ուուուուուուֆ, ամեն անգամ աչքս ընկնում ա էս թեմայի վրա ու կարդում եմ, ՙՙհարցեր ծՆողներինՙՙ![]()
Freeman (03.08.2012)
Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267
Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267
Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267
Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267
Ես չէի ասի, որ միշտ այդպես է։ Ըստ ինձ, երիտասարդ ժամանակ ծխել սկսելու հիմնական պատճառը՝ քեզ կայացած մարդ զգալն է։ Յուրաքանչյուր երեխա երազում է օր առաջ “մեծ մարդ” դառնալ, համարելով, որ հասուն մարդու կյանքն ավելի հետաքրքիր է, քան իր կյանքը։ Եվ, քանի որ հասուն մարդուն պատկանելիք բազում աքսեսսուարներից սիգարեթն ամենահասանելին է դեռահասի համար, ինչպես նաև ավելի քիչ տհաճը, - վերջինս հեշտությամբ սովորեցնում է իրեն այդ տհաճին, իր համար կարևորագույն այդ շեմն անցնելու համար։ Առավել ևս, եթե դեռահասի շրջապատում արդեն ծխողներ կան, - իսկ ո՞ր մի, ասենք, բակում, չկան նրանց մեջ արդեն “քյոյնա” ծխողներ, հարգանքի արժանի… Եվ ստացվում է, որ, քանի դեռ չես սկսել ծխել, նույնիսկ քո սեփական աչքերում միշտ էլ նրանցից ավելի փոքր կմնաս։
Դե, իսկ ծխելու տհաճությունն էլ, ո՞ր մի ծխողի համար փաստ չէ, որ շատ արագորեն վերածվում է հաճույքի…
Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267
Ընկերս ծխում էր օրը առնվազն 2 տուփ։ Խորհուրդ տվեցին կարդալ Алан Карр - Легкий способ бросить курить.Ինքը չէր ել մտածում թարգելու մասին, բայց գիրքը նենց լավ էր գրած, ես էլ էի սկսել կարդալ ։)Կարդաց, վերջացրեց, ասեց, «Վերջ, էսօրվանից ես ծխող չեմ»։ Արդեն 2 տարի ա անցել, չի ծխում։ Բայց գիրքը տվողը կես տարի հետո էլի ծխում էր։
artak.amDe gustibus et coloribus non est disputandum.
Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267
dvgray (17.08.2012)
Երևանում պրակտիկորեն անհնար է ծխել թարգելը, երբ ծխում են ամենուր, անգամ ծննդատանը, և երկրորդ, ես համոզված եմ, որ ծխախոտի մեջ հատուկ կախում առաջացնող նյութեր են օգտագործում:
մինչև իսկապես պետական արգելքներ չլինի, շատ դժվար է լինելու ծխելը թարգել ուզողին այդ անել: ես օրինակ երբ որ թարգեցի, իմ տան բոլոր պատերին կպցրել էի "ծխել չի կարելի...", ու րէի թողնում որ տան մեջ որևէ հյուր ծխի:
իսկ սենց, ուր գնում ես ծխում են, կաֆե, ռեստորան, տաքսի...
մեկ-մեկ անգամ նախագահն ու նախագահի թեկնածուին եմ տեսնում սիգարետը ձեռքին: շատ տհաճ տեսարան է հեռուստացույցով:
Վերջին խմբագրող՝ dvgray: 17.08.2012, 01:42:
Երրորդ էջում Էնիգմատիկը գրում է. “իմ պապան մոլի ծխողա ու մի քանի դեպք եղավ սենց մի բան, ամեն ինչ նորմալա,մեկ էլ հանկարծ ինքը ոնցոր անջատվի, ոչմիբան չլսի ու չհասկանա, շատ անհանգստացանք, բժիշկն ասեց որ դա ծխելու հետևանքն է, ուղեղի անոթներնել են սկսում փակվել ու ման բաներ կարողա տեղի ունենալ”։
Չեմ կարծում, թե նա ստում է, կամ ստում են բժիշկները։
Եվ ընդհանրապես, տարբեր տեղեր հաճախ եմ հանդիպել պնդմանը, որ երկար տարիներ ծխելը սկլերոզի է բերում։
Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267
Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267
…Եվ սակայն, անկախ բազում տարբեր կարծիքների, խոսակցությանն այսօր շատ ավելի լրջորեն է հարկավոր մոտենալ, սիրելիներս։ Յուրաքանչյուր թեորեմա լուծելու համար, ինչ խոսք, որ անհրաժեշտ է գլուխ կոտրել և ամեն մեկը դա յուրովի է անում։ Բայց կան նաև աքսիոմաներ, որոնք հերքելը լրիվ անիմաստ է, ուղղակի ժամանակի վատնում։
Քսանհինգ տարի առաջ, երբ դրսից տուն էի զանգում, հեռախոս-ավտոմատից օգտվելու համար ես երկուկոպեկանոցի կարիք ունեի։ Իսկ ո՞ւր կուղարկի ինձ նա, ում ես կմոտենամ այսօր փողոցում, և երկուկոպեկանոց կխնդրեմ տուն զանգելու համար…
Ասածս հիմարության լրջությունը հետևյալն է.
Այսօր անիմաստ է այլևս խորհել. վնասակա՞ր է թե ոչ՝ ծխելը, հնարավո՞ր է, թե ոչ՝ թարգելը։ Ճիշտ նույնպես, ինչպես անիմաստ է զանգահարելու համար գրպանում երկուկոպեկանոց պահելը։ Այսօր մենք գտնվում ենք այնտեղ, որտեղ այն քսանհինգ տարի առաջվա հեռախոս-ավտոմատները չկան։
Այսինքն, մենք առաջ ենք գնացել, չնայած թվացող կանգառին։
Եվ, զարմանալի է դա թե ոչ, շարունակում ենք առաջ գնալ։ Ընդ որում, այսօրվա մեր առաջընթացը շատ ավելի լուրջ բնույթ է կրում, քան եղել է մինչև այսօր։ Մեր կյանքը փոխվում է։ Մեր ճանապարհին մենք կորցնում ենք որոշ հին արժանիքներ, ձեռք ենք բերում նորը, չնայած այն հանգամանքին, որ մենք, ըստ մեր սովորության, չենք սիրում բաժանվել նրանից, ինչ արդեն ունենք։ Ինձ, օրինակ, վերջերս մի ընկերս բջջային հեռախոս նվիրեց, վերջին, ամենա-ամենաներից։ Ես այն չեմ էլ միացրել անգամ հեռախոսակայանին, ես ուղղակի աուդիոգրքեր եմ ձայնագրում նրա վրա՝ մեքենայի մեջ լսելու համար, - շատ հարմար է։ Իսկ որպես հեռախոս գերադասում եմ այն՝ արդեն հին, փոքրիկ ծալվող հեռախոսս, որից շուտով, միևնույն է, ստիպված կլինեմ հրաժարվել, քանզի արդեն շատ վատ է աշխատում, իսկ նորն էլ արդեն դժվար գտնեմ… Իմ վաղվա մեջ, իմ սիրելի, բայց երեկվա հեռախոսն արդեն անիմաստ կլինի։
Ճիշտ նույնպես, ինչպես ձեր վաղվա մեջ արդեն ձեր այսօրվա ծխելու կամ չծխելու մասին փիլիսոփայելն անիմաստ կլինի։ Որովհետև այնտեղ, ուր գնում ենք մենք բոլորս, ծխել ուղղակի չկա։
Ուրե՞մն… Ուրեմն, հարկավոր է ազատվել այդ բեռից և ավելի լավ է անել դա կամավոր։ Քանզի, եթե չարվի կամավոր, ուեմն ինչ-որ բան կստիպի ձեզ անել դա, քանզի այնտեղ ծխել չկա։ Իսկ ավելի քիչ ցավալին, կարծում եմ, կամավոր հրաժարվելն է։
Իսկ չգնալ չենք կարող։ Ոչ ոք չի կարող հրաժարվել գնալուց։ Ինչպես ոչ մի քսան տարեկան չի կարող հրաժարվել քսանհինգ տարեկան դառնալուց…
Ձեզանից շատերն ինչ խոսք, որ այն առաջին հիմարությունից հետո գրված այս ամբողջ խոսքերս ավելի մեծ հիմարություն կհամարեն։ Բայց ես ձեզ ուղղակի մի բան կխնդրեի. ընդամենը մեկ րոպե, լավ՝ կես րոպե, - անջատեք ձեզ ձեր սովորույթներից, ձեր ստերեոտիպերից, ձեր գիտելիքներից, կրոններից, ձեր սովորական մտածելակերպից ու լրջորեն մտածեք. Իսկ ի՞նչ, եթե ես ճիշտ եմ…
Չէ՞ որ ընդամենը տաս տարի առաջ դուք չէիք հավատա նրան, ով ձեզ կասեր, որ եթե ցանկանում եք իմանալ, թե ո՞վ է երգում, դուք ուղղակի ձեր հեռախոսը պահեք ձայնարկիչի վրա, և հեռախոսը ձեզ կասի այդ։
Կամ, որ աշխարհի որ մասում էլ լինեք, կգրեք ձեր հեռախոսի վրա ձեր հարցը. “որտե՞ղ եմ ես գտնվում”, - և նա ձեզ ցույց կտա Հայաստանը…
Տաս տարի առաջ դուք դրան կհավատայի՞ք…
Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ