«Կրոն» բաժնի թեմաներից դուրս քննարկումներ

**Տրիբուն** · 20.11.2012, 00:54

Լույս ջան, լավ չեմ հասկանում քո գրածի ու իմ գրածի միջև կապը, ու համ էլ չեմ հասկանում, թե էս մեջբերումներդ ոնց են ցույց տալիս, որ արարումը սկիզբը չէր:

**Sambitbaba** · 20.11.2012, 02:19

Տրիբուն-ի խոսքերից

Լույս ջան, լավ չեմ հասկանում քո գրածի ու իմ գրածի միջև կապը, ու համ էլ չեմ հասկանում, թե էս մեջբերումներդ ոնց են ցույց տալիս, որ արարումը սկիզբը չէր:

Տրիբուն ջան, Լույսն ի նկատի չունի Արարումը, նա խոսում է Ադամի և Եվայի ծննդյան մասին:
Եվ ստացվում է, որ եթե որպես փաստ ընդունենք Աստվածաշունչը, ուրեմն նա քեզ լրիվ բավարար պատասխան է տվել, քանզի սատանան կար նախքան Ադամն ու Եվան:

Հ.Գ. Սատանա չկա՛:

**Տրիբուն** · 21.11.2012, 00:27

Sambitbaba-ի խոսքերից

Տրիբուն ջան, Լույսն ի նկատի չունի Արարումը, նա խոսում է Ադամի և Եվայի ծննդյան մասին:
Եվ ստացվում է, որ եթե որպես փաստ ընդունենք Աստվածաշունչը, ուրեմն նա քեզ լրիվ բավարար պատասխան է տվել, քանզի սատանան կար նախքան Ադամն ու Եվան:

Հ.Գ. Սատանա չկա՛:

Մինչև Ադամի ու Եվայի ստեղծելը ու օձի մաաին խոսալը, սատանայի մասին մի բառ չկա Աստվածաշնչում: Օձը իրա համար կենդանի ա, մնացած բոլոր կենդանիների նման, բայց չգիտես ինչի խորամանկ ա:

**Sambitbaba** · 21.11.2012, 01:15

Տրիբուն-ի խոսքերից

Մինչև Ադամի ու Եվայի ստեղծելը ու օձի մաաին խոսալը, սատանայի մասին մի բառ չկա Աստվածաշնչում: Օձը իրա համար կենդանի ա, մնացած բոլոր կենդանիների նման, բայց չգիտես ինչի խորամանկ ա:

Կարծեմ կա, Տրիբուն ջան: Ես հիմա կոնկրետ չեմ հիշում որտեղ, բայց Լյուցիֆերի ապստամբությունը, որոշ հրեշտակների անկումը, ամբողջ այդ կռիվ-դավին՝ մարդու ծննդից առաջ էր, չէ՞: Դե, խեղճ օձին էլ վերցրել կպցրել են դրան, հիմա ի՞նչ անենք… Ես, օրինակ, այն կարծիքին եմ, որ օձը՝ ոչ թե սատանայի մարմնավորումն է, այլ Վիշապի հետնորդը: Իսկ խորամանկությունն էլ ինձ համար՝ ոչ թե բացասական հատկանիշ է, այլ իմաստուն մտքի աշխատանք, որը կարելի է օգտագործել, ինչպես ցանկանաս: Եվ իզուր չի, որ մինչև օրս էլ օձը հանդես է գալիս որպես իմաստության սիմվոլ:

Եվ հետո, եթե խորամանկությունն այդքան վատ բան լիներ, արդար Աստված Մովսեսին չէր սովորեցնի, որ վերջինս խաբի փարավոնին ու խաբեությամբ իր ազգը հանի Եգիպտոսից:
Այնպես որ, ստացվում է, որ Մովսեսն անամոթաբար ստում է, երբ իր պատվիրաններում ասում է. մի խաբիր: Որովհետև ինչպե՞ս կարող է խաբել, գողանալ ու սպանել սովորեցնող Աստված՝ պատվիրանել չխաբել, չգողանալ ու չստել: