Jarre-ի խոսքերից
Սամ ջան, բարոյականությունը ավելի հին ա քան կրոնը։ Կրոնը իրավունք չունի բարոյականությունը սեփականաշնորհելու ու իրա մոնոպոլիան համարելու։ Դալայ Լաման չէ, ով ուզում ա լինի։ Բարոյականությունը ավելի հին ա։ Ու ՄԱՐԴԸ բարոյական ա։ Կրոնը չի, որ պիտի հիշացնի կամ դրդի։
Իսկ եթե մարդը էտ հիշեցման կամ դրդման կարիքն ունի բարոյական լինելու համար (սիրել, կարեկցել և այլն), ապա իմ կարծիքով էտ մարդը անհույս ա։
Ու ինձ թվում ա, որ Աթեիստը ավելի շատ նկատի ուներ մյուս կրոնականներին, ովքեր ֆանատիզմ են դրսևորում, որ էս մարդու խոսքերից կարող ա գոնե մի քիչ մտածել ու թուլացնեն իրանց ֆանատիզմը։ Ես տենց եմ ընտալում իրա մեկնաբանությունը։
Ու ավելին ասեմ, Սամ ջան, կրոնը միշտ մարտահրավեր ա նետել բարոյականությանը։ Հարձակումներ ա գործել բարոյականության վրա։ Ստեղծել ա կեղծ և արհեստական բարոյական արժեքներ։ Խեղել ա բարոյականությունը։ Խախտել ա այնպիսի մշտական արժեքների իմատսը ինչպիսիք են հենց քո նշած սերն ու կարեկցանքը։
Յութուբը բաց ու նույն Բուդիստների իրար արյուն թափելու կադրերը փնտրի։ Ես շատ գաղափար չունեմ, բայց կար ժամանակ, երբ միամտաբար մտածում էի, որ իրանք ամենաբարին են, հանգիստը, ոչ ագրեսիվը։ Բայց հետո որ մի քիչ քչփորեցի հասկացա, որ էտքան էլ տենց չի։
Եթե մի տեղ կա կառույց, ինստիտուտ, մոռացի բարության ու սիրո մասին։ Հավատացյալի մոտ էտ հատկությունները պահպանվում են մաքսիմում անհատական մակարդակով, երբ մենակ տանը նստած ինքը իրա համար աղոթում ա, մտածում ա ու փորձում ա բարի լինել կամ կարեկից։ Հենց էտ սկսվում ա կազմակերպված բնույթ կրել, կապ ունենալ ուրիշնեի հետ, ինչ որ կառույցի հետ մենք ունենում ենք էն, ինչ ունենք էսօր։ Առանց մեկնաբանության։ Փաստերն իրենք ամեն ինչ ցույց են տալիս։
Մեջբերել
Էջանիշներ