Հարցազրույց Աստծո հետ

[Sambitbaba]

Sambitbaba, ճիշտ բաներ ես ասում, բայց ինքդ քեզ հակասում ես: Խոսում ես քո քրիստոնեության մասին, հետո խոսում ճշմարիտ հավատի մասին: Դու էլ ես քո քրիստոնեությունը հարմարացրել քեզ: Դու մտածում ես, բայց ոչ մի անգամ չես կարող վստահ քեզ ասել, որ ճիշտ ես մտածում: Վերջապես պետքա հասկանանք, որ ամեն մարդ ինքն իրանով ինդիվիդումա, ոչ թե համատարած ծրագրի դետալ: Ամեն մարդ կարողա ունենա իր հավատը ու բոլորի հավատներն էլ կարող են ճիշտ լինել: Ճշմարիտ հավատն էլ շաաատ հարաբերական հասկացություն է:

Ուրախ եմ արձագանքիդ համար, Վահիկ ջան, և հաճույքով կպատասխանեմ:
Ես նշում եմ իմ քրիստոնեությունը ոչ թե այն պատճառով, որ ցույց տամ, թե իմից բացի այլը չկա, այլ հենց այն պատճառով, որ լրիվ համաձայն եմ քեզ հետ. "Ամեն մարդ ինքն իրանով ինդիվիդումա, ոչ թե համատարած ծրագրի դետալ: Ամեն մարդ կարողա ունենա իր հավատը ու բոլորի հավատներն էլ կարող են ճիշտ լինել:" Լրիվ համաձայն եմ: Բայց կավելացնեի մեկ բան. բոլորի հավատներն էլ կարող են ճիշտ լինել, եթե մեկի հավատը չի ստիպում մյուսի հավատին՝ չլինել:

Այսինքն, երբ երկու քրիստոնեա կանգնում են դեմդիմաց ու վիճում, թե ո՞ւմ քրիստոնեությունն է ճիշտ, - ես դեմ եմ դրան: Իսկ դո՞ւ…

Ստացվումա, որ Աստծո ծրագիրը սենց open-source քո մոտա հայտնվել, լավ ուսումնասիրել ես կոդերը

Տեխնիկական լեզվին այքան էլ չեմ տիրապետում, բայց ինձ թվում է, թե մոտավորապես հասկացա քեզ: Այնպես որ, փորձեմ պատասխանել:
Գիտես, Վահիկ ջան, ես համոզված եմ և հուսով, որ դու արդեն իմ ասած Նոր Դարաշրջանի մարդ ես: Այլ ոչ թե քո ասած "ցանկացած ժամանակաշրջանի": Ու, եթե ես ճիշտ եմ իմ այդ կարծիքում քո մասին, ուրեմն շուտով դու ինձ կհասկանաս: Ես խոսում եմ ոչ թե սերունդների զարգացման մասին, այլ մարդկության էվոլյուցիոն փոփոխության:

Եվ հենց այդ էվոլյուցիոն փոփոխությունն է պատճառը, որ դու այս աշխարհ ես եկել այնքան գիտելիքներով, որքան ես չեմ հասցրել ձեռք բերել քո կյանքի մոտ եռակի կյանք ապրելով, ընդ որում դրա մոտ երկու երրորդն էլ նվիրելով այդ գիտելիքների որոնումներին:
Բայց այդ որոնումների մեջ այնպես է պատահել, որ ես քիչ հայտնություններ չեմ արել ինձ համար: Դրանք փոխել են իմ կյանքը, իմ մտածելակերպը, իմ կարծիքը Աստծո մասին, իմ և քո մասին:
Ինչպես նաև Աստծո ծրագրի փոփոխման մասին և այն մասին, որ հենց այդ ծրագրի փոխվելն է քո Նոր Դարաշրջանի Մարդ լինելու պատճառը:

Հանկարծ այլ բան չմտածես, Վահիկ ջան: Ես սա ասում եմ միայն այն պատճառով, որ ես անսահման ուրախ ու երջանիկ եմ, որ քո սերնդի մասին իմ ասածը՝ իրականություն է: Ու նաև, որ ես երջանկություն եմ ունեցել ապրել այս աշխարհում հենց այն ժամանակ, երբ հնարավորություն ունեմ տեսնել, թե ինչպես ես դու, քո սերնդի հետ միասին, փոխելու այս աշխարհը:

Կամ՝ մեր հին տրադիցիաներով ասած, - փրկելու, այլ ոչ թե կործանելու:

Ոչ մեկ չի կարող իր գլխից վերև թռնել, ամեն ինչին աստիճանաբար են հասնում

Կրկին ճիշտ ես. ոչ ոք ոտքերը վերև չի թռնում: Երբ թռնում ես, գլուխդ միշտ էլ վերևում է… /Միգուցէ փորձե՞ս կատակիս որպես իրականություն նայել… Դու այդ կարող ես:/

Բայց մի օր, երբ լույսդ վառվի, կտեսնես, որ ամեն ինչ արդեն ունես:

[հովարս]

Հովարս ջան, ես քո դեմ ոչինչ չունեմ, սրտանց: Ես նույնիսկ խոնարհվում եմ քո նվիրվածության առջև՝ քրիստոնեությանը: Բայց, եթե հիմա մենք վիճում ենք իրար հետ կրոնական սկզբունքների մասին, դա ինձ համար մեկ բան է նշանակում միայն. այն, որ ես էլ քեզանից պակաս նվիրված չեմ իմ քրիստոնեությանը և հնարավորինս ձգտում եմ պաշտպանել ու արտահայտել նրան այնպիսին, ինչպիսին ես եմ հասկանում:

Սամվել ջան , ես էլ քո դեմ ոչինչ չունեմ և ընդունում եմ, որ ամեն անհատ յուրովի է ընկալում Աստծու խոսքը, առավելևս , որ Աստված ամեն մի անհատի հետ խոսում է յուրովի

Ինչո՞ւ ես պետք է կուրորեն ընդունեմ այն, ինչ ինձ կասկածելի է թվում:

բայց ես չեմ ընդունում, որ Աստվածաշունչը մարդկային փոփոխությունների է ենթարկվել, և որ կորցրել է իր վստահությունը: Պատճառն այն է , որ ես իմ կյանքում ապրել եմ այնպիսի Աստվածաշնչյան իրավիճակներ, որոնք շատերի համար առասպել, հեքիաթ կամ նման անհավատալի պատմություններ կարող են թվալ

. ինձ հարմարեցրած հավատ պետք չէ, ինձ պետք է ճշմարիտ հավատ:

ուրախ եմ , որ փնտրում ես ճշմարիտ հավատք, քանի որ ով փնտրի նա կգտնի, միայն թե ճիշտ տեղում փնտրի, կամ էլ..., իսկ եթե գտածդ նոր դարի ''ճշմարտությունն'' է , ասեմ որ ամենա հարմարեցված հավատքն է դա , մի քիչ այստեղից մի քիչ այնտեղից գողացված վարպետորեն իրար կպցրած մի ուսմունք է:

Աստված չի լռում: Այդ մենք ենք ընտրել. չլսել Աստծոն: Մեր կամքն է՝ Աստծոն չլսել: Եվ Աստված, հավատարիմ Իր խոստումին. տալ մեզ կամքի ազատություն, - ի կատար է ածում մեր կամքը:

Ճիշտ ես, Աստված չի լռում, բայց Աստծու ձայնը լսելու համար խոնարհ ականջ է պետք, հպարտ մարդը երբեք չի կարող լսել Նրան:

Միգուցէ փորձենք լսե՞լ Աստծոն, Հովարս ջան: Միգուցէ մեկ անգամ գոնե թույլ տաս քեզ մտածել. իսկ ի՞նչ, եթե իմ ասածի մեջ գոնե մի փոքր ճշմարտություն կա: Իսկ ի՞նչ, եթե ես ճիշտ եմ…

Իսկ եթե դու այդպես մտածե՜ս...

[Yellow Raven]

Ուրախ եմ արձագանքիդ համար, Վահիկ ջան, և հաճույքով կպատասխանեմ:
Ես նշում եմ իմ քրիստոնեությունը ոչ թե այն պատճառով, որ ցույց տամ, թե իմից բացի այլը չկա, այլ հենց այն պատճառով, որ լրիվ համաձայն եմ քեզ հետ. "Ամեն մարդ ինքն իրանով ինդիվիդումա, ոչ թե համատարած ծրագրի դետալ: Ամեն մարդ կարողա ունենա իր հավատը ու բոլորի հավատներն էլ կարող են ճիշտ լինել:" Լրիվ համաձայն եմ: Բայց կավելացնեի մեկ բան. բոլորի հավատներն էլ կարող են ճիշտ լինել, եթե մեկի հավատը չի ստիպում մյուսի հավատին՝ չլինել:

Իսկ եթե նայենք այն տեսանկյունից, որ յուրաքանչյուրի հավատը հենց իր համար է ճիշտ... Ես դեմ եմ, իհարկե, նրան, որ ինչ-որ մեկի փորձում էմյուսին պարտադրել այս կամ այն փաստը, իմ համար էդ կուրացած մոտեցումա գործին: Ամեն մարդ պետքա հասկանա, որ էն ինչ ինքը զգում կամ մտածում է, դիմացինի համար կարող են ուղղակի աբսուրդ լինել: Բայց, համաձայն եմ, կան մարդիկ, ովքեր զբաղված են համընդհանուր աըգիտացիայով դեպի իրենց ճշտի ընդունումը, ինչի պատճառով էլ սենց քաոսա տիրում:

Տեխնիկական լեզվին այքան էլ չեմ տիրապետում, բայց ինձ թվում է, թե մոտավորապես հասկացա քեզ: Այնպես որ, փորձեմ պատասխանել:
Գիտես, Վահիկ ջան, ես համոզված եմ և հուսով, որ դու արդեն իմ ասած Նոր Դարաշրջանի մարդ ես: Այլ ոչ թե քո ասած "ցանկացած ժամանակաշրջանի": Ու, եթե ես ճիշտ եմ իմ այդ կարծիքում քո մասին, ուրեմն շուտով դու ինձ կհասկանաս: Ես խոսում եմ ոչ թե սերունդների զարգացման մասին, այլ մարդկության էվոլյուցիոն փոփոխության:

Եվ հենց այդ էվոլյուցիոն փոփոխությունն է պատճառը, որ դու այս աշխարհ ես եկել այնքան գիտելիքներով, որքան ես չեմ հասցրել ձեռք բերել քո կյանքի մոտ եռակի կյանք ապրելով, ընդ որում դրա մոտ երկու երրորդն էլ նվիրելով այդ գիտելիքների որոնումներին:
Բայց այդ որոնումների մեջ այնպես է պատահել, որ ես քիչ հայտնություններ չեմ արել ինձ համար: Դրանք փոխել են իմ կյանքը, իմ մտածելակերպը, իմ կարծիքը Աստծո մասին, իմ և քո մասին:
Ինչպես նաև Աստծո ծրագրի փոփոխման մասին և այն մասին, որ հենց այդ ծրագրի փոխվելն է քո Նոր Դարաշրջանի Մարդ լինելու պատճառը:

Հանկարծ այլ բան չմտածես, Վահիկ ջան: Ես սա ասում եմ միայն այն պատճառով, որ ես անսահման ուրախ ու երջանիկ եմ, որ քո սերնդի մասին իմ ասածը՝ իրականություն է: Ու նաև, որ ես երջանկություն եմ ունեցել ապրել այս աշխարհում հենց այն ժամանակ, երբ հնարավորություն ունեմ տեսնել, թե ինչպես ես դու, քո սերնդի հետ միասին, փոխելու այս աշխարհը:

Իսկ ստեղ դու արդեն փորձում ես հենց վերևում նշածս ագիտացիայով զբաղվել: Քո նշած էվոլյուցիան իմ համար զուտ զարգացում է, զարգացումն իմ համար աստիճանաբար է եղել ու եղել է հենց այն պատճառով, ոև մարդկության պատմության մեջ ժամանակ առ ժամանակ ի հայտ են եկել մարդիկ, ովքեր զբաղվել են այդ զարգացմամբ… Հասկանում եմ, որ տանում ես դեպի նոր ռասայի առաջացմանը և այլ նմանատիպ տեսությունների, բայց ուղղակի ըստ իս չի կարող այդպես լինել, որ հազարմյակներ շարունակ մարդկանց գիտակցության մեջ մի կոդ գրած լինի ու հանկարծ որոշվի, որ այդ կոդը պետքա փոխվի… Իմ համար դա վերացականա, իսկ կյանքում վերացական բաներ չեն լինում, ամեն ինչ շատ ավելի պարզա

Կամ՝ մեր հին տրադիցիաներով ասած, - փրկելու, այլ ոչ թե կործանելու:

Կրկին ճիշտ ես. ոչ ոք ոտքերը վերև չի թռնում: Երբ թռնում ես, գլուխդ միշտ էլ վերևում է… /Միգուցէ փորձե՞ս կատակիս որպես իրականություն նայել… Դու այդ կարող ես:/

Բայց մի օր, երբ լույսդ վառվի, կտեսնես, որ ամեն ինչ արդեն ունես:

Իմ համար ամեն օր գրեթե լույսը վառվում է ու նոր բաներ ցույց տալիս

[Sambitbaba]

բայց ես չեմ ընդունում, որ Աստվածաշունչը մարդկային փոփոխությունների է ենթարկվել, և որ կորցրել է իր վստահությունը:

Ուրեմն, դու չպատասխանեցիր հարցիս, թե ինչու՞ են տարբեր Աստվածաշունչներ տարբերվում իրարից…

Պատճառն այն է , որ ես իմ կյանքում ապրել եմ այնպիսի Աստվածաշնչյան իրավիճակներ, որոնք շատերի համար առասպել, հեքիաթ կամ նման անհավատալի պատմություններ կարող են թվալ

Իսկ շատերի համար՝ ոչ, և դու վստահորեն կարող ես ինձ այդ վերջին "շատերի" թվին գումարել:

Բայց դա էլ հենց, Հովարս ջան, չէ՞ որ հաստատում է իմ ասածն այն մասին, որ Աստված այսօր էլ խոսում է մեզ հետ: Այդ դեպքում, ուրեմն, ինչու՞ Նա, ասենք, քեզ հետ կարող է խոսել, իսկ ինձ հետ՝ ոչ:
Եվ հետո, եթե Նա խոսում է, ինչու՞ պետք է խոսի անպայման Աստվածաշնչի բառերով: Նա հո փչացած ձայնասկավառակ չի՞, որ անընդհատ միևնույն բանը կրկնի: Ու մենք էլ… չէ՞ որ մենք էլ ենք փոխվել: Փոխվել է մեր գիտակցությունը: Մեր արժեքներն էլ այլևս շատ են տարբերվում երկու հազար տարի առաջվա արժեքներից, և մեզ հասկանալի լինելու համար ինչ խոսք, որ Աստված հարկ ունի /միայն թե չասես, թե չունի. ունի/ այսօրվա, մեզ հասկանալի լեզվով խոսել մեզ հետ: Շատերս նույնիսկ գրաբարը չենք էլ հասկանում: Իսկ քո ասածով ստացվում է, որ Աստված մարդկության հետ հենց միայն գրաբար հայերենով է սկսել խոսել:
Խնդրում եմ մի վիրավորվիր, Հովարս ջան, բայց ես կատակի համար չեմ ասում սա. սա լրիվ լուրջ է, գիտե՞ս:
Ուղղակի արդեն այնքան ենք սահմանափակել Աստծոն մի ազգի մեջ, մի ուղղության մեջ, մի եկեղեցու մեջ, մի գրքի մեջ, որ Նրան վերածել ենք մի փոքրիկ ու անձնական աստվածիկի:
Իմ հասկացած Աստված անսահման է, և չի կարելի Նրան տեղավորել մի գրքի… /վերջից մինչև սկիզբ կարելի է կրկնել վերևում թվարկածներս/ մեջ:

ուրախ եմ , որ փնտրում ես ճշմարիտ հավատք, քանի որ ով փնտրի նա կգտնի, միայն թե ճիշտ տեղում փնտրի, կամ էլ..., իսկ եթե գտածդ նոր դարի ''ճշմարտությունն'' է , ասեմ որ ամենա հարմարեցված հավատքն է դա , մի քիչ այստեղից մի քիչ այնտեղից գողացված վարպետորեն իրար կպցրած մի ուսմունք է:

Որտեղի՞ց…

Հ.Գ. Եթե դու խոսում ես Նոր Դարի մասին, ու քո տեղեկություը նրա մասին միայն առաջարկածդ ֆիլմի նման աղբյուրներից է, եթե դու ծանոթ չես Նոր Դարի ներկայացուցիչներից որևէ մեկի գրվածքներին կամ տեսաժապավեններին, եթե դու չես տեսել, օրինակ, Քրայոնի գոնե մեկ չեննելինգ, կամ Նիլ Դոնալդ Ուոլշի գոնե մեկ հանդիպում հանդիսատեսի հետ, ուրեմն ասածդ ուղղակի մերկախոսություն է:

Ճիշտ ես, Աստված չի լռում, բայց Աստծու ձայնը լսելու համար խոնարհ ականջ է պետք, հպարտ մարդը երբեք չի կարող լսել Նրան:

Աստծոն լսելու համար ոչ միայն խոնարհ ականջ է պետք, այլ նաև ազնիվ սիրտ և հպարտ հոգի:
Այս եռամիասնությունն է Աստծոն լսելու միակ գրավականը:

[Sambitbaba]

Իսկ ստեղ դու արդեն փորձում ես հենց վերևում նշածս ագիտացիայով զբաղվել:

Վահիկ ջան, կարևորն այն է, որ ընդհանուր հարցերում մենք հիմնականում համաձայնության եկանք /համենայն դեպս, ինձ այդպես է թվում/:

Ինչ վերաբերում է ագիտացիային… Դու կարող ես համարել ինչպես կուզես: Բայց ուշադրություն դարձրու մի հանգամանքի. դու ասում ես. ագիտացիա, իսկ հավատացյալն ասում է, թե սատանան է խոսում: Դու նմանություն չե՞ս գտնում ձեր երկուսի միջև /խոսքս իմ հանդեպ ձեր կարծիքների մասին է/:

Բայց իմ ցանկացածը ձեր երկուսի վզին մի բան փաթաթելը չի: Ես ուղղակի ասում եմ ձեզ. ժող, ես մի բան եմ գտել, ինչի մասին առաջ գաղափար անգամ չունեի: Այդ գտածս ինձ շատ օգնեց իմ կյանքում՝ իմ կյանքը մեծագույն հարստություն համարելու հարցում: Միգուցե դու՞ք էլ, ինչպես ես, տեղյակ չէիք սրան: Ահա այն, ինչ գտել եմ: Եթե կցանկանաք՝ օգտվեք:

Բայց ես քեզ ոչինչ չեմ ստիպում, Վահիկ ջան: Ես ուղղակի համարում եմ, որ իրավունք չունեմ չկիսվել քեզ հետ իմ հարստությամբ: Որովհետև դու և ես՝ մեկ ենք:

Իմ համար ամեն օր գրեթե լույսը վառվում է ու նոր բաներ ցույց տալիս

Դա նշանակում է, որ դու ծնվել ես իմ ասած այն օրը…

Շնորհավոր ծնունդդ, Նոր Մարդ…


Հ.Գ. Ասածս ավելի լավ ընկալելու համար, կարող ես կարդալ ստորագրությանս առաջին հղումը: Կարծում եմ` կօգնի:

[հովարս]

Ուրեմն, դու չպատասխանեցիր հարցիս, թե ինչու՞ են տարբեր Աստվածաշունչներ տարբերվում իրարից…

Դա դու տարբերողին հարցրու, թե ինչու են ավելացնում կամ պակասացնում

Այդ դեպքում, ուրեմն, ինչու՞ Նա, ասենք, քեզ հետ կարող է խոսել, իսկ ինձ հետ՝ ոչ:

դա փնտրիր քո ներսում( պատճառներից մեկը հպարտ հոգին է, որը դու շեշտել ես քո հ.գ. ում)

Եվ հետո, եթե Նա խոսում է, ինչու՞ պետք է խոսի անպայման Աստվածաշնչի բառերով: Նա հո փչացած ձայնասկավառակ չի՞, որ անընդհատ միևնույն բանը կրկնի

այս մեկն էլ չի համապատասխանում իրականությանը, որովհետև ամեն անգամ այդ նույն գիրքը կարդալով մի նոր պատասխան եմ ստանում, և սա շատ քրիստոնյա հավատացյալներ կարող են հաստատել:

Որտեղի՞ց…

բոլոր կրոններից, ճիշտ թե սխալ, միայն թե մարդուս հաճելի և սրտվ լինի

[Sambitbaba]

Դա դու տարբերողին հարցրու, թե ինչու են ավելացնում կամ պակասացնում

Չնայած նորից չպատասխանեցիր հարցիս, բայց և այնպես, տես, որ ինչ-որ համաձայնության արդեն եկանք. դու համաձայնվեցիր, որ ինչ-որ բան այնուամենայնիվ կամ ավելացված է, կամ՝ պակասեցրած: Հիմա արդեն մենք հեշտորեն դրանց կարող ենք գումարել չափազանց հետաքրքիր մի երրորդ տարբերակ ևս: Ահա այն. իսկ ի՞նչ, եթե Աստվածաշնչերի այդ բազմազանության մեջ, ինչ-որ բան նույնիսկ… փոխված է…

Հնարավոր է, չէ՞: Ինչ խոսք, որ հնարավոր է, Հովարս ջան: Եթե հնարավոր էր Աստվածաշնչից ինչ-որ բան պակասեցնել կամ ավելացնել, ուրեմն հեչի պես հնարավոր է նաև փոխել: Միայն թե այն համապատասխանի փոխողի գաղափարախոսությանը: Համաձա՞յն ես:

Եվ գիտե՞ս, թե ինչն է ամենատխուրը: Այն, որ ես ու դու ոչ մի գրավական չունենք այն բանի, որ այդ փոփոխված, ավելացված-պակասեսված Աստվածաշունչը՝ մեր Աստվածաշունչը չէ… Մենք միայն հորդորում ենք, որ մերն ամենաճիշտն է:
Ինչպես նաև մնացած բոլորն են հորդորում, որ ամենաճիշտն իրենցն է:

Այդ դեպքում, ուրեմն, ինչու՞ Նա, ասենք, քեզ հետ կարող է խոսել, իսկ ինձ հետ՝ ոչ:

դա փնտրիր քո ներսում( պատճառներից մեկը հպարտ հոգին է, որը դու շեշտել ես քո հ.գ. ում)

Կրկին խառնում ես ալիքները, Հովարս ջան: Ես բոլորովին էլ չպնդեցի, որ Աստված քեզ հետ խոսում է, իսկ ինձ հետ՝ ոչ: Ես ուղղակի օրինակ բերեցի: Իսկ իրականում կարող է և լրիվ հակառակը լինել…
Կներես:

Եվ հետո, եթե Նա խոսում է, ինչու՞ պետք է խոսի անպայման Աստվածաշնչի բառերով: Նա հո փչացած ձայնասկավառակ չի՞, որ անընդհատ միևնույն բանը կրկնի

այս մեկն էլ չի համապատասխանում իրականությանը, որովհետև ամեն անգամ այդ նույն գիրքը կարդալով մի նոր պատասխան եմ ստանում, և սա շատ քրիստոնյա հավատացյալներ կարող են հաստատել:

Անշուշտ, ես էլ կարող եմ դա հաստատել: Բայց Աստված այնքան շատ պատասխաններ ունի ինձ ու քեզ համար, որ մի գիրքը չէ, հարյուր գիրքն էլ բավական չեն Նրա բոլոր պատասխաններն իրենց մեջ ամփոփելու համար:

Որտեղի՞ց…

բոլոր կրոններից, ճիշտ թե սխալ, միայն թե մարդուս հաճելի և սրտվ լինի

Կներես, բայց սա նորից՝ մերկախոսություն է:

[հովարս]

Չնայած նորից չպատասխանեցիր հարցիս, բայց և այնպես, տես, որ ինչ-որ համաձայնության արդեն եկանք. դու համաձայնվեցիր, որ ինչ-որ բան այնուամենայնիվ կամ ավելացված է, կամ՝ պակասեցրած: Հիմա արդեն մենք հեշտորեն դրանց կարող ենք գումարել չափազանց հետաքրքիր մի երրորդ տարբերակ ևս: Ահա այն. իսկ ի՞նչ, եթե Աստվածաշնչերի այդ բազմազանության մեջ, ինչ-որ բան նույնիսկ… փոխված է…

Ասածս ոչ թե համաձայնություն է, այլ եթե գտնում ես որ ինչ-որ մեկը փոխել է , նրան հարցրու , իմ տրամադրության տակ գտնվող հայերեն, ռուսերեն և հունարեն Աստվածաշնչայն թարգմանությոխնները նույնն են , ոչ մի փոփոխությամբ, այնպես որ դու շատ ''փնտրելով'' հեռացել ես Միակից ու Ճշմարիտից

Հնարավոր է, չէ՞: Ինչ խոսք, որ հնարավոր է, Հովարս ջան: Եթե հնարավոր էր Աստվածաշնչից ինչ-որ բան պակասեցնել կամ ավելացնել, ուրեմն հեչի պես հնարավոր է նաև փոխել: Միայն թե այն համապատասխանի փոխողի գաղափարախոսությանը: Համաձա՞յն ես:

Անեմ բան հնարավոր է, քանի որ «ամեն բան պիղծ է պիղծերի համար», (մեջբերում Նոր Կտակարանից), սակայն Աստված զորու է պահպանելու իր խոսքը, իսկ եթե դիտարանը, մորմոնները, ղպտերը կամ ոմանք , որ փոփոխություններ են կատարել Սբ. Գրքում, պատասխան կտան Տիրոջ առջև:

Կրկին խառնում ես ալիքները, Հովարս ջան: Ես բոլորովին էլ չպնդեցի, որ Աստված քեզ հետ խոսում է, իսկ ինձ հետ՝ ոչ: Ես ուղղակի օրինակ բերեցի: Իսկ իրականում կարող է և լրիվ հակառակը լինել…
Կներես:

Խոսքս ուղղված էր բոլոր նրանց , ովքեր այդպես են մտածում:

Անշուշտ, ես էլ կարող եմ դա հաստատել: Բայց Աստված այնքան շատ պատասխաններ ունի ինձ ու քեզ համար, որ մի գիրքը չէ, հարյուր գիրքն էլ բավական չեն Նրա բոլոր պատասխաններն իրենց մեջ ամփոփելու համար:

Իհարկե, երբ մարդ Հոգով է լցվում, այն ժամանակ Հոգին է նրան սովորեցնում և առաջնորդում:

Կներես, բայց սա նորից՝ մերկախոսություն է:

Ամենևին, եթե ուշադիր լսես Նոր դարի ուսմունքը, կհիշես որ այս հատվածը այս ուսմունքից է, այն հատվածը այն ուսմունքից , մի հատված Աստվածաշնչից է, մի հատված բուդիստներից, մեկը՝ Ղուրանից, մյուսը՝ կոնֆուցիոյից և այս ցանկը շատ-շատ է: Դու, ելնելով քո գիտելիքներից, պետք է որ դա նկատած լինես :

[հովարս]

[Sambitbaba]

Ասածս ոչ թե համաձայնություն է, այլ եթե գտնում ես որ ինչ-որ մեկը փոխել է , նրան հարցրու , իմ տրամադրության տակ գտնվող հայերեն, ռուսերեն և հունարեն Աստվածաշնչայն թարգմանությոխնները նույնն են , ոչ մի փոփոխությամբ, այնպես որ դու շատ ''փնտրելով'' հեռացել ես Միակից ու Ճշմարիտից:

Դե ինչ, նորից վերադարձանք աստվածաշնչյան լաբիրինթոսի մեջ քո նետած կարկանդակին. համայն քրիստոնեուրյան մեջ, նրա բազում տարբերակներից միայն քոնն է միակն ու ճշմարիտը: Մնացածը՝ օտար են, անհանդուրժելի են, թշնամի են "ճշմարիտ" քրիստոնեային: Հետո էլ ասում ես, որ քրիստոնեությունը սեր է քարոզում, այլ ոչ թե թշնամություն…
Եվ դու միակը չես քո այդ "մարդասիրության" մեջ: Քրիստոնեական յուրաքանչյուր տարբերակին դավանող "քրիստոնեա" հաճույքով կկրկնի քո խոսքերը, որ իր դավանած տարբերակն է "միակն ու ճշմարիտը", իսկ մնացածը /և դու էլ նրանց հետ/, ավելացրել կամ կրճատել են, խեղաթյուրել են "միակճշմարիտը" և այլն:
Իսկ ես, մոլորյալս, որ մեծ ցանկություն ունեմ գտնելու այն "միակճշմարիտը", ձեզանից ո՞ր մեկին հավատամ, Հովարս… Իմ պատմությունը, իմ կուլտուրան, իմ կրոնը, իմ պապերը, իմ ծնողները, - բոլորն ինձ սովորեցրել են, որ ես պետք է հավատամ ու սիրեմ իմ մերձավորին: Ու ես հավատում ու սիրում եմ ձեզ բոլորիդ, ձեր բոլոր տարբերակներով հանդերձ. չէ՞ որ բոլորդ էլ քրիստոնեաներ եք:
Եվ իմ այդ հավատն է պատճառը, որ ես քեզ տալիս եմ այն հարցը, որը կտայի նաև մնացած բոլորին. մնացած բոլորն ասում են, որ դու խեղաթյուրել ես Աստվածաշունչը: Ինչո՞ւ ես դու խեղաթյուրել Աստվածաշունչը, Հովարս…

…Ես ո՞ր մեկիդ հավատամ…

եթե ուշադիր լսես Նոր դարի ուսմունքը, կհիշես որ այս հատվածը այս ուսմունքից է, այն հատվածը այն ուսմունքից , մի հատված Աստվածաշնչից է, մի հատված բուդիստներից, մեկը՝ Ղուրանից, մյուսը՝ կոնֆուցիոյից և այս ցանկը շատ-շատ է: Դու, ելնելով քո գիտելիքներից, պետք է որ դա նկատած լինես :

Ուրախ եմ, որ ծանոթ ես այս թվարկածներիդ: Իսկ դու չե՞ս փորձել քո այդ թվարկածներից յուրաքանչյուրը համեմատել իրենից տարիքով ավելի մեծերի հետ: Եթե չես փորձել՝ փորձիր: Հետաքրքիր անակնկալի կգաս: Նրանց բոլորի մասին էլ կասես, որ մեկը մյուսից ինչ-որ բան վերցրել է: Եվ գիտե՞ս, թե ինչու է այդպես… Որովհետև նրանց բոլորի հիմքն է. Ճշմարտություն և Սեր:

Ինչպես նաև Նոր Դարի:

Մեկ բացառում միայն: Նոր Դարը՝ կրոն կամ աղանդ չի: Նոր Դարն իր մեջ պարունակում է ամեն ինչ, այդ թվում նաև կրոնը՝ իր բոլոր տարբերակներով: Նոր Դարի ներկայացուցիչը կարող է գնալ եկեղեցի, մզկիթ, սինագոգ, կարող է գնալ, ուր ցանկանա: Ինչպես նաև կարող է ոչ մի տեղ էլ չգնալ:

Լավ, չերկարացնեմ:

Բայց չեմ կարող շնորհակալություն չհայտնել քեզ ցածում դրածդ տեսանյութերի համար: Ասեմ, որ զարմացած եմ քո նման վարմունքով ու մի ակնթարթ մտածեցի նույնիսկ, որ դու ոչ ամեն ինչ ես տեսել, ինչ այնտեղ կա:

Օրինակ, "Հարցազրույց Աստծո հետ"-ի մեջ Աստված ասում է. "Տարբեր մարդիկ կարող են նայել միևնույն բանին և այն տարբեր ձևերով տեսնել": Քո անհանդուրժողականության մեջ ինչպե՞ս ես դու սա համատեղում այն բանի հետ, որ ըստ քո հավատի, "Դեպի Աստված տանող ճանապարհը՝ մեկն է":

Կամ հենց առաջին տեսանութի մեջ, որը հենց ներկայացրել ես: Ասվում է. "Ամեն բան հնարավոր է"/Ղուկաս/, "Դու ամեն բան կարող ես"/Փիլ./: Այս հայտարարությունները ինձ համար մեկ բան են նշանակում. որ Աստված ինձ խրախուսում է անել ամեն բան:

Ես զարմացած եմ, քանզի այս արտահայտությունները, հենց Նոր Դարն է՝ Աստվածաշնչի մեջ: Ընդ որում, նրանք լրիվ դեմ են քո առաջարկած քրիստոնեությանը: Բացատրեմ:
Վերոհիշյալ արտահայտությունները ես հասկանում եմ որպես խրախուսանք Աստծո կողմից՝ անել ամեն բան: Իսկ քո ասելով, ստացվում է, որ սա ոչ թե խրախուսանք է, այլ՝ ծուղակ: Քանզի, ինչպե՞ս կարելի է խրախուսել մի բան անելու, իսկ հետո պատժել՝ այդ նույն բանը անելու համար:

Այնպես որ, Հովարս ջան, "ելնելով իմ գիտելիքներից", կարող եմ քեզ մի բան ասել: Դու շատ ճիշտ ես: Ճշմարտությունն ամեն տեղ է ճշմարտություն: Եվ այսօր մարդկությունը եկել է նրան, որ կամա թե ակամա սկսել է զատել ճշմարտությունը՝ չը-ճշմարտությունից, որտեղ և ինչպես էլ այն ներկայացված լինի մեզ, կրոնի մեջ, թե գիտության, երազների մեջ, թե՝ արթնության:

[հովարս]

Դե ինչ, նորից վերադարձանք աստվածաշնչյան լաբիրինթոսի մեջ քո նետած կարկանդակին. համայն քրիստոնեուրյան մեջ, նրա բազում տարբերակներից միայն քոնն է միակն ու ճշմարիտը: Մնացածը՝ օտար են, անհանդուրժելի են, թշնամի են "ճշմարիտ" քրիստոնեային:

Նման միտք միայն դուք կարող եք մտածել կամ արտահայտվել, չէ՞ որ դու ես ասում որ տարբեր են, իսկ իմ ասածը միայն պարզաբանում է:
Ընդունում եմ, որ թշնամին փորձում է աղավաղել և խառնել Աստվածաշունչը , և դա հաջողվում է մոլորյալների համար:

Ուրախ եմ, որ ծանոթ ես այս թվարկածներիդ: Իսկ դու չե՞ս փորձել քո այդ թվարկածներից յուրաքանչյուրը համեմատել իրենից տարիքով ավելի մեծերի հետ: Եթե չես փորձել՝ փորձիր: Հետաքրքիր անակնկալի կգաս: Նրանց բոլորի մասին էլ կասես, որ մեկը մյուսից ինչ-որ բան վերցրել է: Եվ գիտե՞ս, թե ինչու է այդպես…

Գիտեմ, և ունեմ դրա բացատրությունը (ինձ համար):

Ինչպես նաև Նոր Դարի:

Մեկ բացառում միայն: Նոր Դարը՝ կրոն կամ աղանդ չի: Նոր Դարն իր մեջ պարունակում է ամեն ինչ, այդ թվում նաև կրոնը՝ իր բոլոր տարբերակներով: Նոր Դարի ներկայացուցիչը կարող է գնալ եկեղեցի, մզկիթ, սինագոգ, կարող է գնալ, ուր ցանկանա: Ինչպես նաև կարող է ոչ մի տեղ էլ չգնալ:

Նույն բանն է ինչպես Սէենտոլոգները, եթե հասկանաս Նեռի նպատակը, կհասկանաս նաև թե որտեղից են միտք առնում նման կազմակերպությունները:

...մի ակնթարթ մտածեցի նույնիսկ, որ դու ոչ ամեն ինչ ես տեսել, ինչ այնտեղ կա:

Ցավոք , իմ կյանքում շատ բան եմ տեսել և ապրել, որոնք գուցե քո մտքով էլ չեն անցել, բայց ... Փառք Աստծու, որ այսօր այս վիճակում եմ:

Կամ հենց առաջին տեսանութի մեջ, որը հենց ներկայացրել ես: Ասվում է. "Ամեն բան հնարավոր է"/Ղուկաս/, "Դու ամեն բան կարող ես"/Փիլ./: Այս հայտարարությունները ինձ համար մեկ բան են նշանակում. որ Աստված ինձ խրախուսում է անել ամեն բան: Ես զարմացած եմ, քանզի այս արտահայտությունները, հենց Նոր Դարն է՝ Աստվածաշնչի մեջ: Ընդ որում, նրանք լրիվ դեմ են քո առաջարկած քրիստոնեությանը: Բացատրեմ:
Վերոհիշյալ արտահայտությունները ես հասկանում եմ որպես խրախուսանք Աստծո կողմից՝ անել ամեն բան: Իսկ քո ասելով, ստացվում է, որ սա ոչ թե խրախուսանք է, այլ՝ ծուղակ: Քանզի, ինչպե՞ս կարելի է խրախուսել մի բան անելու, իսկ հետո պատժել՝ այդ նույն բանը անելու համար:

Այ տեսնում ես, դու էլ աղանդավորների նման խոսքի կեսն ես օգտագործում, այնինչ գրված է. « բայց ոչ ամեն բանն է քեզ օգտակար(Ա Կոր.6:12),(Ա Կոր.10:23)

Այնպես որ, Հովարս ջան, "ելնելով իմ գիտելիքներից"

Այնպես որ, Սամվել ջան, ելիր այս գիտելիքներից:

[Moonwalker]

Մոդերատորական. վերջին գրառումները տեղափոխվել են:

[Sambitbaba]

2008 թ. նոյեմբերի 18-ին, մի հաղորդատվության (չեննելինգ) ժամանակ, Հիսուս Քրիստոս իր կարծիքն է հայտնել, Երուսաղեմում հայ և հույն վանականների տուրուդմբոցի մասին: Վերջերս, իմ "Նոր Դար, Նոր Էջ…" էջում, Սկեպտիկը Հայազնին պատասխանեց, տեղադրելով մի տեսաժապավեն այդ զզվելի միջադեպի մասին: Ինչը և պատճառ դարձավ ինձ՝ վերհիշելու հիշատակածս հաղորդատվությունը: Վերընթերցելով այն, մտածեցի, որ վատ չէր լինի այն ունենալ "Հարցազրույց Աստծո հետ" էջում: Եվ, քանի որ տեղադրել էի արդեն "Հարցազրույց Քրիստոսի հետ" հաղորդատվությունը, որոշեցի ներկայացնել այն ձեր ուշադրությանը, որպես հետգրություն Հիսուս Քրիստոսի հետ հարցազրույցի:

Ահա այն.

ՁԵՐ ՍԻՐՏԸ` ՏԱՃԱՐ Է

(Հետգրություն Հիսուս Քրիստոսի,
հայ և հույն վանականների միջև
Բեթղեհեմում տեղի ունեցած
անամոթ և նողկալի տուրուդմբոցից հետո)


Իմ կացարանը՝
ձեր սրտերում է:
Իսկ դուք փնտրում եք ինձ այնտեղ,
որտեղ ես չկամ:
Դուք չեք կարողանում հասկանալ,
որ իմ էներգիան՝ ամենուր է,
Որտեղ որ մերձավորի հանդեպ
գոնե մի փոքր սեր կա:

Որտեղ “Միասնություն” բառը
դատարկ հնչյուն չէ,
Այլ հաստատված է այն
ջանադիր գործերով:
Ես չեմ կարող լինել այնտեղ,
ուր սեր և միասնություն չկա,
Որտեղ աղոթքները լիքն են
դատարկ խոսքերով:

Ես իմ տաճար եմ գալիս
ձեզ հետ մեկտեղ միայն,
Երբ դուք սիրում եք ինձ
ոչ որպես մարդու,
Այլ որպես Աստծո
Սերը Անսահման,
Որը ձեզ՝ Երկիր հասավ,
անցնելով իմ միջով:

Դուք սիրեք ոչ թե ինձ
և ոչ նրա համար,
Որ ես կրել եմ
ձեր խաչն ինձ վրա:
Այդպես ասում են
ձեր կրոնները,
Բայց դա խաբկանք է,
ճշմարիտ չէ դա:

Ձեր խաչը միշտ էլ
ինքներդ եք կրել
Սերնդե-սերունդ,
նաև կյանքից՝ կյանք:
Ես ընդամենը
ձեզ ցույց եմ տվել,
Թե ինչպես, կրել այն
և անմահանալ:

Ես սովորեցրել եմ ձեզ
սիրել մեկմեկու,
Հարգել և ներել
ձեր սխալները:
Սովորեցրել եմ
ճանաչել Աստծոն
Ամեն մեկի մեջ
և ամեն ինչում:

Ես չեմ առանձնացրել
ինձ երբեք ձեզանից.
Ասել եմ, որ մեկ ենք
մենք Աստծո առջև:
Եվ միշտ խոսել եմ
այն Աստծո մասին,
Որ բոլոր մարդկանց
համար միակն է:

Դուք փնտրում եք Աստծոն,
որտեղ ցանկանաք,
Որտեղ հարմար եք գտնում
դուք Նրան փնտրել.
Ժամերում, եկեղեցիներում,
սուրբ մատուռներում…
Համաձայն եք անգամ
Երուսաղեմ հասնել:

Իսկ Իրական Աստված
ձեր մեջ է ապրում,
Ձեր մեջ, այլ ոչ թե
ինչ-որ տեղ դրսում:
Դուք քնեցրել եք
Նրան ձեր ներսում:
Ինչո՞ւ ձեր Աստծոն
դուք չեք արթնացնում:

Ինձ էլ եք փնտրում,
որ երկրպագեք,
Բայց ես ձեզանից
չեմ էլ հեռացել:
Ես միշտ ձեզ հետ եմ,
ձեր սրտերի մեջ եմ,
Երկրպագվելու
կարիք էլ չունեմ:

Բարեմաղթեք նրան,
ով ձեզ նվաստացրել է:
Ներեք նրան, ով ձեզ
հանդգնել է նեղացնել:
Զիջեք նրան, ով ձերը
ձեզանից խլել է:
Սիրեք նրան, ով ամենից
շատ է ձեզ թշնամացել:

Թե մեղա եք գալիս՝ եկեք,
բայց ոչ իմ առջև,
Ես դատավոր չեմ ձեզ,
և ոչ էլ՝ Աստված:
Դուք մեղա եկեք միայն
ինքներդ ձեր առջև,
Քանզի ձեր մեջ է Աստված,
այլ ոչ ուրիշ տեղ:

Եվ ձեր մոմերը,
երկրպագելը,
Ձեր աղոթքները
անազնիվ և սուտ,
Առավել ևս ձեր
նվիրատվությունները, -
Հավատացեք ինձ,
պետք չեն ոչ ոգու:

Ինձ էլ պետք չէ դա,
այլ պետք է հենց ձեզ,
Ձեր խղճի հանգստության
համար եք այդ անում.
Մարդ մեղա եկավ,
մի երկու մոմ վառեց,
Եվ հանգիստ սրտով գնաց
նոր մեղքեր գործելու…

Եվ դուք կարծում եք,
թե ես, կամ Աստված,
Կամ Մայր Մարիամը՝
հաշվապահնե՞ր ենք, -
Գիշեր ու ցերեկ,
նստած Երկնքում,
Փեր մոմերը, նվերներն ու
աղոթքնե՞րն ենք հաշվում…

Այսքան ժամանակ
դուք չեք հասկանում
Պարզ ու հասարակ
մի ճշմարտություն.
Որ դուք Լույսն եք Աստծո:
Եվ ձեր խնդիրն է միակ.
Արտաբերել այդ Լույսը
ձեր ֆիզիկական մարմնում:

Երբ աղոթում եք ազնվորեն,
երբ ներում եք ազնվորեն,
Երբ օտարի բարեկեցության համար եք
ազնվորեն դուք ուրախանում, -
Դուք այդ Լույսը բազմապատկում եք,
դուք ինքներդ՝ լուսարձակում եք
Եվ դառնում է ձեր այդ Լույսը
ձեր անցաթուղթը դրախտում:

Բայց դա հնարավոր է
այն դեպքում, երբ որ դուք
Գիտակցում եք, որ բոլոր մարդիկ,
և դուք էլ այդ թվում, -
Հավասար եք Աստծո մեջ,
ամբողջականությունն եք Աստծո,
Հավասարապես սիրված եք
և երբեք չեք պատժվելու:

Իմ կյանքը՝ սիմվոլիկ
ուղերձ է մարդկանց համար,
Բայց ցավոք, քչերն են
կարողանում դա հասկանալ:
Եվ նրանով ես ձեզ ցույց եմ տվել
ոչ թե ճանապարհը խաչելության,
Այլ փորձել եմ ձեզ ցույց տալ
ճանապարհը համբարձման:

Իսկ դուք որոշեցիք ընտրել
խաչելության ճանապարհը
Եվ տանջանքը սարքեցիք
ձեր մատին փաթաթան.
“Աստված տանջվել է Ինքը
և մեզ էլ՝ կարգադրել է”, -
Անվերջ կրկնել եք սա
և այդպես էլ ապրել:

Ոչ ոք և ոչինչ
ձեզ չի կարգադրել,
Քանզի Աստված ձեզ կամքի
ազատություն է նվիրել:
Իսկ այդ ազատությամբ
դուք ինքներդ եք որոշել.
Համբարձման երանությո՞ւնը,
թե՞ խաչելության տանջանքն ընտրել:

Կուրորեն դուք գնում եք
խոնարհվելու ինձ այնտեղ,
Որտեղ որ ես չկամ,
ուղղակի չեմ կարող այնտեղ լինել:
Մի՞թե կարող եմ լինել այնտեղ,
ուր մարդիկ կարող են իրար ծեծել,
Վիրավորել, ատել այն պատճառով միայն,
որ ցանկանում են ինձ ծառայել:

Ներող եղեք, բայց նման
ծառայություն ինձ պետք չէ:
Եվ ընդհանրապես, որևէ
ծառայություն ինձ պետք չէ:
Ավելի լավ կլինի, որ դուք
մեկմեկու ծառայեք,
Օգնեք մեկմեկու
և մեկմեկու սիրեք:

Տաճարը՝ ձեր սիրտն է,
որտեղ ես ապրում եմ,
Որտեղ իմ էությունն է,
իմ Քրիստոսագիտակցությունը:
Իսկ ավելի ճիշտն ասած,
դա ձեր էներգիաներն են,
Քանզի Երկրորդ Գալուստը՝
Աստծո Մեծագույն Սերն է.

Մերձավորին սիրել:
Ոչ խոսքով, ոչ մտքով,
Ապրումով կամ արարքով
նրան վնաս չպատճառել:

Ինչների՞դ են պետք հերթերը
եկեղեցիներում և տաճարներում,
Լալկան ծեսերը, որտեղ դուք
ինձ եք ողբում և փառաբանում:
Ինձ պետք չեն ձեր արցունքները,
ուրախացեք դուք կյանքին,
Ուրախացեք հնարավորությանը՝
Աստծոն ունենալ ձեր կողքին:

Արտահայտել Աստծոն ձեր մեջ, այսինքն.
Հավասար սիրել բոլորին:

. . . . .

Ինձ ցավալի է տեսնել
իմ Երկրային Կացարանը
Այսքան աննախանձելի
բարոյական վիճակում:
Եվ միայն վանականներից ոմանց
սիրո կրակը կրող
Ազնիվ ձգտումներն են, որ
հինավուրց տաճարի մեջ
Անձեռաստեղծ Կրակն են
դեռևս պահպանում:

Ես խնդրում եմ ձեզ.
Աստծո Տապանի մոտ դուք մի հավաքվեք:
Նորից եմ կրկնում.
Այնտեղ ես չկամ, ինձ հավատացեք:

Մի ողբացեք ինձ:
Կրկին ու կրկին
Մի արարեք անվերջ
տանջանքի ցնորքներ:
Ես չեմ ցանկանում,
մարդիկ, տառապել,
Եվ չեմ ցանկանում
ձեր տառապանքն էլ տեսնել:

Դուք Երկիր եք եկել,
որպեսզի այստեղ,
Մարմնավորված ձեր վիճակում
Աստծոն ձեր մեջ գտնեք:
Որ տեսնեք Աստծոն
ուրիշ մարդկանց մեջ էլ,
Եվ այդ պահից սկսած,
հավերժ երջանիկ լինեք:

Ամեն ինչ Աստված է,
և, նշանակում է,
Որ ես, նաև դուք,
և ամեն ինչ մեր շուրջ, -
Անբաժանելի Աստծո
տարբեր մասնիկներն ենք,
Համաաստվածային
կատարյալ ծաղկեփունջ:

Հավաքեք Աստված կոչվող
խճանկարն այս հիասքանչ
Եվ երկրային խնդիրը ձեր
կտեսնեք արդեն լուծված:

. . . . .

Մաղթանքներով և սիրով,
ձեր՝ Հիսուս Քրիստոս:

[Sambitbaba]

ՀԱՐՑԱԶՐՈՒՅՑ ԲՈՒԴԴԱՅԻ ՀԵՏ


1.

Բարև, Բուդդա…

Բարև:

Որ եկար՝ շնորհակալ եմ:
Կարո՞ղ ես պատմել
քո մասին ինչ-որ բան,
բացի այն,
ինչ մեծամասնության համար
հայտնի պատմություն է.

Որ դու՝ Սիդդհարտհա Գաուտաման,
անհոգ ես ապրել,
հոգսերից, դժբախտություններից
միշտ զերծ ես եղել,
Մինչև որ քո կյանքի
քսանիններորդ տարում
հանդիպել ես
բորոտի,
ալեհեր մի ծերունու,
թաղման թափորի
և ճգնավորի:
Ենթադրում են, որ ճակատագրական
հանդիպումներն այս չորս,
ազդեցին քեզ վրա,
փոխեցին կյանքդ ամբողջ:
Քո գահից հրաժարվեցիր,
լքեցիր ընտանիքդ,
անապատ հեռացար
ամբողջ վեց տարով:
Հոգևոր գիտություններ
այնտեղ ձեռք բերեցիր
և նաև սովորեցիր դու
անձնանվիրությանը:
Բոլոր ուսուցիչներին քո
գերազանցեցիր,
բազմապատկեցիր նրանց
գիտելիքն ու իմացությունը:
Հետո ձեռնամուխ եղար
դու ազատության
կրքոտ որոնումներին
անձնական, սեփական:
Իսկ վերջինիս
գագաթնակետը
դարձավ
Պայծառացումը:

Վեջիվերջո դու հասկացար,
ինչպես մարդիկ կարծում են,
որ լինելությունը՝ տառապանք է,
հաջորդությունն անվերջանալի
մարդու ծննդյան և մահվան:

Բայց մարդ այդ տառապանքից,
թե ցանկանա՝ կազատվի:

Եվ սկսեցիր քարոզել:

Ահա, սա է ամենը,
ինչ քո մասին մենք գիտենք…

Նախ, թույլ տվեք ձեզ ասել,
Որ ես այստեղ չեմ եկել:
Որովհետև այստեղից
Երբեք չեմ էլ հեռացել…
Ես՝ ամենուր եմ:
Ամենուր: Ուղղակի
դուք դիմեցիք ինձ
և ինձ… լսեցիք:
Իսկ ինչ վերաբերվում է
իմ կյանքի պատմությանը,
դա ընդամենն այսբերգի
վերին մասի պարունակությունն է:
Ներքին պրոցեսները
շատ ավելի բազմաշերտ են
և, ճիշտն ասած, իրականում,
նույնիսկ հակասական են:

Ի՞նչը բերեց քեզ
դեպի պայծառացումը,
ինչո՞վ էր պայմանավորված
քո արթնացումը:

Իհարկե, դա տեղի ունեցավ
ոչ հանկարծակի:
Եվ այն գիշեր, որն անց կացրի ես
ծառի տակ նստած,
Ծավալվեց մի գործընթաց,
շատ վաղուց նախապատրաստված:
Ամենասկզբից…

Ցանկանում ես ասել,
որ սկսվեց քո ծննդի՞ց:

Ոչ: Ամբողջ այդ պրոցեսը
շատ երկար է տևել:
Անթիվ ու անհամար
մարմնավորումներ են անցել:
Եվ մի հիասքանչ ակնթարթ
ես ուղղակի արթնացա:
Ավելի պարզ կարելի է ասել.
իմ մեջ Հոգին արթնացավ:
Իսկ եթե արտահայտվենք
ավելի ճիշտ խոսքերով,
Նայեցի ես աշխարհին՝
իմ, սեփական աչքերով:

Իսկ ի՞նչ է նշանակում.
“աչքերով քո սեփական”:
Ցանկանում ես ասել,
որ մարդը սովորական
Նայում է այս աշխարհին
աչքերով ուրիշի՞…

Սովորական մարդը, ցավոք,
հետ է սովորել նայել և լսել:
Նա էլ չի տեսնում, էլ չի լսում,
հետ է սովորել Կյանքով… շնչել:
Անընդունակ է այլևս ընկալել
Կյանքի հարյուրերորդ մասն անգամ…

Ընկալումը պայմանավորված է
մշակույթո՞վ, դաստիարակությա՞մբ:

Ոչ միայն: Աշխարհ գալով,
մարդ կորցնում է աշխարհայացքն իր:
Մոռանում է իր ամբողջականությունը,
որ աշխարհն իր մեջ է, ինքն՝ աշխարհի:

Իսկ ինչո՞ւ:
Ո՞րն է պատճառը:

Սերմը աճելու համար
երկու պայման է անհրաժեշտ:
Առաջին. պետք է ունենա
անպայման այդ սերմն իր մեջ
կարողական կառուցվածքն
ապագա ծաղիկի:
Երկրորդ. անհրաժեշտ է, որ սերմը
համապատասխան միջավայր ընկնի:
Այդժամ ծաղիկը՝ նրանից ծնված,
կծաղկի, կդառնա մի ամբողջ աշխարհ…

Իսկ եթե այդ սերմն անապատ ընկնի, -
նրանից երբեք ոչինչ չի ծնվի:

Համեմատիր, խնդրում եմ,
քո այս փոխաբերությունը
այն բանի հետ, երբ նորածինը
կորցնում է ամբողջականությունը:

Շատ դժվար է դա բացատրել:
Աշխարհը, որտեղ մանուկը
հենց նոր ոտք է դրել,
ծնվում և մահանում է ամեն ակնթարթ:
Որպեսզի մարդ կարողանա զգալ
աշխարհի և իր միասնությունը,
նա պետք է կարողանա նույնպես
վերածնվել ամեն ակնթարթ:

Եվ ոչ միայն վերածնվել,
նաև գիտակցել այդ վերածնունդը:

Այդ բանը դու հասկացար
նրանից հետո, երբ արթնացա՞ր։

Ես ընդունեցի
աշխարհի հոսունությունը
և այն, որ ամեն ինչ
անվերջ մահանում և ծնվում է:
Գիտակցեցի և ընդունեցի ես
Մահը և Կյանքը,
որոնցով որ լիքն է
ձեր ամեն մի ակնթարթը:

Իսկ ճի՞շտ է,
որ երեխան հիշում է
մարմնավորումներն
իր նախկին:

Այո:

Իսկ մինչ ե՞րբ:
Երբվանի՞ց է նա
Սկսում իրեն
մոռանալ:

Դե… լույս աշխարհ գալուց
մոտ հինգ ամիս անց:

Եվ ի՞նչն է պատճառը դրա…

Երեխան կորցնում է
այդ թելը հիշողության
աստիճանաբար, ըստ նրա,
թե աշխարհը որքան
մեծ ուժով է ճնշում
մանկիկին իր օրենքներով:
Բայց քանի որ այդ հինգ ամսում
փոքրիկն ինքն իրեն է դեռ լսում, -
աշխարհին դեռևս դժվար է
նրա մտքին լրիվ տնօրինել:
Իսկ հետո երեխան սկսում է
լսել իր շրջապատին,
կամաց-կամաց սկսում է նկատել
իր նոր ձևավորվող “Ես”-ին:
Եվ սկսում է ձևավորվել
մի նոր գաղափար էլ.
Արտաքին աշխարհի
առկայության գաղափարը:
Մի խոսքով, հինգ ամիս հետո
իր ծննդյան օրվանից,
մարդ սկսում է ընկալել կյանքն
“աշխարհի այս կողմից”:

Ասա, Գաուտամա,
ես քեզ խնդրում եմ,
իսկ երբևիցէ
դու նորից մարմնավորվե՞լ ես։

Իմ գոյատևումը Երկրագնդի վրա
բարդ է սահմանափակել
միայն Գաուտամայով:
Իմ ներկայությունն այստեղ անսահման է:

Ես ի նկատի ունեմ
մարմնավորումը մարդու մեջ:

Ոչ, մարդկային մարմնի մեջ
ես էլ հետ չեմ եկել:
Բայց մարդիկ, ովքեր հասել են
իմ գիտակցական մակարդակին,
եղել են:
Եվ կարելի է ասել,
որ նրանց մեջ
ես գոյատևել եմ:
Արևելքում այդ մարդկանց
հենց այդպես էլ անվանում են՝
բուդդաներ:

Իսկ մինչև Գաուտաման
դու երբևիցէ արթնացե՞լ ես:

Այո, իհարկե: Դա իմ
առաջին արթնացումը չէր:

Իսկ ինչո՞ւ դու որոշեցիր
էլ չվերամարմնավորվել:

Մթնոլորտը Երկրի վրա
պատրաստ չէ դրան:
Արթնացումը՝ յուրօրինակ
պայթյունի է նման:
Երկրագնդի համար
իրադարձություն է դա
առանձնահատուկ
մասշտաբների:
Յուրաքանչյուր “պայթյունի” համար
պետք է տեղ և ժամանակ լինի:

Եվ հենց նրանք նորից ստեղծվեն,
ես անշուշտ կվերադառնամ:

Իսկ չէ՞ որ քեզանից հետո էլ
եղել են պայծառացածներ:

Բայց իմ պայծառացումը
առանձնահատուկ է եղել:
Համայն:
Մարդիկ արթնացել են առաջ էլ,
սակայն
իմ արթնացումը՝
ողջ մոլորակի համար
գիտակցության լայնացում էր:
Ամեն մեկի մեջ
գոնե մի փոքրիկ բան
արթնացավ:
Մարդկությունն այդ պահին
մի նոր աստիճան
բարձրացավ:
Մարդկանց համար
մատչելի դարձավ
գիտակցության մի նոր հորիզոն:
Բոլոր մարդիկ
մոտեցան նրան,
ինչն արտահայտվեց իմ միջոցով:
Եվ դա, կարելի է ասել,
ակնթարթ էր հեղաշրջիչ:
Բոլոր մարդիկ
այդ հորիզոնի մեջ են
արթնանում
այն ժամանակից …

Իսկ Հիսուսի արթնացո՞ւմը…

Հիսուսի արթնացումը՝
լրիվ այլ տեսանկյուն է:
Այն նույնպես հեղաշրջիչ էր
և մոլորակային մասշտաբների,
Բայց մեր երկուսի արթնացումները
որակապես տարբեր էին:
Տարբեր էին իրենց ազդեցությամբ
գիտակցության վրա մարդկության:

Իսկ կարելի՞ է քիչ համառոտ…

Համեմատել
և արտահայտել՝
շատ դժվար է
բառերով:
Բայց կփորձեմ,
որքան կարող եմ,
լինել պարզ
և համառոտ:

Ես բերեցի ձեզ տեղեկություններ
այն մասին, որ բոլոր մարդիկ
փոխներգործության մեջ են
և անբաժանելի են ամբողջ աշխարհից:
Այն մասին, որ այդ
միասնությունը հնարավոր է
ըմբռնել, հասկանալ,
զգալ և վերապրել:
Այն մասին, որ աշխարհը,
Տիեզերքը, այդ բոլորը
կարող է ամփոփված լինել
միայն մեկ մարդու մեջ էլ:

Իսկ Հիսուս՝
բերեց տեղեկություններ
համամարդկային
միասնության,
համամարդկային
զգացմունքների
և համամարդկային
սիրո մասին:

Մենք՝ նույն մետաղադրամի
երկու տարբեր կողմերն ենք.
Մենք՝ համարժեք ենք,
բայց տարբերվում ենք:

Քո և Հիսուսի
պայծառացումից հետո
եղան որոշ մարդիկ,
սրբեր, բուդդաներ, որոնք արթնացան:
Իսկ եղե՞լ են արդյոք դեպքեր
սկզբունքայնորեն նոր որակի մեջ
մոլորակային մակարդակի արթնացման.
Անցումով,
ինչպես ձեր երկուսի դեպքում
տեղի ունեցավ հեղաշրջում, -
նոր աստիճանի
համամոլորակային գիտակցության:

Մոլորակային մասշտաբով
նոր աստիճան տանող
այդպիսի արթնացումներ
դեռևս չեն եղել։
Բայց նշեմ, որ յուրաքնչյուր
անհատական պայծառացում էլ
ամբողջ մոլորակի համար
կարևոր իրադարձություն է։
Եվ ամեն արթնացման հետ
աշխարհը փոխվում է։
Ամեն մի արթնացած՝
ամեն ինչ փոխում է իր շուրջ։
Եվ ամեն արթնացում
նույնպիսի մասշտաբով է,
ինչպիսին, թե Հիսուսի,
և թե իմ արթնացումն էր։

Ուղղակի Հիսուսի հետ
մենք առաջիններն էինք,
ով մոլորակային գիտակցությունը
նոր մակարդակի բերեց։
Եվ իհարկե, մեզանից առաջ էլ
արթնացածներ եղել էին,
Բայց մեր արթնացումը
որակապես էր տարբեր։

Եվ՝ կրկնում եմ, - մենք բերեցինք
տարբեր տեղեկություններ։

Իսկ այսօր, ներկայիս
դարաշրջանում,
կարո՞ղ է տեղի ունենալ
մի նոր արթնացում,
որը, իր հերթին,
կբերի մարդկությանը
կյանքի նոր մակարդակ,
լրիվ նոր զարգացում։

Այո, կարող է։
Եվ ավելին էլ ասեմ քեզ.
այդ իրադարձությունն
արդեն հասունացել է։
Աշխարհը գտնվում է
այնպիսի մի կետում,
որտեղ որակապես
նոր թռիչք է սպասվում։

Իսկ քանի՞ տարի հետո
այդ տեղի կունենա։

Հիսուն տարուց ոչ ուշ,
բայց հնարավոր է նաև վաղը.
Տես, թե որքան արագորեն է
փոխվում այսօր աշխարհը։

Մեծ Անցումն է մոտենում։

Ո՞վ է այդ որոշում։

Որոշում է Կյանքը։
Եվ դա օրենքն է աշխարհի։

[Sambitbaba]

ՀԱՐՑԱԶՐՈՒՅՑ ԲՈՒԴԴԱՅԻ ՀԵՏ

2.

Քո արթնացման հետ
ի հայտ եկավ Նիրվանան։
Եվ շատերն են փորձել
բացատրել, թե ինչ է այն։
Բուդդիզմում, որը քեզանից հետո
լայն ծավալում ստացավ, -
կյանքը վերանայվում է
որպես տառապանք։
Իսկ կյանքից հետո մարդ
Նիրվանա է մտնում ,
և այնտեղ նա բացարձակ
Դատարկություն է գտնում։
Իսկ ավելի ճիշտ,
գտնում է Բացարձակ Ոչինչ։

Մարդ չի կարող, ինչպես ասում ես,
“բացարձակ ոչինչ” գնալ։
Ինչպե՞ս ասեմ, որ կարողանաս
ինձ ավելի ճիշտ հասկանալ…

Մարդ ապրում է՝ բազմաթիվ
երևույթներով շրջապատված։
Շրջապատված է այլ մարդկանցով.
Ունի հող ոտքերի տակ։
Եվ երբ մարդ թողնում է այդ ամենը
և Նիրվանա է մտնում, -
Չի կորչում այստեղ ոչինչ,
ոչինչ չի անհետանում։
Ոչնչ չի կարող կորչել,
չի կարող անհետանալ։
Ուղղակի… Նիրվանան մարդու
գիտակցությունն է փոխում։
Մարդ Իրական Կյանքն է
զգալ, տեսնել սկսում։
Տեսնում է նրա ընթացքը,
նրա ներդաշնակությունը։
Տեսնում է կյանքի և մահվան
փոփոխականությունը։
Կորցնում է իր գիտակցության
սահմանափակությունը,
ինչպես նաև, գիտակցության
կազմվածքը, ուղղությունը։

Դա է դատարկությունը,
և դա է հենց Կյանքը։

Դատարկությունը՝
ինքը Կյա՞նքն է…

Այո, որքան էլ դա
տարօրինակ քեզ թվա։

Ոչինչը՝ Ամեն Ինչ է։

Բայց չարթնացած մարդու
գիտակցությունը
սխալ է մեկնաբանում
Դատարկության հասկացությունը։

Փորձեմ քեզ բացատրել։
Նորմալ մարդուն՝ ամեն ինչ
հարկավոր է նկարագրել.
սեղանը՝ սեղան է, իսկ գրիչը՝ գրիչ։
Իսկ Դատարկությունը՝ այն է,
ինչը չունի նկարագրություն։
Իմ ասած Դատարկությունը՝
Ամեն Ինչ է, Ամբողջականություն։
Այնտեղ է երկիրը,
երկինքն էլ է այնտեղ,
և բոլոր երևույթներն էլ…
Բայց ամեն ինչ հոսում է,
ծնվում-մահանում է անվերջ։
Ամենը՝ միասնական է
և անհնար է առանձնացնել
որևէ առարկա
կամ որևէ միջադեպ։

Այդ Ամբողջականությունը
չունի նկարագրություն…

Եվ հենց նկարագրության
բացակայությունն է ստիպում
կոչել Ամբողջականությունը
Ոչինչ կամ Դատարկություն։

Ասա, իսկ բուդդիզմի
ներկայիս մեկնաբանումները
որքանո՞վ են աղավաղում
քո խոսքերը, քո մտքերը։

Դժվար հարց է։ Իհարկե,
նրանք հեռու են սկզբնաղբյուրից։
Կյանքն առաջ է գնում անընդմեջ,
և փոխվում են մարդիկ։
Այն ամենը, ինչ ասել ես եմ
Գաուտամայի կյանքի օրոք,
այսօր շատ հնացել է
և չէր հասկանա ոչ ոք։

Բայց դա լրիվ նորմալ է,
այլ կերպ լինել չէր կարող։

Մինչև Գաուտաման,
Դու շա՞տ ես մարմնավորվել։

Այո, բավականին շատ,
տասնյակ անգամներ։

Իսկ ե՞րբ է դա տեղի ունեցել
Առաջին անգամ։

Մի քանի միլլիոն տարի
ձեզանից առաջ։

Եվ այն ժամանակ էլ
դու գիտակից մա՞րդ էիր…

Այո, իհարկե։

Դրանք նախաքաղաքակրթական
ժամանակնե՞ր էին։

Նորմալ, քաղաքակրթական…

Եվ ոչ մի նեանդերթալցիներ
այն ժամանակ չկայի՞ն։

Չկային։

Առաջին մարմնավորման մեջ
դու հասա՞ր արթնացման։

Այո։ Այն ժամանակ էլ աշխարհը
պատրաստ էր դրան։

Շատե՞րն էին այնտեղ
արդեն արթնացած։

Բավական շատերը։

Ավելի շատ, քան հիմա՞։

Ավելի շատ, քան հիմա։

Ստացվում է, որ մենք
անկո՞ւմ ենք ապրում։
Ուրեմն, էլ ի՞նչ ենք
այստեղ կուրծք ծեծում,
խոսում որակապես նոր
մակարդակների մասին,
համընդհանուր մոլորակային
գիտակցության մասին…

Դե, զարգացումը միշտ էլ
գալարագծով է ընթանում։
Հիմա ժամանակավոր
դադար է տիրում,
բայց դուք պատրաստվում եք
մի նոր թռիչքի։
Հենց այդպես էլ դրված է,
այդպես պետք է լինի։

Սկզբում մեզ ասացիր,
որ դու՝ ամենուր ես
Ասա, ի՞նչ է նշանակում.
լինել ամենուր։
Դու կարող ես այս պահին
մեզ հետ զրուցել,
և միաժամանակ Երկրի վրա
ուրիշ տե՞ղ էլ լինել։

Այո։ Ես ամեն տեղ եմ,
բոլոր մարդկանց հետ։
Ամեն ոք, ով պատրաստ է
և սրտանց կցանկանա,
կարող է հենց այս պահին
կապ հաստատել ինձ հետ,
կարող է իր հարցերի
պատասխանը ստանալ։

Բուդդիստների մասին ես խոսում,
ես ճի՞շտ եմ հասկանում։

Ոչ այնքան։ Կրոնը
այստեղ կապ չունի։
Եվ բուդդիզմում էլ ինձանից
միայն անունն է մնացել։
Ամեն մեկը ձեզանից
միևնույն հնարավորությունն ունի՝
ինձ հետ կապ հաստատել,
ինձ հետ զրուցել։

Իսկ քեզանից բացի, ուրիշ
շա՞տ էություններ են ցուցաբերում
իրենց ներկայությունն այսօր
ամբողջ աշխարհում։

Շատ։ Օրինակ, Հիսուս։

Մարդու արթնացման համար
առավել ի՞նչն է կարևոր։

Ընդունել այն, ինչ կատարվում է։
Եվ չտալ գնահատական։
Իսկ շատերի մոտ անվերջ ծագում են
հարցեր բազմազան
այն մասին, թե ինչ է
այսօր կատարվում.
“Ինչի՞ համար։ Որտեղի՞ց։
Այս ու՞ր ենք մենք գնում…”
Շատ դժվար է ձեզ, ուղղակի
վերցնել և ընդունել,
բայց արթնացման համար անհրաժեշտ է
հենց այդպես էլ անել։

Զգացմունքներ դու ունե՞ս։

Իհարկե։

Իսկ բազմազա՞ն են նրանք։

Անհամար են։ Բայց անկարող եմ
նրանց առանձնացնել
և բոլոր իմ զգացմունքները
ես զգում եմ մեկտեղ։

Նշանակո՞ւմ է դա, որ Նիրվանան
խորթացում և հանգիստ չէ։

Պայծառացմանը հասած մարդը
դադարում է կառչել
առանձին զգացմունքներից,
նրանք առանձնացնել։
Նա ապրում է ամեն ինչ
ընթացքում, շարժման մեջ,
մահվան և ծնունդի
անընդմեջ փոխներարկման մեջ։
Նա երբեք չի առանձնացնում
վիշտը և ուրախությունը,
նա երբեք չի բաժանում
սերը և ատելությունը։
Նրա համար այդ բոլորը
այստեղ են և հիմա,
և ներկա են նրանք բոլորը
միաժամանակ։
Կարելի է ասել, որ Նիրվանան
Մեծ Հանգիստ է, բայց այնպիսի,
որտեղ գոյատևում են
բոլոր զգացմունքները միասին։
Նիրվանայի հանգիստը
նշանակում է, որ
վերապրելով միաժամանակ
զգացմունքները բոլոր, -
դու չես հուզվում, չես առանձնացնում
մի զգացմունքը մյուսից,
դրանով իսկ դու չես դարձնում
հակառակորդներ երկուսին.
ուրախություն և վիշտ,
սեր և ատելություն,
խիզախություն և վախ,
մահ և անմահություն։
Դու լողոում ես հոսանքով,
այլ ոչ նրան հակառակ։
Բայց այդ հոսանքի մեջ բոլոր
քո զգացմունքներն էլ կան։
Առեղծված է դա, և այն
շատ դժվար է հասկանալ։
Բայց Հանգիստ՝ չի նշանակում
կյանքից հեռանալ։
Հակառակը, ընդունել
կյանքի ամբողջականությունը,
ուղղակի, վազվզոց չկա՝
կատարյալ հանգստություն է։

Շնորհակալ եմ քեզ, Բուդդա։

Ես էլ ձեզ եմ շնորհակալ։

-------------------------------------------------

08.01.2012