Բայց ես վերջին երկու տարվա ամենապարանորմալ երևույթը, որ հետս տեղի ա ունենում էն ա, որ սկսել եմ խռեցնել քնելուց: Արա, ես սենց բան չունեի, Մեֆ, նոր ա սկսվել: Մեծանում եմ, ապեր ...
Մեկ-մեկ էլ գիշերները ես իմ խռոցից վեր եմ թռնում, լրիվ լուրջ, ու չեմ կողմնորշվում որտեղ եմ, նատուռի մի քանի վարկյան վախից քաքում եմ տակս:
Freeman (30.05.2014), Mephistopheles (29.05.2014)
Ալֆ, գրառումդ չգիտեմ ինչու չմեջբերեց նախորդ էջից, բայց սենց պատասխանեմ, հույս ունեմ՝ կտեսնես: Նախ, չեմ կարծում, որ ընկերդ սառույցը տեսած լիներ, որովհետև ցանկացած բանական էակ երբեք սառույցի տակ չի կանգնում: Երկրորդ, տես, դու արդեն խոստովանեցիր, որ կարող ա սառույցը տեսած լինեիր: Դե դրան ավելացրու ջերմաստիճանը, այսինքն՝ որ հավանաբար նկատած կլինեիր, որ էնքան էլ ցուրտ չի, ավելացրու, որ գուցե մի քանի րոպե առաջ ուրիշ տեղ ընկնող սառույց ես տեսել ու ավելացրու էն, որ ընդհանրապես բանական մարդը սառույցի տակ չի կանգնի: Էս բոլորն իրար հետ քո ենթագիտակցականում մեծացրել ա տեսածդ սառույցի ընկնելու հավանականությունը: Ու մինչ գլխուղեղիդ կեղևն էդ ամեն ինչը կվերլուծեր ու կհասկանար (ի դեպ, կեղևը միշտ ավելի դանդաղ ա), ժամանակ չկորցնելու համար դու ընտրել ես ավելի կարևոր բան՝ զգուշացնելը, ոչ թե գիտակցելը:
Աթեիստ (29.05.2014)
ըհեն… դե կարա՞ք ասեք ինչից կլներ… ինչի՞ պտի հենց Տրիբունի ուշացման ժամանակ սամալյոտն ապազդանի տար… էսի չի կարա պատահականություն ըլնի… ոնց… հենց Տրիբունն ուշանում էր բուքի պատճառով, սամալյոտն էլ պտի ապազդանի տա՞ր…Տրիբուն-ի խոսքերից
տոմատի սոկը ես կարամ բացատրեմ… քանի որ գրավիտացիան թուլանում ա օդում ու դու դա իմանալով ենթագիտակցորեն, սոկի բաժակը դնելուց մի քանի հազարերորդական վայրկյան շուտ ես բաց թողնում բաժակը գումարած սովորականից թույլ գրավիտացիան… ու պաժալստա… բաժակդ ընգնում ա
Տրիբուն (29.05.2014)
ապեր… էտի պարակատաստրոֆիկ ա… ես էլ ունեմ… դու պտի ինձ լսես… ամբողջ մեղքիս վրա ես ինձ չեմ լսում… մի աղիողորմ խռռացնել եմ խռռացնում…
բայց ասեմ, էդքան էլ վատ չի… մի քիչ էլ որ բձնաս իմ նման, էլ չես լսի ու սաղ կնգնի տեղը… պրոստը ձերոնք են մեղք… էդքան բան… բայց որ քեզ սիրում են՝ կդիմանան… բա սերը ո՞ր օրվա համար ա…
Տրիբուն (29.05.2014)
Ալֆույշ, տեսա՞ր… Բյուրը քո գյոզալ պարանորմալ երևույթը քաքմեջ արեց դրեց էն կողմ…
Sambitbaba (29.05.2014)
Բյուր ջան, ես գրածներդ գիտության հաշվով բոլորովին էլ չեմ հերքում, ու ինձ թվում է, թե երբևիցէ չեմ էլ հերքել: Բայց պետք չի ուղղակի ամեն ինչի վրա նույն բացատրությունը կպցնել: Դա գիտե՞ս, թե ինչի է նման... Ոնց որ Թորիի համերգի տոմսը վերջապես ճարած լինես, բայց այդ մի տոմսով ուզենաս նրա բոլոր համերգներրին կամ աշխարհի բոլոր համերգներին գնալ:
Ինձ թվում է, որ եթե մի քիչ երկար մտածեմ քո առաջարկած գիտության մասին, երևի նույնիսկ վիրավորվեմ էլ նրա համար:
Ոնց որ, օրինակ, նկարչությունը` չգիտեմ, քեզ համար այն գիտությու՞ն է, թե՞ ոչ, - ասի. "Ժողովուրդ, այս աշխարհը գունավոր է, այն կազմված է կարմիր ու կապույտ գույներից":
Ներիր, խնդրում եմ ու մի նեղացիր, բայց առաջարկածդ գիտությունն այս նկարչության կերպ է փորձում ինձ մատուցել աշխարհի հարստությունները:
Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267
ivy (29.05.2014)
Սիրելի Ալֆա ջան, ե՞րբ ես վերջապես դադարելու նահանջել քո ճշմարտություններից...Սամ, Բյուրի բացատրության մեջ ռիզն կա, կուսեցիս ահագին բոյով էր ու իր դեմքին նայելու համար, իսկ ես գրեթե միշտ նայում եմ զրուցակցիս դեմքին, պետք է հայացքս վեր բարձրացնեի, այդ պահին էլ կտեսնեի, որ սառույցը պոկվում է: Ուղղակի մի անտրամաբանություն մնում է՝ սառուցն ընկավ իմ անհանգստությունից մոտ մեկ-մեկուկես րոպե հետո, այսինքն իրականում մենք գիտեինք երկուսս էլ, որ սառույցը կա, բայց չէինք մտածում, որ կպոկվի ու կընկնի: Այսինքն եթե անգամ ընկնելու պահը ֆիքսել էի էլ, ոնց կարող էր այդքան ուշ ընկնել, էլի մնում է անտրամաբանական:
Հ.Գ. Մեֆ, ինչ վերավերում է տելեպատիային, շատ պուճուր տարիքից իմ մոտ ժամանակ առ ժամանակ նման աննորմալ երևույթներ անկանոն պարբերությամբ հայտնվում, անհետանում են
Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267
Ես էլ էի մոտավորապես էդ կարծիքին, Չուկ ջան, բայց Մեֆն ասաց, նարդի խաղալ չի սիրում:
Դե, էն եկողն էլ աել է. "Թու՜, ես քո հայ ասողի", - ու գնացել: Էլ ի՞նչ բացատրություն...
Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267
Chuk (29.05.2014), Mephistopheles (29.05.2014)
1. Մի անգամ բումերանգաձև արծաթագույն բան եմ տեսել` անձայն սահում էր երկնքում (շատ բարձր չէ), հետո անհայտացավ, երկար մտածում էի, որ դա ինքնաթիռ չէր… ։Ճ
2. Պատանի ժամանակ գյուղի խոհանոցում մեծահասակները խոսում էին, ես խոհանոց մտնելիս տարօրինակ բան զգացի, երեսս թեքեցի փոքրիկ մետաղափայլ գունդ եմ տեսնում սենյակում օդի մեջ կանգնած, գունդը կարծես հայացքիցս փախչելով սահում մտնում է պատի մեջ… Այնքան իրական թվաց, ես շշմած ձայն չհանեցի, հետո չպատմեցի ոչ ոքի…
3. Մի ամառային կիրակի ուշ երեկոյան մեր փողոցի հարևաններից մեկը զանգում է ինձ, թե դու հեռադիտակ ունեիր չէ՞, վերցրու շտապ արի այսինչ տեղը… Լուրջ մարդ էր դրա համար լուրջ ընդունեցի, իսկույն վերցրի «հեռադիտակս» որն իրականում թնդանոթի օպտիկական նշանոց էր ու խոշորացնում էր երևի թե մի 6 անգամ (համենայն դեպս օբյեկտիվը թույլ էր տալիս շատ ավելի պայծառ տեսնել) ու գնացի ասած տեղը որտեղ արդեն մի խումբ մարդիկ հավաքված ոգևորված նայում էին Երևանից Սևան ճանապարասզբում մի հատ սև փոքր սար կա, կիմանաք, որի վրա գրեթե խոտ չի աճում, այ դրա վրա եռակնյունաձև կանաչ լույսեր էին որոնք շարժվում էին դես ու դեն, իմ «հեռադիտակը» առանձնապես չօգնեց մթության մեջ բացի լույսերից էլի ինչ որ բան նշմարելու, հետո այդ եռանկյունիները մեկը մյուսի հետևից չքվեցին… այդ օրերին ինչ որ կտրուկ թեժացել էին այլմոլորակայինների թեմաները, էլի մարդիկ ինչ–որ բաներ էին տեսել կամ «տեսել»…
4. Տատս հանգչելիս երբ հոգին ավանդում է, այդ պահին սենյակի բոլոր լույսերը իրենք իրենց հանկարծակի վառվում են… Տան անդամները բոլորը տատիս մոտ են լինում ու անջատիչի մոտ մարդ չի լինում… Ես այնտեղ չեմ եղել, բայց ականատեսները միաձայն դա են պնդում։
5. Երկու երազ որոնք հիշել եմ ու երևի երբեք չեմ մոռանա, որովհետև տպավորիչ էին, գունավոր էին ու շատ իրական` մեկը ես քարանձավում կռվում էի ինչ որ փռչոտի հետ, փռչոտն ինձ գետին տապալեց ու արդեն ինձ սատկացնում էր, փռչոտի հետևից մեկը` փռչոտ մի կին քարով հագցրեց հակառակորդիս գլխին, հակառակորդս ընկավ… ինչ–որ բան ինձ հուշեց, որ այդ կնոջ համար էինք կռվում, ու նկատեցի, որ ես էլ փռչոտի մեկն եմ։ (Իրական կյանքում երբեք կնոջ կամ աղջկա համար կռվելիս ինձ չեմ պատկերացնում ։Ճ )
Մյուսը` մթնշաղ է, ապակեպատ վերելակով երկար վեր ենք բարձրանում ինչ–որ խորը ձորի եզրով, դիմացը` ձորի մյուս կողմում հսկայական սար է, սարի փեշին սփռված լույսեր են, ես գիտեմ որ դա քաղաք է, չնայած նման չի մեր պատկերացրած քաղաքներին, գիտեմ (կամ ինչ–որ մեկը հուշում է) սարի բարձրությունը` 518 կիլոմետր… հավասարվեցինք քաղաքի բարձրությանը ու հանկարծակի տեղափոխվեցի այլ ապակեպատ սարքի մեջ, որը սահեց դեպի քաղաք։ Ափսոս ես արթնացա, իսկ իմ մյուս եսը երևի քաղաք հասավ… Իմ մոտ տպավորություն է, թե ես շատ լավ գիտեի թե քաղաքի, թե սարի անունները, նաև գիտեի թե որտեղ եմ…
Երազները առհասարակ հետաքրքիր երևույթներ են։
Si vis pacem, para bellum
Freeman (30.05.2014), Mephistopheles (29.05.2014), Sambitbaba (29.05.2014), Նաիրուհի (30.05.2014), Ուլուանա (29.05.2014)
Էն որ ասում էի՝ մանր-մունր պարանորմալ բաներ բավականին հաճախ են լինում իմ կյանքում, է՞։ Երեկ էլ ըտենց մի բան եղավ։
Հողով ծաղիկը զրխկաց գետնին։ Սկսենք նրանից, որ ես տանը մենակ էի ու չեմ զգացել, որ կպած լինեմ դրան, էն էլ բավականաչափ ուժով, որ ընկնի։ Բայց էդ հեչ, կարող ա ուղղակի չեմ զգացել։ Ծաղիկի տակ էլ սովորական, հասարակ ապակե ափսե էր։ Ափսեի ու մետլախապատ հատակի բախման ձայնն այնքան ուժեղ էր, որ թվաց՝ շենքը ցնցվեց։ Բայց ափսեին ոչինչ չեղավ։ Ծաղկամանը շուռ էր եկել, հողը միջից թափվել, խեղճ ծաղիկը չռփվել հատակին․․․ Վերցրի, հողը տեղը լցրեցի, ծաղիկն էլ մեջը դրեցի։ Ոչ ոք չէր կարող ասել, որ կես րոպե առաջ էդ նույն ծաղիկն էդքան խղճալի վիճակում էր։ Ինքն էլ նուրբ տերևներ ունի ու երկար փշեր։ Ոչ մի տերև չէր վնասվել, ոչ մի փուշ չէր կոտրվել կամ ծռվել։ Զարմանում եմ՝ էդ դեպքում ոնց էր էդպես տպկվել հատակին, ախր 4 կողմն էդ փշերն են, պիտի խանգարեին․․․
Մի անգամ էլ ապակե բաժակս 3-րդ հարկի պատուհանից ներքև է ընկել ու ոչ մի վնասվածք։ Ընդ որում քամին պատուհանի փեղկով տվել էր, պատուհանագոգին դրված բաժակս գցել ներքև։ Ես էլ նայում եմ՝ ո՞ւր ա բաժակս, նոր էստեղ էր ախրՈւ էդ պահին մաքուր չէր, պիտի լվանայի, այսինքն ավելի աբսուրդ էր դառնում էն աբսուրդ միտքը, թե ինչ-որ ուրիշ մեկը վերցրած կլինի
Բայց իրոք հրաշք էր, որ չէր կոտրվել, ոչ էլ նույնիսկ ճաքել, սկի ծերը չէր թռել։
Մի անգամ էլ ինչ-որ եկեղեցական տոն էր, հեռուստացույցով պատարագ էին ցույց տալիս ուղիղ եթերում, մեկ էլ տունը խունկի բույրով լցվեց։ Ու դա ինձ չի թվացել, որովհետև մամայի հետ էի, ու ինքն էլ էր զգում։ Թույլ չէր, ինտենսիվ բույր էր։
Ջահել տարիներիս, երբ BackStreet Boys շատ էի սիրում, ռադիո «Վանն» էլ դեռ փորձնական եթերում էր, հաճախ էր իրենց երգերից դնում։ Ես էլ փորձում էի բաց չթողնել, քանի որ նոր երգերից էին դնում, որոնք ես չունեի։ Մի քանի playlist ունեին, բոլորի հերթականությունն արդեն անգիր գիտեի։
Մի անգամ ռադիոն միացված չէր, մեկ էլ մեջս տագնապ ա մտնում, ինձ թվում ա՝ "Don't Want You Back"-ն ա հիմա գնում ռադիոյով, իսկ ես բաց եմ թողնում։ Ու մտքումս գնում ա երգը։ Վազում-միացնում եմ ռադիոն․ հենց էդ երգն ա եթերում ու հենց էն մասից, որ մտքումս հնչում էր։
ամաչելու աստիճան սիրուն ու անասելի տխուր բան ա կյանքը…
Sambitbaba (29.05.2014), Մինա (29.05.2014), Նաիրուհի (30.05.2014), Ուլուանա (29.05.2014)
Սամ, հեչ նման չի դրան: Երբ մի բանի համար ունես պարզ, ապացուցված, հավաստի գիտական բացատրություն, կարա՞ս բացատրես, թե ինչու պիտի ընկնես սարուձոր ու այլ բացատրություն փնտրես: Եթե չլիներ բացատրություն, ուրիշ բան, բայց կոնկրետ էս դեպքում կա:
Sambitbaba (29.05.2014)
Պարանորմալ երևույթները «հավատալու ու չհավատալու» թեմա չի։ Ու էնպես չի, որ բանավեճի մի կողմում գիտության մարդիկ պիտի հայտնվեն, մյուս կողմում՝ սնահավատները։
Էդպես չի։
Ինձ թվում է, ոչ մեկիս համար էլ գաղտնիք չի, որ մարդկությունը դեռ շատ ու շատ բաների պատասխաններ չունի, որ կյանքն ու տիեզերքը դեռ մեծ մասամբ չբացահայտված գաղտնիք է մեզ համար։ Որտեղից ենք մենք հայտնվել, ինչի համար, ուր ենք գնում, մենակ ենք ամբողջ տիեզերքում, թե չէ։ Եթե չէ, ապա ովքեր կամ ինչեր կան մեր շուրջը։ Էսպիսի հարյուրավոր բաց հարցեր կան։
Մենք չունենք պատասխաններ, ու դրա համար էլ լիքը բաներ, որոնք կատարվում են մեզ հետ ու մեր շուրջը անհասկանալի են մեզ համար, մեր բացահայտած նորմաներից դեռևս դուրս են, և դրանով՝ «պարանորմալ»։ Էդ ամեն իհարկե ունի բացատրություն, սակայն մարդկության զարգացումը դեռ չի հասել նրան, որ կարողանա տալ էդ ամենին ճշգրիտ պատասխաններ։
Իսկ ասել, որ անսովոր ու անհասկանալի ոչ մի բան էլ երբևէ չի կատարվում, դա ոչ այլ ինչ է, քան մտածել, որ մենք արդեն հասել ենք էնպիսի բանականության, որ մեր համար էլ անհասկանալի բաներ չկան էս աշխարհում։ Ինչն ինքն իրենով առնվազն աբսուրդային համոզմունք է։
Alphaone (29.05.2014), enna (29.05.2014), erexa (29.05.2014), impression (29.05.2014), Sambitbaba (29.05.2014), մարդագայլուկ (29.05.2014), Նաիրուհի (30.05.2014), Ուլուանա (29.05.2014), Տրիբուն (29.05.2014)
Այվ, էնքան էլ համաձայն չեմ. իհարկե, չբացահայտված ու չհետազոտված շատ երևույթներ կան, բայց փորձը ցույց ա տալիս, որ էդ "պարանորմալ" դեպքերի մեծամասնությունը շատ հանգիստ ենթարկվում են նորմալ, գիտական բացատրության: Էստեղ խնդիրը տեղեկացվածության աստիճանն ա: Կարող ա մի քիչ կոպիտ անալոգիա ստացվի, բայց նման զգացում ունեցած ու դրա վրա զարմացած մարդկանց մեծ մասի ու առաջին անգամ հեռուստացույց (համակարգիչ, բջջային հեռախոս և այլն) տեսած քարեդարյան մարդու միջև կարելի ա որոշ զուգահեռներ տանել: Գիտնականները կամ, թեկուզ, էնտուզիաստները որոշակի երևույթն ուսումնասիրել են, ու դրա դրսևորումները իրանց համար հանելուկ չեն:
Արէա (29.05.2014)
Օրինակ՝ տելեպատիան կամ իրականացվող երազները ո՞նց են բացատրվում։ Դրանց միակ բացատրությունը ժխտումն է։
Մնացած բոլոր բացատրությունները «գիտականից» դուրս են։
Ու հարցը գիտականն ու չգիտականն էլ չի, այլ էն, որ ոչ մի կողմն էլ իրականում պատասխան չունի։
enna (29.05.2014), Sambitbaba (29.05.2014)
Բյուր, էսօր հայրիկիս հետ քննարկեցինք, համարյա նույն բառերով նույն բանն էր ասում
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ