Ի՞նչ է արել Աստված քո կյանքում

[Sambitbaba]

Սուրբ գրքի շնորհիվ շատ մարդիկ շարունակում են մարդ մնալ: Այն դատապարտում է մարդասպանությունը, անարգանքը, մեծամտությունը, դավաճանությունը, խաբեբայությունը, անառակությունը ու աշխարհի չարիքները: Ուրեմն այն չի կարող համարվել վատը: Այն մի մեծ և համալիր գիտություն է:

Կոնկրետ ինչու՞մ համաձայն չես: Զաքար ջան դու Կտակարանը կարդացել ես չէ՞, ինչ որ վատ բան կա՞ր գրված , որ քարոզում են:

Գորտուկ ջան, թույլ տուր հիշեցնել, որ "սուրբ գիրքը" Աստվածաշունչն է, այլ ոչ թե Կտակարանը, այսինքն, ոչ միայն Նոր Կտակարանը (որը դու, ամենայն հավանականությամբ, նկատի ունես), այլ նաև Հին Կտակարանը, որը Աստվածաշնչի շատ ավելի մեծ մասն է կազմում: Իսկ դու Ասատվածաշունչը կարդացե՞լ ես...
Կարդա, խորհուրդ եմ տալիս: Այդ ժամանկ կհասկանաս Զաքարին էլ, Ռայադերին էլ:
Կամ գոնե կարդա "Կրոն" բաժնում` Աստվածաշնչի մասին թեմաները:

[Rhayader]

Ու ֆիքսենք, որ Հիսուսի մասին լեգենդը (իսկ դա լեգենդ է, ոչ թե պատմական փաստ) փոխառված է եգիպտական Հորուսի ու զրադաշտական Սուշյանտի մասին լեգենդներից:

[Sambitbaba]

Ու ֆիքսենք, որ Հիսուսի մասին լեգենդը (իսկ դա լեգենդ է, ոչ թե պատմական փաստ) փոխառված է եգիպտական Հորուսի ու զրադաշտական Սուշյանտի մասին լեգենդներից:

Բայց, Ռայ ջան, եկ չմոռանանք, որ նույն յդ գրքում գոյություն ունեցող ամենը, ինչ ես էլ, դու էլ, ռեալի տակ դրած` հայհոյում ենք, - նույնպես լեգենդ է: Բայց մենք մեզ թույլ ենք տալիս հայհոյել այդ ամենը, մի՞թե այդպես չէ: Ինչու՞: Որովհետև համարում ենք, որ դա մարդու մեջ ոչ թե բարոյականություն, այլ անբարոյականություն է սերմանում, ճի՞շտ է:

Ուրեմն ինչու՞ ենք մեզ իրավունք վերապահում ուրիշների աչքը կոխել այդ անբարոյական պահերն ու լռել բարոյականի մասին, որոնցով լիքն է կոնկրետ "լեգենդ"-Հիսուսի փիլիսոփայությունը: Մի՞թե մեր արածը նույնպես անբարոյականություն չէ:

[Rhayader]

Բայց, Ռայ ջան, եկ չմոռանանք, որ նույն յդ գրքում գոյություն ունեցող ամենը, ինչ ես էլ, դու էլ, ռեալի տակ դրած` հայհոյում ենք, - նույնպես լեգենդ է: Բայց մենք մեզ թույլ ենք տալիս հայհոյել այդ ամենը, մի՞թե այդպես չէ: Ինչու՞: Որովհետև համարում ենք, որ դա մարդու մեջ ոչ թե բարոյականություն, այլ անբարոյականություն է սերմանում, ճի՞շտ է:

Ուրեմն ինչու՞ ենք մեզ իրավունք վերապահում ուրիշների աչքը կոխել այդ անբարոյական պահերն ու լռել բարոյականի մասին, որոնցով լիքն է կոնկրետ "լեգենդ"-Հիսուսի փիլիսոփայությունը: Մի՞թե մեր արածը նույնպես անբարոյականություն չէ:

Ես ժխտում եմ բարոյականության գաղափարը:

[Sambitbaba]

Ես ժխտում եմ բարոյականության գաղափարը:

Չհամոզեցիր, bro...
Այլ բան է, եթե ազնվորեն ասես, որ քո ընտրած ճանապարհի վրա ստիպված ես ժխտել:

Բայց նույնիսկ այդ դեպքում էլ, դու բարոյականությանն ուղղակի այլ կողմից ես մոտենում, շատ ավելի մեծ դժվարություններով ու բարդությամբ, և այդ պատճառով ոչ բոլորին է, որ տեսանելի են ջանքերդ:
Այլ հարց է, թե արդյո՞ք պարտադիր են այդ բարդություններն այսօր...

[Գորտուկ]

Գորտուկ ջան, թույլ տուր հիշեցնել, որ "սուրբ գիրքը" Աստվածաշունչն է, այլ ոչ թե Կտակարանը, այսինքն, ոչ միայն Նոր Կտակարանը (որը դու, ամենայն հավանականությամբ, նկատի ունես), այլ նաև Հին Կտակարանը, որը Աստվածաշնչի շատ ավելի մեծ մասն է կազմում: Իսկ դու Ասատվածաշունչը կարդացե՞լ ես...
Կարդա, խորհուրդ եմ տալիս: Այդ ժամանկ կհասկանաս Զաքարին էլ, Ռայադերին էլ:
Կամ գոնե կարդա "Կրոն" բաժնում` Աստվածաշնչի մասին թեմաները:

Սամվել ես կարդացել եմ և Հին և Նոր Կտակարանները:

[Զաքար]

Առաջին դարի ոչ մի հիշատակում չկա Իզյա Իոսիպովիչի պատմական գոյության մասին, ավելին՝ Նազարեթ քաղաքը երկրորդ դարի կեսերին է կառուցվել, առաջին դարում ընդհանրապես գոյություն չուներ:

Հիմա կթվարկեմ անտիկ մի քանի պատմաբաների անուններ, որոնք իրենց գրերում հստակ նշել են Հիսուս Քրիստոսի գոյության մասին:

Խոշորագույն հռոմեացի պատմաբան Կորնելիոս Տակիտոսը պատմում է որ 64 թվի ամռանը Քրիստոսը կուսակալ Պոնտացի Պիղատոսի կողմից մահապատժի ենթարկվեց:

Նորից հռոմեացի պատմաբան Սվետոնիոսն իր աշխատությունների մեջ հաղորդում է Քրիստոսի մասին, որպես խռովարար կամ աթեիստ:

Պլինիոս Կրտսերը Տրայանոս կայսերին հղած զեկուցագրի մեջ նկարագրում է քրիստոնյաների կյանքը և նշում որ նրանք աղոթում են Քրիստոսին ինչպես աստծուն, այսինքն նա լսել է Քրիստոս անվամբ մարդուն: Հա նշեմ որ սա 90 - թվին է վերաբերվում:


XX դարում հրապարակվեց ասորի իմաստուն Մարա բեն Սերապիոնի որդուն գրած նամակը, որը պատմաբաների մեծ մասը թվագրեց 75 - թվին, այդեղ Մարա բեն Սերապիոնը հստակ նշում է Քրիստոսի խաչելության փաստը:

Գիտնական, քաղաքական գործիչ Հովսեփ Փլավիոսը որի վկայություններն ընդունվում են անգամ աթեիստական գրականության մեջ իր աշխատություններում հստակ նշում է որ Հիսուս Քրիստոսին Պիղատոսը խաչեց և այլն:

[Գորտուկ]

Ինձ թվա՞ց, թե՞ դու իրոք համաձայնվեցիր, որ Աստված ամենուր/ամենինչ է, թե՞ սխալվեցի: Քանզի, եթե համաձայնվեցիր, ուրեմն պետք է համաձայնվես նաև, որ քո աղոթքն Աստծո համար չէ: Քեզ հաղորդակից լինելու համար Աստված քո աղոթքի կարիքը չունի, որովհետև դու արդեն իսկ հաղորդակից ես նրան, դու նրան հաղորդակից չլինել ուղղակի անկարող ես: Աղոթքն իմ ու քո համար է, երրորդի ու տասներորդի համար է: Բայց մեզանից նրա համար, ով համարում է, որ առանձին է Աստծոց, աղոթքը թոկի պես մի բան է, որպեսզի Աստծո ներկայությունը չզգացողին կապի Աստծո հետ, իսկ նրա համար, ով գիտի, որ անհնար է Աստծոց առանձին լինել, աղոթքն անտեննայի պես մի բան է դառնում, որովհետև այն օգնւմ է աղոթողին ավելի կենտրոնանալ Աստծո վրա: Բայց եթե դու հիշատակածդ Հիսուսի պես վստահ ես, որ ուղղակի համակված ես Աստծով և այլ կերպ լինել անկարող ես, - ուրեմն աղոթքի կարիք էլ չունես նույնիսկ:


Եկ խոսենք ոչ թե այդ մարդու, այլ քո մասին: Դու ինքդ, ի՞նչ ես կարծում, որտե՞ղ է այդ մարդը. Աստծո "ներսու՞մ", թե՞ Աստծոց "դուրս": Դու ինքդ, հավատու՞մ ես արդյոք, որ հնարավոր է Աստծոց դուրս լինել: Եթե ոչ, ուրեմն ի՞նչ է նշանակում "նրա աղոթքները չեն հասնի Աստծոն":

Մենք միշտ մոռանում ենք Աստծո` մարդուն տված ամենամեծ նվերի մասին, ինչն է. Կամքի Ազատություն: Սա նշանակում է, որ դու ազատ ես ընտրել, ինչ-որ ցանկանաս: Իսկ Աստված քեզ համար մեկ խոսք ունի ընդամեը` "Այո": Մնացածը քո գործն է, դու ես քո կյանքի յուրաքանչյուր վայրկյանն ընտրողը. ուզում ես աստվածապաշտ լինել` աստվածապաշտ ես, ուզում ես սատանայապաշտ լինել` սատանայապաշտ ես, նույնիսկ եթե ուղում ես Աստված լինել` եղիր, ուզում ես Սատանա դառնալ` դարձիր, - ամեն ինչ քո ձեռքին է: Մի մոռացիր, որ ստեղծված ես Աստծո կերպ և նմանությամբ, այսինքն արդեն իսկ Աստված ես և իհարկե` Արարիչ: Այո, դու քո կյանքի Արարիչն ես, և ուրիշ ոչ ոք: Արարիր քեզ` ինչպիսին կուզես:



Իհարկե, պետք չէ զատել, Գորտուկ ջան: Բայց նաև պետք չէ մոռանալ, որ միայն մարդն է, որ ստեղծված է Աստծո կերպ և նմանությամբ, իսկ դա նշանակում է, որ միայն մարդուն է տրված լինել Արարիչ:

Ինչպես նաև միայն մարդուն է տրված գիտակցել իր միասնությունը: Բայց իր միասնությունը գիտակցելու համար, նա սկզբից պետք է իրեն գիտակցի առանձնացված, հակառակ դեպքում կորում է ամեն ինչի իմաստը: Լույսը երբեք չի կարող գիտակցել, որ ինքը Լույս է, քանի դեռ չի գիտակցել, որ ինքը Մութ չէ: Դա նշանակում է, որ Լույսի համար կենսականորեն անհրաժեշտ է Մութի գոյությունը:
Եվ հենց այդ գիտակցությամբ ենք ես ու դու տարբերվում բուսական կամ կենդանական աշխարհից: Նրանց գիտակցություն պետք չի, նրանք ուղղակի կան և իրենց գոյությունը գիտակցելու կարիք չունեն:

Միանգամայն համաձայն եմ քեզ հետ , ինչքան շատ ես գրում այնքան շատ եմ հասկանում , որ մթության մեջ եմ եղել ու այնքան էլ լավ չեմ ընկալել Աստվածաշունչը, բայց խոսքերդ իրոք որ շատ ճիշտ են :

[Գորտուկ]

Իսկ հիմա հարց. եթե դու ինքդ քեզ հետ ազնիվ չես, ինչու՞ պիտի սպասեմ, որ ինձ հետ ազնիվ կլինես: Չեմ կարծում, որ ինձ կամ ինչ-որ մեկին ավելի շատ ես սիրում, քան ինքդ քեզ, ինչպես ցանկացած ուրիշ մարդ:

Իսկ ինչ է դու մեկ ուրիշի էլ ավելի շատ ես սիրում քան քո եսը: Չեմ հավատա , եթե ինչ որ մեկն ասի , որ իր եսից ավելի շատ սիրում է մեկ ուրիշի եսը: Ես ազնիվ կլինեմ քեզ հետ այնքանով որքանով դու ինձ թույլ կտաս, որ լինեմ:

[Զաքար]

Միանգամայն համաձայն եմ քեզ հետ , ինչքան շատ ես գրում այնքան շատ եմ հասկանում , որ մթության մեջ եմ եղել ու այնքան էլ լավ չեմ ընկալել Աստվածաշունչը, բայց խոսքերդ իրոք որ շատ ճիշտ են :

Աստվածաշունչը մոլորեցնում է երբ այն լրջորեն չես քննում:

[Զաքար]

Իսկ ինչ է դու մեկ ուրիշի էլ ավելի շատ ես սիրում քան քո եսը: Չեմ հավատա , եթե ինչ որ մեկն ասի , որ իր եսից ավելի շատ սիրում է մեկ ուրիշի եսը: Ես ազնիվ կլինեմ քեզ հետ այնքանով որքանով դու ինձ թույլ կտաս, որ լինեմ:

Մարդը ոչ միայն սիրում է իր եսն այլև երբեք նրան չի կասկածում: Միակ բանն է որին մարդն իր պատմության մեջ չի կասկածել երբևէ:

[Զաքար]

Ու ֆիքսենք, որ Հիսուսի մասին լեգենդը (իսկ դա լեգենդ է, ոչ թե պատմական փաստ) փոխառված է եգիպտական Հորուսի ու զրադաշտական Սուշյանտի մասին լեգենդներից:

Ռայ նշածդ տեսության հայրը աստղագետ և փաստաբան Շարլ Դյուպյուիին է?

[Rhayader]

Հիմա կթվարկեմ անտիկ մի քանի պատմաբաների անուններ, որոնք իրենց գրերում հստակ նշել են Հիսուս Քրիստոսի գոյության մասին:

Խոշորագույն հռոմեացի պատմաբան Կորնելիոս Տակիտոսը պատմում է որ 64 թվի ամռանը Քրիստոսը կուսակալ Պոնտացի Պիղատոսի կողմից մահապատժի ենթարկվեց:

«Տարեգրություններ», գիրք 15, գլուխ 44: Գրվել է մ.թ. 116 թ.: Անդրադառնում է 64 թվին Հռոմ քաղաքի հրդեհին Ներոնի օրոք, նկարագրում քրիստոնյաներին («ergo abolendo rumori Nero subdidit reos et quaesitissimis poenis adfecit, quos per flagitia invisos vulgus Chrestianos appellabat. auctor nominis eius Christus Tibero imperitante per procuratorem Pontium Pilatum supplicio adfectus erat; repressaque in praesens exitiablilis superstitio rursum erumpebat, non modo per Iudaeam...»): Ինչպես տեսնում ես, պաշտոնական վերականգնման մեջ հաշվի է առնվել այն փաստը, որ քրիստոնեական շրջանում Տակիտուսի ձեռագիրը խմբագրվել է, ինչպես ցույց է տվել ուլտրամանուշակագույն լույսով ուսումնասիրությունը.



Հետևաբար, իրական տեքստում նույնիսկ քրիստոնյա տերմինը չկա. կա Chrestianos բառը, որով աղանդն բնութագրվում էր: Կոնկրետ այդ բառն ինձ անծանոթ է, ու երկու տարբեր աղբյուրներ լրիվ տարբեր թարգմանություններ բերեցին՝ նույնիսկ իմաստով լրիվ հակառակ. «The Good» ու «The Abominations»: Լատիներենի ինձանից ավելի լավ մասնագետ կպահանջվի այս հարցը ճշտելու համար, ինչևէ, դա առաջին կարևորության խնդիր չի:

Եթե դու քո բոլոր փաստարկներից ես նույն չափի տեղյակ, ինչ առաջինից, ապա ես պարզապես հրաժարվում եմ գրառմանդ շարունակությունը կարդալ:

[Rhayader]

Ռայ նշածդ տեսության հայրը աստղագետ և փաստաբան Շարլ Դյուպյուիին է?

Նշածս տեսությունն այնքան մարդ է առաջ բերել, ես ինքս ներառյալ, որ դժվար է ասել, թե որն է նրա հայրը: Փաստացի, կույսի հղիանալու գաղափարը առաջին անգամ Հորուսի մասին լեգենդում է, որ այդ ժամանակ հրեաները նույնիսկ չէին էլ պլանավորվում, մեսսիանիզմի գաղափարը՝ կույսերից ծնվող երեք մեսսիաներով, զրադաշտական է, որը նույնպես շատ ավելի հին է:

[Զաքար]

«Տարեգրություններ», գիրք 15, գլուխ 44: Գրվել է մ.թ. 116 թ.: Անդրադառնում է 64 թվին Հռոմ քաղաքի հրդեհին Ներոնի օրոք, նկարագրում քրիստոնյաներին («ergo abolendo rumori Nero subdidit reos et quaesitissimis poenis adfecit, quos per flagitia invisos vulgus Chrestianos appellabat. auctor nominis eius Christus Tibero imperitante per procuratorem Pontium Pilatum supplicio adfectus erat; repressaque in praesens exitiablilis superstitio rursum erumpebat, non modo per Iudaeam...»): Ինչպես տեսնում ես, պաշտոնական վերականգնման մեջ հաշվի է առնվել այն փաստը, որ քրիստոնեական շրջանում Տակիտուսի ձեռագիրը խմբագրվել է, ինչպես ցույց է տվել ուլտրամանուշակագույն լույսով ուսումնասիրությունը.



Հետևաբար, իրական տեքստում նույնիսկ քրիստոնյա տերմինը չկա. կա Chrestianos բառը, որով աղանդն բնութագրվում էր: Կոնկրետ այդ բառն ինձ անծանոթ է, ու երկու տարբեր աղբյուրներ լրիվ տարբեր թարգմանություններ բերեցին՝ նույնիսկ իմաստով լրիվ հակառակ. «The Good» ու «The Abominations»: Լատիներենի ինձանից ավելի լավ մասնագետ կպահանջվի այս հարցը ճշտելու համար, ինչևէ, դա առաջին կարևորության խնդիր չի:

Եթե դու քո բոլոր փաստարկներից ես նույն չափի տեղյակ, ինչ առաջինից, ապա ես պարզապես հրաժարվում եմ գրառմանդ շարունակությունը կարդալ:

Տակտիոսը քրիստոնյաներին անվանել է քրեստոնյաներ ու սա ընդունելու համար բավականին լուրջ հիմք կա դա այն որ տվայլ ժամանակ շատ հռոմեացիներ Տակտիոսի պես քրիստոնյաներին անվանում էին քրեստոնյաներ և գործ առաքելոցում էլ է նշվում, որ այդ ժամանակ դարձի եկած քրիստոնյաների և հին օրենքի կողմնակիցների մեջ բավականին կրքոտ վեճեր էին ծավալվում: Սրա մասին այլ անտիկ աշխատություններում ևս նշվում է: