Պարանորմալ երևույթներ

[ivy]

Իսկ ինչ վերաբերվում է քո պատմած դեպքին, այնպիսի տպավորություն է, որ երկու տարբեր ալիքներում միևնույն ֆիլմն է ցուցադրվել և միաժամանակ, ժամանակի չնչին տարբերությանբ...

Սամ ջան, շնորհակալ եմ, որ վերջը վերադարձար իմ դեպքին:
Հավես մեկնաբանություն էր:

Ինձ համար ոչ գիտական մեկնաբանությունն է «հաստատ», ոչ քո ասածը: Անհայտ է իրականում: Ես էս հարցում էլ եմ մնում ագնոստիկ:
Բայց հանուն արդարության պիտի ասեմ, որ քո գրածներն ավելի լավ են կարդացվում

[Sambitbaba]

Ստոպ… էսի օբյեկտիվ իրականություն ա՞… թե՞ քոնն ա…

Օբյեկտիվը չգիտեմ, բայց իմը չի հաստատ:
Տարբեր տեղեր եմ հանդիպել, բայց այս պահին միայն մեկ անուն եմ հիշում, կներես. Նիկոլայ Ռերիխ:

[Mephistopheles]

Օբյեկտիվը չգիտեմ, բայց իմը չի հաստատ:
Տարբեր տեղեր եմ հանդիպել, բայց այս պահին միայն մեկ անուն եմ հիշում, կներես. Նիկոլայ Ռերիխ:

եթե օբյեկտիվ չի, դու չես կարող բանավիճել… որև քո համար, Նիկոլայ Ռերիխի համար դա ճիշտ ա, ինձ համար ոչ… իսկ ոնց որ դու ես ասում, ամեն մարդ ունի իր ճշմարտությունը… ուրեմն էլ ի՞նչ ենք վիճելու…

[Mephistopheles]

Մեֆ, էս ի՞նչ խաբար ա էսօր համակարծիք ենք

ճշմարտության դեմը խաղ չկա…

[Skeptic]

քվանտային ֆիզիկան էս թեմայի հետ շատ խիստ առնչություն ունի, բայց էնքանով, որ մարդավարի բացատրում ա լիքը բաներ, որ ժամանակին պարանորմալ են համարվել...

Ալֆ, կարծում եմ' "պարանորմալ" տերմինն էս դեպքում էնքան էլ տեղին չի օգտագործելը: Փորձեմ օրինակ բերել. երբ որ կարագով կամ ջեմով բուտերբրոդը մեր ձեռքից ընկնում ա, համարյա միշտ էդ քսված մասի վրա ա ընկնում: Հնարավոր ա' ոմանք դա կապում են չար աչքի հետ (պարանորմալ վարկած), բայց արի ու տես, որ մարդիկ գիտական փորձեր են արել ու էդ էֆեկտը բացատրել սովորական մեխանիկայի օրենքներով: Նույն ձև էլ քվանտային ֆիզիկայի ծնունդն ա եղել. դիտարկվող, բայց դեռևս չբացատրված երևույթներն ուսումնասիրելու համար ոչ թե օկկուլտային կամ միստիկ ուսմունքներին են դիմել, այլ' էմպիրիկ հետազոտություններ ու մաթեմատիկական հաշվարկներ արել:

[Sambitbaba]

Սամ, ճիշտը մի հատ ա, ջոկու՞մ ես, ճշմարտությունը մեկն ա: Իմ ու քոնը չի: Ճշմարտությունն էն ա, որ կա էդ քո չսիրած ծանրության ուժ, կա կյանք ու մահ, կան տարբեր կենդանիներ: Իմ ու քոնը կարծիք ա, ընկալում ա, համոզմունք ա: Հիմա եթե խնձորը ծառից ընկնում ա, ճշմարտությունն էն ա, որ ծանրության ուժի ազդեցությամբ ա, բայց քո կարծիքով կամ քո ընկալմամբ, հոգիներն են գցել, մի ուրիշի ընկալմամբ խնձորն ընդհանրապես ծառից չի պոկվել, իսկ երրորդը նույնիսկ կպնդի, որ խնձոր չկա: Բայց ճշմարտությունն էդ մեկն ա. ծանրության ուժի տակ ընկավ:

Էսօր մի հոդվածում եմ կարդացել, չեմ հիշում՝ ով ա ասել, բայց լավ ա ասել: Ասում ա՝ գիտության կայֆն էն ա, որ ճշմարիտ ա, ուզում ես հավատա, ուզում ես չէ:

Բյուր ջան, էլի խառնում ես ալիքները: Էսքան ժամանակ ես հոգիներից ի՞նչ եմ ասել. կարծես թե ոչ մի բան` գոնե քեզ հետ զրուցելիս: Իսկ դու` կրկնում ես արդեն քանիերորդ անգամ, էլ հոգիներ ես մեջտեղ գցում , էլ անդրշիրիմյան կյանք, էլ մահացած մայր... Ընդ որում, էնտեղ, որտեղ պետք էր խոսել էդ մասին, շատ ամոթխած լռցիր, ինչու՞: Իսկ էստեղ հարյուր անգամ արդեն տեղին-անտեղին կրկնում ես, իսկ ան-բանական` ինձ ես համարել...

[StrangeLittleGirl]

Բյուր ջան, էլի խառնում ես ալիքները: Էսքան ժամանակ ես հոգիներից ի՞նչ եմ ասել. կարծես թե ոչ մի բան` գոնե քեզ հետ զրուցելիս: Իսկ դու` կրկնում ես արդեն քանիերորդ անգամ, էլ հոգիներ ես մեջտեղ գցում , էլ անդրշիրիմյան կյանք, էլ մահացած մայր... Ընդ որում, էնտեղ, որտեղ պետք էր խոսել էդ մասին, շատ ամոթխած լռցիր, ինչու՞: Իսկ էստեղ հարյուր անգամ արդեն տեղին-անտեղին կրկնում ես, իսկ ան-բանական` ինձ ես համարել...

Սամ, ես էդ անուններով կոչում եմ ձեր բոլոր տեսակի պարանորմալ բացատրությունները: Չգիտեմ, ձեր շկոլաներն առանձին-առանձին չեմ ուսումնասիրել, որ իմանամ՝ որին եք հավատում, բայց դե էդ անդրշիրիմյան կյանքերի տեղում կարող ես տեղադրել այն, ինչով ինքդ կուզեիր բացատրել: Ինձ լրիվ մեկ ա:

[Alphaone]

Ալֆ, կարծում եմ' "պարանորմալ" տերմինն էս դեպքում էնքան էլ տեղին չի օգտագործելը: Փորձեմ օրինակ բերել. երբ որ կարագով կամ ջեմով բուտերբրոդը մեր ձեռքից ընկնում ա, համարյա միշտ էդ քսված մասի վրա ա ընկնում: Հնարավոր ա' ոմանք դա կապում են չար աչքի հետ (պարանորմալ վարկած), բայց արի ու տես, որ մարդիկ գիտական փորձեր են արել ու էդ էֆեկտը բացատրել սովորական մեխանիկայի օրենքներով: Նույն ձև էլ քվանտային ֆիզիկայի ծնունդն ա եղել. դիտարկվող, բայց դեռևս չբացատրված երևույթներն ուսումնասիրելու համար ոչ թե օկկուլտային կամ միստիկ ուսմունքներին են դիմել, այլ' էմպիրիկ հետազոտություններ ու մաթեմատիկական հաշվարկներ արել:

Չէ, ես մտքերս ձևակերպելու տաղանդ չունեմ, ախր նույնն եմ ասում, եթե չլիներ քվանտային ֆիզիկան, լիքը բաներ աբրա-կադաբրա կլինեին, մինչդեռ լիքը աբրա-կադաբրայություններ անգամ քո օրինակ բերած մեխանիկայով էլ են բացատրվում:
Իմ ամողջ ասածն էն ա, որ.
1. Գոյություն ունի մեր գիտակցությունից անկախ իրականությունն իր օրինաչափություններով:
2. Գոյություն ունի իրականության աննշան տոկոսը, որ մենք ուսումնասիրել ենք, ընկալել մեր զգայարանների միջոցով, վերլուծել (թե մեր կարդացածը, սովորածը, թե մեր անձնական փորձը ներառյալ)
3. Գոյություն ունի մեր գիտակցությունից անկախ իրականության էն հատվածը, որ մենք կամ չենք կարող ընկալել մեր զգայարանների միջոցով, կամ միայն երբեմն ենք կարող ընկալել, կամ կարող ենք ընկալել, բայց չենք կարող մեր պահի գիտական մտքի ու մեր սեփական գիտելիքների տեսանկյունից բացատրել:

Հիմա ամբողջ ասածս այն ա, որ էս երրորդն էլ հենց կոչում ենք պարանորմալ, թեև լավ էլ նորմալ երևույթներ են, որ ի վիճակի չենք հասկանալ: Մենք մեր զգայարաններից ու գիտելիքներից դուրս իրականությունը փորձում ենք նեղացնել մեր զգացածի ու իմացածի սահմանների մեջ խցկել, փոխանակ մեր զգացածն ու իմացածն ընդարձակենք: Կամ ընդհանրապես գերադասում ենք հերքել, որ հանկարծ հիմար չերևանք:

[StrangeLittleGirl]

Չէ, ես մտքերս ձևակերպելու տաղանդ չունեմ, ախր նույնն եմ ասում, եթե չլիներ քվանտային ֆիզիկան, լիքը բաներ աբրա-կադաբրա կլինեին, մինչդեռ լիքը աբրա-կադաբրայություններ անգամ քո օրինակ բերած մեխանիկայով էլ են բացատրվում:
Իմ ամողջ ասածն էն ա, որ.
1. Գոյություն ունի մեր գիտակցությունից անկախ իրականությունն իր օրինաչափություններով:
2. Գոյություն ունի իրականության աննշան տոկոսը, որ մենք ուսումնասիրել ենք, ընկալել մեր զգայարանների միջոցով, վերլուծել (թե մեր կարդացածը, սովորածը, թե մեր անձնական փորձը ներառյալ)
3. Գոյություն ունի մեր գիտակցությունից անկախ իրականության էն հատվածը, որ մենք կամ չենք կարող ընկալել մեր զգայարանների միջոցով, կամ միայն երբեմն ենք կարող ընկալել, կամ կարող ենք ընկալել, բայց չենք կարող մեր պահի գիտական մտքի ու մեր սեփական գիտելիքների տեսանկյունից բացատրել:

Հիմա ամբողջ ասածս այն ա, որ էս երրորդն էլ հենց կոչում ենք պարանորմալ, թեև լավ էլ նորմալ երևույթներ են, որ ի վիճակի չենք հասկանալ: Մենք մեր զգայարաններից ու գիտելիքներից դուրս իրականությունը փորձում ենք նեղացնել մեր զգացածի ու իմացածի սահմանների մեջ խցկել, փոխանակ մեր զգացածն ու իմացածն ընդարձակենք: Կամ ընդհանրապես գերադասում ենք հերքել, որ հանկարծ հիմար չերևանք:

Ալֆ, լավ չես դասակարգել, որովհետև, օրինակ, կա մագնիսական դաշտ, որը մենք չենք կարող մեր զգայարաններով ֆիքսել, բայց համապատասխան սարքերով կարելի ա հայտնաբերել, կարելի ա ուսումնասիրել: Այսինքն, ըստ էության մեր գիտակցությունից անկախ իրականություն ա իրա օրինաչափություններով, բայց մենք դա հասկանում ենք ոչ մեր զգայարաններով: Ու, ի դեպ, էդ մագնիսական դաշտը լիքը պարանորմալ բաներ կարա անի, ընդհուպ մինչև Բերմուդյան եռանկյունու դեպքերը: Բայց դե դա մագնիսական դաշտ չի, պարանորմալ ա

[Sambitbaba]

Սամ, ճշմարտությունն օբյեկտիվ ա… իմ ու քոնը չկա… դու կարաս "քո ճշմարտությունն ունենաս" ու մեջն ապրես որտեղ գրավիտացիա չկա, բայց դրանից գրավիտացիան չի անհետանա…
եթե չլինի օբյեկտիվ ճշմարտություն, ապա հնարավոր չի լինի բանավիճել… դու չես կարող վիճել ու ապացուցել… օքե՞յ…

Եվ այդ "օբյեկտիվ" ճշմարտությու՞նն է պատճառը, Մեֆ ջան, որ, երբ ես ասում եմ. "ինձ հետ տեղի ունեցած դեպք", ու պատմում եմ այդ մասին, - դու` և ոչ միայն դու, - գերադասում եք լռել: Ի՞նչն է պատճառը, Մե՛ֆ: Քո "օբյեկտիվ" ճշմարտության մեջ չի՞ տեղավորվում ասածս... Էն, միակի, որը որ կարծես թե պետք է իմն էլ լիներ, բայց ինչ-ինչ պատճառներով իմը չի: Կամ էլ ձե՞ռքդ չի գնում գրել, թե չես հավատում, թե ես սուտ եմ ասում... Չէ, էտ էլ չի, չէ՞... Վերջին հաշվով, դու էն մարդը չես, ով անհարմար կզգար նման բան գրելուց ու պետք է որ թքած ունենաս նման զգացմունքների վրա (ես էլ): Ուղղակի երևի ասածս "ստերը" մի քիչ շատ են սուտ լինելու համար, չէ՞: Այսինքն, դու հավատում ես, որ ես չեմ ստում, բայց չգիտես, թե դրա հետ ինչ անես: Եվ, ուզես թե չուզես, ստացվում է այլ "օբյեկտիվ" ճշմարտություն:

Ահա թե ինչու դու ճիշտ ես, եղբայր, բանավիճել չի ստացվում... Դու գերադասում ես լռել (մենակ թե, խնդրում եմ, նորից Լենոնի նկարը մի հիշիր...)

թե չէ ինչի՞ շուրջ ես վիճում Սամ… որ "իմ ճիշտը քո ճշտից լավն ա՞" ավելի ճշիշտ ա՞…
դա աբսուրդ ա… քո ասելով բոլորն էլ ճիշտ են…

Լավ ու վատի հարց չի, Մեֆ, ես այդ չեմ ասում: Հարցը մեր տարբեր ճշմարտություններն են: Ու եթե ճշմարտությունները տարբեր են, ուրեմն, այո, բոլորն էլ ճիշտ են:

[Mephistopheles]

Չէ, ես մտքերս ձևակերպելու տաղանդ չունեմ, ախր նույնն եմ ասում, եթե չլիներ քվանտային ֆիզիկան, լիքը բաներ աբրա-կադաբրա կլինեին, մինչդեռ լիքը աբրա-կադաբրայություններ անգամ քո օրինակ բերած մեխանիկայով էլ են բացատրվում:
Իմ ամողջ ասածն էն ա, որ.
1. Գոյություն ունի մեր գիտակցությունից անկախ իրականությունն իր օրինաչափություններով:
2. Գոյություն ունի իրականության աննշան տոկոսը, որ մենք ուսումնասիրել ենք, ընկալել մեր զգայարանների միջոցով, վերլուծել (թե մեր կարդացածը, սովորածը, թե մեր անձնական փորձը ներառյալ)
3. Գոյություն ունի մեր գիտակցությունից անկախ իրականության էն հատվածը, որ մենք կամ չենք կարող ընկալել մեր զգայարանների միջոցով, կամ միայն երբեմն ենք կարող ընկալել, կամ կարող ենք ընկալել, բայց չենք կարող մեր պահի գիտական մտքի ու մեր սեփական գիտելիքների տեսանկյունից բացատրել:

Հիմա ամբողջ ասածս այն ա, որ էս երրորդն էլ հենց կոչում ենք պարանորմալ, թեև լավ էլ նորմալ երևույթներ են, որ ի վիճակի չենք հասկանալ: Մենք մեր զգայարաններից ու գիտելիքներից դուրս իրականությունը փորձում ենք նեղացնել մեր զգացածի ու իմացածի սահմանների մեջ խցկել, փոխանակ մեր զգացածն ու իմացածն ընդարձակենք: Կամ ընդհանրապես գերադասում ենք հերքել, որ հանկարծ հիմար չերևանք:

Ալֆա ջան, երևույթները բացատրվեն կամ չբացատրվեն գիտականորեն, օբյեկտիվորեն գոյություն ունեն ու մենք պետք ա դրանց հետ հաշվի նստենք ու ընդունենք դրա գոյությունը… օրինակ՝ գրավիտացիայի բացատրությունը լինի թե չլինի մենք միևնույնն ա տուն սարքելուց կան ցատկելուց հաշվի ենք առնում ու համապատասխան միջոցներ ենք ձեռք առնում… շատ մարդիկ դրա գիտական բացատրությունը չգիտեն, բայց հաշվի են առնում՝ բնազդորեն… իսկ պարանորմալները, ասենք տելեպատիան, եթե մենք բացատրություն չունենք, ապա հաշվի չենք կարող առնել… ո՞նց ես պատկերացնում տելեպատիայի հաշվի առնելը՝ "աման, չմտածեմ, հանկարծ միտքս կկարդա՞", թե՞ "ա՜խ, սելֆոնս մռացա տանը, թու՜… լավ ոչինչ տելեպատիայով կասեմ ինչ պետքն ա" … անգամ եթե ընդունեմ որ որոշ մարդիկ ունեն նման կարողություն, միևնույնն ա դա հիմք չի տալիս տելեպատիան որպես անժխտելի փաստի գոյություն ընդունել…

պարանորմալի միակ բնորոշ գիծն էն ա որ երևույթը պատմվում ա անհայտը միստիկայով փախարինելով… այսինքն քանի որ չենք հասկացել ուրեմն մի խորհրդավորություն կա մեզնից դուրս և դա արվում ա ինչ որ նպատակի համար որը մենք չենք հասկանում, կամ հասկանում ենք…

[Alphaone]

Ալֆ, լավ չես դասակարգել, որովհետև, օրինակ, կա մագնիսական դաշտ, որը մենք չենք կարող մեր զգայարաններով ֆիքսել, բայց համապատասխան սարքերով կարելի ա հայտնաբերել, կարելի ա ուսումնասիրել: Այսինքն, ըստ էության մեր գիտակցությունից անկախ իրականություն ա իրա օրինաչափություններով, բայց մենք դա հասկանում ենք ոչ մեր զգայարաններով: Ու, ի դեպ, էդ մագնիսական դաշտը լիքը պարանորմալ բաներ կարա անի, ընդհուպ մինչև Բերմուդյան եռանկյունու դեպքերը: Բայց դե դա մագնիսական դաշտ չի, պարանորմալ ա

ահա, էդ սարքերի տվյալներն էլ մեր զգայարաններով ենք ընկալում, նշանակում ա էլի տեսնում ենք, չափում ենք, կամ վերլուծում ենք էն, ինչ մեզ տվել են մեր զգայարանները: Կարող ա գոյություն ունի լեզու, որով բանական մոլորակները իրար հետ զրուցում ենք, բայց մենք չենք լսում, լրիվ աբսուրդ բան եմ ասում, որ ավելի ցայտուն լինի օրինակը... բայց քանի որ չենք ընկալում էդ լեզուն, մոլորակների կենսագործունեության օրինաչափությունները, իրենք մեզ համար մնում են որպես շնչավոր կամ անշունչ առարկա...

[Mephistopheles]

Եվ այդ "օբյեկտիվ" ճշմարտությու՞նն է պատճառը, Մեֆ ջան, որ, երբ ես ասում եմ. "ինձ հետ տեղի ունեցած դեպք", ու պատմում եմ այդ մասին, - դու` և ոչ միայն դու, - գերադասում եք լռել: Ի՞նչն է պատճառը, Մե՛ֆ: Քո "օբյեկտիվ" ճշմարտության մեջ չի՞ տեղավորվում ասածս... Էն, միակի, որը որ կարծես թե պետք է իմն էլ լիներ, բայց ինչ-ինչ պատճառներով իմը չի: Կամ էլ ձե՞ռքդ չի գնում գրել, թե չես հավատում, թե ես սուտ եմ ասում... Չէ, էտ էլ չի, չէ՞... Վերջին հաշվով, դու էն մարդը չես, ով անհարմար կզգար նման բան գրելուց ու պետք է որ թքած ունենաս նման զգացմունքների վրա (ես էլ): Ուղղակի երևի ասածս "ստերը" մի քիչ շատ են սուտ լինելու համար, չէ՞: Այսինքն, դու հավատում ես, որ ես չեմ ստում, բայց չգիտես, թե դրա հետ ինչ անես: Եվ, ուզես թե չուզես, ստացվում է այլ "օբյեկտիվ" ճշմարտություն:

Ահա թե ինչու դու ճիշտ ես, եղբայր, բանավիճել չի ստացվում... Դու գերադասում ես լռել (մենակ թե, խնդրում եմ, նորից Լենոնի նկարը մի հիշիր...)


Լավ ու վատի հարց չի, Մեֆ, ես այդ չեմ ասում: Հարցը մեր տարբեր ճշմարտություններն են: Ու եթե ճշմարտությունները տարբեր են, ուրեմն, այո, բոլորն էլ ճիշտ են:

դե որ չեմ հիշելու՝ չեմ գրի…

[Sambitbaba]

Սամ, այ եթե անդրշիրիմյան կյանքից եկող մամայի մասին խոսենք, էդ դեպքում երեք ամիս կտևի, բայց որովայնում սուր ցավի դեպքում իրավունք չունենք ժամանակ կորցնելու, ու ապենդիցիտից մինչև հոգեկան կասկածելու ընթացքն ընդամենը մի քանի ժամ ա տևում: Երբ հիվանդը ցավից գոռում ա, հավատա, իրա խաբելն ու չխաբելն էական չի: Ավելի լավ ա հետո պարզվի խաբում ա, քան խաբելը պարզելու վրա ժամանակ ծախսես, հաջորդ օրը հիվանդդ մեռնի: Հըմ, փաստորեն դու նույնիսկ միջազգայնորեն ընդունված բժշկական պրոտոկոլներն ես կասկածի տակ առնում

Բյուր ջան, մյուս անգամ, որպեսզի իզուր չկրկնվես, գրածներիս մեջ որոշ տեղեր հատուկ կընդգծեմ քե համր: Օրինակ, սա. Ես չեմ ասում, որ միշտ այդպես է, բայց այդպես էլ է պատահում, չէ՞...

Սամ, դե լավ էլի: Փաստորեն, դու պնդում ես, որ ռետուշ կոչվող երևույթ չկա՞: Պնդում ես, որ լուսանկարները չե՞ն կարող մխտռվել, միշտ իդեալակա՞ն են ստացվում:

Ռետուշ իհարկե կա, Բյուր ջան: Ասածներիդ մեջ տրամաբանություն չկա (կրկնում եմ, սա միայն Ուլուանայի դեպքի մասին է, իզուր հետս կռիվ չտաս ու գործ չսարքես) Դու նույնիսկ Գալին չհամոզեցիր, ուր մնաց ինձ համոզես...

[StrangeLittleGirl]

Ռետուշ իհարկե կա, Բյուր ջան: Ասածներիդ մեջ տրամաբանություն չկա (կրկնում եմ, սա միայն Ուլուանայի դեպքի մասին է, իզուր հետս կռիվ չտաս ու գործ չսարքես) Դու նույնիսկ Գալին չհամոզեցիր, ուր մնաց ինձ համոզես...

Չէ, Սամ, ես քեզ ոչ մի բան էլ չեմ ուզում համոզել, դու սկի աճուկային շրջանի սուր ցավի ախտորոշման պրոտոկոլին չես հավատում, ուր մնաց ռետուշից խոսեմ, որտեղ ձեռ ա տալիս, որ ֆոտոյի մեջ աղջկա գլուխը կորած լինի ինչ-որ [այստեղ կարող է լինել Սամի արտահայտությունը] ուժերի ազդեցության տակ:

Գալը լավ էլ համոզվեց, ուղղակի իրան հարցի մյուս կողմն էր հետաքրքրում. եթե լուսանկարչի միջամտություն չի, ուրեմն ի՞նչ ա: