Մի՛ ստիպեք
Ինձ մի՛ կշտամբեք կոշտության համար՝
Սիրալիրությունն սպառում ունի.
Արև եմ փնտրում ձեզնից շատ երկար
Ու գիրկ եմ փնտրում արդար երդումի:
Մի՛ նեղվեք ինձնից չարության համար՝
Ես էլ ձեզ նման մարդ եմ մեղավոր
Ու մի՛ ծավալեք խղճմտանք տկար՝
Ես զատել գիտեմ երկրորդ-կարևոր:
Մի՛ ստիպեք ինձ ես Ես չլինեմ
Ու սկզբունքներ լուրջ փոփոխեմ իմ մեջ,
Տառապանքն ինքնին կերտում է անդեմ՝
Ինձ դարձնելով անսկիզբ մի վերջ:
15.12.11
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
Չափածո նամակ Ձմեռ պապին
Սե՜ր բեր աշխարհին, խաղաղ տուն, երկինք,
Գետեր ու լեռներ հաշտ ու միաձույլ,
Դու` մանկան համար ձեռքի խաղալիք,
Դու` հյուր սրտերի՝ փառքերով օծուն:
Անցի՛ր քո կառքով այդ ոսկեանիվ,
Փռի՛ր միշտ սուրբն ու վեհը աշխարհում,
Դու՝ հեքիաթածին ու հեքիաթ ինքնին,
Դու՝ սիրակամար կյանքի սպասում:
Խաղա՜ղ արի դու, իմ կարմրածո՛ւփ,
Ճեղքի՛ր բյուրավոր տարածություններ,
Դո՛ւ, որ ձյուների ճամփան ես գծում,
Դու, է՛լ ավելի ճերմակը մեզ բե՜ր…
18.12.11
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
Զատված
Իմ ամպած թախիծը
Քո սահմանից դուրս է
Միշտ անձրևում,
Իմ մրոտած բիծը
Քո ճերմակից դուրս է
Միշտ անձևվում,
Իմ ծուռ ուրվագիծը
Քո ստվերից դուրս է
Միշտ թրևում,
...
Համակերպված սիրտը՝
Քո փոխարեն լույսին
Միշտ բարևում:
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
Հուլիսյան բզեզ
«Հուլիսյան բզեզ»...
Ոչ ոք ոչ մեկին սիրելիս այսպես չէր դիմել կյանքում`
Առաջինն եմ ես...
Անծպտուն մի գորգ
Սենյակիս բոլոր առարկաները կարմրեցնում էր ու ինձ հիշեցնում
Բզեզին ծանոթ...
Գուցե մի բան կար
Նրա կապտավուն տրամաբանության ու կարմրավուն
Իմ գորգի համար...
Գլխապտույտ էր...
Ես ու բզեզս պատուհանից դուրս բարդուն էինք նայում.
Բարդին կապույտ էր...
Նա ինձ «ձեռ առավ»...
«Կապույտ վարսերը» խաբուսիկ են շատ` շուտ են բոյ քաշում.
Բզեզս թռավ...
Հուլիսյա՜ն բզեզ,
Հիմա քեզանից թունդ տարեվերջյան ու տոնածառի հոտեր են փչում...
Շա՜տ եմ սիրում քեզ...
Սերը դե իզուր,
Ես չեմ փոշմանել, քո սիրո վրա թող այն սեր դնի, թող այն մնա քեզ,
Բայց գորգս հետ տուր,
Հուլիսյան բզե՜զ...
25.12.10
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
Արի՛ Նոր տարի
Արի՛ Նոր տարի, դու լուսե երա՜զ,
Քե՜զ է փափագում իմ սիրտը թաքուն,
Փռի՛ր լուսերդ շուրջս ու վրաս
Եվ մի՛ հեռացիր, մնա՜ իմ հոգում:
Հարգելի համաակումբցիներ, սրտանց շնորհավորում եմ ձեր Ամանորն ու Սուրբ Ծնունդը
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
Սիրո խարույկ
Հանձնիր ինձ սիրուդ կարմիր խարույկին
Ու իմ մոխրացող էությունն զգա,
Ամենակորուստ ճիչերս ունկիդ՝
Ինքնաճանաչման վիշտը քո սգա:
Հրից արնացած էությունս տես՝
Հանգչող մարդու դեմ աչքերդ փակիր
Ու երկնավորին մեր ամենատես,
Վշտակոծ սրտով մեկեն աղոթիր,
Որ սիրտդ խուժած քամին հանդարտի
Անամոք կրակ ցրող խարույկը,
Ու տրտմությունը հոգու և սրտի
Անարգել թողնեն քո դարձի մուտքը:
-–-–-–-–-–
Գիտեմ՝ չես ուզում, որ փխրուն հոգիս
Այս տառապանքն էլ կրի վաղաժամ.
Լուռ ալեկոծված հույս ու խռովքիս
Գերադասում ես տեսնել անզգամ...
Ու հետևանքը նախազգալով
Թույլ չես տալիս ինձ հասնել խարույկին…
Ա՜խ, այդ վեցերորդ զգայարանով
Օժտված է միա՛յն, միա՜յն քո հոգին:
07.01.12
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
aragats (10.01.2012), E-la Via (08.01.2012), Kanamar (15.01.2012), KiLa (20.01.2012), My World My Space (08.01.2012), Nadine (12.01.2012), Sambitbaba (21.01.2012), Smokie (07.01.2012), unknown (14.01.2012), varpet (07.01.2012)
Չկաս...
Քո աչքերի պես հեռու են ինձնից
Արևի սերն ու ջերմությունն այսօր,
Որքա՜ն անկարող, անուժ եմ նորից
Պոկելու ինձնից կարոտն այս բոսոր:
Չկաս դու այնտեղ, ուր սերն է ազնիվ.
Արդեն վաղուց ես ճամփան քո ծռել…
Եվ շատ հաճախ էլ ժպտում ես հազիվ՝
Տեսնելով ոնց եմ մահվան դեմ կռվել:
...
Չեղար ընթացքս բեկող մի պատնեշ՝
Չխանգարեցիր անմիտ անկմանս,
Ինձ պետք չէր ո՛չ մի պատարագ ու ծես՝
Լոկ մի հենք էր պետք վայր ընկնող սյանս…
12.01.12
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
Lusinamara-ի խոսքերից
Մի՛ ստիպեք
Լուսին Ամարա - Մի՛ ստիպեք
Գեղանկարչությունը` Արփինե Նաղդալյանի
Կարդում է և պատրաստել է Ռաֆայել Մեջլումյանը
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
Նմանություն
Դեմքով նման ենք մենք ինչ-որ մեկի,
Սակայն տարբեր են բոլոր Ես-երը…
Երբ կլիներ հարց անմեկին՝
Կթոթվեիր քո ուսերը,
Ես՝ ձեռքս եմ տանում գլխիս…
Նման եմ ես քեզ այսօր առավել,
Քան երբևէ կար մեր մեջ ընդհանուր…
Միայն միտքս է պառավել
Ու մուրազս դարձել հանուր.
Դու քո ձեռքը պահի՜ր գլխիս…
_____________
Կյանքում նման ենք մենք ինչ-որ մեկի
Եվ ինչ-որ մեկը չափանիշն է մեր:
18.01.12
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
Ցավոք, չթողեց վարկանիշ տալու, Լուս ջան. շատ լավն էր "Չկաս"-ը:Չկաս...
Քո աչքերի պես հեռու են ինձնից
Արևի սերն ու ջերմությունն այսօր,
Որքա՜ն անկարող, անուժ եմ նորից
Պոկելու ինձնից կարոտն այս բոսոր:
Չկաս դու այնտեղ, ուր սերն է ազնիվ.
Արդեն վաղուց ես ճամփան քո ծռել…
Եվ շատ հաճախ էլ ժպտում ես հազիվ՝
Տեսնելով ոնց եմ մահվան դեմ կռվել:
...
Չեղար ընթացքս բեկող մի պատնեշ՝
Չխանգարեցիր անմիտ անկմանս,
Ինձ պետք չէր ո՛չ մի պատարագ ու ծես՝
Լոկ մի հենք էր պետք վայր ընկնող սյանս…
12.01.12
Եվ ընդհանրապես, վերջապես կարդալով քո հիանալի էջերը մինչև վերջ, մի բան կարելի է ասել. ԱՊՐԵՍ: Շատ լավ ես գրում, սիրելիս, և համոզված եմ, որ ժամանակի հետ ավելի լավ ես գրելու:
Եվ այնքան հոյակապ է նույնիսկ քո ողբը, քո սուգը, քո կարոտը, քո թախիծը, որ մարդ սկսում է ողբալ, սգել, կարոտել ու թախծել քեզ հետ միասին…
…Ամեն անգամ, կարդալով քո տողերը, ես մտածում եմ, թե ինչ հիասքանչ գոհարներ կշարեիր, եթե մի փոքր այլ իրականություն ընտրեիր: Բայց ամեն մարդ ինքն է ընտրում և կառուցում իր իրականությունը և ոչ ոք իրավունք չունի խառնվելու այդ շինարարությանը: Դա Տիեզերքի հիմնական օրենքն է: Եվ սակայն, այդ օրենքի հետ միասին մեկ ուրիշն էլ կա. կարելի է հուշել: Կարծում եմ, որ այդ հուշարարությունը՝ մերձավորի հանդեպ սիրո արտահայտչաձևերից մեկն է: Ելնելով դրանից, մի փոքր հուշել եմ ցանկանում:
Մեր իրական աշխարհը՝ մեր տեսած, ընկալած, հասկացած ու մարսած աշխարհից շատ ու շատ ավելի մեծ է: Բացատրեմ: Եթե երբեք տանից դուրս չգաս, - չես իմանա, որ քո պատուհանից երևացող բակից բացի՝ փողոց էլ ունես: Իսկ եթե փողոցիցդ դուրս չգաց, - չես իմանա, որ Երևան էլ ունես: Եվ այդպես՝ մինչև անվերջություն:
Եվ այն, որ դու ասում ես. "Չկաս", - դա ընդամենը կարող է քո "տեսած, ընկալած, հասկացած ու մարսած աշխարհը" լինել: Իսկ ի՞նչ եթե քո "Իրական Աշխարհում" նա՝ Կա: Ու միշտ քո կողքին է ու քեզանից անբաժան, իր անսահման սիրով հանդեպ դեպի քեզ… Եվ եթե ես հանկարծ ճիշտ լինեմ, պատկերացնո՞ւմ ես արդյոք նրա ապրումները՝ քո ողբը, քո սուգը, քո կարոտը, քո թախիծը տեսնելիս…
Արդյո՞ք նա այդ կցանկանար քեզ համար: Ես կարծում եմ, որ, սիրելով քեզ անսահման, նա միայն մեկ բան կարող է ցանկանալ քեզ համար. որ դու բուժվես դրանից և երջանիկ դառնաս…
Հ.Գ.Կարծում եմ, չծանգարեց, քանզի "իրական աշխարհում" միգուցէ դա բոլորովին էլ անկում չէ՞ր…Չխանգարեցիր անմիտ անկմանս
ՀՀ.ԳԳ. Ավել-պակաս ներող եղիր, Լուս ջան: Բայց ես շատ եմ ուզում, որ դու երջանիկ լինես…
Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267
Nadine (21.01.2012)
Այս մեկը շատ դուրս եկավ... Ապրես:Չկաս...
Քո աչքերի պես հեռու են ինձնից
Արևի սերն ու ջերմությունն այսօր,
Որքա՜ն անկարող, անուժ եմ նորից
Պոկելու ինձնից կարոտն այս բոսոր:
Չկաս դու այնտեղ, ուր սերն է ազնիվ.
Արդեն վաղուց ես ճամփան քո ծռել…
Եվ շատ հաճախ էլ ժպտում ես հազիվ՝
Տեսնելով ոնց եմ մահվան դեմ կռվել:
...
Չեղար ընթացքս բեկող մի պատնեշ՝
Չխանգարեցիր անմիտ անկմանս,
Ինձ պետք չէր ո՛չ մի պատարագ ու ծես՝
Լոկ մի հենք էր պետք վայր ընկնող սյանս…
12.01.12
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ