Մատեան երանության

[Sambitbaba]

86.

Բայց ինչպե՞ս կարող է
դա լինել: Ինչպե՞ս:
Իսկ այն հիվանդությունների
հաշվով ի՞նչ կասես,
Որոնցով որ ուրիշ
մարդկանցից են վարակվում:
Կա գրիպը: Կա ՁԻԱՀ:
Ի՞նչ կասես սրանց համար:

Քո կյանքում բառացիորեն
տեղի չի ունենում ոչինչ,
Ինչը մինչև կատարվելը,
միտք չի եղել սկզբից:
Մագնիսների են նման
քո բոլոր մտքերը,
Եվ դեպի քեզ են ձգում
իրենց ազդեցությունները:

Միտքը ոչ միշտ է ակնհայտ
այնքան, ինչպես, երբ ասում ես.
“Ես հաստատ կվարակվեմ
սարսափելի հիվանդությամբ”:
Միտքը կարող է լինել
(և սովորաբար լինում է)
Շատ ավելի նուրբ,
քան այս վերին սահմանումը:

“Ես չեմ կարողանում ապրել”;
“Խառնաշփոթ է կյանքն իմ”;
“Ես անհաջողակ եմ”;
“Աստված կպատժի ինձ”;
“Ես մինչև կոկորդս
կուշտ եմ ամենից”;
“Հոգնել եմ, զզվել եմ
այսպիսի կյանքից”:

Մտքերն՝ էներգիայի բարակ,
բայց հզոր ձև են:
Բառերն՝ ավելի քիչ բարակ,
բայց շատ ավելի խիտ:
Գործողությունը՝ էներգիա է,
որը տարածվում է
Մտքի հզոր շարժման միջև
և խիտ ֆիզիկական ձևի:

Երբ դու մտածում ես,
խոսում և գործում ես,
Ելնելով “Ես անհաջողակ եմ”
և նման հասկացություններից,
Դու շարժման ես բերում
մի հսկայական էներգիա,
Եվ զարմանալի կլիներ, որ ընդամենը
դու մրսեիր դրանից:

Շատ դժվար է նեգատիվ մտքերի
ազդեցությանը հակառակվել,
Երբ նրանք արդեն ֆիզիկական
ձև են ընդունել:
Անհնար չէ, իհարկե,
բայց շատ դժվար է:
Դրա համար մեծագույն
հավատ է անհրաժեշտ:

Դա Տիեզերքի դրական ուժի նկատմամբ
մեծ համոզմունք է պահանջում,
Ինչպես էլ որ անվանես դա.
Աստվածուհի, Աստված, Աբսոլյուտ,
Սկզբնական Ուժ, կամ ասենք,
հենց Սկզբնապատճառ,
Արարիչ մեր Ամենաստեղծ,
կամ էլի մի ինչ-որ բան:

Հեքիմները տիրապետում են
այդպիսի հավատի:
Դա այն հավատն է, որը դառնում է
Բացարձակ Գիտելիք:
Նրանք գիտեն, որ քեզ
նախատեսված է ավարտուն,
Ամբողջական և կատարյալ լինել
քո հենց այս պահին:

Այդ գիտելիքներին տիրապետելն էլ
միտք է շատ ուժեղ,
Գործող միտք, որը կարող է
տեղահան անել սարեր:
Դե պատկերացրու, թե ինչ ուժ ունեն
մարդու մարմնի բջիջները:
Ահա թե ինչու,նույնիսկ տարածության վրա
կարող են բուժել հեքիմները:

Մարդու միտքը չի ճանաչում
ոչ մի տարածություն:
Միտքը միշտ ճամփորդում է
այս մոլորակի շուրջ.
Եվ կտրում-անցնում է Տիեզերքը
շատ ավելի արագ,
Քան կկարողանաս խոսք ասելու համար
դու բերանդ բանալ:

“Միայն մի խոսք ասա,
և իմ ծառան կառողջանա”:*
Եվ հենց այդպես էլ եղել է.
հենց նույն պահին, նախքան
Հարյուրապետի խոսքը
կհասնի ավարտին, -
Հիվանդ ծառան առողջացավ:
Սա է ուժը հավատի:

Բայց դուք բոլորդ՝ բոլորդ,
մտավոր բորոտներ եք:
Ձեր գիտակցությունը կերված է
նեգատիվ մտքերով:
Այդ մտքերից շատերը
ձեզ պարտադրած մտքեր են,
Իսկ շատերն էլ, փաստորեն,
ինքներդ եք հնարում:

Սկզբում հնարում եք,
իսկ հետո նրանց կանչում եք,
Կրում եք ձեր մեջ նրանց,
փայփայում եք, գուրգուրում,
Օրերով, տարիներով
նրանց հոգատար խնամում եք…
Եվ զարմանում եք հետո,
թե ինչու եք հիվանդանում:

Դու կարող ես լուծել
քո “առողջական խնդիրները.,
Լուծելով մտածելակերպիդ հետ
կապված խնդիրներդ:
Այո, դու կարող ես
բուժել ինքդ քեզ,
Եթե հիվանդություններիդ մասին
մտածելակերպդ փոխես:

Ես ցավում եմ, որ ստիպված եմ
քեզ այս խորհուրդը տալ,
Բայց աշխատիր քո մասին
քիչ ավելի լավ հոգալ:

Դու շատ վատ ես հոգում
քո մարմնի կարիքները,
Շատ քիչ ուշադրություն ես
դարձնում քո մարմնին,
Մինչև այն ժամանակը,
քանի չես սկսել կասկածել,
Որ ինչ-որ բան կարող է
սպառնալ քո կյանքին:

Ըստ էության, դու ոչինչ
չես անում նախապես,
Որպեսզի մարմնիդ նորմալ
աշխատանքն ապահովես:
Քո ավտոմեքենայի մասին
դու ավելի շատ ես հոգում,
Քան քո մարմնի մասին:
Ես չեմ չափազանցնում:

Դու չես փորձում անգամ կանխել
առողջական խանգարումներդ
Բուժաքննության օգնությամբ
գոնե տարին մեկ անգամ:
Թե դիմում ես բժշկի՝
նա երբեմն օգնում է,
Բայց հետո՝ չես կատարում երբեք
խորհուրդները նրա:

Դու չես վարժեցնում մարմինդ,
այդ պատճառով այն ճլորում է,
Եվ, որ ավելի վատ է,
թուլանում է անգործությունից:
Դու չես սնուցում նրան,
ինչպես հարկավոր է,
Դրանով իսկ դարձնելով նրան
անկարող ավելի:

Հետո լցնում ես մարմինդ
թույներով, տոքսիններով
Եվ նյութերով, որ ներկայացվում են
որպես ուտելիք:
Եվ այդ ամենից հետո
դեռևս ծառայում է քեզ
Մարմինդ, մեխանիզմն այդ
հրաշալի, զարմանալի:

Ահավոր է: Զզվելի են
պայմանները, որոնց մեջ
Դու առաջարկում ես
գոյատևել քո մարմնին:
Իսկ նա շարունակում է
տքնել, հերոսաբար
Առաջ ընթանալով ընդդեմ
հարձակմանն այդ կատաղի:

Բայց դու շատ քիչ բան ես
անում կամ ընդհանրապես
Պայմանների բարելավման համար
չես անում ոչինչ:
Հիմա դու կկարդաս սա,
ի նշան համաձայնության
Կտմբտմբացնես գլուխդ
և կվերադառնաս հնին:

Իսկ գիտե՞ս, թե ինչու:

Ես վախենում եմ հարցնել:

Որովհետև չունես կամք
կյանքի նկատմամբ:

Դա դաժան մեղադրանք է:

Ես չէի ցանկանա,
որ դա դաժան թվար,
Չէի ցանկանա, որ ընկալվեր
որպես մեղադրանք:

“Մեղադրանքը” ենթադրում է մեղք,
“մեղք”՝ նշանակում է զանցանք:
Այստեղ չկա զանցանք, չկա մեղք,
ուրեմն չկա նաև մեղադրանք:

Ես ուղղակի ասացի քեզ
բացարձակ ճշմարտությունը:
Ինչպեսամեն ճշմարտություն,
սա էլ կարող է քեզ արթնացնել:
Որոշ մարդիկ չեն սիրում,
երբ իրենց արթնացնում են:
Շատերը: Մեծամասնությունը
գերադասում է քնած լինել:

Աշխարհն իր ներկայիս
վիճակի մեջ է հայտնվել
Այն պատճառով, որովհետև
լիքն է լուսնոտներով:
- - - - - - -
·ՄԱՏԹ. Ը, 8

[Sambitbaba]

87.

Թե դեմ չես, մի հարց էլ
իմ պնդման վերաբերյալ.
Ասա, իսկ այնտեղ ի՞նչն է,
որ քեզ թվում է սխալ:
Դու իրոք որ չունես
կամք քո կյանքի հանդեպ:
Ծայրահեղ դեպքում՝ մինչ այժմ
չես ունեցել այն երբեք:

Եթե ասես, որ արդեն
ակնթարթորեն “վերափոխվել” ես,
Ուրեմն, Ես կվերանայեմ
Իմ պատկերացումն այն մասին,
Թե ինչ ես անելու դու հիմա:
Հուսով եմ, ձևակերպե՞լ ես
Նոր ծրագիրը նոր կյանքիդ,
սկսած քո այս պահից:

Ես ընդունում եմ, որ կարծիքս կազմված է
քո անցած փորձի հիման վրա:
Այն նախատեսված էր, որ ստիպի քեզ
քո խորը քնից արթնանալ:
Առայժմ դու կարող ես հերքել դա,
բայց հասկացիր, որ արարքներդ
Քո մասին ավելի բարձր են խոսում,
քան քո մասին խոսում են խոսքերդ:

Եթե գոնե մեկ անգամ
կյանքում ծխել ես գլանակ,
Առավել ևս եթե քսան տարի
օրեկան ծխել ես մի տուփ, -
Ուրեմն շատ քիչ կամք ունես
դու քո կյանքի նկատմամբ.
Քեզ չի անհանգստացնում, թե ինչ ես
քո մարմնի հետ անում:

Բայց տաս տարուց ավել է արդեն,
ինչ ես թողել եմ ծխելը:

Ամբողջ քսան տարի մարմինդ
ծաղրի ենթարկելուց հետո՞:

Եթե երբևիցէ ստիպել ես
մարմնիդ ալկոհոլից հարբել,
Ուրեմն շատ քիչ կամք
ունես կյանքիդ հանդեպ:

Ես շատ չափավոր եմ խմում:

Մարմինը նախատեսված չէ
ալկոհոլ ընդունելու համար:
Այն թուլացնում է գիտակցությունը,
դարձնում է միտքը տկար:

Բայց չէ՞ որ Հիսուս ինքն էլ
ալկոհոլից չի հրաժարվել:
Հիշում եմ, նա գնաց հարսանիք
և ջուրը գինի դարձրեց:

Իսկ ո՞վ ասաց քեզ,
թե Հիսուս կատարյալ էր:

Ա՛խ, Աստծո սիրո´:

Լսիր, Ես ինչ է, սկսում եմ
արդեն քեզ բարկացնե՞լ:

Դե, ես հեռու եմ նրանից,
որ ինձ Աստված բարկացնի:

Այսինքն, այդպես ասելն
ինքնավստահ չի՞ փոքր ինչ:
Բայց ես համարում եմ, որ մենք
իրոք որ, սահմանն անցնում ենք:
Իմ հայրն ինձ սովորեցրել է, որ
“լավ է, որ ամեն ինչ լինի չափավոր”:
Եվ այս հարցում ալկոհոլի մասին
ես կիսում եմ կարծիքն իմ հոր:

Մարմինը հեշտությամբ
կարող է ապաքինվել
Միայն չարաշահումներից
փոքրիկ, աննշան:
Եվ այդ իմաստով
հորդ խորհուրդը,
Ինչ խոսք, ընդունելի է,
նույնիսկ գործնական:

Բայց և այնպես Ես պնդում եմ
իմ սկզբնական դրույթի վրա.
Մարդու մարմինը նախատեսված չէ
ալկոհոլ ընդունելու համար:

Բայց նույնիսկ կան դեղամիջոցներ,
որ ալկոհոլ են պարունակում:

Ես իշխանություն չունեմ նրա վրա,
ինչը դուք դեղամիջոց եք անվանում:

Դու անկոտրում ես, ճիշտ չէ՞:

Լսիր, սիրելիս, ճշմարտությունը
մնում է ճշմարտություն:

Եթե ինչ-որ մեկն ասեր.
“Մի փոքր ալկոհոլը
Քեզ չի վնասի երբեք, -
և տեղադրեր դա քո ներկա
Կյանքի կոնտեքստի մեջ, -
Ես կհամաձայնվեի ստիպված:
Բայց դա չի փոխում արդեն
ճշմարտությունն Իմ ասած:

Ուղղակի դու թույլ ես տալիս քեզ
ասածս արհամարհել:

Սակայն խորհիր. ներկայումս
դուք ձեր մարմինները մաշում եք
Սովորաբար հիսուն-
ութսուն տարվա ընթացքում:
Ոմանք՝ քիչ ավելի,
իսկ մյուսները դադարում են
Գործել ավելի շուտ,
բայց ոչ մեծամասնությունը:

Մենք կարո՞ղ ենք այստեղ
իրար հետ համաձայնվել:

Այո, ես համաձայն եմ:

Հրաշալի է:

Եվ այսպես, երբ Ես ասացի,
որ կարող եմ համաձայնվել
Պնդման հետ, որ քիչ ալկոհոլը
ձեր մարմնին չի վնասի, -
Ես ճշտեցի, ավելացնելով.
“Կյանքի այն կոնտեքստում, որով
Դու հիմա ապրում ես կյանքդ,
ապրում են մարդիկ բոլոր”:

Տես, որ շատ մարդիկ,
թվում է, թե բավարարված են
Այն կյանքով, որով ապրում եք,
որն առայժմ ունեք:
Դու կարող ես զարմանալ,
բայց կյանքը նախատեսված էր
Նրա համար, որ դուք այն
լրիվ այլ կերպ ապրեք:

Մտածված էր, որ քո մարմինը
շատ ավելի երկար կպահպանվի:

Մի՞թե…

Այո:

Որքա՞ն երկար:

Անվերջ երկար:

Ի՞նչ է դա նշանակում:

Դա նշանակում է, որդիս,
որ մտածված էր, որ մարմինը
Պետք է գոյատևի հավերժ:

[Sambitbaba]

88.


Հավե՞ժ…

Այո: Կարդա սա.
“Հավիտյանս հավիտենից”:

Դու ցանկանում ես ասել,
որ մտադրված էր…
Մտադրված է, - որ մենք
չենք մահանա երբե՞ք:

Այո: Դուք իրոք որ
երբեք չեք մահանում:
Կյանքը՝ հավերժ է: Դուք՝ անմահ եք:
Դուք չեք մահանում երբեք:

Անգամ հիմա դուք ուղղակի
փոխում եք ձևը ձեր:
Բայց հավատա, որ նույնիսկ այդ էլ
ձեզ անել պետք չէր:
Այդ դուք այդպես որոշեցիք,
դուք, այլ ոչ թե Ես:
Ես ստեղծեցի ձեզ մի մարմնով,
որը պետք է ապրեր հավերժ:

Դու իրո՞ք համարում ես,
որ լավագույնը,
Ինչին ընդունակ է
Ամենակարող Աստված, -
Ստեղծել մի մարմին,
որը ճկռելով, հազիվ,
Կձգի մի յոթանասուն տարի,
հետո կլինի քարուքանդ:

Եվ դու պատկերացրել ես քեզ, որ դա
Իմ հնարավորությունների սահմա՞նն է:

Ընդհանրապես,
նույնիսկ երբևիցէ
Մտքովս անգամ չի անցել
այդպես մտածել…

Ես նախորոշեցի
քո հիասքանչ մարմնին
Երբեք չմահանալ
և գոյատևել հավերժ:
Եվ ձեզանից առաջինները
հենց այդպես էլ ապրում էին՝
Առանց ցավի, առանց
վախի մահվան հանդեպ:

Ձեր աստվածաբանության մեջ
դուք սիմվոլիկ կերպով
Ունեք ձեր այդ հիշողությունն
Ադամի և Եվայի տեսքով:
Բայց իրականում, իհարկե,
նրանք, այդ անմահները
Շատ ավելի շատ էին,
քան այդ երկու վտարվածները:

Սկզբնական մտահղացումն էր,
որպեսզի դուք, հոգիներդ,
Ճանաչեք Ձեզ այնպիսին,
ինչպիսին Իրականում Կաք, -
Ձեր ֆիզիկական մարմնի մեջ
ձեր ձեռք բերած փորձով, -
Ինչպես Ես բացատրել եմ ձեզ
արդեն ոչ թե մեկ անգամ:

Դրա համար դանդաղեցվել է
ձեր թրթիռների հաճախականությունը,
Որպեսզի ստեղծվի մատերիա,
որն ունի “ֆիզիկական մարմին” անունը:

Կյանքը զարգացել է մի քանի
ակնթարթային փուլերով,
Որոնցից ամեն մեկը ձեր համար
տարիներ են միլիոնավոր:
Եվ այդ սուրբ ակնթարթին,
ծովից, կյանքի ջրից,
Դու մտար քո այն ձևի մեջ,
որը պահպանում ես մինչ այսօր:

Նշանակում է, ճի´շտ են
էվոլյուցիոնիստները, երբ ասում են…

Ինձ թվում է զվարճալի,
ինչպես նաև զարմանալի,
Որ դուք պահանջ ունեք ամեն ինչ
բաժանել ճշտի և սխալի:
Ձեր մտքով երբեք չի անցնում,
որ դուք հնարել եք այդ պիտակները,
Որպեսզի օգնեք ձեզ սահմանել
ձեր “Ես”-ի հանդեպ ձեր սերը:

Երբեք ձեր մտքով չի անցնում՝
ամենալուսավոր ուղեղների բացառությամբ, -
Որ առարկան կարող է թե ճիշտ,
և թե սխալ լինել միաժամանակ:
Որ միայն հարաբերականության աշխարհում է, որ
մի բան կամ մի այլ բան կարող են լինել:
Իսկ Բացարձակի աշխարհում, Իմ աշխարհում,
ամեն ինչ են բոլոր առարկաներն էլ:

Չկա արական և իգական,
չկա հետո և մինչև,
Չկա արագ և դանդաղ,
չկա այստեղ և այնտեղ,
Ներքևում և վերևում,
նաև ձախից և աջից,
Չկա ուրախ, չկա տխուր,
չկա սուտ և ճշմարիտ:

Այդպիսին է իրավիճակը
ձեր Աստծո աշխարհում՝
Ոչ, ձեր և Աստծո աշխարհում, -
մեր իրականության ոլորտում:
Այո, այստեղ վերանում են
բոլոր նախորոշումները,
Եվ կոնկրետ բառերով խոսելն է
անգամ դժվարանում:

Կրոնը՝ ձեր փորձն է
խոսել այն մասին,
Ինչը բառերով երբեք
չես արտահայտի:
Եվ դուք չարչարվում եք,
դուք շատ եք ջանում,
Բայց ձեր մոտ դա այնքան էլ
հաջող չի ստացվում:

Ոչ, որդյակ Իմ, ճիշտ չեն
ձեր էվոլյուցիոնիստները,
Ես ստեղծել եմ այդ ամենը
մի ակնթարթում:
Մի սուրբ պահի, ինչպես ասում են
ձեր կրեացիոնիստները,* -
Եվ դա տեղի է ունեցել
էվոլյուցիայի ընթացքում:

Բայց ակնթարթն այդ ձեր համար
միլիարդավոր տարիներ են,
Ճիշտ այնպես, ինչպես պնդում են
ձեր էվոլյուցիոնիստները:
Ստացվում է, որ ճշմարիտ են
մեկն էլ, և մյուսն էլ,
Եվ դա կախված է նրանից,
թե որ կողմից նայես:

Այդ դեպքում հարց է ծագում.
ակնթարթ մի սուրբ՝
Եվ միլիարդավոր տարիներ, -
ո՞րն է տարբերությունը:
Կարո՞ղ ես դու ուղղակի
համաձայնվել նրա հետ,
Որ չափազանց խորն է գաղտնիքը
կյանքի որոշ հարցերում:

Ինչու՞ ուղղակի չընկալել այն
որպես սուրբ գաղտնիք:
Ինչու՞ թույլ չտալ աստվածայինին
լինել աստվածային,
Մի փոքրիկ պահ ուղղակի
նրան հանգիստ թողնել,
Համարել, որ հիմա այն
անկարող ես ըմբռնել:

Ենթադրում եմ, որովհետև
մենք ծարավի ենք ճանաչման:

Բայց դու արդե´ն ճանաչում ես:
Ճանաչում ես, և սակայն
Չես ցանկանում գիտենալ այդպես էլ
ճշմարտությունն իսկական:
Դու ցանկանում ես գիտենալ
ճշմարտությունն իր ա´յն տեսքով,
Ինչպես դու´ ես ըմբռնում այն,
ինչպես դու´ ես այն հասկանում:

Դա խոչընդոտն է քո ամենամեծ՝
քո պայծառացման դժվար ճանապարհին:
Դու համաձայն ես միայն այն ամենի հետ,
ինչը համապատասխանում է մակարդակին
Քո ըմբռնման: Իսկ ինչ քո ըմբռնման
մակարդակին չի համապատասխանում,
Դու հերքում ես այդ ամենը
և անվանում ես դա “ճանաչում”:

Դու համարում ես, որ բաց ես
սովորելու համար, ճի՞շտ է:
Բայց ավաղ, դու երբեք
չես կարող բաց լինել,
Քանի դեռ քո սեփական
ճշմարտությունից բացի,
Մնացած ամեն ինչի հանդեպ
դեռ փակ ես մնացել:

Այդ կերպ ոմանք այս գիրքն էլ
աստվածանարգանք կկոչեն՝
Կկոչեն գիրք անաստվածային,
կհամարեն գործը սատանայի:
Բայց ով ականջ ունի՝ կլսի**,
ով սիրտ ունի՝ կհասկանա:
Եվ Ես ասում եմ, որ քեզ
նախատեսված չէր մահանալ:

- - - - - - - - - -
* Կրեացիոնիստներ – ոչինչից՝ աշխարհի աստվածային արարման համախոհները և էվոլյուցիոնեստների հակառակորդները, ովքեր պաշտպանում են մատերիայի հավերժական գոյության գաղափարը:
**ՄԱՏԹ. ԺԱ ; 15-16.

[Sambitbaba]

89.


Քո ֆիզիկական կաղապարը,
քո մարմինը հրաշալի,
Ստեղծված էր որպես գործիք,
որպեսզի քեզ ծառայի,
Որպես միջոց, քեզ թույլ տվող
քո ա´յն իրականությունն ապրել,
Որն ստեղծել ես քո գիտակցությամբ,
որպեսզի կարողանաս ճանաչել

Այն “Ես”-ը, որը դու ստեղծել ես
քո հիասքանչ հոգու ներսում:
Դրանից բացի, հոգիդ քեզանից
ոչինչ ավելին չի ուզում:
Հոգին մտահղանում է,
գիտակցությունն արարում է,
Միտքը՝ փորձ է ստանում:
Եվ շրջանը փակվում է:

Եվ հոգին ճանաչում է
ինքն իրեն իր փորձով:
Եթե նրան դուր չի գալիս
այն, ինչ ինքն ապրում է
Կամ ինչ-ինչ պատճառներով
այլ փորձ է ցանկանում, -
Հոգին ուղղակի Իր նոր
փորձ է մտահղանում,
Հոգին բառացիորեն
մտքափոխվում է:

Եվ շուտով մարմինը հայտնվում է
շուրջպարի մեջ նոր փորձի
(“Ես եմ էությունը և կյանքը”, * -
մի՞թե ասված չէ հիանալի:
Ի՞նչ ես կարծում, Հիսուս
ինչ որ ասաց, այդ արե՞ց:
Թե՞ չես հավատում, որ երբևիցէ
դա կարող էր պատահել:

Այդպես եղե´լ է, հավատա´:)

Ակնհայտ է, որ հոգին երբեք
մարմնից, մտքից չի հրաժարվել:
Ես քեզ որպես եռամիասնական
արարած եմ արարել:
Դու երեք էություն ես մեկի մեջ,
ստեղծված Իմ կերպ և նմանությամբ,
Եվ “Ես”-ի այդ երեք տեսանկյունները
հավասար են մեկմեկու նկատմամբ:

Եվ երեքից յուրաքնաչյուրը
իր ծրագիրն է կատարում:
Ոչ մեկն ավելի կարևոր չէ:
Մեկը մյուսին չի նախորդում:
Այս երեքը փոխադարձորեն
կապնված են մեկմեկու հետ
Եվ ամենուր, միշտ, գործում են
բացարձակորեն համարժեք:

Մտահղանալ – արարել – վայելել՝
սա է ծրագիրը, Ես այս եմ քեզ տվել:

Ինչ մտահղանում ես,
այն էլ արարում ես:
Ինչ որ արարում ես,
այն էլ վայելում ես:
Ինչ որ վայելում ես,
այն մտահղանում ես:

Եթե, օրինակ, մարմնիդ
ստիպես ինչ-որ բան, ասենք,
Բարեկեցություն ապրել,
ապահովված զգալ իրեն, -
Ուրեմն շուտով կգա մի պահ,
որ կսկսես զգալ դա հոգուդ մեջ,
Սա էլ գիտակցությանդ մեջ կներդնի
նոր միտք՝ հարուստ լինել:

Նոր մտքից ծնվում է նոր փորձ,
և մարմինդ շուտով կսկսի
Ապրել իր իրականությամբ նոր՝
որպես մշտական վիճակի:

Միասնական են քո մարմինը,
գիտակցությունը և հոգին:
Եվ քո Ամբողջականության մեջ
դու Իմ՝ Աստվածային
Սուրբ Հանրագումարի և Հիմքի
Միկրոտիեզերքն ես:
Իսկ Ես՝ Ամենը, սկիզբն ու վերջը, -
այժմ դու հասկանում ես:

Իսկ հիմա Ես ավելի մեծ
գաղտնիք կբացահայտեմ քեզ,
Քո իսկական և ճշմարիտ
առընչվածությունն Ինձ հետ.

ԴՈՒ՝ ԻՄ ՄԱՐՄԻՆՆ ԵՍ:

Ինչ որ քո մարմինն է
քո գիտակցության և հոգու համար,
Այն էլ, հավատա, դու ես՝
Իմ գիտակցության և հոգու համար:

Եվ այդ պատճառով…

Ամենը, ինչ Ես ապրում եմ, -
ապրում եմ քո միջոցով:

Եվ այդ պատճառով…

Հիսուսն անխախտելի
ճշմարտություն հաստատեց,
Երբ “Ես և Իմ Հայրը մի ենք” **,
բարձրաձայն հայտարարեց:
Իսկ կան նույնիսկ ավելի մեծ
շատ ճշմարտություններ,
Որոնց մենք երբևիցէ
անշուշտ կհաղորդակցվենք:

Քանզի ինչպես դու ես Իմ մարմինը,
այնպես էլ Ես եմ ուրիշինը:

- - - - - - - - - - -
* Հովհ. ԺԱ; 25.
**Հովհ. Ժ; 30.

[Sambitbaba]

90.


Ուրեմն, Դու ինչ է, Աստված չե՞ս…

Այո, Ես՝ Աստված եմ,
ինչպես դու այժմ Այն հասկանում ես:
Ես՝ Աստվածուհի եմ,
ինչպես դու Նրան գիտակցում ես:
Ես՝ Հիմնադիրն ու Արարիչն եմ Ամենի,
ինչ որ դու հիմա գիտես և ապրում ես,
Իսկ դուք՝ երեխաներն եք Իմ սիրելի,
ինչպես նաև Ես եմ երեխան ուրիշի:

Դու ցանկանում ես ասել ինձ,
որ նույնիսկ Աստված՝ ունի Աստվա՞ծ:

Ես ցանկանում եմ ասել.

Բացարձակ Իրականության մասին
քո պատկերացումը
Սահմանափակ է ավելի,
քան դու կարծում ես:
Իսկ ճշմարտությունն
ավելի անսահման է,
Քան երևակայությունդ
կարող է պատկերացնել:

Մի րոպե´: Դու ցանկանում ես
ասել, որ իրականում,
Հիմա, այս պահին,
ես Աստծո հետ չե՞մ խոսում:

Ես արդեն ասել եմ քեզ.
եթե դու ընկալում ես
Աստծոն, որպես քո ստեղծողին,
ինչպես նաև տիրոջը,
Ուրեմն, չնայած նրան,
որ դու ես քո սեփական
Մարմնի արարիչը,
նաև տերն իրական, -

Ես՝ քո ըմբռնման Աստվածն եմ:
Այո, դու խոսում ես Ինձ հետ:
Դա հիասքանչ զրույց էր,
և մի՞թե այդպես չէ:

Հնարավոր է, այդպես է,
հնարավոր է նաև՝ ոչ:
Բայց ես կարծում էի, թե խոսում եմ
հետն իսկական Աստծո:
Աստվածների Աստծո հետ, -
դե, Դու հասկանում ես:
Ամենաթունդ տղու հետ,
Բոսի հետ Գլխավոր:

Այդպես էլ կա: Հավատա Ինձ:
Որդիս, այդպես էլ կա:

Բայց Դու ասում ես, որ վերևում
Քեզնից բարձր մեկն էլ կա…

Այժմ մենք ցանկանում ենք
հասնել անհնարին,
Այսինքն, խոսել այն մասին,
ինչ խոսքով չես արտահայտի:
Դա այն է, ինչ փորձում են
անել ձեր կրոնները:
Եկ մտածենք, թե ինչպես
ամփոփենք այս ամենը:

“Միշտը”՝ ավելի երկար է,
քան դու կարծում ես:
Բայց “Հավերժը”՝ երկար է
շատ ավելի , քան “Միշտը”:
Աստված՝ ավելի մեծ է,
քան կարող ես պատկերացնել:
Նա կա հենց այն էներգիան,
ինչ պատկերացնում ես անվանել:

Աստված ինքն՝ Արարումն է:
Աստված՝ առաջին միտքն է:
Աստված՝ վերջին փորձն է:
Ամբողջ ակնկալիքն է:
Աստված՝ անժամանակ է:
Անսկիզբ է և անվերջ :
Աստված նաև ամենն է,
ինչ գտնվում է դրանց մեջ:

Վիճակվե՞լ է քեզ երբևէ
նայել մոլեկուլներին,
Ուժեղ մանրադիտակի տակ
բազմիցս մեծացրած,
Եվ ասել. “Աստված իմ,
այնտեղ, ներքևում,
Մի ամբողջ Տիեզերք կա,
մեզանից թաքնված:

Եվ այդ Տիեզերքի հանդեպ
ես՝ ներկա դիտորդս,
Հանգիստ կարող եմ
զգալ ինձ Աստված”:
Վիճակվե՞լ է արդյոք քեզ
երբևիցէ ասել դա,
Վիճակվե՞լ է արդյոք քեզ
նման մի բան զգալ:

Այո: Ես կարծում եմ,
որ նման բան հանդիպել է
Մտածող յուրաքանչյուր
մարդու իր կյանքում:

Այո: Եվ դու ինքդ էլ
շատ լավ պատկերացնում ես
Այն, ինչ որ հիմա
Ես քեզ եմ բացատրում:
Իսկ ի՞նչ, եթե ասեի քեզ,
որ քո պատկերացրած
Այդ իրականությունը
երբեք չի ավարտվում:

Բացատրիր: Դու կարո՞ղ ես
այդ ինձ բացատրել:

Եկ վերցնենք Տիեզերքի
ամենափոքրիկ մասնիկը,
Որը դու կարող ես
քեզ պատկերացնել:

Ասենք թե:

Այժմ կիսիր այն:

Լավ:

Ի՞նչ ստացվեց:

Երկու ավելի փոքրիկ կեսեր:

Բացարձակ ճշմարիտ է:
Իսկ հիմա դու կարո՞ղ ես
Դրանք էլ կիսել…
Եվ ի՞նչ ստացվեց:

Երկու ավելի փոքրիկ կեսե՞ր:

Ճիշտ է: Իսկ հիմա՝
էլի ու էլի:
Եվ ի՞նչ կմնա:

Ավելի ու ավելի
փոքրիկ մասնիկներ:

Այո, բայց վերջիվերջո
դա ե՞րբ կդադարի:
Քանի՞ անգամ կարելի է
կիսել այդ մատերիան,
Մինչև այն կդադարի
գոյություն ունենալ:

Չգիտեմ… Ես կարծում եմ,
որ, հավանաբար, երբե՞ք:

Դու ցանկանում ես ասել,
որ երբեք չես կարողանա
Կիսել նրան այնպես,
որ այն լրիվ վերանա՞:
Ամենը, ինչին կարող են
բերել քեզ գործողություններդ,
Ամենը, ինչ դու կարող ես, -
փոխել նրա ձև՞ը…

Ստացվում է այդպես:

Ուրեմն, Ես ասում եմ քեզ.

Հենց նոր դու իմացար
ամբողջ կյանքի գաղտնիքը
Եվ լուրջ հայացք նետեցիր
անվերջության մեջ:

Հիմա Ես հարցնում եմ քեզ:

Հարցրու…

Ի՞նչն է քեզ ստիպում մտածել,
որ անվերջությունը
Կարող է տարածվել
միայն մեկ ուղղությամբ:

Այսինքն… նշանակում է,
որ սահմաններ չկան
Ինչպես ներքևում,
այնպես էլ վերևու՞մ…

Պարզապես գոյություն չունի
վերև ու ներքև,
Բայց Ես հասկանում եմ,
թե ինչ նկատի ունես:

Բայց եթե սահման չկա փոքրին,
ուրեմն սահման չկա և մեծի՞ն…

Ճիշտ է:

Իսկ եթե չկա սահման մեծին,
ուրեմն Մեծագույնն էլ՝ չկա՞…
Ուրեմն, ամենամեծ հաշվով,
Աստված նու՞յնպես չկա…

Կամ էլ, Աստված է այս ամենը,
և ուրիշ ոչինչ չկա:

[Sambitbaba]

91.

Ես ասում եմ քեզ.
ԵՍ ԱՅՆ ԵՄ, ԻՆՉ ԵՄ:

Եվ ԴՈՒ՝ ԱՅՆ ԵՍ, ԻՆՉ ԵՍ:
Դու չես կարող չլինել:
Դու կարող ես փոխել ձևդ
այնպես, ինչպես կուզես,
Բայց քեզ երբեք, ոչ մի դեպքում
չի հաջողվի չլինել:

Դրա հետ միասին
դու կարող է չկարողանաս
Ճանաչել, թե Ով Ես Դու, -
և այդ պատճառով,
Անհաջողություն համարելով
քո կյանքը, քո “Ես”-ը,
Կարող ես ապրել միայն
այդ ամենի կեսը:

Դա դժոխք կլիներ:

Հենց այդպես է, որ կա:

Բայց քեզ ոչ ոք
դրան չի մատնել:
Հավերժ ոչ ոք քեզ
դրան չի դատապարտել:
Եվ դժոխքից դուրս պրծնելու համար
ամենն, ինչ պահանջվում է,
Նորից գիտենալն է
քո ամբողջականությունը:

Շատ ճանապարհներ կան
և շատ տարածքներ,
Որտեղ դու կարող ես
այդ ամենին հասնել:
Այժմ դու գտնվում ես
այդ տարածքներից մեկում:
Քո ընկալմամբ այն կոչվում է
եռաչափ տարածություն:

Իսկ կան ուրիշնե՞րն էլ:

Մի՞թե Ես չեմ ասել.

Իմ Արքայության մեջ
կան բազում օթևաններ*:
Ես չէի ասի դա քեզ,
եթե այդպես չլիներ:

Այդ դեպքում դժոխք չկա՝
դժոխք իրոք որ չկա:
Այսինքն, չկա մի տեղ,
կամ մի այնպիսի տարածք,
Որտեղ մենք կարող էինք
մնալ հավերժ բանտարկված:

Ի՞նչ իմաստ կլիներ դրանում,
կարո՞ղ ես Ինձ ասել…

Բայց քո ճանաչումներով
դու միշտ սահմանափակված ես,
Քանզի դու, ավելի ճիշտ՝ մենք, -
մի էություն ենք:
Այնպիսի մի էություն,
ով արարում է ինքն իրեն:

Դու չես կարող լինել նա,
որպես ով՝ Քեզ չգիտես:

Ահա, թե ինչի համար է
քեզ այս ամենը տրվել՝
Որ քո սեփական փորձի վրա
կարողանաս քեզ ճանաչել:
Եվ դու կարող ես հասկանալ,
թե Ով Ես Դու Իրականում,
Եվ արարել քեզ այնպիսին,
ինչպիսին փորձով ես ճանաչում:

Եվ շրջանը նորից փակվեց…
միայն թե ավելի այն լայնացավ:
Եվ այսպես, դու գտնվում ես
քո աճման պրոցեսի մեջ՝ կամ, -
Ինչպես արդեն ոչ մեկ անգամ
կոչեցի Ես այս գրքում,
Քո այս կյանքում դու գտնվում ես
քո դառնալու պրոցեսում:

Եվ սահման չկա նրան,
ինչ դու կարող ես դառնալ:

Դու ցանկանում ես ասել,
որ ես կարող եմ դառնալ…
Ինչպե՞ս համարձակվեմ ասել…
Դառնալ… նույնիսկ… Աստվա՞ծ…

…Ինչպես Դու՞…

Իսկ ինչպե՞ս ես դու կարծում:

Չգիտեմ:

Դե, մինչև չգիտենաս,
չես էլ կարող գիտենալ:

Հիշիր մեր եռանկյունին,
Սուրբ Երրորդություն.
Հոգի – միտք – մարմին:
Գաղափար – արարում - ապրում:

Հիշիր, ձեր սիմվոլիզմում.

ՍՈՒՐԲ ՀՈԳԻ = ՈԳԵՇՆՉՈՒՄ = ՄՏԱՀՂԱՑՈՒՄ

ՀԱՅՐ = ՀԱՅՐՈՒԹՅՈՒՆ = ԱՐԱՐՈՒՄ

ՈՐԴԻ = ՍԵՐՈՒՆԴ = ՓՈՐՁ

Որդին
իր փորձով վերապրում է
Ծնողական
մտքի արարումը,
Որը մտահղացել է
Սուրբ Հոգին:

Կարո՞ղ ես արդյոք
դու մտահղանալ,
Որ մի անգամ ինքդ էլ
Աստված կդառնաս:

Խելագարության ակնթարթներին:

Լավ, քանի որ Ես
ասում եմ հիմա քեզ.
Դու՝ արդեն Աստված ես:
Ուղղակի այդ չգիտես:

Մի՞թե Ես չեմ ասել.
“Դուք Աստվածներ եք”:**
- - - - - - - - - -
* Հովհ. ԺԴ; 2.
** Հովհ. Ժ; 34-35.

[Sambitbaba]

ՄԱՍ ՏԱՍՆՉՈՐՍԵՐՈՐԴ

92.

Ահա: Ես վերջապես
ամեն ինչ բացատրեցի:
Կյանքը: Թե ինչպես է
այն կառուցված:
Նրա իմաստն ու դերը,
նախասահմնանումը:
Էլ ինչո՞վ կարող եմ
լինել քեզ օգտակար:

Ոչ, ես այլևս
հարցնելու ոչինչ չունեմ:
Այս հրաշք-զրույցի համար
այնքա՜ն երախտապարտ եմ:
Այնքա՜ն հագեցված էր այն և
այնքա՜ն համապարփակ:
Եվ սիրտս արդեն հանգիստ է,
և մտքերս են հստակ:

Ես նայում եմ հարցերին,
որ տվեցի Քեզ սկզբում, -
Եվ հանգիստ է իմ հոգին,
և բերկրանք է իմ սրտում:

Եվ սակայն, մենք ընդգրկեցինք
հարցերից հինգը՝ կյանքի,
Մարդկային հարաբերությունների,
փողի, գործունեության
Եվ առողջության մասին:
Իսկ դու այլ հարցեր էլ տվեցիր:
Եկ անհապաղ պարզենք դրանք:
Եկ վերադառնանք քո հարցերին:

6. Կարմայական դասերից ո՞րն է
ամենակարևորն ինձ համար,
Որը ես, ըստ երևույթին,
պետք է անցնեի անպատճառ:
Ի՞նչ կարևոր փորձի համար եմ
ես այս կյանք եկել:
Ի՞նչն է այն, ինչին
ես ձգտում եմ տիրապետել:

Սիրելիս, այստեղ դու
ոչինչ չես սովորում:
Հավատա, դու այստեղ
սովորելու ոչինչ չունես:
Քեզ ուղղակի անհրաժեշտ է
վերհիշել իմացածդ:
Այսինքն, քեզ պետք է
վերամիավորվել* Ինձ հետ:

Ինչի՞ն ես դու փորձում
տիրապետել քո կյանքում:
Դու փորձում ես տիրապետել
հենց իրեն՝ տիրապետելուն:

7. Գոյություն ունի՞ արդյոք
վերամարմնավորում:
Քանի՞ կյանք եմ մինչ այժմ
ունեցել նախկինում:
Քանի՞ փորձ եմ ապրել:
Ո՞վ եմ ես եղել:
Իսկ “կարմայական պարտքը”
իրականությու՞ն է:

Դժվար է հավատալ,
որ այս առիթիվ
Մարդկանց մեջ մինչ օրս
հարցեր են ծագում:
Այնքա՜ն հայտնություններ են
մինչև օրս եղել,
Այնքա՜ն շատ մարդիկ են
կյանքն անցած վերհիշել:

Ընդ որում, ապացուցված է,
որ բացառվել է
Ամեն մի հնարավորություն,
որ նրանք դա հնարել են:
Ես Ինձ դժվարությամբ եմ
պատկերացնում,
Էլի որքա՞ն անհերքելի
փաստեր եք դուք ուզում…

Եթե քեզ կոնկրետ
ինչ-որ թիվ է անհրաժեշտ, -
Դու ունեցել ես վեց հարյուր
քառասունյոթ անցած կյանքեր:
Սա՝ քո կյանքն է վեց հարյուր
քառասունութերորդ:
Նրանցում դու եղել ես
ամենը. Թագավոր:
Թագուհի: Ստրուկ նաև:
Սարկավագ: գործավոր:

Թե ուսուցիչ, թե աշակերտ:
Վարպետ: Կին: Տղամարդ:
Պացիֆիստ: Նաև զինվոր:
Փրկիչ: Մարդասպան:
Թե հերոս, և թե վախկոտ:
Թե հիմար, թե իմաստուն:
Այդ ամենը դու եղել ես
կյանքերի քո ցուցակում:

Ոչ, գոյություն չունի այդ
“կարմայական պարտք” ասածը
Այն իմաստով, ինչ որ
ենթադրում է քո հարցը:
Պարտքն՝ այն է, ինչը պետք է
անպայման վերադարձնել:
Իսկ քո կյանքերից և ոչ մեկում
դու ոչինչ պարտք չես եղել:

Բայց կան բաներ, որն անել
հենց ինքդ ես ցանկանում :
Որոնք սեփական կամքով
ընտրում ես վերապրել:
Եվ այդ որոշումներից ոմանք
ըստ այնմ ես ընդունում,
Թե ինչ է նախկին կյանքում
քեզ փորձել վիճակվել:

Եթե կարման՝ ներքին
ցանկություն է, լինել լավը,
Լինել ավելի մեծ,
զարգանալ և աճել;
Նայել իրադարձություններին
և փորձին անցյալի
Որպես դաս անգնահատելի
և այդ աճի չափանիշ, -

Ուրեմն՝ այո, կարման
իրոք գոյություն ունի:

Բայց դրա համար քեզանից
ոչինչ չի պահանջվում:
Եվ երբեք էլ, հավատա,
ոչինչ չի պահանջվել:
Դու կաս որպես էակ
քո ազատ ընտրության,
Եվ միշտ, ամենասկզբից,
հենց այդպիսին ես եղել:

- - - - - - - - -
· Այս ամբողջ պարբերությունը կերտված է անգլերեն բառախաղի վրա: “Անդամ” – կլինի member, “վերհիշողություն” – rememberance:
Remember խոսքը նշանակում է վերհիշել, բայց անջատ գրելու դեպքում, re-member, ինչպես օգտագործված է այստեղ, կարող է նշանակել նաև “վերամիավորվել”:

[Sambitbaba]

93.


8. Ես երբեք չեմ զգում ինչ-որ
ակտիվ հոգեզգայունություն:
Գոյություն ունի՞ արդյոք
պայծառատեսություն:
Իսկ կա՞ այն ինձ մոտ:
Իսկ… արդյոք նրանք,
Ում մենք էքստրասենս
անունն ենք տվել,
Իրո՞ք “Սատանայի հետ
դաշինք են կնքել”:

Այո, իրականություն է
պայծառատեսությունը:
Եվ քեզ մոտ այն կա:
Նաև` յուրաքանչյուրի:
Չկա մարդ, ով չունի
այնպիսի ունակություններ,
Որոնք դու անվանեցիր նոր
հոգեակտիվ:

Բայց կան մարդիկ, ովքեր
այն օգտագործել չգիտեն:

Օգտագործել պայծառատեսությունը
և նման ունակություններ`
Կնշանակեր վեցերորդ
զգայարանից օրգտվել:

Եվ սակայն ոչ մի կերպ
դա չի կարող նշանակել,
Թե ինչ-որ մեկը սատանայի հետ
պայմանագիր է կնքել:
Հակառակ դեպքում Ես չէի տա
ձեզ այդ զգայարանը:
Եվ, իհարկե, սատանա էլ չկա,
որպեսզի պայմանավորվեք:

Երբևիցէ` հնարավոր է
մեր Երկրորդ Գրքում, -
Ես համառոտ կբացատրեմ քեզ,
թե ինչպես են աշխատում
Պայծառատեսությունն ու
հոգեակտիվ ունակությունները…

Ուրեմն, նշանակում է,
մենք Երկրորդ Գիրք կգրե՞նք:

Այո: Միայն թե եկ,
սկզբից սա ավարտենք:

9. Բարի գործերի համար
արդյո՞ք լավ է փող վերցնել:

Ես այդ մասին արդեն ասել եմ,
եկ նորից չկրկնվենք:

[Ջիմի Փեյջ]

Մի քանի օր առաջ էր,կարդացի Ձեր գրառումը ` http://www.akumb.am/showthread.php/6...AB%D5%A6%D5%B4 եւ ցանկանում էի ծանոթանալ Ձեր ''Մատեան Երանության '' հետ,եւ այսօր պատահական տեսա,որ Դուք տեղադրել եք այն Ակումբում,որի համար ցանկանում եմ Շնորհակալություն հայտնել,սկսեմ կարդալ,ինձ այն շատ էր հետարքրել:

[Sambitbaba]

Մի քանի օր առաջ էր,կարդացի Ձեր գրառումը ` http://www.akumb.am/showthread.php/6...AB%D5%A6%D5%B4 եւ ցանկանում էի ծանոթանալ Ձեր ''Մատեան Երանության '' հետ,եւ այսօր պատահական տեսա,որ Դուք տեղադրել եք այն Ակումբում,որի համար ցանկանում եմ Շնորհակալություն հայտնել,սկսեմ կարդալ,ինձ այն շատ էր հետարքրել:

Զգացված եմ ուշադրության համար, Ջիմի ջան... Եթե հանկարծ հարցեր առաջանան, ասա, հաճույքով կպատասխանեմ:

Հ Գ: Եվ բարի գալուստ Ակումբ:

[Ջիմի Փեյջ]

Շնորհակալ եմ

[Sambitbaba]

94.

10. Սեքսը` լա՞վ է: Եվ ընդհանրապես
ի՞նչ է իրականում գտնվում
Կյանքում այսքան մեծ տեղ գրավող
մարդկային փորձի հետևում:
Արդյո՞ք իրականում այն միայն
սերունդը շարունակելու համար է,
Ինչպես որոշ կրոններ են
անդադար պնդում:

Արդյո՞ք իրականում ճշմարիտ
սրբությունն ու պայծառացումը
Հասանելի են միայն այն դեպքում,
երբ դու հերքում ես
Քո սեքսուալ էներգիան,
և կամ փոխակերպում ես այն:

Իսկ սեքսն առանց սիրո`
թույլատրելի՞ է արդյոք:
Սեքսի համար միայն հաճույքը
բավարա՞ր է արդյոք:

Իհարկե, սեքսը` “լավ է”:

Եթե Ես չցանկանայի, որ դուք
խաղաք որոշ “խաղեր”,
Ի՞նչ եք կարծում, մի՞թե
կտայի ձեզ “խաղալիքներ”:
Դուք տալի՞ս եք ձեր երեխային
որևէ խաղալիք,
Որի հետ, ձեր կարծիքով,
խաղալ չի կարելի:

Խաղացե՛ք սեքսի հետ: Խաղացե՛ք:
Դա հիանալի, զարմանալի ժամանց է:
Ձեր մարմնի ֆիզիկական ապրումների համար
դա, կարելի է ասել, ամենամեծ գանձն է:

Բայց հանուն ամենայն սրբության,
մի՛ ավերեք սեքսի անարատությունը,
Այդ զվարճանքի, այդ ուրախության
հաճույքը, բերկրանքն ու մաքրությունը:

Մի՛ օգտագործեք այն, որպեսզի
ցույց տաք ձեր ուժը,
Կամ ինչ-որ ծածուկ
այլ նպատակների համար;
Ձեր սեփական էգոյին
սիրաշահելու համար;
Բռնանալու համար
կամ իշխելու համար;

Յուրաքանչյուր այլ նպատակի համար,
բացի մաքուր ուրախությունը,
Բացի բարձրագույն էքստազը
և սիրո վերակենդանացումը:

Ինչ վերաբերվում է հերքելուն,
Ես դա էլ արդեն բացատրել եմ:
Հերքելու միջոցով երբեք ոչինչ
ձեզ հասանելի չի դառնում:
Առավել ևս սրբությունները:
Բայց ցանկությունները փոխվում են,
Երբ տեսանելի են դառնում կյանքի
ավելի մեծ իրականությունները:

Այդ պատճառով տարօրինակ
ոչինչ չկա նրանում,
Որ մարդ ավելի քիչ սեռական
ակտիվություն է ցանկանում
Կամ ընդհանրապես շրջանցում է
սեռական այդ ակտիվությունը
Ընդ որում, չկիրառելով մարմնական
որևէ այլ գործունեություն:

Իսկ ոմանց համար մարմնի գործն
ամենակարևորն է դառնում`
Եվ շատ ավելի հաճելի,
քան մտքի գործունեությունը:

Ահա, այդ պատճառով է,
որ “ամեն մեկին` իրենը”:
Եվ “մի՛ մեղադրիր ուրիշին”, -
սա է նշանաբանը:

Հարցիդ վերջին մասին էլ
կպատասխանեմ Ես այսպես.
Բավարար պատճառ ունենալու
անհրաժեշտություն դու չունես:
Ինչ-որ բան անելու համար,
ինչ-որ բան ունենալու համար,
Պատճառ փնտրելու կարիք չունես, -
ուղղակի ինքդ եղիր պատճառ:

Եղիր քո սեփական
փորձի պատճառը:

Ամեն փորձ` Ինքն Իր մասին
հասկացություն է ծնում:
Հասկացությունն իր հերթին
ծնում է արարում:
Դե, արարումն էլ, իհարկե,
նորից նոր փորձ է ծնում:

Եվ միակ բանը, ինչը կարող է
միշտ դրդել քեզ դադարեցնել
Այդ կամ յուրաքանչյուր
այլ գործողություն, -
Նորից առաջնահերթ դարձած
այն սկզբնական միտքն է,
Քո միտքն այն մասին,
թե Ով Ես Դու Իրականում:

Ամեն ինչ այնքան…
թե հասարակ է և թե բարդ է…

[Sambitbaba]

95.

11. Ինչու՞ ես Դու սեքսը
սարքել այդքան հզոր,
Գեղեցիկ և հաճելի
մարդկային մի փորձ,
Եթե ամենն, ինչ մեզ պետք է,
նրանից խուսափելն է:

Ինչու՞ բոլոր հաճելի բաները
կամ “անբարոյական” են,
Կամ “անօրինական” են,
կամ “փչացնում են մարմինդ”:

Այդ հարցի վերջին էլ
Ես պատասխանեցի հենց նոր:
Բոլորովին էլ անբարոյական չեն
հաճելի բաները բոլոր:
Անօրինական էլ չեն և
ճարպակալման չեն հասցնում:
Հաճելին որոշելու համար է կյանքը
և զվարճալի վարժություն:

Ոմանց համար “հաճելին”`
մարմնական զգացողություն է,
Ուրիշների համար այն լրիվ
այլ բան կարող է լինել:
Ամեն ինչ կախված է
քո մտքերից այն մասին,
Թե ով ես դու իրականում
և ինչ ես անում այստեղ:

Սեքսի մասին կարելի է
ասել շատ ավելին,
Քան դուք համարում եք,
թե կարելի է ասել:
Սեքսը` ուրախություն է,
բայց շատերի համար այն
Կարող է լինել ամեն ինչ,
իսկ ուրախություն` երբեք:

Սեքսը` սրբազան է:
Եվ ուրախությունն ու սրբությունն,
Իհարկե, համատեղելի են,
համատեղելի են և համահունչ:
Ավելին, ըստ էության,
այդ երկուսը նույն բանն են,
Թերևս ձեզանից շատերը
համարում են, որ ոչ:

Քո վերաբերմունքը սեքսի հանդեպ,
վերաբերմունքդ է նաև կյանքի հանդեպ,
Կամ մոդելն է` կյանքի հանդեպ
քո վերաբերմունքի:
Կյանքը պետք է տոն լինի,
պետք է ուրախություն լինի,
Իսկ այն ապրումներ է դարձել
նախանձի, վախի, զայրույթի:

Դուք ճնշել եք սեքսը,
ինչպես ճնշել եք կյանքն էլ,
Փոխանակ նրանց մեջ
ձեզ ամբողջապես արտահայտելու:
Դուք վարկաբեկել եք սեքսը,
ինչպես նաև կյանքը,
Փոխանակ որպես մեծագույն նվեր
և հաճույք ընկալելու:

Մինչդեռ կհակաճառես,
թե չեք վարկաբեկել կյանքը,
Նայիր ձեր կոլեկտիվ
վերաբերմունքին դեպի այն.
Աշխարհի չորս հինգերորդը
համարում է, որ այն տանջանք է,
Աղետ ու դժբախտություն է,
փորձության ժամանակաշրջան;

Կարմայական պարտք է,
որը պետք է վերադարձնել;
Դպրոց` դաժան դասերով,
որոնք պետք է սովորել,
Եվ ընդհանրապես փորձ է,
որը պետք է ապրել
Քանի դեռ սպասում ես
իրական ուրախությանը,
Որն իբր քո մահից հետո
միայն կարող է լինել:

Ցավոք, շատ-շատերն են
այդպես մտածում:
Եվ զարմանալի չէ, որ
“մեղք” հասկացողության հետ
Դուք կապել եք Իմ ձեզ տված
ամենահաճելի նվերը,
Ամենաուրախ գործիքը,
որը կյանք է արարում:

Ձեր սեռական էներգիան`
հենց կյանքն է, որ կա՛:
Սեռական հակումները,
զգացմունքը և հաճախ
Ուժեղ և անհաղթահարելի
ցանկությունը մերձեցման, -

Դա ամբողջ կենդանի աշխարհի
կյանքի շարժիչ ուժն է:
Եվ ամեն ինչ ի ծնե
դրանով է օժտված:

Կոդեքսները բարոյական,
սահմանափակումները կրոնական,
Արգելքները հասարակական
և պայմանականությունները զգացողական, -
Սեքսի, սիրո, կյանքի շուրջ այս ամենն
ինքներդ եք ստեղծել
Եվ փաստորեն կյանքով ուրախանալն
անհնար եք դարձրել:

Ամենն, ինչ մարդ ցանկացել է
ժամանակների սկզբից, -
Սիրել և նմանապես
լինել սիրելի:
Բայց ժամանակների սկզբից
մարդ արել է ամեն ինչ,
Որպեսզի իր ցանկությունների
իրականացմանը խանգարի:

Շուտով մեր հաջորդ գրքում
մենք կվերադառնանք սեքսին,
Մաս առ մաս կուսումնասիրենք
նրա դինամիկան:
Իսկ առայժմ` անձամբ դու, -
ուղղակի գիտեցիր.
Սեքսում ամոթալի ոչինչ
բացարձակապես չկա:

Ոչ մի ամոթալի բանով
Ես քեզ չեմ օժտել,
Եվ դա վերաբերվում է
նաև քո մարմնին:
Չկա ոչ մի անհրաժեշտություն
մարմինդ թաքցնել
Եվ բռնանալ մարմնիդ
առողջ ֆունկցիաներին:

[Sambitbaba]

96.


12. Կա՞ արդյոք կյանք
այլ մոլորակների վրա:
Ունեցե՞լ ենք մենք արդյոք
հյուրեր այնտեղից:
Հետևու՞մ են արդյոք
նրանք մեզ հիմա:
Կտեսնե՞նք մենք արդյոք
մեր կյանքի օրոք
Այլմոլորակային կյանքի
փաստեր անհերքելի:

Ճշմարի՞տ է արդյոք,
որ ողջ Տիեզերքում
Ամեն մի կենսաձև
իր Աստվածն ունի:
Թե՞ այնուամենայնիվ
միայն Դու ես, որ կաս,
Միակ և անփոխարինելի
Աստված Ամենի:

“Այո”, - պատասխանում եմ
հարցմանդ առաջին:
“Այո”, - երկրորդին:
Եվ “Այո”, - երրորդին:
Բայց չեմ ցանկանում պատասխանել
Ես քո չորրորդ հարցին,
Քանզի ապագա գուշակելն
Իմ մտադրությունը չի:

Այն մասին, ինչը
դուք ապագա եք կոչում,
Համառոտ կխոսենք մենք
մեր Երկրորդ Գրքում:
Երրորդ Գրքում կշոշափենք
կյանքն այլմոլորակային
Եվ կխոսենք Աստծո
բնույթների մասին:

Ահա թե ինչ: Ուրեմն
Երրորդ Գիրք էլ կինի՞:

Թույլ տուր շարադրել
համառոտ ծրագիր:

Առաջին Գիրքը պարունակում է.

Գլխավոր ճշմարտությունները,
հիմնական հասկացությունները
Եվ նվիրված է կենսականորեն
կարևոր խնդիրներին:

Երկրորդ Գիրքը բովանդակում է.

Ավելի բարդ ճշմարտություններ,
ավելի բարդ հասկացություններ
Եվ նվիրված է ավելի գլոբալ
խնդիրների և հարցերի:

Իսկ Երրորդ Գրքում կգտնեք
մեծագույն Ճշմատրություններ,
Որոնք հասկանալն այսօր
ձեզ դարձել է հասանելի:
Այն նվիրված է համընդհանուր
խնդիրների և հարցերի,
Առընչվող Տիեզերքի
բոլոր բնակիչներին:

Պարզ է: Դա հրամա՞ն է:

Ոչ: Եթե դու այդպիսի
հարց ես Ինձ տալիս,
Ուրեմն այս գրքում
ոչինչ ես հասկացել:
Այդ դու ես ընտրել
կատարել այս աշխատանքը:
Ընտրել ես` ընտրվել ես:
Եվ շրջանը փակվեց:

Դու հասկանու՞մ ես:

Այո:

13. Կլինի՞ երբևիցէ ուտոպիա
Երկիր մոլորակի վրա:
Իր տված խոստման համաձայն
Աստված իրեն ցույց կտա՞:
Տեղի կունենա՞ արդյոք
Երկրորդ Հայտնությունը:
Իսկ Աշխարհի Վերջը
երբևիցէ կգա՞:

Գոյություն ունի՞ արդյոք
“միակ ճշմարիտ” կրոն:
Եթե գոյություն ունի,
ուրեմն ո՞րն է դա:

Համընդհանուր բնույթի
ավելի ծավալուն հարցերին
Ես կանդրադառնամ քեզ հետ
մեր հաջորդ զրույցների մեջ:
Այնպես որ, եկ սպասենք
մեր Հաջորդ Գրքին,
Իսկ այժմ ժամանակն է
դնել վերջակետ:

[Sambitbaba]

97.

Ի՞նչ: Այսօրվա համար` վե՞րջ:
Մենք էլ չե՞նք զրուցելու…

Ինչ է, դու Ինձ նախապես
արդեն կարոտու՞մ ես:

Այո: Դա սքանչելի էր:
Մենք բաժանվու՞մ ենք:

Քեզ հանգստանալ է պետք:
Եվ քո ընթերցողներին էլ:
Ձեզ շատ բան է անհրաժեշտ
առայժմ ըմբռնել:
Կշռադատել: Խորհել,
նաև` գլուխ կոտրել:
Ձեզ ժամանակ է պետք,
որ այս ամենը մարսեք:

Մի կողմ դիր “Զրույցը”
որոշ ժամանակ:
Որոշ ժամանակ դու լուրջ
մտածիր նրա վրա:
Քեզ լքված մի զգա:
Ես միշտ քեզ հետ եմ:
Ես քո կողքին եմ
ամեն ակնթարթ:

Թե հարցեր կառաջանան`
ամենօրյա հարցեր, -
Իսկ Ես գիտեմ, արդեն հիմա էլ
դու ունես դրանք,
Եվ այդ վիճակը քո
միշտ շարունակվելու է, -
Դիմիր Ինձ, և Ես
կպատասխանեմ նրանց:

Պարտադիր չէ, որ պատասխանը
լինի գրքի ձևով:
Գիրքը միակ ձևը չէ, որով
Ես շփվում եմ քեզ հետ:
Դու կարող ես լսել Ինձ
հոգուդ ճշմարտության մեջ:
Սրտիդ զգացմունքների մեջ:
Մտքիդ հանգստության մեջ:

Լսիր Ինձ ամենուր:
Երբ հարց կունենաս,
Գիտեցիր, որ Ես արդեն
պատասխանել եմ հարցիդ:
Փակիր աչքերդ մի պահ
և կենտրոնացիր,
Իսկ հետո բացիր
և նայիր աշխարհին:

Այդ Ես Եմ: Հիշու՞մ ես:
Այդ Ես Եմ, որ Կամ:
Ուր էլ դու նայես:
Ինչ էլ որ զգաս:
Առանց Ինձ` դու էլ
գոյություն չունես:
Առանց Ինձ` չկա
ուրիշ ոչ մի բան:

Պատասխանս կարող է լինել
հոդվածի մեջ արդեն տպված,
Որ կընթերցես առավոտյան
սուրճդ խմելիս;
Քարոզի մեջ, որ եկեղեցում
տերտերը կկարդա;
Երգի մեջ, որը
հենց նոր գրեցին:

Ֆիլմի մեջ, որն այժմ
նկարահանվում է;
Խոսքերի մեջ, որ կասի քեզ
շուտով քո սիրելին;
Նաև այն նոր ընկերոջ
սրտակցության մեջ,
Ում հետ կծանոթանաս
մոտակա օրերին:

Իմ Ճշմարտությունը
զեփյուռի շշունջի մեջ է,
Առվակի կարկաչյունի մեջ
և ամպրոպի որոտի:

Դա հողի հոտն է նաև,
և արևի ջերմությունը,
Ջրաշուշանի բուրմունքը նրբագեղ,
և լուսնի գրավիչ գեղեցկությունը:

Իմ Ճշմարտությունը`
ամենահուսալի օգնությունն է
Քեզ, կարիքի ժամին,
քո կասկածների պահին:
Այն հսկայական է,
ինչպես գիշերային երկինքը,
Եվ հասարակ ու վստահելի,
ինչպես թոթովանքը նորածնի:

Իմ Ճշմարտությունն աղմկոտ է,
ինչպես սրտի տրոփյունը,
Եվ ցածր, ինչպես Իմ շնչին
համընկնող շնչառությունը:

Ես չեմ լքում քեզ,
Ես չեմ կարող հեռանալ քեզանից,
Քանզի դու Իմ ստեղծածն ես,
քանզի Իմ արարումն ես,
Իմ որդին ես և Իմ դուստրը,
Իմ մտահղացումը, Իմ…

“Ես”-ը:
“Ես”-ն Իմ:

Ուրեմն, կանչիր Ինձ,
երբ և որտեղ էլ հանկարծ
Քեզ առանձնացված կզգաս
այն հանգստությունից,
Որը` Ես Եմ: Էլ ո՞վ ուրիշ…
Եվ Ես կլինեմ այնտեղ
Ճշմարտության հետ մեկտեղ:
Եվ Լույսի հետ մեկտեղ:

Եվ Սիրով:



ՎԵՐՋ ԱՌԱՋԻՆ ՀԱՏՈՐԻ