Մեֆ ջան, ես չեմ փորձի վիճել էս թեմայով։ Ավելի ճիշտ՝ բանավիճել
Բայց օրինակ ես երբ կարդում եմ Էնշտեյնի կյանքը, Սթիվեն Հոքինգի գրքերը (հատկապես A Brief History of Time) ու մեկ էլ ամենակարևորը՝ Robert Anton Wilson-ին (հատկապես՝ Ժամանակակից Ինկվիզիցիա գիրքը) ես հասկանում եմ, որ էս մարդիկ, որոնք հայտնի են որպես աթեիստ, իրականում ահավոր քիչ բան են բացառում ու նման երևույթները՝ ուրվականներ, տելեպատիա, ժամանակի և տարածության մեջ ճամփորդություն և այլն (բաներ, որոնք զուտ չոր գիտական տեսանկյունից հեքիաթ են) փորձում են բացատրել գիտական տեսանկյունից։ Իսկ Հոքինգը մեկ-մեկ քֆրտում ա մեր էսօրվա ամբողջ գիտությանը ու ասում, որ եթե մի օրենք փոխես (չեմ հիշում, թե ինքը կոնկրետ որ օրենքի մասին էր խոսում), ապա ամբողջ էսօրվա գիտությունը փուչ ա դառնում։ Դե ես իմաստն եմ ասում, էլի՞։
Ասածիս ամբողջ իմաստն էն ա, որ գիտության պաբոչնի էֆեկտներից մեկը էն ա, որ ինքը չորացնում ա այնպիսի բաներ, որ ինձ ծանոթ ԲՈԼՈՐ աթեիստների մոտ էլ շատ լավ զարգացած ա՝ մարդկություն, նվիրվածություն, սեր, հոգատարություն.....
Գիտության բացատրությունը՝ որ էտ ամեն ինչը հորմոններ են, գեներ ու ինչ որ նյութեր, իմ կարծիքով լավագույն տարբերակը չի։
Այնուամենայնիվ իմ համար ԷՍՕՐ դա լավագույնն է էն առումով, որ ամենատրամաբանականն եմ համարում։
Բայց ես կարծում եմ, որ հինգ հարյուր տարի հետո գիտությունը էն մակարդակին կլինի, որ էտ ամեն ինչին կտա լրիվ այլ բացատրություն ու մեր էսօրվա բացատրությունը որը մենք անվանում ենք «գիտական» կլինի շատ խղճուկ ու նույնիսկ ցավալի ու միևնույն ժամանակ ծիծաղելի։
Էսքան գրում եմ, որ ուղղակի ցույց տամ, որ գիտությունը ԱՆՎԻՃԵԼԻ ՃՇՄԱՐՏՈՒԹՅՈՒՆ ՉԻ։ Գիտության հանդեպ մեր վերաբերմունքը կարող է սահմանափակել մեր մտածելակերպը համարյա թե նույնքան ինչքան կրոնի հանդեպ վերաբերմունքը։
Չգիտեմ, ասածս հասանելի ասեցի թե չէ....
erexa-ի խոսքերից
Մեջբերել
Էդպես քուրիկս էր երեք տարի շարունակ երազում տեսնում, որ ինչ-որ մեկն իրեն ճանկռում է, առավոտյան մարմնին ճանկռվածքի հետքեր էին լինում, պարզվեց գժուկը անկողնու մեջ ասեղ է գցել, բարեբախտաբար ոչ մի սարսափելի բան բացի թեթև ճանկռվածքներից տեղի չէր ունեցել: 
Էջանիշներ