Հարցեր հոգեբանին

[Stranger_Friend]

Էսօրվա աշխարհում ապրող մարդկանց մոտ էնքան տարբեր սինդրոմներ են առաջանում՝ պայմանավորված նոր տեխնոլոգիաներով, ու դրանցից մեկն էլ "Phantom Vibration Syndrome"-ն է: Հնարավոր է, որ էդ սինդրոմն է մոտդ. երբ անընդհատ վիբրացիա ես զգում, ու թվում է՝ հեռախոսն է, բայց իրականում ոչ մի վիբրացիա-ձայն չկա: Դա առաջանում է հատկապես ջահել մարդկանց մոտ՝ բջջային հեռախոսների օգտագործման հետևանքով: Երկար-բարակ բացատրություն ունի, թե ուղեղը ինչու է էդպիսի խաղեր խաղում մեզ հետ, բայց դա երևի քեզ էդքան էլ հետաքրքիր չի: Կարող եմ ենթադրել, որ կուզենայիր ազատվել էդ զգացողությունից:
Մի երկու բան կա, որ կարող ես անել: Առաջինը, հեռախոսիդ մեջ վիբրացիայի ֆունկցիայից ընդհանրապես հրաժարվի, քանի որ տվյալ սինդրոմը հենց դրա արդյունքում է առաջանում:
Երկրորդը, փոխիր հեռախոսիդ տեղը. ասենք՝ եթե սովորաբար գրպանումդ ես դնում, հիմա փրձիր գոտուդ վրա ամրացնել, կամ վզից կախել, կամ էլ ձեռքում պահել, մի խոսքով՝ տեղը փոխիր: Եվ վերջապես, ինչն իհարկե դժվար է անել, փորձիր պակասեցնել հեռախոսի գործածումը:
Պիտի որ էդքանը օգնի:
Ամեն դեպքում, չանհանգստանաս, վտանգավոր բան չի, ու շատերի մոտ է լինում

Տարօրինակը նա է, որ ես հեռախոսից այդքան կախվածություն չունեմ: Ճիշտ է, շատ անհանգիստ եմ լինում առանց հեռախոսի դրսում լինելով, բայց քիչ եմ օգտվում, զանգի չեմ էլ սպասում, շատ հաճախ չեմ էլ հիշում հեռախոսի մասին:
Անպայման կկիրառեմ խորհուրդները, շնորհակալություն:

Իսկ որ հաճախ է մոտս դող առաջանում՝ անկախ եղանակից. դա՞ ինչից կլինի...

[ivy]

Իսկ որ հաճախ է մոտս դող առաջանում՝ անկախ եղանակից. դա՞ ինչից կլինի...

Դժվար է էսպես միանգամից որոշել, թե ինչից կլինի:
Էս դեպքում երևի ավելի ճիշտ կլինի, եթե բժիշկներից հարցնես, թեև չի բացառվում, որ պաճառը փսիխոսոմատիկ է:

[Stranger_Friend]

Քանի կա, մի բան էլ հարցնեմ :

Միջատներից վախի դեմ ո՞նց պայքարել: Զզվանք է, թե վախ՝ չգիտեմ, բայց սենյակում բացի ճանճից ուրիշ միջատ հայտնվի, ուրեմն ինձ առնվազն երկու սենյակ հեռավորության վրա կարելի է գտնել.

[Alphaone]

Ես սա որպես մասնագետ չասեմ, քանի որ ֆոբիաները չեմ ուսումնասիրել, բայց իմ փորձից ասեմ մանկուց ոչ բարձրությունից, ոչ մթից, բացարձակ ոչ մի բանից սարդերից բացի չեմ վախեցել, ինքնագլուպ որոշել եմ, որ եթե իմանամ որ սարդն է անվտանգ, որը վտանգավոր, ապա կիմանամ որից վախենալ, որից չէ, դեռ հինգ տարեկանում արդեն միջատաբանի չափ երևի սարդերի մասին գիտեի(հիմա կեսն էլ չեմ հիշի )... Ինչևէ, դրանցի հետո սկսեցի ոչ վտանգավոր սարդերի հետ խաղալ, թույլ էի տալիս բարձրանային ձեռքիս, թափառեին մատերիս արանքով: Ներքին դողն ու զզվանքն անտանելի էին, բայց միայն մի քանի ամիս, դրանցի հետո էլ ոչ մի միջատ ինձ չի վախեցնում

[ivy]

Քանի կա, մի բան էլ հարցնեմ :

Միջատներից վախի դեմ ո՞նց պայքարել: Զզվանք է, թե վախ՝ չգիտեմ, բայց սենյակում բացի ճանճից ուրիշ միջատ հայտնվի, ուրեմն ինձ առնվազն երկու սենյակ հեռավորության վրա կարելի է գտնել.

Վախերն ու ֆոբիաները բարդ թեմա են իհարկե, բայց ընդհանուր առմամբ, ցանկացած վախից ազատվելու մեխանիզմը դեպի էդ վախը գնալն է, ոչ թե դրանից հեռու մնալը:
Էստեղ վերջերս Այբը հարցրել էր, թե ոնց հաղթահարի շների հանդեպ վախը, գրել էի, որ շուն պահի, ու ես իսկապես հավատում եմ, որ դա լավագույն լուծումն է: Ինչքան մարդ շատ «շփվի» իր վախի օբյեկտի հետ, ինչքան ավելի լավ ճանաչի այն, էնքան իռացիոնալ վախերը կանցնեն:
Հիմա միջատների դեպքում կարելի է սկսել նկարներից: Գրքեր կամ կայքեր նայիր քո վախի առարկա հանդիսացող միջատների մասին, կարդա, ուսումնասիրի, փորձիր հասկանալ իրենք ոնց են ապրում, հետն էլ ընթացքում մտածի՝ կոնկրետ ինչն է, որ վախ է մոտդ առաջացնում, ու արդյոք իրականում դա իր մեջ վտանգ է ներառում, թե ոչ:
Հետո ֆիլմեր, վիդեոներ նայիր միջատների կյանքը ցույց տվող, իրենց մասին պատմող: Դրանից հետո կարող ես փորձել լուսանկարել միջատներին կամ ձեռքով նկարել: Մի խոսքով, ոչ մի դեպքում հեռու չմնաս վախիդ օբյեկտից, այլ ճիշտ հակառակը:
Բացի դրանից, կարելի է փորձել դրական ասոցիացիաներ առաջացնել միջատների հետ կապված: Ոնց որ օրինակ ինչ-որ հոտ ես զգում, մեկ էլ մի լավ բան ես մտաբերում (ասենք՝ մանկությունից) էդ հոտի հետ ասոցիացվող: Նույն կերպ կարելի է դիտավորյալ կերպով ստեղծել նմանատիպ ասոցիացիաներ: Ասենք՝ միջատների նկարները նայիր քո ամենասիրած երաժշտության տակ կամ ինչ-որ շատ մտերիմ մարդու հետ: Էդպիսով, էդ միջատը մոտդ հետագայում կարող է նաև դրական էմոցիանոր առաջացնի՝ իր հետ կապված ասոցիացիաների շնորհիվ:
Հուսով եմ՝ կօգնի

[Alphaone]

Վախերն ու ֆոբիաները բարդ թեմա են իհարկե, բայց ընդհանուր առմամբ, ցանկացած վախից ազատվելու մեխանիզմը դեպի էդ վախը գնալն է, ոչ թե դրանից հեռու մնալը:
Էստեղ վերջերս Այբը հարցրել էր, թե ոնց հաղթահարի շների հանդեպ վախը, գրել էի, որ շուն պահի, ու ես իսկապես հավատում եմ, որ դա լավագույն լուծումն է: Ինչքան մարդ շատ «շփվի» իր վախի օբյեկտի հետ, ինչքան ավելի լավ ճանաչի այն, էնքան իռացիոնալ վախերը կանցնեն:
Հիմա միջատների դեպքում կարելի է սկսել նկարներից: Գրքեր կամ կայքեր նայիր քո վախի առարկա հանդիսացող միջատների մասին, կարդա, ուսումնասիրի, փորձիր հասկանալ իրենք ոնց են ապրում, հետն էլ ընթացքում մտածի՝ կոնկրետ ինչն է, որ վախ է մոտդ առաջացնում, ու արդյոք իրականում դա իր մեջ վտանգ է ներառում, թե ոչ:
Հետո ֆիլմեր, վիդեոներ նայիր միջատների կյանքը ցույց տվող, իրենց մասին պատմող: Դրանից հետո կարող ես փորձել լուսանկարել միջատներին կամ ձեռքով նկարել: Մի խոսքով, ոչ մի դեպքում հեռու չմնաս վախիդ օբյեկտից, այլ ճիշտ հակառակը:
Բացի դրանից, կարելի է փորձել դրական ասոցիացիաներ առաջացնել միջատների հետ կապված: Ոնց որ օրինակ ինչ-որ հոտ ես զգում, մեկ էլ մի լավ բան ես մտաբերում (ասենք՝ մանկությունից) էդ հոտի հետ ասոցիացվող: Նույն կերպ կարելի է դիտավորյալ կերպով ստեղծել նմանատիպ ասոցիացիաներ: Ասենք՝ միջատների նկարները նայիր քո ամենասիրած երաժշտության տակ կամ ինչ-որ շատ մտերիմ մարդու հետ: Էդպիսով, էդ միջատը մոտդ հետագայում կարող է նաև դրական էմոցիանոր առաջացնի՝ իր հետ կապված ասոցիացիաների շնորհիվ:
Հուսով եմ՝ կօգնի

Կարդու եմ ու մտածում պուճուր ժամանակ ի՜նչ հանճար եմ եղել, քայլ առ քայլ համարյա էս բոլորն արել եմ, հիմա էդքան չէի ֆայմի

[Stranger_Friend]

Վախերն ու ֆոբիաները բարդ թեմա են իհարկե, բայց ընդհանուր առմամբ, ցանկացած վախից ազատվելու մեխանիզմը դեպի էդ վախը գնալն է, ոչ թե դրանից հեռու մնալը:
Էստեղ վերջերս Այբը հարցրել էր, թե ոնց հաղթահարի շների հանդեպ վախը, գրել էի, որ շուն պահի, ու ես իսկապես հավատում եմ, որ դա լավագույն լուծումն է: Ինչքան մարդ շատ «շփվի» իր վախի օբյեկտի հետ, ինչքան ավելի լավ ճանաչի այն, էնքան իռացիոնալ վախերը կանցնեն:
Հիմա միջատների դեպքում կարելի է սկսել նկարներից: Գրքեր կամ կայքեր նայիր քո վախի առարկա հանդիսացող միջատների մասին, կարդա, ուսումնասիրի, փորձիր հասկանալ իրենք ոնց են ապրում, հետն էլ ընթացքում մտածի՝ կոնկրետ ինչն է, որ վախ է մոտդ առաջացնում, ու արդյոք իրականում դա իր մեջ վտանգ է ներառում, թե ոչ:
Հետո ֆիլմեր, վիդեոներ նայիր միջատների կյանքը ցույց տվող, իրենց մասին պատմող: Դրանից հետո կարող ես փորձել լուսանկարել միջատներին կամ ձեռքով նկարել: Մի խոսքով, ոչ մի դեպքում հեռու չմնաս վախիդ օբյեկտից, այլ ճիշտ հակառակը:
Բացի դրանից, կարելի է փորձել դրական ասոցիացիաներ առաջացնել միջատների հետ կապված: Ոնց որ օրինակ ինչ-որ հոտ ես զգում, մեկ էլ մի լավ բան ես մտաբերում (ասենք՝ մանկությունից) էդ հոտի հետ ասոցիացվող: Նույն կերպ կարելի է դիտավորյալ կերպով ստեղծել նմանատիպ ասոցիացիաներ: Ասենք՝ միջատների նկարները նայիր քո ամենասիրած երաժշտության տակ կամ ինչ-որ շատ մտերիմ մարդու հետ: Էդպիսով, էդ միջատը մոտդ հետագայում կարող է նաև դրական էմոցիանոր առաջացնի՝ իր հետ կապված ասոցիացիաների շնորհիվ:
Հուսով եմ՝ կօգնի

ես իրենց գրքի մեջ տեսնելիս կամ ֆիլմերում նայելիս չեմ վախենում, հակառակը՝ շատ հաճախ եմ միջատների մասին տեսաֆիլմեր դիտում: Ես իրենց սատկելուց եմ վախենում: 6-7 տարեկանում դեռ մրջյուն ու մորեխ էի թռցնում, բայց հետո, որ մեր տունը ցացրահարկ էր ու շատ էին միջատները, մերոնք ակտիվ պայքար սկսեցին իրենց դեմ՝ աջ ու ձախ սատկացնում էին ինչ տեսնեին: Մտածում եմ հենց դրանից էլ մոտս վախ առաջացավ, որ հանկարծ միջատը իմ դիմաց չսատկի, չճզմվի՝ այդ տեսարանից եմ սարսափում: Մերոնք որ ճանճասպանը իմ մոտ վերցնում են ձեռքերը, ասում եմ ավելի լավ է վրաս ման գա, քան թե լխճեք դրանց: Թե չէ ես փոքր ժամանակ սովորական եմ տարել միջատներին ու կոնկրետ իրենց ներկայությունից վախ չունեմ: Բայց հենց միջատ եմ տեսնում, մտածում եմ հիմա իմ առաջ կամ հենց ինձ վրա սատկելու է ու փախնում եմ:

[Այբ]

Խորը դեպրեսիան ինչպե՞ս հաղթահարել, երբ անհանգստությունից տեղդ չես գտնում:

[Sambitbaba]

Ինչի՞ց կլինի, որ անընդհատ վիբրացիա եմ զգում: Հեռախոսը գրպանս չի էլ լինում, ինձ թվում է զանգում են:

Թող մեր մասնագետներն իրենց գիտական կարծիքներն ասեն, և հուսանք, որ նրանց խորհուրդները կօգնեն: Բայց թույլ տվեք մի երկու ոչ գիտական բան էլ ես ավելացնեմ, - ով գիտի, միգուցէ դա է՞լ կհետաքրքրի…

Իմ հասկանալով, վիբրացիան՝ դա այն է, ինչը պայմանավորում է մարմնի խտությունը: Դե, բոլորս էլ գիտենք, որ մատերիան նույնն է բոլոր մարմինների մեջ, սկսած օդից և վերջացրած, ասենք, քարով կամ երկաթով, ուղղակի տարբեր մարմինների մեջ այն տարբեր խտություն ունի: Եվ հենց այդ խտությունն է, որ պայմանավորված է վիբրացիայով: Այսինքն, օդն ունի իր վիբրացիան, քարն ունի իր վիբրացիան, ծառն՝ իր, ինչպես նաև մարդն էլ՝ իր վիբրացիան:

Բայց բոլոր այդ ֆիզիկական տարածքներին մի ընդհանուր վիբրացիա էլ է յուրահատուկ. Երրորդ Տարածքի վիբրացիան: Այսինքն, ֆիզիկապես գոյություն ունեցող ամեն ինչ մի ընդհանուր վիբրացիա ունի, ինչն առանձնահատուկ է միայն երեքտարածքային մարմինների համար: Իսկ, ասենք, հինգերորդ տարածքի վիբրացիա երեքտարածքային մարմիններն անընդունակ են ընկալել, զգալ, հասկանալ, ճիշտ նույնպես, ինչպես ձայնն էլ մեր ականջն ընդունակ է լսել միայն որոշակի հերցեր հաճախականությունների սահմաններում:

Այսօրվա՝ համար մեկ նորությունն այն է, որ Երկրագունդն սկսել է իր էվոլյուցիոն զարգացման հաջորդ փուլը և Մեծ Անցում է կատարում Հինգերորդ Տարածք: Այսինքն, շուտով մենք կշարունակենք մեր կյանքը մի այլ տարածքում, որն այլ վիբրացիաներ ունի: Եվ լրիվ բնական է, որ մեր մարմիններն աստիճանաբար սկսում են տիրապետել նոր վիբրացիաների: Ինչ խոսք, որ դրանք տարբերվում են մեզ համար սովորական երեքտարածքային վիբրացիաներից և մենք գնալով ավելի ու ավելի շատ պետք է զգանք այդ տարբերությունը, մինչև կհամակերպվենք և կյուրացնենք դրանք:

Կարծում եմ,հենց այս նոր վիբրացիան ես դու զգում, Սթրենջ ջան, և ոչ միայն դու: Շատերն են զգում այն և ես էլ նրանց թվում: Ընդ որում ասեմ, որ հեռախոսս մինչև օրս նախաջրհեղեղային է և ոչ մի անգամ նրա վիբրացիան չի աշխատել: Ըստ իս, վախենալու կարիք չկա և շուտով ամեն ինչ կկարգավորվի:

Այդ մասին լիքը գրքեր կան: Դրանցից մեկն է Կիրաէլի "Մեծ Անցում" գիրքը: Իմ թարգմանությամբ այն կարող ես կարդալ "Գրականություն" բաժնում, եթե հետաքրքիր է:

Մարմնիդ դողն էլ համարյա նույնն է, բայց վիբրացիային գումարած… այսօրվա՝ համար երկու նորությունը: Որը հետևյալն է.

Մարդը՝ բազմատարածքային էություն է: Սա նշանակում է, որ մեզանից յուրաքանչյուրը գոյությաւն ունի բազմաթիվ տարածքներում, այլ ոչ միայն Երրորդ Տարածքում: Մինչև այժմ, սահմանափակված լինելով ընդամենը Երրորդ Տարածքի մեջ, մենք սահմանափակված ենք միայն մեր մեկ՝ երեքտարածքային, ֆիզիկական "Ես"-ով, ճանաչում ենք միայն նրան, ընկալում և ընդունում ենք միայն նրան: Եվ նույնիսկ այն ժամանակ, երբ ինչ-ինչ պատճառներով, միգուցէ մեր կյանքի ինչ-որ շատ կարևոր պահերին, երբ մեր այլ "Ես"-երը փորձում են օգնել մեզ ինչ-որ խորհրդով՝ ավելի ճիշտ կատարել մեր քայլերը, ասենք, երազի միջոցով, հիշողության բռնկումով, կամ, ասենք, ականջիդ ինչ-որ ձայն ես լսում կամ էլի մի այլ կերպ, - հիմնականում մենք աչքիթողի ենք անում դա, ուշադրության չենք արժանացնում կամ բառի բուն իմաստով ուղղակի հրաժարվում ենք դրանից, համարելով, որ դա չարից է գալիս…

Այսօր, վերևում հիշատակածս փոփոխությունների հետևանքով, մեր բազմատարածքային "Ես"-երն էլ սկսել են միավորվել: Պատկերացրու, որ ինչ-որ մեկը հայտնվում է քո առջև, ասես թե նյութականանում է ոչնչից, - երևի նման կադրեր արդեն տեսած կլինես ֆիլմերում: Սկզբում ասես թե ֆոկուսից դուրս լինի, աչքիդ մի քանի հատ է երևում, մի պահ տատանվում-տատանվում է ու նոր միայն սկսում է ֆոկուսավորվել, մի հատ է դառնում… Պատկերացնու՞մ ես…

Կարծում եմ, նույն բանը մեզ հետ է կատարվում և դա է ասածդ դողի պատճառը. մեր բազմատարածքային "Ես"-երը սկսել են ֆոկուսավորվել մի մարմնի մեջ…

[Alphaone]

Ժողովուրդ կառավարչական մտքի էվոլուցիան թեմայով հայերեն, ռուսերեն կամ անգլերեն ի՞նչ լավ հոդված գիտեք կամ թեկուզ ոչ շատ ծավալուն գիրք, եթե հղում տաք, շա՜տ ավելի լավ: Շնորհակալություն...

[ԱնԱիդա]

Ժողովուրդ կառավարչական մտքի էվոլուցիան թեմայով հայերեն, ռուսերեն կամ անգլերեն ի՞նչ լավ հոդված գիտեք կամ թեկուզ ոչ շատ ծավալուն գիրք, եթե հղում տաք, շա՜տ ավելի լավ: Շնորհակալություն...

Յ. Սուվարյան «Հայ կառավարչական մտքի պատմության ուրվագծեր»Եր., 2005թ, ես գրքում պետքա որ պետքական նյութեր լինի, ազգայինում էլ կա:

[ԱնԱիդա]

Վերջերս նենց զգացողություն ա որ ինչ անում եմ արդեն արել եմ, ծանոթա, ու շատ հաճախ ա լինում դեժավյուն,,, վատն էն ա որ էտ կրկնվելու զգացումից նյարդայնանում եմ…
Ինչի՞ հետևանք կարա լինի:

[kuklikanushik]

իմ մոտելա հաճախ լինում,բայց չգիտեմ թե ինչից է

[Նարինէ]

Այբ ջան, չնայած գրառումդ մայիսին ես արել, բայց այնուհանդերձ պատասխանեմ:
Էլի ոչ մասնագիտական ցավոք.. Եթե սխալ բան կասեմ, մեծ հաճույքով կլսեմ մասնագետի դիտողությունները


Անհանսգտութոյւն կարող է առաջանալ բազմաթիվ պատճառներից.. Որևէ հստակ լուծում բոլոր դեպքերի համար չկա: Նախ, առաջին, ամենակարևոր քայլը источник-ը գտնելն է.. Էն որ ասում են, մի բանով զբաղվի որ մոռանաս, էդքան էլ ճիշտ չի.. Խնդիրն առանց լուծելու մղում ենք ենթագիտակցություն, ա տամ վսյո նամնօգօ սլաժնյեյե...

Խնդրի սկզբնաղբյուրը գտնելուց հետո / որն հիմնականում էդքան էլ ակնհայտ չի լինում/ նոր համապապատասխան միջոցներ կիրառել խնդիրը լուծելու համար... ԱՄեն դեպքում՝ հոգեբանին դիմելն ու իրականում խոսելը թեկուզ և մեզ համար ոչ այդքան կարևոր թվացող խնդրիների դեպքում ավելորդ չեմ համարում.. ՈՒղղակի մեր մեջ , դժբախտաբար ընդունված չէ:

Հուսով եմ մի բանով օգնեցի, լավ մնա

[ԱնԱիդա]

ներել սովորելու ձևեր կա?ն, կամ ընդհանրապես ոնց կարամ ճշտեմ ներել եմ թե չէ
հ.գ. ես լուրջ եմ հարցնում, հարցն էն ա, որ պահ ա լինում որ ներվածի զգացուղությունը կա, բայց պահ ա գալիս որ չքանում ա