Ինչ խոսք, որ ճշմարտություն կա ասածիդ մեջ, Դվգրեյ ջան: Բայց կարևոր է մեզ համար է նաև այն, թե նրանք իրենք ինչպես են իրենց անվանում: Եվ, եթե մենք, այս երկուսի մեջ եփվողներս, քիչ ավելի լուրջ նայենք հարցին, կտեսնենք, որ հեշտորեն կարող ենք թողնել նրանց իրենց տեսակետների վրա ու մի երրորդ ընտրություն կատարել: Պարզեմ:dvgray-ի խոսքերից
Եթե Աստված կա /կոնկրետ ինձ համար՝ կա/, ուրեմն ես համոզված եմ, որ մինչև բոլոր կրոնների ստեղծվելն էլ Նա եղել է /թե՞ հավատացյալները համաձայն չեն ինձ հետ…/: Եվ մարդ, չունենալով որևէ կրոն /կամ հակակրոն/, անմիջական կապի մեջ է եղել իր Աստծո հետ: Այսինքն, Աստված և մարդ եղել են մի ամբողջականություն, եղել են միասնական:
Հետո ծնվեցին կրոնն ու հակակրոնը /աթեիզմ/ և իրենց քիթը խոթեցին մարդու և Աստծո միջև: Մի ֆիկտիվ դուռ դրեցին մարդու և Աստծո միջև, ու մեկը դարձավ այս դռան կողպեքը, իսկ մյուսը՝ բանալին: Եվ ամբողջ գաղտնիքը նրանում է, որ իրենց առաջարկած բանալին՝ իրենց առաջարկած կողպեքին բոլորովին էլ չի համապատասխանում:
Իսկ մենք բոլորս խելոք-խելոք եկել-հերթավորվել ենք այդ դռան առջև /որովհետև գիտակցաբար, թե անգիտակցորեն, բայց բոլորս էլ ունենք Աստծո կարիքը/, ու չգիտենք, թե ի՞նչ անենք, չնայած այն բանին…
Չնայած այն բանին…
Չնայած այն բանին…
որ այդ դուռը… անսահմանության առջև է դրված, քանի որ Աստված՝ անսահման է: Ուրեմն ինչպե՞ս կարելի է այն սահմանափակել որևէ դռով…
Ասածս սա է. միգուցէ մի կո՞ղմ թողնենք այդ դուռն իր բանալիով ու կողպեքով /Աստված նրանց հետ/, և անմիջապես առնչվենք Աստծո՞ն…
Մեջբերել
Էջանիշներ