Կյանքի բերումով էնպես եր պատահել, որ մի հիմնարկում էի աշխատում, որտեղ տնօրենը հավատացյալ էր, դե բոլոր օրենքները պահում էր, գնում էր ամեն կիրակի եկեղեցի, կատարում էր բոլոր տասը պատվիրանները, բայց տգետ էր, տգետ բառիս բուն ու ամենալայն իմաստով, ժող ես չեմ աղոթում, հազարից մեկ եմ գնում եկեղեցի, ես իրանից մի քիչ խելացի եմ բայց տաս անգամ բարի, ուրա ու որտեղա արդարությունը եթե ինքը պետքա փրկվի ես չէ. այ նենց հետաքրքիրա, բազում նկարագրություններ կան դրախտի մասին, իսկ նկարագրողը երբեք չի պատկերացնում, թե ինչա հավերժությունը, չի պատկերացնում, որ ամենահրաշք տեղը երկիրնա, չի պատկերացնում, որ ամենօրյա հաճույքը կարա դժոխային լինի, որ մրգի քաղցրությունը հասկանում ես եթե գոնե մի անգամ անհամն ես կերել, որ գեղեցիկը հարաբերականության մեջա գեղեցիկ, չի պատկերացնում, որ ասենք դրախտում 50 տարի հետո չեմ ուզենալու տեսնեմ 45 տարի առաջ մեռած պապուս մորը, չնայած ինքը շատ բարի էր, ախր էն ինչ կամ հիմա չեմ լինելու մեռնելուց, կյանքի մի օրն ես դու էսպիսին, իսկ ընդհանուր կյանքի պատկերում չես կարա լինես բարի կամ չար, ախր չկա էդպիսի հասկացություն բարի, չկա չար, ժող կմեռնեք ձանձրույթից դժոխք էկեք, մի վախեցեք, ամեն օր ճիճու մեջդ եթե մտնի կկապնվես իրա հետ ու կսկսես սիրել իրան,
Եթե նույնիսկ դու ճիշտ ես /եկ առայժմ չխորանանք/, մի՞թե հենց այդ հարցում պետք է ընդօրինակես նրանց: Չէ՞ որ դու դեմ ես նրանց վերաբերող մնացած ամեն ինչին: Ուրեմն, միգուցե փորձես Աստծո հետ շփման քո յուրովի ձևը մշակե՞լ…
Չէ, Վիսթ ջան, այդ կողմի վրա չեմ մտածել, կներես: Բայց մի բան հաստատ գիտեմ. եթե դու լուրջ ես մտածել այդ մասին, ուրեմն ընդունիր հենց այն կողմը, որին որ դու ես կողմնակից: Ինչ էլ որ ուրիշները ասեն: Քանզի որ տարբերակն էլ որ դու ընտրես, ուրեմն /հաշվի առ սա/ հենց այդպիսի Աստծո էլ դու արժանի ես:Էսքաաաաան գրում ենք, բայց դու նկատե՞լ ես, թե ես աստված կոչվածի որ տարբերակին եմ կողմնակից:
Ամեն ինչ քո ձեռքին է: Առավել ևս քո կյանքը: Եվ քո կյանքում դու ճշմարիտ ես նրա բոլոր պարագաներում: Եթե…
Եթե քո ապրելակերպով, քո որոշումներով, քո վարմունքով, ոչ մի դեպքում ուրիշներին վնաս չես պատճառում:
Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267
Էս ա իմ աստված կոչվածը:
Դու հավատում ես բարի աստծուն, մյուսը՝ բարի ու արնախում, էն մեկը արդար ու դաժան... հիմա տեսնու՞մ ես ակումբում քանի մարդա արժանի տենց աստծո, որովհետև իրանք են տենց ուզում:Ինչ էլ որ ուրիշները ասեն: Քանզի որ տարբերակն էլ որ դու ընտրես, ուրեմն /հաշվի առ սա/ հենց այդպիսի Աստծո էլ դու արժանի ես:
Sambitbaba (26.09.2011)
Հասկացա, Վիսթ ջան: Դու այդպիսի Աստծո ես ընտրում քեզ համար: Այսինքն, համարում ես, որ այդպիսի Աստծո ես արժանի: Համարիր, դու լրիվ ազատ ես քո ընտրության մեջ: Եվ քո Աստված այդպիսին կլինի քեզ համար այնքան ժամանակ, մինչև դու կորոշես այլ Աստված ընտրել:
Իսկ ինձ համար /չնեղանաս, խնդրում եմ. ներկա պարագային ամենաշատը ես դա չէի ցանկանաա: Սա ընդամենը վերացական տեսակետ է և կոնկրետ քեզ հետ ոչ մի կապ չունի/, ագնոստիցիզմի գաղափարը՝ մեղմ ասած, - տեղավորվում է այս հավասարման մեջ. մեկին գումարած մեկ՝ երկուս չի, բայց մեկուկես էլ չի:
Ես չեմ հավատում նույնիսկ բարի Աստծոն, Վիսթ ջան: Ես չեմ կարող հավատալ մի բանի, ինչն առկա է: Ուղղակի հավատալու իմաստը չեմ տեսնում:Դու հավատում ես բարի աստծուն
Ինձ համար Աստված՝ հենց այն է, ինչ նշանակում է այդ գեղեցիկ հայերեն բառը. աս տվածը, այս տրվածը, այս ամբողջ մեզ տրված, մեզ շրջապատող, մեզ Իր մեջ ներառնող աշխարհը, այս ամենն, ինչ մեզ տրված է մեզ տեսնել ու զգալ մեր բոլոր զգայարաններով:
Այստեղ դու բացարձակ ճիշտ ես, սիրելիս…հիմա տեսնու՞մ ես ակումբում քանի մարդա արժանի տենց աստծո, որովհետև իրանք են տենց ուզում
Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267
Սիրելիս, ի՞նչ է նշանակում «Ես չեմ կարող հավատալ մի բանի, ինչն առկա է:»
Դու չե՞ս հավատում, որ քո դիմաց համակարհիչ է դրված:
Sambitbaba (27.09.2011), Ավետիք (27.09.2011)
Ոչ, չեմ հավատում: ԻՆչպես բացարձակ ճիշտ նկատեց Հովարսը, չեմ տեսնում հավատալու իմաստը, քանզի տեսնում եմ համակարգիչն աչքերիս առջև: Եվ անկախ իմ դիրքից. ծնկաչոք եմ համակարգիչի առջև, թե՞ պառկած…
Կասեմ ավելին: Ես չեմ հավատում նույնիսկ քո առջև դրված համակարգչին: Չնայած չեմ տեսնում այն, բայց բացարձակ համոզված եմ, որ այն կա, քանզի դու շփվում ես ինձ հետ նրա միջոցով:
Այ, ուրիշ բան, եթե դու ասես ինձ, որ քո համակարգիչը կանաչ գույնի է: Այստեղ արդեն ես պատճառ ունեմ քեզ հավատալու կամ՝ ոչ:
Նույնիսկ առանց ծնկաչոք լինելու:
Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267
Quyr Qery (28.12.2011), Sambitbaba (29.09.2011), soultaker (30.07.2012), VisTolog (29.09.2011)
«Եթե կյանքումդ չկա մեկ բան, որի համար արժե զոհվել: Ապա զուր է ապրածդ կյանքը:»
հովարս (29.09.2011)
Աստված ինձ կյանք է տվել,ապրելու հնարավորություն: Ինչ ունեմ նրա շնորհիվ է, թե՛ ուրախ, թե՛ տխուր պահերին միշտ շնորհակալ եմ նրանից,միշտ իմ մտքում է:Միշտ դժվար պահերին հետս է ու օգնում է ճիշտ կողմնորոշվել:Ու ոչ մեկ ինձ չի կարող հակառակը համոզել....... Նա իմ կյանքում ամեն ինչ է արել....................
Ինչ նկատի ունես?
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ