվել,
երբ Ես չե՞մ ցանկանում:
Դու կարծում ես, թե դու
կշարժեիր ճկույթդ,
Եթե Ես որոշեի, որ քեզ
պետք չէ այդ անե՞լ:
Դու չես կարող որոշել ոչինչ,
եթե Ես դեմ եմ:
Բայց եկ շարունակենք քննել
"սխալ" մահվան մասին միտքը:
Սխա՞լ է, եթե կյանքն ընդհատվում է
հիվանդության պատճառով:
Այս դեպքում "սխալ" բառը,
կարծում եմ, անընդունելի է:
Դա այն է, ինչ բնականաբար է
տեղի ունենում:
Դա չի կարելի համեմատել
այնպիսի դեպքի հետ,
Երբ Հիտլերի նման մեկը
մարդիկ է սպանում:
Իսկ դժբախտ պատահարների
մասին ի՞նչ կասես:
Կույր պատահականությունների մասին
ի՞նչ կարծիքի ես:
Միևնույնը: Դա դժբախտություն է,
դա պատահականություն է,
Բայց դա Կամքն է Աստծո:
Չէ՞ որ մենք չենք կարող
Ներթափանցել Աստծո
մտքի, գիտակցության մեջ
Եվ բացահայտել, թե ինչու է
այդ ամենը կատարվում:
Մեզ պետք չէ այդ ամենը
նույնիսկ փորձել հասկանալ,
Քանզի Կամքը Աստծո`
անճանաչելի է և անխախտ:
Ձգտելով գուշակել
Գաղտնիքն Աստվածային,
մենք խախտում ենք սահմանները
մեր հնարավորությունների:
Դա մեղք է:
Որտեղի՞ց գիտես:
Եթե Աստված ցանկանար,
որ մենք այդ ամենը հասկանանք,
Ուրեմն այդպես էլ կլիներ:
Պարզ կլիներ ամեն բան:
Փաստը, որ չենք հասկանում`
որ հասկանալ չենք կարող, -
Վկայում է այն մասին,
որ հենց դա է Կամքն Աստծո:
Հասկանալի է: Փաստը,
որ դուք չեք հասկանում,
Աստծո Կամքի մասին է
ձեզ հայտարարում:
Իսկ փաստը, որ նման բան
տեղի է ունենում,
Աստծո Կամքի վկայությունը
չի հանդիսանում:
Հըմմմ...
Դժվարանում եմ բացատրել,
բայց ես դրան հավատում եմ:
Դու հավատու՞մ ես Աստծո Կամքին,
հավատու՞մ ես, որ Նա` Ամենակարող է:
Այո:
Եթե դա չի վերաբերվում Հիտլերին:
Իսկ Հիտլերի դեմ Նա անկարող էր:
Ոչ:
Ինչպե՞ս կարող է դա լինել:
Հիտլերը գործում էր
Աստծո Կամքին հակառակ:
Իսկ ինչպե՞ս, քո կարծիքով,
նա կարող էր այդ անել,
Եթե դու համաձայն ես,
որ Իմ Կամքն ամենակարող է:
Դու թույլատրեցիր նրան:
Եթե Ես թույլատրեցի,
չի՞ նշանակում, ուրեմն,
Որ ինչ էլ որ նա արել է,
Իմ Կամքով է արել:
Ստացվում է, որ այդպես է...
Բայց հնարավոր է, դրա համար
Դու ունեիր ինչ-որ
կարևոր մի պատճա՞ռ:
Ոչ: Քո Կամքի համաձայն
նա ուներ ազատ ընտրություն:
Իսկ ամենն, ինչ արել է,
արել է իր կամքով միայն:
Դու այնքան մոտ ես ըմբռնմանը:
Այնքա՜ն մոտ ես դու:
Իհարկե, դու ճիշտ ես:
Իհարկե, դա Իմ Կամքն է,
Որ Հիտլերը` և դուք բոլորդ էլ, -
Ազատ Ընտրություն ունենաք:
Եվ իհարկե, Իմ Կամքն այն չէ,
որ դուք չկատարեք այն,
Եվ հետո Ես կարողանամ պատժել ձեզ
անվերջ ու անդադար:
Եթե լիներ այդպես,
մի՞թե "ազատ" կլիներ
Ձեր ընտրությունը: Ինչպե՞ս:
Էլ ի՞նչ ազատ ընտրություն:
Ի՞նչ ազատ ընտրություն է դա,
եթե դուք գիտեք,
Որ ձեզ կստիպեն հավերժ
տառապել, եթե
Դուք չեք ցանկանում այն,
ինչ ցանկանում եմ Ես:
Ի՞նչ ընտրություն է դա,
դու Ինձ կբացատրե՞ս:
Բանը պատիժը չէ: Դա`
ուղղակի Օրենք է Բնական:
Դա ընդամենը
հետևանքների խնդիր է:
Տեսնում եմ, քեզ լավ են
սովորեցրել հիրավի
Աստվածաբանական
այդ բոլոր դատողություններին,
Որոնք քեզ թույլ են տալիս
հեշտորեն ու անվրդով
Ինձ պատկերացնել որպես
ահեղ, պատժող Աստծո:
Եվ ընդ որում ստացվում է,
որ այդ դաժան հարցում
Ես չեմ կրում որևէ
պատասխանատվություն:
Բայց ո՞վ է ստեղծել այդ
Բնական Օրենքները:
Չէ՞ որ, եթե ընդունենք,
որ Ես եմ դրանք հիմնել,
Ուրեմն, ինչու՞ Ես,
հիմնելով այդ օրենքները,
Հետո ձեզ իշխանություն եմ տվել
դրանց չհնազանդվել:
Եթե Ես չէի ուզում,
որ նրանք գործեն, -
Եթե Իմ Կամքն էր,
որ դուք չտանջվեք, -
Ուրեմն ինչու՞ Ես
ձեր տառապանքների
Հնարավորությունն անգամ
պետք է ստեղծեի:
Մեզ գայթակղում ես ոչ Դու:
Գայթակղում է Սատանան:
Եվ նորից դու վիճակն
այնպես ես պատկերացնում,
Որ Ես չեմ կրում ոչ մի
պատասխանատվություն:
Մի՞թե դու չես տեսնում,
որ ձեր աստվածաբանությունն
Արդարացնելու միակ
հնարավորությունն է,
Պատկերացնել սեփական
Աստծոն` անօգնական:
Հասկանու՞մ ես արդյոք,
որ ձեր դատողությունները
Կարող են իմաստ
ունենալ այն դեպքում,
Եթե իմաստ չկա
Իմ գործողություններում:
Քեզ իրո՞ք բավարարում է
այն Աստծո մասին գաղափարը,
Ով ստեղծել է քեզ, բայց գործերդ
հսկել անկարող է:
Ես չեմ ասել, թե չես կարող
Դու հսկել սատանային:
Դու` Աստված ես: Դու կարող ես
հսկել ամեն ինչ:
Ուղղակի ինչ-որ պատճառով
որոշել ես այդ չանել:
Ուղղակի Դու թույլատրում ես
սատանային մեզ գայթակղել:
Թույլատրում ես սատանային
տիրանալ մեր հոգիներին:
Բայց ինչի՞ համար Ես պետք է
անեի այդ: Ինչու՞,
Եթե Ես ցանկանում եմ,
որ դուք վերադառնաք Տուն:
Որովհետև Դու ցանկանում ես,
որ մենք հետ գանք Քեզ մոտ
Մեր ընտրությամբ, այլ ոչ թե
այն չունենալու պատճառով:
Եվ Դրախտն ու Դժոխքն էլ
այդ պատճառով ես հիմնել.
Որպեսզի ըստ ընտրության
կարողանանք մենք գործել,
Այլ ոչ թե Քեզ մոտ գանք
պատճառով այն հասարակ,
Որ չկա այլ ճանապարհ
և մենք չունենք այլընտրանք:
Ես հասկանում եմ, թե ինչպես եք
դուք հանգել այդ գաղափարին:
Դուք համարում եք, որ ձեր Աստված է
այդ ամենը բարդել ձեր գլխին:
Եվ քանի որ Ես այդ կարգը
սահմանել եմ ձեր աշխարհում,
Դուք կարծում եք, որ Իմ աշխարհում էլ
ամենն այդ կերպ պետք է լինի:
Ձեր աշխարհում չի կարող Լավը
գոյատևել առանց Վատի:
Եվ դուք կարծում եք, որ Իմ աշխարհում էլ
այլ կերպ ոչինչ չի աշխատի:
Բայց Ես ասում եմ.
Որտեղ Ես Եմ,
"վատ" չկա:
Չկա նաև "չար":
Կա Ամեն Ինչ միայն `
Ամենահնարավոր
Ամենաընդունելի
Ամենակատարյալ:
Կա Ընտրություն:
Եվ Գիտելիք:
Եվ Փորձը նրա`
Գիտելիքի:
Իմ աշխարհը`
Աշխարհն է
Կատարյալի
և Բացարձակի,
Որտեղ Մի Բանը կա
ոչ թե համեմատ մեկ ուրիշի,
Այլ ամբողջովին անկախ է
որևէ այլ Բանից:
Իմ աշխարհը` մի տեղ է,
որեղ Ամենն, Ինչ Կա, - Սերն է:
Եվ չկան հետևանքները նրա,
ինչ մենք մտածում,
Ասում կամ անում ենք
Երկրի վրա՞:
Էհ, հետևանքներ կան:
Շուրջդ նայիր:
Մահից հետո: Ես այդ
նկատի ունեի:
"Մահ" չկա: Կյանքը շարունակվում է
հավերժ և անվերջ:
Կա Կյանք միայն: Ուղղակի
դուք փոխում եք ձեր ձևը:
Լավ, թող ասածդ լինի, -
այն բանից հետո,
Երբ մենք "փոխում ենք
մեր ձևը":
Այն բանից հետո,
երբ դուք փոխում եք ձեր ձևը,
Հետևանքները դադարում են
գոյություն ունենալ:
Ձևը փոխելուց հետո
կա Գիտելիք միայն:
Հետևանքները` տարրերն են
հարաբերականության:
Բացարձակի մեջ նրանք տեղ չունեն,
քանզի կախված են նրանք
"Ժամանակից" գծային
և հաջորդող իրադարձություններից:
Իսկ Բացարձակի Տարածքում
"ժամանակ" գոյություն չունի:
Այդ տարածքում չկա ոչինչ,
բացի ուրախությունը,
Բացի հանգստությունը
և բացի, իհարկե, սերը:
Այդ տարածքում դու, վերջապես,
կիմանաս Լուրը Բարի.
Ձեր չար, կեղծ, անբարոյական
"սատանան" Գոյություն չունի:
Դու կաս այն, ինչպիսին միշտ քեզ
գիտեիր. Բարություն և Սեր:
Քո գաղափարն այն մասին,
որ կարող ես մեկ այլ բան էլ լինել, -
Եկել է խելագար արտաքին աշխարհից,
դրդելով քեզ գործել անմտորեն:
Դատապարտման և մեղադրանքի
արտաքին աշխարհից,
Որտեղ ուրիշները դատապարտում էին քեզ
ինչ-ինչ պատճառներով,
Եվ դու էլ դատապարտում էիր քեզ
նրանց դատողություններից ելնելով:
Այժմ դու ցանկանում ես,
որ քեզ դատապարտի Աստված:
Բայց Ես չեմ անի այդ,
որքան էլ դու ցանկանաս:
Եվ քանի որ չես հասկանում Աստծոն,
Ով չի վարվի այդպես, -
Դու շվարած ես, դու շփոթված ես,
թե ինչ անել` չգիտես:
Ձեր աստվածաբանությունը`
ձեզ նորից վերագտնելու
ձեր անհաջող փորձն է:
- - - - - - - - - - -
* Այստեղ հիշատակվում է ամերիկացի գրող Ջոել Հարիսի "Քեռի Ռիմուսի հեքիաթները" գրքից մի հեքիաթ:
Մեջբերել
Էջանիշներ