Հայոց ցեղասպանության ճանաչումը

[Hayazn]

Парламент Швеции в четверг, 11 марта, проголосовал за принятие резолюции, в которой события начала 20-го века в Османской империи признаются геноцидом армянского народа. Об этом сообщает шведская газета The Local. "Лента.Ру"

Շվեդիայի Պառլամենտն իր Մարտ 11-ի նիստում, Օսմանյան Թուրքիայի կողմից հայերի նկատմամբ կատարածը ճանաչում է որպես ցեղասպանություն: Այդ մասին հայտնում է շվեդական The Local թերթը: (ինձ, ցավոք, չհաջողվեց բացել The Local-ի կայքը, կփորձեմ ավելի ուշ)

Շվեդիաի այսպիսի մոտեցումը // 95 տարի ուշացումով // Հայոց ցեղասպանության հարցին // պատճառ չէ այլ հետեվանք // այս մասին ես արդեն գրել եմ այս էջի համար 86 գրառման մեջ և ամենայն հեզությամբ խնդրում եմ ձեզ այն կարդալ :

[Ambrosine]

Հա, որպես տվյալ ազգի սեփականատիրական իրավունքների վերականգնում: Հարցը միայն անհատների մակարդակով է քննարկվում: Այսինքն գենոցիդի ենթարկվում է ազգը, բայց փոխհատուցվում է կոնկրետ մարդը մաքսիմում- ժառանգ-անհատը:

Բիձա ջան, հիմա ոչ ոքի չի հետաքրքրում, թե մի ժամանակ այդտեղ հայեր են ապրել, փաստը այն է, որ այնտեղ կան բնակվողներ: Այն հայերը, ովքեր պահել են իրենց սեփականության իրավունքը հաստատող փաստաթղթերը, կարող են հավակնել իրավունքների վերականգնմանը: Չեմ կարծում, որ թուրքերը իրենց արխիվները կբացեն՝ ցույց տալու՝ ով է այդ հողակտորի կամ շենքի իրական տերը: Եվ հետո, եթե մի ամբողջ ազգ ենթարկվում է գենոցիդի, ու՞մ պետք է վերադարձվեն այդ տարածքները, եթե այդքան մարդ չկա՝ բնակեցնելու համար, դեռ ավելին՝ այնտեղի բնակչությունը չեն տարհանելու նոր վերադարձնեն: Ես չեմ էլ հիշում՝ քանի անգամ եմ ասել, որ չեմ պատրաստվում իմ երկրում ազգային փոքրամասնություն կազմել:

Մի առիթով արդեն գրել եմ`

Վան, կարծեմ մի առիթով էլ ես հարցրել էի՝ տարածքային պահանջներ ասելով ի՞նչ տարածքներ ես հասկանում: Եթե կարող ես, մի քիչ մանրամասնի

հ.գ. ու՞ր է մեր Վանդակ եղբայրը

[REAL_ist]

Նախ պետքա հասնել նրան, որ կարողանանք այդ հնարավոր վերադարձվող տարածքները պահենք: Եթե Իսրայելի գոնե կեսի նման կարողանանք զարգացնել մեր պետությունը, հարցադրումները լռիվ այլ կլինեն:
Տարածքային պահանջներից միայն Կարսի ու Սուրմալուի մասին կարողա խոսք գնալ, քանի որ դրանք անցել են Թուրքիային ցեղասպանությունից հետո անօրինական պայմանագրով և նոր դելիմիտացիայի դեպքում նման հարց հնարավորա բարձրացնել: Բայց կրկնում եմ, որ աբստրակտ բանա, ուղղակի նման հնարավորության հիմնավորման ուղղիները փնտրելուց հրաժարվելը անընդունելիա: Պետքա պայքարել ու առաջ տանել այնքան ժամանակ, մինչև հնարավորություն կստեղծվի իրագործելու: Իսկ թե ապագայում Թուրքիայի կողմից ճանաչումը ինչ հետևանքներա ունենալու դժվարա գուշակել: Մինիմումնա ակնհայտ` բարոյական ու նյութական պատասխանատվությունը:

[Javakhk]

Տարածքային պահանջներից միայն Կարսի ու Սուրմալուի մասին կարողա խոսք գնալ, քանի որ դրանք անցել են Թուրքիային ցեղասպանությունից հետո անօրինական պայմանագրով և նոր դելիմիտացիայի դեպքում նման հարց հնարավորա բարձրացնել: Բայց կրկնում եմ, որ աբստրակտ բանա, ուղղակի նման հնարավորության հիմնավորման ուղղիները փնտրելուց հրաժարվելը անընդունելիա: Պետքա պայքարել ու առաջ տանել այնքան ժամանակ, մինչև հնարավորություն կստեղծվի իրագործելու: Իսկ թե ապագայում Թուրքիայի կողմից ճանաչումը ինչ հետևանքներա ունենալու դժվարա գուշակել: Մինիմումնա ակնհայտ` բարոյական ու նյութական պատասխանատվությունը:

REAL_ist ջան, այսօրվա Թուրքիայում քրդերը ունեն ավելի բարձր ծնաճ: Դրանից բացի թուրքերը կամաց-կամաց քաշվում են երկրի արեւմուտքը, եւ արեւելքը ավելի է դառնում քրդաբնակ: Ըստ որոշ հետազոտությունների 2060 թվին քրդերը կարող է Թուրքիայում մեծամասնություն դառնան:

Իրենք վաղ թէ ուշ թուրքերի գլխին տալու են: Եւ այն ժամանակ...

[Լեռնցի]

Ամերիկացիներին մաղթում եմ անկեղծ լինել սեփական սահմանադրության առաջ

ArmAr.am էլեկտրոնային օրաթերթի հետ զրույցում “Ուխտ Արարատի”, Հայաստանի Ազատագրության Հայ Գաղտնի Բանակի (ԱՍԱԼԱ) ազատամարտիկների և նախկին քաղբանտարկյալների հասարակական նախաձեռնության նախագահ Տիգրան Փաշաբեզյանը ներկայացրեց իր դիտարկումները 2010-ի մարտի 4-ին ԱՄՆ Կոնգրեսի Ներկայացուցիչների պալատում Հայոց ցեղասպանության բանաձևի քննարկման վերաբերյալ:
Տիգրան Փաշաբեզյանի կարծիքով, նախ պետք է հստակեցնել մեր մարտավարությունը, ապա առաջնորդվելով դրանով ձեռնամուխ լինել խնդիրների լուծմանը: Այս առումով ժամանակն է ըմբռնել երկու կարևոր հանգամանք.

-Առաջին. Հայոց ցեղասպանությունը քաղաքական շահարկումների և առևտրի առարկա չէ: Այդպիսի մոտեցումը հարցի նկատմամբ անբարոյականություն է, չասելու համար` լրջագույն հանցագործություն, որովհետև կարող է դիտվել որպես նոր ցեղասպանության քարոզչություն:
Երկրորդ. Հայոց ցեղասպանության ու Հայկական հարցի լուծումը ոչ թե քաղաքականության, այլ իրավունքի ոլորտում է: Այս երկու խնդիրները պետք է հստակ գիտակցել, քանի որ միայն այդ դեպքում կարող ենք ունենալ այն հարցերի պատասխանները, թե ո՞ր երկիրը, ինչո՞ւ և ե՞րբ է ճանաչել ու դատապարտել Հայոց ցեղասպանությունը:
Հայոց ցեղասպանության ճանաչման գործընթացը կարող է տալ հոգեկան բավարարվածություն, իրականում սակայն, դա չի լուծում խնդիրը: Կարճ ժամանակով կարող է խաթարվել, օրինակ, ԱՄՆ-Թուրքիա հարաբերությունները, բայց դա չի նշանակում, թե կարող է փոփոխություն կրել ԱՄՆ-Թուրքիա ռազմավարական դաշինքի ծրագրերը: Այսօր հարաբերությունները կարող են վատանալ, վաղը` բարելավվել: Ի դեպ, նույնն է կատարվում է նաև իսրայելա-թուրքական հարաբերություններում. կարող են վիճել, մեկ-մեկու վիրավորել, անարգել, բայց, ըստ էության, Իսրայել-Թուրքիա ռազմավարական համագործակցության առումով ևս դրանով ոչինչ չի փոխվի:

-Ի՞նչ ակնկալիքներ կարող ենք ունենալ ԱՄՆ-ի կողմից Հայոց ցեղասպանության ճանաչումից:
-Հայոց ցեղասպանությունը ճանաչել-չճանաչելու հարցն ավելի շատ իրենց խնդիրն է ու դա իրենց համար է կարևոր, որովհետև դա հանցագործություն է մարդկության դեմ, որը իրենք պետք է որ դատապարտեին: Հետևաբար, ժողովրդավարության միջնաբերդ համարվող երկիրը վաղուց պետք է ճանաչած ու դատապարտած լիներ Հայոց ցեղասպանության փաստը: Այսօր Հայոց ցեղասպանության ճանաչման հարցում ամոթալիորեն ուշացել են ԱՄՆ-ն, Մեծ Բրիտանիան, Ճապոնիան, նույն ինքը` Իսրայելը: Նրանք բոլորը մարդկության առաջ ամոթալիորեն ուշացել են: Ու եթե նրանք այսօր ճանաչեն, ապա դրանով իրենց պարտքը կատարած կլինեն մարդկության հանդեպ: Չեն ճանաչի, դա հայերիս համար մեծ նշանակություն չի ունենա, քանի որ, ինչպես շեշտեցի խոսքիս սկզբում, կարևորը իրավական լուծումն է. Հայոց ցեղասպանության դատապարտումը միջազգային դատարանում, հետևանքների վերացումը, վնասի հատուցումը, ԱՄՆ 28-րդ նախագահ Վուդրո Վիլսոնի կայացրած Իրավարար վճռի իրականացումը: Ինչը նշանակում է, որ ժամանակակից Թուրքիան պատասխանատու է նաև Արևմտյան Հայաստանի և բռնազավթած հայկական այլ տարածքների 90-ամյա օկուպացիայի համար: Սրանք են այն խնդիրները, որոնց կարգավորման ուղղությամբ լուրջ անելիքներ ունենք:

ՀՀ-ի համար նոր մարտավարություն մշակելու ուղղությամբ, վերջին հինգ տարիներին` 2005-ից սկսած, բավական մեծ աշխատանք է կատարել □Ուխտ Արարատի□ հասարակական նախաձեռնությունը, իրավամբ համարելով, որ հաջողության հասնելու համար հավասարազոր կարևորություն ունեն և ռազմի դաշտում, և քաղաքականության մեջ, և իրավունքի ոլորտում ձեռք բերված հաջողություններն ու հաղթանակները: Վերջինները ամրագրում են վերջնական հաջողությունն ու հաղթանակը:

-Չե՞ք կիսում այն կարծիքը, թե ԱՄՆ Կոնգրեսում ցեղասպանության բանաձևի ընդունումը կարող է նպաստել խնդրի իրավական հարթություն տեղափոխելուն: Այսինքն, այդ դեպքում խոսակցությունը կտեղափոխվի առավելապես գործնական հարթություն:
-Խնդիրը գործնական հարթություն տեղափոխելու համար կա ընդամենը երեք ճանապարհ:
Առաջին, Հայաստանի Հանրապետությունը որպես պետություն, ինքն է ձեռնարկում այդ քայլը:
Երկրորդ, սփյուռքահայությունը, որպես ցեղասպանության և բռնագաղթի ենթարկված հավաքականություն, հստակեցնում է իր հնարավորություններն ու միջոցները` դիմելու ՄԱԿ-ին և ՄԱԿ-ի համապատասխան կառույցներին:
Երրորդ. Հայոց ցեղասպանության հայցադիմումը դատարան է ներկայացնում ՄԱԿ-ի անդամ որևէ երկիր, որովհետև ինչպես նշված է ՄԱԿ-ի “Ցեղասպանության հանցագործությունը կանխարգելելու և դրա պատժի մասին” Կոնվենցիայի 1-ին հոդվածում. “Պայմանավորվող կողմերը հաuտատում են, որ ցեղաuպանությունը, անկախ նրանից՝ կատարվում է խաղաղ, թե պատերազմական պայմաններում, ըuտ միջազգային իրավունքի հանցագործություն է, որը նրանք պարտավորվում են կանխարգելել եւ պատժել այն կատարելու համար”: Այսինքն, ՄԱԿ-ի անդամ որևէ երկիր ոչ միայն իրավունք ունի, այլև պարտավոր է դա անելու և Հայոց ցեղասպանության հայցը տանելու դատարան: Եթե Հայաստանի Հանրապետությունը որպես պետություն այդ քայլին չի գնում, ուրեմն պետք է փնտրել-գտնել մի երկիր, որը այդ հայցը կներկայացնի դատարան: Ի վերջո, սա դատարանի որոշման համաձայն լուծելիք խնդիր է, այլ ոչ թե պատմաբանների ու ենթահանձնաժողովների որոշելիք: Եթե մենք կարողանանք օգտագործել այս երեք ճանապարհներից որևէ մեկը, ապա մնացած խնդիրները կդառնան երկրորդական:

Տեսեք թե այսօր ինչ վիճակում են Հայաստանի ու Թուրքիայի հարաբերությունները. Թուրքիան շարունակում է ժխտել Հայոց ցեղասպանության փաստը, մերոնք շարունակում են ճանաչում ակնկալել: Ու՞ր են հասնելու այսպես: Հասկանալի չէ՞, որ ստեղծվել է փակուղի: Եվ քաղաքական գործընթացներն էլ հայտնվել են ու կհայտնվեն փակուղում:

Խոսքիս ավարտին դարձյալ ուզում եմ կրկնել այն միտքը, որ ցանկացած երկիր, որը ճանաչում ու դատապարտում է Հայոց ցեղասպանությունը, իրականում իր ժողովրդի ու մարդկության առաջ իր բարոյական, իրավական, քաղաքական, ժողովրդավարական խնդիրներն է լուծում: Այն ինչ կատարվելու է այսօր ԱՄՆ Սենատում ու Մեծ Բրիտանիայի Լորդերի պալատում, առաջին հերթին, ինչպես ասացի, վերաբերում է հենց իրենց ժողովուրդներին, իրենց քաղաքական վերնախավի պատմական պատասխանատվությանը, իրենց սերունդներին ու իրենց երկրների վարկանիշին:
Այնպես որ, ամերիկացիներին ուզում եմ մաղթել սեփական ժողովրդի ու Անկախության Հռչակագրի, Սահմանադրության, մարդու իրավունքների ու ժողովրդավարության սեփական ընկալումների հանդեպ լինել անկեղծ ու Հայոց ցեղասպանության ճանաչմամբ ու դատապարտմամբ լուծել բարոյականության խնդիր, որն ինքնին քաղաքական վարկանիշի լրջագույն խնդիր է: Եվ չսպասել, որ դրա համար շնորհակալություն կհայտնենք, չէ որ հարց ունենք տալու. իսկ ինչո՞ւ այս անցնող տարիների ընթացքում քայլեր չէիք ձեռնարկում այդ ուղղությամբ, այն դեպքում, երբ ցեղասպանության պատժի մասին Կոնվենցիան գործում էր 1946 թվականից սկսած: Չէ՞ որ մարդկության դեմ կատարված հանցագործությունները վաղեմության ժամկետ չունեն: Ինչո՞ւ էիք ձգձգում և ինչո՞ւ էիք այդ հարցը դարձրել քաղաքական շահարկումների առարկա: Մենք այս կե՞րպ ընկալենք Ձեր ժողովրդավարությունը, մարդու իրավունքների պաշտպանությունը, թե՞ կգա օրը, երբ կասենք, որ ամերիկյան ժողովրդավարությունը` ԱՄՆ Անկախության Հռչակագրի ոգուն հարազատ ժողովրդավարություն է և դրան մենք վստահում ու հավատում ենք:
04.03.2010
http://armar.am/2010/03/04/ամերիկացի...ել-անկե/

[Լեռնցի]

Ես հայ եմ: Եվ ես շատ լավ գիտեմ թե ինչ բան է ցեղասպանությունը: Այո՛, այն գիտակցում և զգում եմ իմ ամբողջ մարմնով, էությամբ: Եվ կարծում եմ, որ գրեթե յուրաքանչյուր հայ էլ գիտակցում է թե ինչ է այդ նշանակում: Եվ յուրաքանչյուր գիտակցող հայ իր հոգու խորքում ցանկանում է, որ երբևէ աշխարհում և ոչ մի ժողովուրդ չտեսնի այն, ինչ ինքն է տեսել: Եվ կտրականապես դատապարտում է այն բոլոր տերություններին, որոնք երբևէ ցեղասպանություն իրագործել են:

Հրեաները նույնպես ցեղասպանություն ենթարկված ժողովուրդ են: Բայց ցայսօր նրանք չեն դատապարտել թուրքերին: Ավելին, նույնիսկ խոչընդոտում են այդ գործընթացը: Դա նշանակում է, որ նրանք չեն զգացել ցեղասպանության իրական դառնությունը ու ցավը:
Իսկ դա նշանակում է, որ ես լիիրավ իրավունք ունեմ կասկածի տակ առնելու նրանց ցեղասպանված լինելու հանգամանքը: Մի ժողովուրդ, եթե իրոք ապրել է ցեղասպանություն, նա անպայման կդատապարտի աշխարհի բոլոր ցեղասպանությունները:

Իսկ ինչ վերաբերվում է աշխարհի խաղաղասեր գերտերություններին: Չդատապարտելով ցայսօր Հայոց ցեղասպանությունը, ինձ համար այլևս պատռված են նրանց իրական դիմակները:

հ.գ. ու զզվում եմ այն ստորաքարշությունից, որ այսօր մենք աղերսալից կարող է նայենք Օբամայի շուրթերին, թե արդյոք նա կարտասանի ցեղասպանությունը բառը:
Մի՞թե դա են պատգամել մեզ մեր ցեղասպանված նահատակները, երբ յաթաղանն էր իջնում նրանց գլխներին:

http://www.akumb.am/entry.php/802-%D...BE%D5%A1%D5%AE

[Աբելյան]

http://www.mincom.gov.az/ru/main.html

23.04.2010
Президент Ильхам Алиев во время интервию в Гандже ПРИЗНАЛ Геноцид Армян
Сегодня Президент Ильхам Алиев во время интервию в Гандже ПРИЗНАЛ Геноцид Армян организованный и осуществлённый в 1915 году на территории, с применением физического уничтожения и депортации, включая перемещение населения в условиях, приводящих к неминуемой смерти. Алиев заявил: “Наряду с Холокостом, Геноцид Армян является одним из двух наиболее изученных актов геноцида в истории.”

Առանց մեկնաբանության:

[Gayl]

Հետաքրքիր է... առաջին անգամ եմ հանդիպում հայ որ կասկածում է ցեղասպանության լինել-չլինելու վրա...

Դա նույնն է, երբ ծառը արմատախիլ են անում ու վառում, սակայն ինչպես երևում է հայերը սփռված են ամբողջ աշխարհով և շատանում են:

[աշոտ24]

23.04.2010
Президент Ильхам Алиев во время интервию в Гандже ПРИЗНАЛ Геноцид Армян
Сегодня Президент Ильхам Алиев во время интервию в Гандже ПРИЗНАЛ Геноцид Армян организованный и осуществлённый в 1915 году на территории, с применением физического уничтожения и депортации, включая перемещение населения в условиях, приводящих к неминуемой смерти. Алиев заявил: “Наряду с Холокостом, Геноцид Армян является одним из двух наиболее изученных актов геноцида в истории.”

Բայց, ինչպե՞ս

[Հարդ]

http://www.mincom.gov.az/ru/main.html

Առանց մեկնաբանության:

Տենց բան ըլներ, հիմա հեռուստացույցով 50 անգամ ասել ու քննարկել էին:

[Աբելյան]

Արդեն հանեցին:

[ցեղակրոն]

ԱՐԵՎՄՏՅԱՆ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՅԵՐԻ ՊԱՀԱՆՋԱԳԻՐԸ

ԱՐԵՎՄՏՅԱՆ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՅԵՐԻ ՀԱՄԱԳՈՒՄԱՐ

Արևմտյան Հայաստանի Հայերի Իրավունքների պաշտպանության համար


Տեղեկագիր. RAR 24.04.2010 24 ապրիլի 2010 թվական


Թուրքիայի հանրապետության նախագահ Աբդուլլահ Գյուլին

Ֆրանսիայում Թուրքիայի դեսպանի միջնորդությամբ


Պարոն դեսպան,


Այս տարի՝ 2010 թվականին, Արևմտյան Հայաստանի Հայերի Համագումարը և Հայոց Ազգային Խորհուրդը հրապարակայնորեն հայտարարում են, որ 1894 թ.-ից մինչև 1923 թ.-ը հայ ժողովուրդը Արևմտյան Հայաստանում (Թրքահայաստան կոչված) թուրքական իրար հաջորդող կառավարությունների կողմից ենթարկվել է ցեղասպանության, որի ժխտումը շարունակվում է մինչև օրս:


Հայ բնիկ ժողովրդի, որ Օսմանյան Կայսրության կողմից գրավված իր իսկ երկրամասում գտնվում էր վերջինիս ենթակայության տակ, ցեղասպանությունը աշխարհի տարբեր երկրների և Միացյալ Ազգերի Կազմակերպության կողմից հաստատված փաստ է:


Այդ իսկ պատճառով, հիմք ունենալով 1895 թվականի մայիսի 11-ին ընդունված Արևմտյան Հայաստանի (Թրքահայաստան կոչված) տեղաբնիկ հայերին վերաբերող բարեփոխումները, 2007 թվականի սեպտեմբերի 13-ին ընդունված "Բնիկ Ժողովուրդների Հռչակագիրը", 1907 թվականի Հաագայի համաձայնագիրը, 1915 թվականի մայիսի 26-ին ընդունված Եռյակ Միության (Անտանտի) հայտարարությունը և համաձայն Միացյալ Ազգերի Կազմակերպության կանոնադրության և միջազգային պայմանագրերի, Արևմտյան Հայաստանի Հայերի Համագումարը և Հայոց Ազգային Խորհուրդն իրենց դիմումն են հղում Թուրքիայի ներկայիս Հանրապետության նախագահին` պահանջելով վերջ տալ բնիկ հայ ժողովրդի ոչնչացումը, ճանաչել վերջինիս պաշտոնական գոյությունը, ընդունել ցեղասպանության իրողությունը, որին զոհ գնաց այդ ժողովուրդը, և վերականգնել հայերի նախնյաց հողերը ի օգուտ նրանց իրավահաջորդների` ներկայացված Հայոց Ազգային Խորհրդի կողմից:


Արդարության վերականգնումը և իր անցյալի հետ հաշտվելը մի շարք երկրների օրինակով, նույնիսկ եթե այդ անցյալը շատ ծանր է, որպես համաշխարհային խղճի (կամ գիտակցության) արտահայտություն, մեծ ազգերի քաղաքակրթության չափանիշներից է, որն արժանի է միջազգային մեծարանքի:


Այս պահանջը համայն մարդկությանը վկայում է մեր ժողովրդի գոյությունը և միջազգային իրավունքների սկզբունքներով արդարությունը վերականգելու նրա կամքը:


Արմենակ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ

Հայոց Ազգային Խորհրդի հիմնադիր անդամ
Ստորագրեք պահանջը-Signer la petition

[Ambrosine]

ԱՐԵՎՄՏՅԱՆ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՅԵՐԻ ՊԱՀԱՆՋԱԳԻՐԸ

ԱՐԵՎՄՏՅԱՆ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՅԵՐԻ ՀԱՄԱԳՈՒՄԱՐ

Արևմտյան Հայաստանի Հայերի Իրավունքների պաշտպանության համար


Տեղեկագիր. RAR 24.04.2010 24 ապրիլի 2010 թվական


Թուրքիայի հանրապետության նախագահ Աբդուլլահ Գյուլին

Ֆրանսիայում Թուրքիայի դեսպանի միջնորդությամբ


Պարոն դեսպան,


Այս տարի՝ 2010 թվականին, Արևմտյան Հայաստանի Հայերի Համագումարը և Հայոց Ազգային Խորհուրդը հրապարակայնորեն հայտարարում են, որ 1894 թ.-ից մինչև 1923 թ.-ը հայ ժողովուրդը Արևմտյան Հայաստանում (Թրքահայաստան կոչված) թուրքական իրար հաջորդող կառավարությունների կողմից ենթարկվել է ցեղասպանության, որի ժխտումը շարունակվում է մինչև օրս:


Հայ բնիկ ժողովրդի, որ Օսմանյան Կայսրության կողմից գրավված իր իսկ երկրամասում գտնվում էր վերջինիս ենթակայության տակ, ցեղասպանությունը աշխարհի տարբեր երկրների և Միացյալ Ազգերի Կազմակերպության կողմից հաստատված փաստ է:


Այդ իսկ պատճառով, հիմք ունենալով 1895 թվականի մայիսի 11-ին ընդունված Արևմտյան Հայաստանի (Թրքահայաստան կոչված) տեղաբնիկ հայերին վերաբերող բարեփոխումները, 2007 թվականի սեպտեմբերի 13-ին ընդունված "Բնիկ Ժողովուրդների Հռչակագիրը", 1907 թվականի Հաագայի համաձայնագիրը, 1915 թվականի մայիսի 26-ին ընդունված Եռյակ Միության (Անտանտի) հայտարարությունը և համաձայն Միացյալ Ազգերի Կազմակերպության կանոնադրության և միջազգային պայմանագրերի, Արևմտյան Հայաստանի Հայերի Համագումարը և Հայոց Ազգային Խորհուրդն իրենց դիմումն են հղում Թուրքիայի ներկայիս Հանրապետության նախագահին` պահանջելով վերջ տալ բնիկ հայ ժողովրդի ոչնչացումը, ճանաչել վերջինիս պաշտոնական գոյությունը, ընդունել ցեղասպանության իրողությունը, որին զոհ գնաց այդ ժողովուրդը, և վերականգնել հայերի նախնյաց հողերը ի օգուտ նրանց իրավահաջորդների` ներկայացված Հայոց Ազգային Խորհրդի կողմից:


Արդարության վերականգնումը և իր անցյալի հետ հաշտվելը մի շարք երկրների օրինակով, նույնիսկ եթե այդ անցյալը շատ ծանր է, որպես համաշխարհային խղճի (կամ գիտակցության) արտահայտություն, մեծ ազգերի քաղաքակրթության չափանիշներից է, որն արժանի է միջազգային մեծարանքի:


Այս պահանջը համայն մարդկությանը վկայում է մեր ժողովրդի գոյությունը և միջազգային իրավունքների սկզբունքներով արդարությունը վերականգելու նրա կամքը:


Արմենակ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ

Հայոց Ազգային Խորհրդի հիմնադիր անդամ
Ստորագրեք պահանջը-Signer la petition

Կներեք, իհարկե, բայց շատ անգրագետ ձևակերպված դիմում է: Անգամ հարկ չեմ համարում խոսել թուրքերի կազմակերպած դատավարությունից, որով իրենք ընդունեցին դա: Միայն այն, որ Անտանտը անվանվում է Եռյակ միություն, արդեն կասկածում եմ սա գրողի գիտելիքների վրա:

հ.գ. ոչ ոք իրավունք չունի նմանատիպ անորակ փաստաթղթերով մեզ խայտառակ անելու:

[ցեղակրոն]

ՀԱՐԳԵԼԻ ՀԱՅՐԵՆԱԿԻՑ, ՆԱԽ ԱՍԵՄ, ՈՐ ԱՅՍՏԵՂ ԵՌՅԱԿ ՄԻՈՒԹՅՈՒՆ ԲԱՌԸ ՆՇԱՆԱԿՈՒՄ ԷՐ ԻՀԱՐԿԵ ԱՆՏԱՆՏԸ` ԵՐԵՔ ԵՐԿՐՆԵՐԻ ԴԱՇԻՆՔԸ: Կարող եմ ձեզ ուղղարկել այս պահանջագրի ֆրանսիական տարբերակը, որ նամակով ուղղվել է թուրքական դեսպանատուն, ուր նշված է <<la Triple-Entente>>. այսինքն` ԱՆՏԱՆՏ:
http://armenie-occidentale.forumacti...t1242.htm#9802
Ինչ վերաբերվում է իրավունքին, ապա մենք իրավունք ունենք որպես ցեղասպանություն տեսած ժողովրդի զավակներ մերժել մեր իրականության մեջ կրավորական կեցվածք ունեցողների գործելաոճը: Իհարկե, եթե այս փաստաթուղթը դուրս գար օտար կառույցներից որոշ մարդիկ ավելի մեղմ ու բարեկամական կլինեին `հարկ տալով ստրկամտությանը ու օտարամոլությանը:
Խնդրում եմ խոսեք թուրքերի կազմակերպած դատավարությունից, բայց մի մոռացեք, որ 1894 թվականից է սկսվել ցեղասպանական գործընթացը: Այն միայն երիտթրքերով և 1915-1918 թվականներով եզրափակելը աբդուլհամիդյան ջարդերի զոհերի հիշատակի անարգանք է..

[Rammer]

...