Ժող, կներեք էս թեման փոշու տակից հանելու համար, բայց չէի կարող չասել: Կյանքիս մեջ առաջին անգամ էս պատմվածքն ինձ էլ դուր էկավ:
Ժող, կներեք էս թեման փոշու տակից հանելու համար, բայց չէի կարող չասել: Կյանքիս մեջ առաջին անգամ էս պատմվածքն ինձ էլ դուր էկավ:
Նիկեա (15.10.2013)
Լավն էր Բյուր: Սիրում եմ խոսք ունեցող, կարևոր թեմաներ բարձրացնող պատմվածքներ:
Ափսոսում եմ միայն, որ նման պատմվածքները կարդում են հիմնականում այն մարդիկ, ովքեր այդ թեմաների շուրջ բավական մտորել են, ունեն բավական առողջ մոտեցում դրանց վերաբերյալ: Իսկ նրանց, ում կստիպեր այս պատմվածքը հայացքներ վերանայել, դժվար թե կարողանաս սնդուսափայլ ամսագրերի հոդվածներից բացի այլ բան ստիպել կարդալ:
Վերջին հատվածը մի քանի անգամ կարդացի: Սկզբում որոշ նախադասություններ խանգարեցին, կարծես դուրս ընկնեին ընդհանուր տեքստից: Բայց վերջին անգամ կարդալուց մտա Մերիի մաշկի տակ ու զգացի այդ տողերի ուժը:
Հեռացողներին ճամփան չի ներում:
Zulo
Նիկեա (15.10.2013)
Ինձ էլ շատ դուր եկավ, Բյուր ջան, ապրես:StrangeLittleGirl-ի խոսքերից
Ափսոս, շատ էր տխուր...
Տնաշեն, էդ շնորքովդ գոնե մի ճըռթ լույս դնեիր մեջն, ինչ կլիներ...
Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267
Շատ հետաքրքիր էր,հաճույքով կարդացի: Քանի մեր հասարակությունը թարկը չի տա իր աչքի գերանը թողած ուրիշի փուշը քննարկել,տենց Մերիներ դեռ շատ կլինեն:
Ու շատ լավ էր գրված: Ոչ մի ավելորդ կամ շեղող բան,ոչ մի անհարթ պահ չկար: Սահուն ընթերցվեց մի շնչով:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ