Ոնց եմ սիրում էն պահը, երբ հարցաշարը լրիվ պարապում ես ու վերջին հարցի դիմաց էլ ես գումարած դնում
Ոնց եմ սիրում էն պահը, երբ հարցաշարը լրիվ պարապում ես ու վերջին հարցի դիմաց էլ ես գումարած դնում
Նենց հավես ա ականջակալով Beatles-ի ստերեոն լսելը
Մի տեսակ ես լինում մեկումեջ, ոնց որ մի ականջից խուլ լինես, բայց մեկ ա կայֆ ա:
Alphaone (31.03.2013), CactuSoul (31.03.2013), Sambitbaba (31.03.2013), Ներսես_AM (31.03.2013)
Ուֆ… Հոգնեցին աչքերս: Մեկ-մեկ կարոտում եմ իմ առաջվա աշխատանքին: Լավ էր էլի… Հետաքրքիր էր: Իսկական իմ տարիքի բժշկի գործ: Ընտիր դպրոց՝ մարդկանց հոգեբանությունը, հիվանդությունները, բուժման մեթոդները, ամեն-ամեն ինչը ուսումնասիրելու համար: Կլինիկական գործն ուրիշ ա էլի: Ակտիվ էր շատ օրս անցնում՝ երբեմն համեմված ամենահետաքրքիր ֆիլմերին բնորոշ դրվագներով: Ի՞նչ կինո ասես՝ չնկարեցինք: Վերջինն էլ «Ջեյմս Բոնդն 2012»-ն էր…)
Հիմա էս ի՞նչ ա…
Գրի, ուսումնասիրի, հետազոտի, պարզի, կանտրոլ արա, ջինս ես հագնում, գոնե նենց արա՝ միագույն լինի, ոչ թե էդ ծնկների մասը տենց գունաթափված, հեռախոսով բարձ մի խոսա միջանցքում, կաբինետում ու միջանցքում մի ծխիր...
Ու ընդհանրապես, էսքան գրել կլինի՞…Էնտեղ էլ էի գրում, բայց էսքան գրել կլինի՞… Մարդ ալարում էլ ա արդեն: Թու՛…
Բայց չէ… Հաստատ լավ է այսպես: Ոչ այդքան ներվ ունեմ, ոչ էլ այդքան էներգիա, ոչ էլ մոտիվացիաներ ունեի: Հիմա լավ է ավելի:
Էն ա որ ստիպված եմ մի քիչ վատը լինել, չնայած, խոստացել էի, որ պետք է լավ նայեմ ձեզ: Ի՞նչ անեմ ախր: Դուք եք ստիպում: Մի քանի օր էլ կսպասեմ, բայց ընդամենը մի քանի օր…
… ափսոս…
Երբ որ համարյա երկու ժամ նստած, ինչ-որ բան եք գրում էդ անտեր համակարգիչի մեջ, հետո էլ մատներդ պատահաբար ինչ-որ զիբիլի են կպնում ու ամբողջ գրածդ կորչում է, և դու այդպես էլ չես կարողանում այն վերականգնել, - դրանից հետո կարողանու՞մ եք համակարգիչը քառասուներկու կտոր անել:
Սովորեցրեք, ես էլ անեմ, ինչ կլինի՜՜՜…
- - - - - - -
Եվ ինչպե՞ս չը-շիկանան մազերիդ արմատները, երբ կարդում ես. "Ես համարյա չեմ մտնում էս թեմա, բայց մտա": Հաճախ չես հանդիպի սրան, բայց երբեմն պատահում է: Առավելապես ստեղծագործական թեմաներում: Առավելապես, երբ արտահայտվողն ինքը՝ ստեղծագործող է:
Առաջարկում եմ անցկացնել տեստ. "Ինչի՞ համար է սա ասվում: Ի՞նչ սկզբունքով: Ի՞նչ է նշանակում:"
ա. - Հարգա՞նք դիմացինի հանդեպ, որ բարեհաճել եք արժանացնել նրան Ձեր ուշադրությանը:
բ. - Ինքնամեծարում՝ "Ես ինձ հարգեմ, որ ինձ հարգեն" սկզբունքո՞վ:
գ. - "Я не читатель, Я - писатель" սկզբունքը՞:
դ. - Ինչպե՞ս եք դուք ձեզ զգում, երբ ինչ-որ մեկը նույն կերպ արտահայտվում է ձեր թեմայում:
Լավ էլի…
Հ.Գ. Գրեցի սա ու հիմա մտածում եմ. ավելի լավ է, որ նրանք մտնե՞ն այս թեմա, թե՞ ավելի լավ է, որ չմտնեն…
Թու՜հ… Ասա, ինչ գործ ունեի…
Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267
Lusntag Lusine (01.04.2013), Smokie (31.03.2013), Արէա (01.04.2013), Մինա (01.04.2013)
Էս ինչ ա դառել ակումբը հորս արև, մարդիկ էլ ոչ չափ են ճանաչում ոչ սահման, անկախ նրանից թե ինչ թեմա ա, ամեն տեղ նույն անտաղանդ, յանի բեսամթ ու ուժեղ հումորներա, բայց մարդ մտնում ա սիրտը խառնում ա:
Ինչքան կարելիա դրա վրա աչք փակել, զզվելի ա արդեն, քիչ ա մնում արդեն ազատ քֆուրով խոսանք, իրար բարևի տեղը քֆուր գրենք ու անկախ նրանից էդ թեման ում ա վերաբերվում ու ինչին մեջը լիքը քֆուր գրենք, մարդիկ մտնեն կարդան էսթետիկական հաճույք ստանան:
Ամոթ ա արա, ուշքի եկեք
Առավոտյան փոցխը վերցրել, այգի էի իջել, լիքը հարդարման աշխատանքներ եմ կատարել, ծառերն եմ էտել... Հիմա սարսափով սպասում եմ, թե տանեցիները երբ կնկատեն իմ արած արմագեդոնը
Ասա ո՞վ կա ֆրենդլիստումդ, ասեմ՝ ում ձ*երի վրա ես թագված... © MWMS
Էս թեման սիրում եմ էլի…
Մարդկանց մտքերը կարդալը լավ բան է: Դա ահագին հեշտացնում է մեր գործը: Շատ բան եք կանխազգում
Դրա համար շատ բան պետք չէ: Ամեն առավոտ մի քիչ պոպոք կերեք, ձեր մոտ էլ կստացվի:
*******
Ինձ ամենասիրելի մարդկանցից մեկն ինձ հինգ ամիս առաջ նեղացրեց… Նեղացնելու հաջորդ օրն իմ այն հարցին, թե ինչու նա այդպես վարվեց ինձ հետ, նա պատասխանեց. «Ես քեզ փորձում էի»: ճիշտն ասած, այն ժամանակ ես չէի հասկանում՝ ինչու էր նա ինձ փորձում: Բայց սկզբում ավելի շատ ինձ թվում էր, որ նա չէր ուզում ընդունել իր սխալն ու իր կատարած քայլի դրդապատճառն այդ կերպ էր բացատրում: Հետո պարզվեց՝ նա իրոք փորձել էր… Բայց բացի այն, որ նա ինձ համար ամենասիրելի ու ամենահարազատ մարդկանցից մեկն է, նաև բավականին լուրջ ու չափած-ձևած անհատ է ու համեմատելի չէ անգամ ինձ հետ… էլ ուր մնաց…
Հիմա՝ ուշադրություն: Քայլ հաջորդ…
-Ես դա դիտավորյալ եմ արել… Ես պրովոկացիա եմ արել: Ինձ նախապես հետաքրքիր էր, թե ինչ ռեակցիա կհետևի…
*******
Արդեն բավականին երկար ժամանակ է՝ ես սա ուզում եմ ասել: Իհարկե եթե առիթ լինի (իսկ ես կփորձեմ այդ առիթը ստեղծել), ռեալում էլ ես կփորձեմ խոսել այս ամենի մասին, բայց դե հիմա գոնե այսպես... Էս թեմայի հեղինակին շատ եմ կարոտում, ուզում եմ այսպես հրապարակային ներողություն խնդրել (եթե նրա համար ինչ-որ տհաճ գործողություն եմ կատարել) և ասել, որ ակումբում (և ընդհանրապես) նրա պակասը շատ է զգացվում: Լուրջ:
Հ.Գ. Գրառման երեք մասերը միմյանց հետ ոչնչով կապված չեն:
Վերջին խմբագրող՝ Մարկիզ: 31.03.2013, 13:26:
Alphaone (31.03.2013), Arpine (01.04.2013), CactuSoul (31.03.2013), erexa (31.03.2013), ivy (31.03.2013), Lusntag Lusine (01.04.2013), Sambitbaba (31.03.2013), Smokie (01.04.2013)
էսօր ««պահի ձուտ ջարդեմ»» արտահայտությունը ամբողջովին նոռմալ ա հնչում
Իսկ դու՛ ձվերդ ներկե՞լ ես ։))
Sent from my Nexus 7 using Tapatalk HD
I may be paranoid but no android!
- ՔՐԻՍՏՈՍ ՀԱՐՅԱՎ Ի ՄԵՌԵԼՈՑ
-ՕՐՀՆՅԱԼ Է ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆԸ ՔՐԻՍՏՈՍԻ
А ведь зима - это и есть сказка.... Главное верить в чудеса...и я верю
Էսօր միջքաղաքային ավտոբուսով հետ էի գալիս Երևան, մեկ էլ մի հատ զինվոր նստեց: Հաստատ ստեղից չէր, որովհետև խնդրեց վարորդին կանգնել մետրոյի դիմաց, քանի որ ինքը չգիտեր տեղը:
Հենց ավտոբուսը կանգնեց «Բարեկամություն» մետրոյի մոտ, զինվորը ձեռքը տարավ գրպանը, որ ուղեվարձը հանի, բայց վարորդը հրաժարվեց վարձը վերցնելուց ու ասաց.
-Գնա, երկրի պաշտպան ջան, գնա:
Alphaone (01.04.2013), Ambrosine (06.04.2013), Arpine (01.04.2013), CactuSoul (01.04.2013), Chuk (31.03.2013), Claudia Mori (01.04.2013), einnA (01.04.2013), ivy (31.03.2013), keyboard (01.04.2013), murmushka (31.03.2013), Ruby Rue (31.03.2013), Sagittarius (01.04.2013), Skeptic (01.04.2013), Smokie (01.04.2013), Stranger_Friend (01.04.2013), Valentina (31.03.2013), Yevuk (01.04.2013), Աթեիստ (02.04.2013), Անջրպետ (31.03.2013), Անվերնագիր (31.03.2013), Գալաթեա (31.03.2013), Դատարկություն (02.04.2013), Հայկօ (31.03.2013), Մարկիզ (31.03.2013), Մինա (01.04.2013), Նաիրուհի (01.04.2013), Ներսես_AM (31.03.2013), Նիկեա (02.04.2013), Շինարար (01.04.2013), Ուլուանա (31.03.2013), Ռուֆուս (31.03.2013), Վահե-91 (31.03.2013)
Կնոջս հետ cook էինք անում ու էնքան քաքի համը հանեցի մինչև լարեց խոհանոցից… սկզբից ասեցի որ հավի կրծքերը շատ եմ սիրում, սկսեց խանդել, բայց հետո երբ պրոֆեսիոնալ խոհարարի նման թավեն օդ շպրտեցի բայց չհասցրի բռնեմ՝ վերջնականապես լարեց խոհանոցից, մի հատ գինի տվեց ձեռս որ չխառնվեմ իրա գործերին… ես գնացի նստեցի Մարսել Բրուերի աթոռին դանֆաղ սկսեցի խմել գինիս ու մտածել թե ինչ գրեմ Անկապ օրագրում…
chair-breuer2.jpg
…հենց մտածեցի ինչ գրեմ՝ կգրեմ…
Ambrosine (06.04.2013), CactuSoul (01.04.2013), Claudia Mori (01.04.2013), Katka (01.04.2013), murmushka (01.04.2013), Sagittarius (01.04.2013), Sambitbaba (01.04.2013), Գալաթեա (01.04.2013), Հայկօ (01.04.2013), Մարկիզ (01.04.2013), Մինա (01.04.2013), Շինարար (01.04.2013)
Սուտ էր... Ու միշտ, քանի որ կա
Շահ ու գերի, ըստրուկ ու տեր,
Չի լինելու երկրի վըրա
Ո՛չ շիտակ խոսք, ոչ կյանք, ոչ սեր...
Հ. Թումանյան
Այս պահին թեմայում են 2 հոգի. (0 անդամ և 2 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ