Զվարճալի պատմություններ

[Dorian]

Ինչպես մանկան պես ուտել...

Ոլոռով շիլա - Վերցնում ենք մեծ և խորը ափսե: Ուղիղ կենտրոնում լցնում ենք կես շերեփ շիլա: Պատառաքաղով սկսում ենք տարածել շիլան այնքան, մինչև չքսվի ափսեի բոլոր կողքերին: Մի փոքր սպասում ենք, մինչև չորանա (այդ ընթացքում կարելի է վազել պատշգամբ ու ետ վազել, կամ մտնել սեղանի տակ): Այնուհետև վերցնում ենք պատառաքաղը (ատամները վերև) և ափսեի եզրից քերելով մի քիչ շիլա, մոտեցնում ենք բերանին և լպստում:

Կարտոֆիլի պյուրե - Պյուրեից բլրիկ ենք սարքում և գդալով թփթփացնելով հավասարացնում ենք վերևի մասը: Այնուհետև նույն գդալի պաչով մի քանի փոսիկներ ենք փորում, պատկերացնելով, թե դրանք լճակներ են: Լճակների մեջ լցնում ենք կետչուպ, այլ ճաշի ջուր կամ թեյ, նայած ինչ կա սեղանին: Գդալի պաչով լճակներից մինչև ափսեի եզրը գետակներ ենք փորում և հետևում, թե ինչպես է հոսում կետչուպը: Վերջում կարելի է զարդարել մի փունջ ռեհանով և, իհարկե, չուտել...

Նրբերշիկ - Անդադար խոսում ենք, թափահարում ենք նրբերշիկն օդում` պատկերացնելով, թե դիրիժոր ենք: Այնուհետև վերցնում ենք չորս նրբերշիկ և բոլորն իրար հետ մտցնում բերանը: Անկախ ամեն ինչից կծում ենք և ծամում: Առանց կուլ տալու շրջվում ենք դեպի կողքի նստած մարդը և լեզու ենք հանում նրան: Փակում ենք բերանը և կուլ ենք տալիս նրբերշիկները:
... Հա, և վերջում անպայման միամիտ ժպտում ենք:

[Ռուֆուս]

Կարտոֆիլի պյուրե - Պյուրեից բլրիկ ենք սարքում և գդալով թփթփացնելով հավասարացնում ենք վերևի մասը: Այնուհետև նույն գդալի պաչով մի քանի փոսիկներ ենք փորում, պատկերացնելով, թե դրանք լճակներ են: Լճակների մեջ լցնում ենք կետչուպ, այլ ճաշի ջուր կամ թեյ, նայած ինչ կա սեղանին: Գդալի պաչով լճակներից մինչև ափսեի եզրը գետակներ ենք փորում և հետևում, թե ինչպես է հոսում կետչուպը: Վերջում կարելի է զարդարել մի փունջ ռեհանով և, իհարկե, չուտել...

Իսկ ես մինչև հիմա պյուրեն ուրիշ ձև եմ ուտում:

Պյուրեից սար եմ պատրաստում, գագաթը վերացնում եմ ու փոս եմ փորում դրա փոխարեն (խառնարան), դրա մեջ լցնում եմ կետչուպը, հետո էնքան եմ լցնում, մինչև կետչուպը սկսում է կողքերից թափվել ու ստացվում է լավա:

Հետո էլ էդ ամբողջ հրաբուխը հավեսով խժռում եմ

[Սելավի]

Տանը նստած ընկերոջս հետ հիշում էինք թե ինչքան միամիտ ենք եղել երեխա ժամանակ, մեր խոսակցությունը լսում էին իմ և ընկերոջս աղջիկը:
Մենք էլ խոսում էինք այն մասին որ երբ հետաքրքիր հաղորդում էր լինում հեռուստատեսությամբ և հանկարց տնեցիք խանութ կամ մի այլ տեղ էին ուզում ուղարկել մեզ, խափում ասում էին հեռուստացույցը կանջատենք երբ գաք այդ նույն տեղից կշարունակեք նայելը և այսպես դիմելով մեր երեխաներին ասեցինք տեսնում էք ինչ միամիտ ենք եղել մենք: Սակայն նկատեցինք որ մեր երեխաները չհասկացան թե ինչի մասին ենք խոսում ու զարմացած իրար նայելով հարցրեցին, բայց ինչ կա այդտեղ միամիտ լինելու:
Ասեցինք որ մեզ խափում էին, բայց մենք հավատում էինք որ իբր երբ հեռուստացույցը անջատում են հաղորդումները կանգնում են: Նորից զարմացած ասեցին, բայց ո՞նց չեն խափել: Մենք մի պահ լրջացանք ասինք լսեք այ երեխեք ընենց եք խոսում ոնց որ էս աշխարհից չլինեք: Աղջիկս ասեց այ պապ հիմա դու ինձ ասա թե որ օրվա հաղորդումն էս ուզում նայել որ տանը չես եղել ու հեռուստացույցն էլ անջատածա եղել, ես էլ մտածեցի մի հատ լավ հոկեյ էր եղել որ բաց էի թողել, ասեցի այս թիմերի մրցամարտը որը տեղի էր ունեցել դրա առաջի օրը: Եվ զարմանքիս տեղ չկար երբ աղջիկս դրեց այդ հոկեն և ասեց դե վայելի:
Ես ու ընկերս նայեցինք իրար ասինք երեխեք ջան փաստորեն մենք հիմա էլ ենք միամիտ, ընկերս ասեց պատկերացրա էն ժամանակ ֆանտազիա թվացող ու հիմա մեզ դեռ չիմացած ժամանակ էսքան զվարճացնող էդ երևույթը իրականությունա:
Սակայն մեր երեխեքն էլ մեզ վրա էին զարմացել, թե էս ինչ մի մեծ հայտնագործություն արինք որ սենց զվարճացան մեր ծնողները, չպատկերացնելով անգամ, որ դա մեզ համար ֆանտազիայի ոլորտից էր, իսկ իրենց համար սովորական երևույթ ու այդպես էլ չեն կարողանում ըմբռնել որ սրանից ըդհամենը 10 տար առաջ այդպիսի բան չկար:

[Լեո]

Երրորդ դասարանի աշակերտուհին ուզում է նմանվել իր «մերկապարուհի» մորը

Կանադական դպրոցներից մեկում ուսուցչուհին հանձնարարում է երեխաներին նկարել «Ինչ եմ ուզում ես դառնալ, երբ մեծանամ» թեմայով: Իննամյա աշակերտուհիներից մեկը նկարում է իր մայրիկին աշխատանքի պահին.

Հաջորդ օրը աղջիկը ուսուցչուհուն մորից նամակ է բերում, որտեղ մայրը գրում է. «Հարգելի՛ տիկին Դևիս, ես ուզում եմ Ձեզ բացատրել, թե հատկապես ինչ է պատկերել իմ աղջիկը իր նկարում… Դուք երևի մտածում եք, որ ես մերկապարուհի եմ: Դա այդպես չէ… Ես աշխատում եմ շինանյութի խանութում, և մի անգամ աղջկաս պատմել եմ, թե ինչքան շատ փող ենք մենք աշխատել, երբ առատ ձյուն էր եկել, և մենք ձյուն մաքրելու թիակ (лопата) էինք վաճառում: Նկարում ես թիակ եմ վաճառում»:

[Jarre]

Ուզում եմ պատմել երկու մարդկանց մասին, որոնք ինձ սովորեցրեցին ջազին և ընդհանրապես երաժշտությանը մի քիչ այլ՝ ավելի նորմալ տեսանկյունից նայել։ Այս դեպքից հետո ես հասկացա, որ մինչ այդ երաժշտությունը ինձ համար շա՜տ ռոմանտիկ և գերբանական մի բան էր, և որ ես պետք է իրերին ավելի ռեալ նայեմ
Մի անգամ Ֆինլիանդիայից հյուրեր ունեի ու իրենք ջազ շատ են սիրում։ Կնոջս հետ որոշեցինք տանել ջազ ակումբ, և քանի որ Մալխասի ակումբում ինտերիերն էլ շատ բարձր մակարդակով է արված որոշեցինք այնտեղ գնալ։ Նախօրոք հեռախոսով պատվիրել էինք բեմին մի քիչ մոտ, բայց որ գնացինք, պարզվեց որ պատվեր ընդունող աղջիկը սխալ է հասկացել (դե՜ մեր մոտ էտ նորմալա)։ Նստեցինք ամենավերջում։ Մի կերպ էտ մտքի հետ համակերպվեցինք, մեկ էլ դիմացի սեղանին նստեցին 2 նոր հայեր՝ «եթե սև կոժնկա ունես, ուրեմն լավ տղա ես դարաշրջանից», հետներն էլ մի հատ ...
Ձեզանից ով էլ իմ տեղը լիներ միանգամից կհասկանար, որ իրանք վապշե ջազի հետ ոչ մի կապ չունեն։ Սկսեցինք էս մտքի հետ էլ համակերպվել։ Սկսվեց համերգը ու համերգի կեսերին բեմ բարձրացավ մալխասը ու սկսեց նվագել Բեսամե Մուչոն։ Ընենց էր նվագում, որ սրահում քար լռություն էր տիրում։ Նույնիսկ խոհանոցի աշխատողները գործը դադարցրել ու դուրս էին եկել, որ լսեին։ Այդ անկրկներլի երաժշտությունը բոլորը վայելում էին մեկ գավաթ կոնյակով կամ վիսկիով։ Մեկ էլ էտ ամենաթունդ պահին, էտ «ձյաձյաներից» մեկը (որոնք ամբողջ համերգի ընթացքում զբաղված էին միայն միմյանց հետ խոսելով ու վիճելով թե հաշիվը ովա փակելու), մատուցողին կանչում ու գիտե՞ք ինչա պատվիրում։ Գիտե՞ք ջազը ու Մալխասի նվագելը իրա մեջ ինչի ախորժակ գրգռեց։ Սխտոր-մածունով ավելուկի։ Շնորհիվ այս երկու ազգանվեր և իրական երաժշտությունը ստամոքսով գնահատղ մարդկանց, ջազի վերաբերյալ իմ տեահորիզոնը ավելի լայնացավ։

[Լեո]

8-րդ կամ 9-րդ դասարում էինք: Անցնում էինք Թումանյանի «Անուշ» պոեմը: Ուսուցչուհին հանձնարարել էր առանձին հատվածներ անգիր սովորել, ներառյալ նաև այս հատվածը.

...Իսկ նորեկ հարսի փարդի քամակից
Նայում են կանգնած հարսն ու աղջիկերք...

Ընկերս այդ հատվածը լավ չէր ընկալել: Կանգնեց գրատախտակի մոտ ու լուրջ դեմքով սկսեց արտասանել.
...
...Իսկ նորեկ հարսի փարթամ քամակին
Նայում են կանգնած հարսն ու աղջիկերք...

Խեղճ ուսուցչուհիս մի 15 րոպե չէր կարողանում ուշքի գալ. ծիծաղից արցունքները հորդում էին աչքերից:
Իսկ իմ փորը ծիծաղից սկսեց ցավել:

Չեմ հիշում որևէ այլ դեպք, որ այդքան ծիծաղած լինեմ:

[ministr]

Նույն ձևի մի անգամ մեկը երգում էր Սայաթ Նովայի երգերից.. որ ասում ա
Ձեռիդ ունիս թաս
լցնես ու ինձ տաս...

Էս մեր հարգարժանը լավ չէր հասկացել ինչա ասում ու երգում էր

Ձեռիդ ունիտազ
լցնես ու ինձ տաս.... ))

[Sona_Yar]

Նույն ձևի մի անգամ մեկը երգում էր Սայաթ Նովայի երգերից.. որ ասում ա
Ձեռիդ ունիս թաս
լցնես ու ինձ տաս...

Էս մեր հարգարժանը լավ չէր հասկացել ինչա ասում ու երգում էր

Ձեռիդ ունիտազ
լցնես ու ինձ տաս.... ))

Ես էլ հիշեցի Նոյի թվի մի դրվագ...Ալլա Պուգաչովայի «Միլիոն ալիխ ռոզ» երգն էինք լսում,
ծանոթներիցս մեկն ասեց.«Ալին հասկացա, բա խռոզն ի՞նչ ա»»:

[Morpheus_NS]

Ասում են, որ էս պատմությունը մեր դպրողում ա եղել, բայց շատերից լսել եմ նաեւ, որ հին պատմություն ա:
Մաթեմատիկայի դասին աշակերտներից մեկը մոռանում ա վարժության, լուծման ձեւը՝ Q-ն չի հաշվում, էս դասատուն էլ ջղայնացած ասում է.
-Տղա՛ ջան, քեզ Q-ն էլ է պետք:

[Rammstein]

Ընկերս մտնում ա երթուղային տաքսի ու պատահաբար նենց ա ստացվում դուռը ուժեղ ա փակում։ Վարորդը բնականաբար.
-Ապեր կամաաա՜ց...
Ընկերս հանգիստ ու բնական տոնով (առանց «կծելու»).
-Վայ հոպար ջան, կներես, քնած մարդ կա՞ր։

Ընկերս պատմում ա, որ ժողովուրդը «ճաքել» էր, նույնիսկ վարորդը չդիմացավ...

_____________________________________________
_____________________________________________

Մի դպք էլ։

Ես ու էդ նույն ընկերս էլի երթուղայինով գնում ենք։ Մեկ էլ տենամ էս ընկերս մի ուրիշ կարգի ա ճաքել արդեն։ Ասում եմ «ի՞նչ ա էղել», ասում ա «նայի դիմացի նստած աղջկա շորին գրած ա «Չանել»...»։ Նայում եմ` գրած ա «CHANEL»։ Դրանից հետո արդեն էրկուսով էինք ճաքած վիճակներում։

_____________________________________________
_____________________________________________

Մի դեպք էլ։

Էլի նույն ընկերոջս հետ, էլի երթուղաինում։ Նստած գնում ենք, էս մեքենան էլ մի հատ տրաքած ՌԱՖ ա։ Մի հատ էլ զինվորական համազգեստով մարդ կար նստած, որը պետք ա կանգառում իջներ։ Էս մարդը իջավ, ու դուռը նենց խփեց, որ վերեւի ռեզինը դուրս էկավ կախվեց։ Էս վարորդը ջղայնացած «Տո վայրենի ե՞ս»... ես էլ` «հոպար ջան վայրենի չի, վայեննի ա...»

[Սամվել]

Չգիտեմ ինչքանով ճիշտ տեղ եմ գրում բայց ինձ որ բացել էր

Էսօր մեկը նստեց մարշուտկա, Գազել, դե բռնվելու հարմար տեղ չկար, ինքն էլ էն դռաի վրի պատուհանը բացեց.. ու հետևը պատուհանից հանեց.. էլ բռնվելու կարիք չկար.. մեռել էի Պրիչոմ աղջիկ էր

[Ambrosine]

Նոր Գյումրիից մեկը զանգել էր: Ես ասում եմ.
-Տոնդ շնորհավոր:
Ինքը.
-Ինչ տոն?
-Շուշիի ազատագրման

մի պահ լռությունից հետո.
-Հաաա, Շուշը ազադվել է, մէ աղջիգ է ունեծել, անունն էլ Քնար է դրել

[Lion]

Չգիտեմ ինչքանով ճիշտ տեղ եմ գրում բայց ինձ որ բացել էր

Էսօր մեկը նստեց մարշուտկա, Գազել, դե բռնվելու հարմար տեղ չկար, ինքն էլ էն դռաի վրի պատուհանը բացեց.. ու հետևը պատուհանից հանեց.. էլ բռնվելու կարիք չկար.. մեռել էի Պրիչոմ աղջիկ էր

Փաստորեն այդ աղջկա մարմնի այդ մասն էր, էլի, որ չէր տեղավորվում մարշրուտկում...

[Սամվել]

Փաստորեն այդ աղջկա մարմնի այդ մասն էր, էլի, որ չէր տեղավորվում մարշրուտկում...

Չէ ինձ ուրիշ բան էր բացել... դրսից տեսարանը

[ministr]

Մտածում էի որ բաժնում գրեմ... լավ,, գրել եմ ուրիշ տեղ ստեղ էլ հղումը դնեմ

http://www.akumb.am/showthread.php?p...90#post1691290