Աթեիզմ

[dvgray]

էդ դու չես հասկանում… հավատքը լինում ա փաստի չգոյության դեպքում…

այսինք թե լինի ուղղակի փաստ, ապա դա էլ չի լինի "հավատք"...
ինչը քո նախորդ գրառումից չի հետևում, որտեղ դու գրել ես, որ չի կարելի "հավատալ" "գոյութուն չունեցող" բաների:իսկ քո համար գոյություն չունեցող է այն, ինչի հաստատումը - "փաստը" չկա ...

[Rhayader]

Մեֆ, դու հիմա բանավիճում ես մի մարդու հետ, ով Կրայոնի հետևորդ ա: Կրայոնը, բացատրեմ, նյուէյջեր Լի Քերոլին հանդիպած սիրատոչոր մագնիսական հրեշտակ ա, որն արխանգել Միքայելին ինչ-որ խնամի ա գալիս: Լի Քերոլը, ինչպես գրեթե բոլոր մյուս նյուէյջերները, ենթակա ա դասակարգման Грибной Эльф-երի սանդղակով, որտեղ զբաղեցնում ա ամենաբարձր հիերարխիկ աստիճանը՝ законченный ебанат ("Сказки Темного Леса", էջ 63): Բայց էլեկտրամագնիսական սիրատոչոր հրեշտակներից վերադառնանք Սամբիտբաբային: Ինքը պնդում ա, որ եթե ինչ-որ մեկը, փոստային դրոշմանիշներ չհավաքելով, մի օր որոշի, որ դրոշմանիշներ գոյություն չունեն, դրոշմանիշներ չհավաքելն իրա համար հոբբի կդառնա: Հարգարժան ռեբե, դու համոզվա՞ծ ես, որ մեր հրեամասոնաիլյումինատական դիասպորայի համար կոշեր է նման տրամաբանության մարդկանց գրածները կարդալն ու իրենց հետ բանավեճի մեջ մտնելը:

[Rhayader]

Ես հավատում եմ, որ հիմա կողքիս ամանում դրած խնձորը կուտեմ: Երևի դա էլ է հավատք, էլի

[Sambitbaba]

տենց էլ կա… բավական է մի անգամ ապացուցել որ աստված գոյություն ունի և էս բոլոր խոսակցություններն ու աթեիզմը գոյություն չի ունենա…

ամեն ինչին էլ կարելի ա հավատալ, հատկապես գոյություն չունեցող բաներին, բայց գոյություն չունեցող բաներ չես կարող ապացուցել…

"Доказательства существования Бога. Аргументы науки в пользу сотворения мира" А. В. Фомин

Մի հատված.

 •

• 

 Սեղմել՝ ցույց տալու համար

Вот, что пишет кандидат физико-математических наук Сергей Вертьянов в книге: «Происхождение жизни: факты, гипотезы, доказательства»:

«Еще вчера мы считали себя исшедшими из вещества вселенной мучительным эволюционным процессом. Казалось, что у нас за спиной миллиарды лет таинственного исхода из недр космоса, и будто даже ощущались пережитыми загадочные процессы перерождения неживой материи в простейшие организмы, появления чудовищных динозавров, возникновения самосознания у обезьян и превращения их в человека... Нам было привычно мыслить, что вселенная существовала всегда, в сложнейших явлениях звездной эволюции порождая очаги разума, вспыхивающие ярким светом и трагично гаснущие в космических катастрофах — вечный океан материи, иногда выбрасывающий на берег времени изумительной красоты цивилизации, чтобы снова их поглотить, сохраняя в молчании свою тайну... Таков космический пейзаж материализма, в котором наша жизнь — случайный каприз природы, наш жребий родиться, чтобы потом умереть и навсегда исчезнуть в космических глубинах. А как устроен мир на самом деле? Не поверхностно ли мы знаем современную науку? В естествознании, особенно в последнее время, накопилось множество фактов, не вписывающихся в привычные теории...

Факты молекулярной физики, генетики и биохимии полностью доказывают невозможность случайного самопроисхождения живых существ... Может ли обезьяна, шлепая по клавишам, случайно набрать «Войну и мир»?.. Ожидая случайного появления одной простейшей клетки даже в идеальных гипотетических условиях, мы надеемся на то, что обезьяне удастся 20 ООО раз подряд и без единой ошибки набрать «Войну и мир»! Смешно рассчитывать на подобные события... Если мы взглянем на скульптуры Микеланджело, то с уверенностью скажем, что их создал человек, и притом талантливейший. Никому и в голову не придет, что такие произведения искусства случайно образуются сами в результате того, что каменные глыбы, срываясь с вершин гор и падая в пропасть, так чудно обтесываются. Отчего-то никто не рыскает по пропастям в поисках гениальных произведений искусства. Почему же мы, глядя на этот чудный и дивный мир, не утверждаем с уверенностью, что этот мир — прекраснейшее творение Высшего Разума!?

Сегодня, когда Россия заново открывает для себя истинность и красоту Священного Писания и вновь задумывается над смыслом своего старого и доброго имени «Русь Святая», мы переосмысливаем эволюционную теорию и с удивлением спрашиваем себя: как такое заблуждение вообще могло случиться? С потерей веры упал авторитет Писания и Святых отцов, стали казаться прогрессивными возникающие материалистические идеи. Еще в 1885 году наш знаменитый соотечественник Н. Я. Данилевский писал, что «теория эволюции не столько биологическое, сколько философское учение, купол на здании материализма, чем только и можно объяснить ее фантастический успех, научными достоинствами никак не объяснимый». Гипотеза Дарвина является абсолютной необходимостью атеизма, ведущего мнимую родословную всего живого от случайно зародившейся в мировом океане молекулы. Недаром отцы исторического материализма так любили Дарвина... Он закончил богословский институт знаменитого Кембриджа, но его взгляды сильно «эволюционировали». Приведем одно из его светлых высказываний, которое, может быть, охладит пыл современных эволюционистов. Хотя некоторые из них и утверждают, что слова эти написаны им в минуты отчаяния, вдохновенный тон автора свидетельствует за себя: «Невозможность признания, что великий и дивный мир с нами самими, как сознательными существамивозник случайно, мне кажется главным доказательством существования Бога!».

Հ.Գ. Մեֆ ջան, ես ինքս այս գրքին ծանոթ չեմ և, ճիշտը որ ասեմ, չեմ էլ պատրաստվում ծանոթանալ: Նախ, որ ժամանակ չունեմ, երկրորդ, կարիքը չունեմ, քանի որ իմ հստակ տեսաակետն ունեմ ինձ համար:
Ամբողջ կյանքիս ընթացքում (որտեղ, իմիջիայլոց, աթեիստ որոշ ժամանակ եղել եմ, իսկ հավատացյալ` երբեք), փորփրել եմ թե ուղեղս և թե արտաքին ինֆորմացիան, բայց այդպես էլ Արարումը պատահականություն համարելու պատճառ չգտա: Այսինքն, ես բացարձակ համոզված եմ, որ այդ գործի մեջ ինչ-որ մեկի (չմտածես, թե անհատականացնում եմ) մատը խառն է: Հիմա թե ով` ինչպես կկոչի դրան. Աստված, Արարիչ, Աբսոլյուտ, Բարձրագույն Էություն, Գոյ, Լոգոս, Բան և էլի չգիտեմինչ, - արդեն էական չէ: Բայց կոնկրետ ինձ համար, ես գերադասում եմ կոչել Արարիչ: Իսկ Աստված… դա ընդամենը Արարչի մի փոքրիկ, մեզ համար տեսանելի և շոշափելի մասն է, մեզ շրջապատող ամբողջ ֆիզիկական աշխարհը:

[Նետ]

ամեն մարդ ներկայանում ա իր գրառումներով անկախ նրանից թե ինքն իր մասին ինչ կարծիք ունի ու ինչ ա ներկայանում որպես…

Հաստատ չգիտեմ թէ ինչ ես ակնարկում, բայց կոնկրետ էս ընդհարման համար եթե ցանկություն կունենաս կհիշեցնեմ թէ ոնց ես ներկայանում :

աթեիզմը կրոն չի… այն belief system՝ հավատքի համակարգ չունի… աթեիզմը հավատքի վրա հիմնված չի,

Տեղեկացնեմ որ աթեիստը այն չէ որ չգիտի Աստված կա, թէ չկա:Աթեիստը պնդում ու հավատում ա որ Աստված չկա: Որի համար հիմքեր չունի:Այն ամբողջությամբ կապված է հավատալու հետ:

[Mephistopheles]

այսինք թե լինի ուղղակի փաստ, ապա դա էլ չի լինի "հավատք"...

այո… "հավատում եմ որ դու կանես"-ը նշանակում ա որ չես արել… "հավատում եմ որ արել ես"-ը նշանակում ա որ չեմ տեսել, որ արել ես, փաստը չունեմ… բայց երբ որ աչի առաջ անում ես, կամ փաստը արածիդ աչքի առաջ ա, հավատքի հարց չի առաջանում…

ինչը քո նախորդ գրառումից չի հետևում, որտեղ դու գրել ես, որ չի կարելի "հավատալ" "գոյութուն չունեցող" բաների:իսկ քո համար գոյություն չունեցող է այն, ինչի հաստատումը - "փաստը" չկա ...

ես տենց բան չեմ գրել… հես ա իմ գրածը …

…

ամեն ինչին էլ կարելի ա հավատալ, հատկապես գոյություն չունեցող բաներին, բայց գոյություն չունեցող բաներ չես կարող ապացուցել…

ինչի փաստը որ չկա, ուրեմն չկա… գոնե անուղղակի փաստ իր բացատրությամբ պիտի լինի…

[Տրիբուն]

ինձ թվում ա, "հավատ" բառի իմաստը լավ չես հասկանում...

Ձեռի հետ նայենք, էլի, մտքովս անցավ ....

Depending on the religion, faith is belief in a god or gods or in the doctrines or teachings of the religion.

Belief is the psychological state in which an individual holds a proposition or premise to be true.

Ве́ра — признание чего-либо истинным, часто — без предварительной фактической или логической проверки, единственно в силу внутреннего, субъективного непреложного убеждения, которое не нуждается для своего обоснования в доказательствах, хотя иногда и подыскивает их.

Atheism is, in a broad sense, the rejection of belief in the existence of deities. In a narrower sense, atheism is specifically the position that there are no deities. Most inclusively, atheism is simply the absence of belief that any deities exist.

Атеи́зм, «безбожие»: в широком смысле — отрицание веры в существование богов; в более узком — убеждение в том, что богов не существует. В самом широком смысле атеизм — простое отсутствие веры в существование любого из богов

Անգլերենում տարբերությունը faith-ի ու belief-ի միջև ակնհայտ ա: Հայերենում, ոնց որ պետք ա տարբերակել հավատ ու հավատք: Բայց տոշնի չեմ կարա ասեմ: Ինչ-որ բանին հավատալն ու հավատք ունենալը, ոնց որ տարբեր բաներ են: Ոնց որ անգլերենում to believe in something կամ to be faithful: Հա, սենց երևի չէ ??

[Mephistopheles]

Հաստատ չգիտեմ թէ ինչ ես ակնարկում, բայց կոնկրետ էս ընդհարման համար եթե ցանկություն կունենաս կհիշեցնեմ թէ ոնց ես ներկայանում :

հիշացրու թող սիրտդ հանգստանա… մի հատ լավ խայտառակ արա ինձ…

Տեղեկացնեմ որ աթեիստը այն չէ որ չգիտի Աստված կա, թէ չկա:Աթեիստը պնդում ու հավատում ա որ Աստված չկա: Որի համար հիմքեր չունի:Այն ամբողջությամբ կապված է հավատալու հետ:

բառախաղ ես անում ընգեր… նույնն ա որ ասես ես ունեմ փող և ասես ես ունեմ փողի բացակայություն…

եթե մեկը քեզ մեղադրում ա, կամ քեզ ա վերագրում մի բան որ դու չես արել ապա էդ մարվդը պտի ապացուցի՝ փաստեր բերի, որ արել ես… հիմա եթե որոշ մարդիկ պնդում են որ աստված կա, ուրեմն իրանք էլ պտի ապացուցեն փաստերով, բայց կրոնն ասում ա "հավատա", այսինքն հավատքի վրա ա հիմնված… բա եթե կա ու ապացուցված ա էլ ինչի՞ հավատանք…

[dvgray]

Հավատը- ըստ ինձ- դա սուբեկտիվիզմն ա: կարճ ու կոնկրետ:

կոմպլես թվի "կեղծ" - սուբեկտիվ մասը:
գիտությունը - օբեկտիվիզմը
կոմպլես թվի "իրական" - օբեկտիվ մասը:

[Mephistopheles]

Ձեռի հետ նայենք, էլի, մտքովս անցավ ....











Անգլերենում տարբերությունը faith-ի ու belief-ի միջև ակնհայտ ա: Հայերենում, ոնց որ պետք ա տարբերակել հավատ ու հավատք: Բայց տոշնի չեմ կարա ասեմ: Ինչ-որ բանին հավատալն ու հավատք ունենալը, ոնց որ տարբեր բաներ են: Ոնց որ անգլերենում to believe in something կամ to be faithful: Հա, սենց երևի չէ ??

to be faithful-ն ավելի հավատարմության մասին ա, բայց կարաս ասես have faith in something…

[Rhayader]

"Доказательства существования Бога. Аргументы науки в пользу сотворения мира" А. В. Фомин

Մի հատված.

 •

• 

 Սեղմել՝ ցույց տալու համար

Вот, что пишет кандидат физико-математических наук Сергей Вертьянов в книге: «Происхождение жизни: факты, гипотезы, доказательства»:

«Еще вчера мы считали себя исшедшими из вещества вселенной мучительным эволюционным процессом. Казалось, что у нас за спиной миллиарды лет таинственного исхода из недр космоса, и будто даже ощущались пережитыми загадочные процессы перерождения неживой материи в простейшие организмы, появления чудовищных динозавров, возникновения самосознания у обезьян и превращения их в человека... Нам было привычно мыслить, что вселенная существовала всегда, в сложнейших явлениях звездной эволюции порождая очаги разума, вспыхивающие ярким светом и трагично гаснущие в космических катастрофах — вечный океан материи, иногда выбрасывающий на берег времени изумительной красоты цивилизации, чтобы снова их поглотить, сохраняя в молчании свою тайну... Таков космический пейзаж материализма, в котором наша жизнь — случайный каприз природы, наш жребий родиться, чтобы потом умереть и навсегда исчезнуть в космических глубинах. А как устроен мир на самом деле? Не поверхностно ли мы знаем современную науку? В естествознании, особенно в последнее время, накопилось множество фактов, не вписывающихся в привычные теории...

Факты молекулярной физики, генетики и биохимии полностью доказывают невозможность случайного самопроисхождения живых существ... Может ли обезьяна, шлепая по клавишам, случайно набрать «Войну и мир»?.. Ожидая случайного появления одной простейшей клетки даже в идеальных гипотетических условиях, мы надеемся на то, что обезьяне удастся 20 ООО раз подряд и без единой ошибки набрать «Войну и мир»! Смешно рассчитывать на подобные события... Если мы взглянем на скульптуры Микеланджело, то с уверенностью скажем, что их создал человек, и притом талантливейший. Никому и в голову не придет, что такие произведения искусства случайно образуются сами в результате того, что каменные глыбы, срываясь с вершин гор и падая в пропасть, так чудно обтесываются. Отчего-то никто не рыскает по пропастям в поисках гениальных произведений искусства. Почему же мы, глядя на этот чудный и дивный мир, не утверждаем с уверенностью, что этот мир — прекраснейшее творение Высшего Разума!?

Сегодня, когда Россия заново открывает для себя истинность и красоту Священного Писания и вновь задумывается над смыслом своего старого и доброго имени «Русь Святая», мы переосмысливаем эволюционную теорию и с удивлением спрашиваем себя: как такое заблуждение вообще могло случиться? С потерей веры упал авторитет Писания и Святых отцов, стали казаться прогрессивными возникающие материалистические идеи. Еще в 1885 году наш знаменитый соотечественник Н. Я. Данилевский писал, что «теория эволюции не столько биологическое, сколько философское учение, купол на здании материализма, чем только и можно объяснить ее фантастический успех, научными достоинствами никак не объяснимый». Гипотеза Дарвина является абсолютной необходимостью атеизма, ведущего мнимую родословную всего живого от случайно зародившейся в мировом океане молекулы. Недаром отцы исторического материализма так любили Дарвина... Он закончил богословский институт знаменитого Кембриджа, но его взгляды сильно «эволюционировали». Приведем одно из его светлых высказываний, которое, может быть, охладит пыл современных эволюционистов. Хотя некоторые из них и утверждают, что слова эти написаны им в минуты отчаяния, вдохновенный тон автора свидетельствует за себя: «Невозможность признания, что великий и дивный мир с нами самими, как сознательными существамивозник случайно, мне кажется главным доказательством существования Бога!».

Հ.Գ. Մեֆ ջան, ես ինքս այս գրքին ծանոթ չեմ և, ճիշտը որ ասեմ, չեմ էլ պատրաստվում ծանոթանալ: Նախ, որ ժամանակ չունեմ, երկրորդ, կարիքը չունեմ, քանի որ իմ հստակ տեսաակետն ունեմ ինձ համար:
Ամբողջ կյանքիս ընթացքում (որտեղ, իմիջիայլոց, աթեիստ որոշ ժամանակ եղել եմ, իսկ հավատացյալ` երբեք), փորփրել եմ թե ուղեղս և թե արտաքին ինֆորմացիան, բայց այդպես էլ Արարումը պատահականություն համարելու պատճառ չգտա: Այսինքն, ես բացարձակ համոզված եմ, որ այդ գործի մեջ ինչ-որ մեկի (չմտածես, թե անհատականացնում եմ) մատը խառն է: Հիմա թե ով` ինչպես կկոչի դրան. Աստված, Արարիչ, Աբսոլյուտ, Բարձրագույն Էություն, Գոյ, Լոգոս, Բան և էլի չգիտեմինչ, - արդեն էական չէ: Բայց կոնկրետ ինձ համար, ես գերադասում եմ կոչել Արարիչ: Իսկ Աստված… դա ընդամենը Արարչի մի փոքրիկ, մեզ համար տեսանելի և շոշափելի մասն է, մեզ շրջապատող ամբողջ ֆիզիկական աշխարհը:

Մի ասա, թե կյանքի ծագման մասին ֆիզիկամաթեմատիկական գիտությունների թեկնածուի կարծիքները պատրաստվում ես հակադրել, ասենք, էվոլյուցիոն կենսաբան, Ֆարադեյի մրցանակակիր Ռիչարդ Դոուկինսի գաղափարներին: Ժամանակակից գիտնականներից: Կամ ասղաֆիզիկոս Ստիվեն Հոուկինգի գաղափարներին: Կամ, եթե մեզ թույլ տանք մի քիչ հետ նայել, մաթեմատիկական տրամաբանության հիմնադիր Բերտրան Ռասսելի գաղափարներին Սամբիտ, ինձ հետ մի փորձիր բանավիճել, հում-հում կուտեմ: Ով գիտի՝ ես ավելի շատ բան եմ մոռացել, քան դու երբևէ իմացել ես:

[Rhayader]

Օպլյա, հեսա Հայկի Բելին սպանելու թեմա կբացվի)

[Տրիբուն]

to be faithful-ն ավելի հավատարմության մասին ա, բայց կարաս ասես have faith in something…

Հա, ճիշտ ես, ջոգած .. յանկի ջան

Հ.Գ. Բա մարդիկ Աստծուն են հավատարիմ էլի

[Rhayader]

Հա, ճիշտ ես, ջոգած .. յանկի ջան

Հ.Գ. Բա մարդիկ Աստծուն են հավատարիմ էլի

Էն միանձնուհիներին ի՞նչ էին ասում, քրիստոսի քա..., թու, հարսեր, չէ՞:

[Rhayader]

Մոռացա ասեմ. ինձ բարի վերադարձ կրոնի բաժին, ձեզ էլ բարի հոլոքոստ կրոնի բաժնում իմ թեթև ձեռից: