Մատեան երանության

[Sambitbaba]

75.

Կազմակերպող Միտքը փոխելու
միջոցն է ամենաարագ`
“Միտք – խոսք - գործողություն”
ընթացքը շուռ տալ:

Բացատրի՞ր դա:

Արա ա՛յն գործը,
որի վերաբերյալ
Ինչ-որ նոր խոսք ես
ցանկանում դու ասել:
Ասա ա՛յն խոսքերը,
որոնց վերաբերյալ
Դու նոր մտքեր ես
ցանկանում ունենալ:

Արա այդ հաճախ
և կսովորեցնես
Քո գիտակցությանը
նոր ձևով մտածել:

Սովորեցնել իմ գիտակցությա՞նը…
Իսկ նման չէ՞ դա արդյոք
Գիտակցության վրա հսկմանը:
Ձեռնածություն չէ՞ դա արդյոք:

Ունե՞ս դու գոնե ինչ-որ
փոքր պատկերացում,
Թե ինչպե՞ս են քո ուղեղում
մտքերդ հայտնվում:

Մի՞թե չգիտես. եթե դու
մի բան ես մտածել, -
Այդ աշխարհն է ուղեղիդ վրա
ձեռնածություն արել:
Մի՞թե ավելի լավ չէ,
որ դու, այլ ոչ թե աշխարհը
Սեփական ուղեղիդ վրա
ձեռնածություն անես:

Մի՞թե ավելի լավ չէ
ինքնուրույն մտածել,
Մի կողմ նետել մտքերը,
որ ուրիշներն են ստեղծել:
Ավելի լավ չէ՞ ունենալ
մտքեր ստեղծագործող,
Այլ ոչ թե զինված լինել
ռե-ակտիվ* մտքերով:

Իսկ քո միտքը լցված է
ռե-ակտիվ մտածողությամբ,
Որը, ցավոք, ուրիշների
փորձից է ծնված:
Քիչ մտքերդ են առաջանում
քո սեփական փորձից,
Էլ չխոսենք քո կողմից արված
նախընտրություններից:

Փողի մասին քո միտքը
գերազանց օրինակ է:
Դու մտածում ես, որ ինքը
փողը` շատ վատ է:
Եվ դա լրիվ հակառակն է
գնում փորձիդ հետ,
Քանզի փորձդ ասում է,
որ փող ունենալը` հոյակապ է:

Այդ պատճառով դու ստիպված ես
խաբել ինքդ քեզ,
Որպեսզի քո “փողը` վատ է”
միտքն արդարացնես:
Եվ քո այդ մտքի մեջ
այնքան ես արմատավորվել ,
Որ մտքովդ էլ չի անցնում,
թե այն կարող է սխալ էլ լինել:

Իրականում քեզ պետք է
ելնել տվյալներից,
Որոնք հենց դու ինքդ ես
ստացել քո փորձից:
Հենց այդպես ենք փոխում
միտքն արմատական,
Արմատական ենք դարձնում
միտքը մեր, սեփական:

Դու փողի մասին մեկ այլ
արմատական միտք էլ ունես,
Ինչի մասին հարկ է,
որ Ես հիշեցնեմ քեզ:

Ինչպիսի՞:

Որ փողը միշտ էլ քիչ է:
Ասեմ, որ ըստ էության
Քեզ մոտ ամեն ինչի մասին է
միտքն այս` արմատական:
Փողը բավարար չէ,
ժամանակը բավարար չէ,
Սերը բավարար չէ,
ուտելիքը բավարար չէ:

Քեզ մոտ բավարար չէ նույնիսկ
ցավակցությունը կյանքում…
Այն, ինչ լավ է, միշտ էլ
բավարար չի լինում:
Եվ “անբավարարության”
այդ մասսայական գիտակցությունը
Ստեղծում է այն աշխարհը,
որը դու տեսնում ես:

Լավ, եկ ընդունենք,
որ փողի վերաբերյալ
Ես երկու կազմակերպող միտք ունեմ,
որոնք պետք է փոխել:

Օ՜, ամենաքիչը` երկու:
Հնարավոր է, ավելի շատ:
Եկ տեսնենք. փողը` վատ է…
Փողի հետ շատ է դժվար…
Չի կարելի փող վերցնել,
եթե Աստծո գործն ես անում
(Քեզ մոտ սա առանձնահատուկ տեղ է)…
Փողը հենց այնպես չի տրվում…

Փողը ծառերին չի աճում
(Իսկ Ես կասեի` աճում է)...
Փողը փչացնում է մարդուն
(Ոչ թե փողն է փչացնում):

Ես տեսնում եմ, որ ինձ
մեծ աշխատանք է սպասվում:

Մյուս կողմից, իհարկե,
կարևոր է հասկանալ,
Որ դու, իհարկե, դժգոհ ես
քո ֆինանսական վիճակից,
Որովհետև դժգոհ ես
վիճակիցդ ֆինանսական:

Քո դատողությունների ընթացքին
երբեմն դժվար է հետևել:

Երբեմն դժվար է
քեզ դրան տանել:

Լսի՛ր, բայց չէ՞ որ
Աստվածը` Դու՛ ես:
Չե՞ս կարող այնպես անել,
որ հեշտ հասկանամ Քեզ:

Ես արդեն արել եմ ամենը,
որ դու հեշտ հասկանաս:
Ես իրոք ցանկանում եմ այն,
ինչ դու քեզ կցանկանաս,
Ուրիշ ոչինչ ավելին,
և մի՞թե դու չես տեսնում,
Որ դա` քեզ տրված
Իմ նվերն է մեծագույն:

Եթե Ես ցանկանայի քեզ
մի ուրիշ ինչ-որ բան,
Այլ ոչ այն, ինչ դու ինքդ ես
քեզ ցանկանում,
Եվ մտքովս անցներ
այնքան հեռու գնալ,
Որ ստիպեի քեզ ունենալ այն,
ինչ որ Ես եմ ուզում, -

Ուրեմն էլ ու՞ր կմնար
քեզ տված Իմ խոստումը:
Մի՞թե դա կլիներ
քո ընտրության ազատությունը:

Էլ ինչպե՞ս ուրեմն
ստեղծագործ էություն
Դու կարող ես լինել,
եթե Ես եմ թելադրում,
Թե դու ո՛վ պետք է լինես,
ի՛նչ պետք է անես,
Ի՛նչ պիտի ունենաս,
կամ ի՛նչ կամենաս:

Ո՛չ, սիրելի զավակս,
Իմ ուրախությունը
Քո ազատության մեջ է,
այլ ոչ՝ հնազանդության:

- - - - - - - - - - - - -
*Ռե-ակտիվ մտքեր – մտքեր, որ առաջացել են որպես ռեակցիա ինչ-որ բանի: