Թեմայից դուրս, բայց հետաքրքիր կամ կարևոր գրառումներ

[Արամ]

Եթե մի անձ հրապարակայնորեն իրա անձը քննարկում ա, պիտի պատրաստ լինի, որ էդ քննարկմանը կարող ա ուրիշներն էլ միանան, հաճախ նաև լրիվ անծանոթ մարդիկ: Ասում եմ՝ ես կարամ հերթով ցույց տամ, թե իմ օրագրային գրառումներից ինչ տեսակի քննարկումներ են ծավալվել, ու էդ իրավունքը տրվել ա քննարկումը ծավալողին, որովհետև ես իմ անձը դրել եմ հրապարակային քննարկման:

Օրագրում գրել, դա չի նշանակում հրապարակայնորեն անձը քննարկել, արի մի ալիքները խառնի։ Օրագիրը նախատասեված ա մարդու անձնական մտորումները գրելու համար, բայց դա չի նշանակում, որ ով օրագիր ունի, դու իրավունք ունես իրանց անձի վերաբերյալ կարծիք արտահայտես։ Ոչ մեկ չի սահմանափակում, ինքան հնարավոր ա իրա գրառումները քննարկի, նախատի, ծիծաղա, բայց դա անձի հետ ինչ կապ ունի։

Շատ հեռու չգնալով, մի անգամ քննարկման մեջ դու էլ էիր քո անձնական կյանքից մի բան գրել, որ ճաշ չես եփում (նման մի բան)։ Երբ որ, քո գրած գրառման վերաբերյալ հարց տվեցի, դու միանգամից ինձ մեղադրեցիր(այդպես էլ չհիմնավորելով) քո անձնական կյանքի մեջ խառնվելու մեջ։

Սա ինչ որ երկակի ստանդարտ ա?

[StrangeLittleGirl]

Օրագրում գրել, դա չի նշանակում հրապարակայնորեն անձը քննարկել, արի մի ալիքները խառնի։ Օրագիրը նախատասեված ա մարդու անձնական մտորումները գրելու համար, բայց դա չի նշանակում, որ ով օրագիր ունի, դու իրավունք ունես իրանց անձի վերաբերյալ կարծիք արտահայտես։ Ոչ մեկ չի սահմանափակում, ինքան հնարավոր ա իրա գրառումները քննարկի, նախատի, ծիծաղա, բայց դա անձի հետ ինչ կապ ունի։

Շատ հեռու չգնալով, մի անգամ քննարկման մեջ դու էլ էիր քո անձնական կյանքից մի բան գրել, որ ճաշ չես եփում (նման մի բան)։ Երբ որ, քո գրած գրառման վերաբերյալ հարց տվեցի, դու միանգամից ինձ մեղադրեցիր(այդպես էլ չհիմնավորելով) քո անձնական կյանքի մեջ խառնվելու մեջ։

Սա ինչ որ երկակի ստանդարտ ա?

Հրապարակայնորեն ցանկացած հրապարակային նյութ քննարկելու իրավունք ցանկացած անձ ունի: Էդ հարցն արդեն քննարկվել ա: Ու հրապարակային նյութում եթե անձն ինքնիրան ա քննարկում, ուրեմն էդ քննարկմանը կարա մասնակցի նաև մեկ այլ անձ:
Ինչ վերաբերում ա մեջբերածդ գրառմանը, ապա երկակի ստանդարտ չի, այլ իրար հետ կապ չունեցող բաներ: Դու իրավունք ունես արտահայտելու կարծիքդ ու իրավունք ունես ասելու՝ սենց չի, նենց ա: Ես էլ իրավունք ունեմ քեզ պատասխանելու, որ դու իրավունք չունես մեր անձնական կյանքին խառնվելու ու մեր փոխարեն որոշելու, թե ով ճաշ էփի ու ով գոհ լինի:

[Ուլուանա]

Ուզում ես էլ օրագիր գրող չլինի՞ մարդիկ գրում են, որովհետև կարդացող կա, ինչքան էլ պնդեն, որ սիրտ են դատարկում, ու կարդացող իրանց պետք չի:

Այ, էդ մեկը հաստատ սուտ ա։ Ով որ պնդում ա, թե իրան կարդացող պետք չի, որ, իբր, մենակ իրա համար ա գրում, հաստատ կամ ուրիշներին ա խաբում, կամ առնվազն ինքն իրան։ Եթե կարդացող պետք չլիներ, կամ թղթե օրագրում սիրտը կդատարկեր, կամ իր կոմպում մի հատ doc ֆայլ կբացեր, էնտեղ կգրեր, կամ էլ օնլայն փակ օրագրում։

Մի հատ էլ թեմայի վերաբերյալ կարծիքս ամփոփեմ ու երևի էս թեմայով էլ բան չեմ գրի։
Կարծես թե բոլորն էլ համաձայն են ու հասկանում են, որ հրապարակային դրված ցանկացած տեքստ հանրային սեփականություն ա, հետևաբար՝ քննարկման ենթակա՝ անկախ նրանից, թե դա ում ինչքանով ա դուր գալիս։ Էս առումով իրականում տարբերություն չկա՝ խոսքն օրագրի մասին ա, թե սովորական գրառումների։ Եթե հիշում եք, անձը քննարկելու, անձին կպնելու բողոքներ եղել և լինում են նաև այլ՝ ոչ օրագրային թեմաների գրառումների հետ կապված։ Հետևաբար էստեղ խնդիրը ոչ էնքան օրագրային գրառումները քննարկել–չքննարկելն ա, այլ անձի ցավոտ տեղերին չկպնելը՝ անկախ թեմայից, պարզապես օրագրում մարդն ավելի խոցելի ձևով ա հանդես գալիս, ու էնտեղի գրառումները քննարկելու դեպքում ավելի մեծ ա հավանականությունը ցավոտ տեղերին կպնելու ու դրանով մարդուն ցավ, վիրավորանք, տհաճություն պատճառելու։ Մի խոսքով՝ ուղղակի լավ կլինի, որ ցանկացած գրառում մեջբերելիս ու քննարկելիս բոլորն էլ հաշվի առնեն, թե տվյալ գրառմամբ ինչքանով են դիմացինին վիրավորում ու ցավ պատճառում։

[StrangeLittleGirl]

Այ, էդ մեկը հաստատ սուտ ա։ Ով որ պնդում ա, թե իրան կարդացող պետք չի, որ, իբր, մենակ իրա համար ա գրում, հաստատ կամ ուրիշներին ա խաբում, կամ առնվազն ինքն իրան։ Եթե կարդացող պետք չլիներ, կամ թղթե օրագրում սիրտը կդատարկեր, կամ իր կոմպում մի հատ doc ֆայլ կբացեր, էնտեղ կգրեր, կամ էլ օնլայն փակ օրագրում։

Մի հատ էլ թեմայի վերաբերյալ կարծիքս ամփոփեմ ու երևի էս թեմայով էլ բան չեմ գրի։
Կարծես թե բոլորն էլ համաձայն են ու հասկանում են, որ հրապարակային դրված ցանկացած տեքստ հանրային սեփականություն ա, հետևաբար՝ քննարկման ենթակա՝ անկախ նրանից, թե դա ում ինչքանով ա դուր գալիս։ Էս առումով իրականում տարբերություն չկա՝ խոսքն օրագրի մասին ա, թե սովորական գրառումների։ Եթե հիշում եք, անձը քննարկելու, անձին կպնելու բողոքներ եղել և լինում են նաև այլ՝ ոչ օրագրային թեմաների գրառումների հետ կապված։ Հետևաբար էստեղ խնդիրը ոչ էնքան օրագրային գրառումները քննարկել–չքննարկելն ա, այլ անձի ցավոտ տեղերին չկպնելը՝ անկախ թեմայից, պարզապես օրագրում մարդն ավելի խոցելի ձևով ա հանդես գալիս, ու էնտեղի գրառումները քննարկելու դեպքում ավելի մեծ ա հավանականությունը ցավոտ տեղերին կպնելու ու դրանով մարդուն ցավ, վիրավորանք, տհաճություն պատճառելու։ Մի խոսքով՝ ուղղակի լավ կլինի, որ ցանկացած գրառում մեջբերելիս ու քննարկելիս բոլորն էլ հաշվի առնեն, թե տվյալ գրառմամբ ինչքանով են դիմացինին վիրավորում ու ցավ պատճառում։

Ընդհանուր համաձայն եմ, բայց սրա հակառակ կողմն էլ կա․ ցանկացած օրագիր գրող թող պատրաստ լինի, որ կարող ա իրան վիրավորեն կամ ցավ պատճառեն, նույնիսկ եթե քննարկողը տենց մտադրություն չի ունեցել:

[Ուլուանա]

Ընդհանուր համաձայն եմ, բայց սրա հակառակ կողմն էլ կա․ ցանկացած օրագիր գրող թող պատրաստ լինի, որ կարող ա իրան վիրավորեն կամ ցավ պատճառեն, նույնիսկ եթե քննարկողը տենց մտադրություն չի ունեցել:

Դե, հա, ես, օրինակ, Տարվա ամփոփումս գրել եմ մի տասնքանի էջ, որից ընդամենը չորս էջն էի նախատեսել հրապարակման համար, ու երեկ էս քննարկումը նպաստեց, որ էդ չորս էջից էլի որոշ բաներ կրճատեմ, դզմզեմ, որ հանկարծ ինձ համար ոչ հաճելի քննարկման տեղ չմնա, արդյունքում ևս մի էջ պակասեց ։ Այ տենց եք անում, էլի, որ հետաքրքիր էմոցիոնալ գրառումից մենակ չորուցամաք փաստեր են մնում ։

[StrangeLittleGirl]

Դե, հա, ես, օրինակ, Տարվա ամփոփումս գրել եմ մի տասնքանի էջ, որից ընդամենը չորս էջն էի նախատեսել հրապարակման համար, ու երեկ էս քննարկումը նպաստեց, որ էդ չորս էջից էլի որոշ բաներ կրճատեմ, դզմզեմ, որ հանկարծ ինձ համար ոչ հաճելի քննարկման տեղ չմնա, արդյունքում ևս մի էջ պակասեց ։ Այ տենց եք անում, որ հետաքրքիր էմոցիոնալ գրառումից մենակ չորուցամաք փաստեր են մնում ։

Կամ էլ կարելի ա իմունիտետ ձեռք բերել Բայց դե ես էլ եմ իմ անցյալ տարվա ամփոփումները բավական զուսպ գրել, ու մենակ ինձ մտերիմ մարդիկ կհասկանան որն ինչի մասին ա:

[LisBeth]

Հրապարակայնորեն ցանկացած հրապարակային նյութ քննարկելու իրավունք ցանկացած անձ ունի: Էդ հարցն արդեն քննարկվել ա: Ու հրապարակային նյութում եթե անձն ինքնիրան ա քննարկում, ուրեմն էդ քննարկմանը կարա մասնակցի նաև մեկ այլ անձ:
Ինչ վերաբերում ա մեջբերածդ գրառմանը, ապա երկակի ստանդարտ չի, այլ իրար հետ կապ չունեցող բաներ: Դու իրավունք ունես արտահայտելու կարծիքդ ու իրավունք ունես ասելու՝ սենց չի, նենց ա: Ես էլ իրավունք ունեմ քեզ պատասխանելու, որ դու իրավունք չունես մեր անձնական կյանքին խառնվելու ու մեր փոխարեն որոշելու, թե ով ճաշ էփի ու ով գոհ լինի:

Բյուր դու կարդո՞ւմ ես քո սեփական գրառումները։ Ոնց որ ասես դուք էլ ունեք իրավունքներ, բայց իմ իրավունքները ձեր իրավունքներից իրավասու են։ Եթե դու գտնում ես որ ցանկացած մեկն իրավունք ունի քննարկելու անձին, ով ինքն իրեն քննարկում ա, դրանով դու ավտոմատ զրկում ես քեզ որևէ մեկի բերանը տենց փակելու հնարավորությունից։ Ասել ասող, համ նալին ես խփում, համ մեխին։

[StrangeLittleGirl]

Բյուր դու կարդո՞ւմ ես քո սեփական գրառումները։ Ոնց որ ասես դուք էլ ունեք իրավունքներ, բայց իմ իրավունքները ձեր իրավունքներից իրավասու են։ Եթե դու գտնում ես որ ցանկացած մեկն իրավունք ունի քննարկելու անձին, ով ինքն իրեն քննարկում ա, դրանով դու ավտոմատ զրկում ես քեզ որևէ մեկի բերանը տենց փակելու հնարավորությունից։ Ասել ասող, համ նալին ես խփում, համ մեխին։

Ասում եմ՝ սաղս էլ ունենք ազատ խոսքի իրավունք՝ ասելու էն, ինչ ուզում ենք, քանի դեռ չեն ոտնահարել որևէ մեկի իրավունքները: Տվյալ կոնտեքստում ոչ ոք ոչ ոքի իրավունք չի ոտնահարել. ո՛չ ես Ալֆային ուղղված գրառմամբ, ո՛չ դու ինձ ուղղված բավական զզվելի գրառմամբ, ո՛չ Արամը՝ քիթը խոթելով իմ անձնական կյանք, ո՛չ ես՝ պնդելով, որ Արամն իմ անձնական կյանք խոթելու իրավունք չունի: Այլ հարց ա, որ էս գրառումներին կարելի ա զանազան որակումներ տալ: Ստեղ մի բան էլ ավելացնեմ. դու իրավունք չունես ինձ ասելու՝ օրագրերին կարամ պատասխանեմ, թե չէ, բայց իրականում դու իրավունք ունես դա ասելու, ես էլ իրավունք ունեմ ասելու, որ իրավունք չունես կամ որ զզվելի էր գրառումդ:

[Վահե-91]

Օրագիրը վարկանիշ հավաքելու համար ա, քննարկումն էլ արգելված ա, որ վարկանիշողներին չվանի

[Sambitbaba]

Օֆ, կրկնվեմ՝ ակումբում երբ եկա՝ չգիտեի ինչ պատճառներով ու ոնց են օրագրերը փակ եղել քննարկումների համար, բայց էդ ուղղակի դարձել էր էն հոգեբանական խեղճացած պահերին ներսում կուտակվածը մի կողմ դնելու ձև, ես գիտեի, որ հատուկենտ մարդիկ են օրագիրս կարդում ու նաև օրագիրն օգտագործում էի գրելու տեխնիկան հղկելու համար:

Ըհըն, վերջապես տեղ հասանք: Այն, ինչի մասին ասում էի.

Ինձ թվում է, որ օրագրային գրառումները հենց օրագրերում քննարկել արգելելը ճիշտ է մեկ այլ պատճառով. որպեսզի այդ գրառումներն իրենցից հնարավորինս նաև ստեղծագործական արժեք էլ ներկայացնեն: Եվ իրականում այդպես էլ կա. շատ օրագրեր ու տո հենց Ալֆայինն էլ առաջիններից, - հաճույքով կարդում ես որպես գեղարվեստական ստեղծագործություններ: Եվ օրագիր գրողն էլ, եթե իր ցավերը, իրեն հուզող հարցերը, իր ներքնաշխարհը, բացում է բոլորի առջև, առավել ևս նրանք, ովքեր իրենց գրող են համարում, - անում է նույն նկատառումով, որպեսզի մնացածները տեսնեն ու գնահատեն:

Հիմա լիքը բաներ, ոնց Արշակն էր ասում, doc-ի մեջ կլցնեմ, ակումբում չեմ գրի:

Չեմ կարծում, որ այդպես կստացվի, քանզի գրառմանդ իմաստն արդեն կորելու է, կորելու է դրա ստեղծագործականությունը, արտիստիկությունը... Իսկ դու շատ արտիստիկ էություն ես, Ալֆա ջան, դու սիրում ես քո կյանքը հեքիաթ սարքել... Ու դրանում ոչ մի վատ բան չկա:
Գիտե՞ս, թե ինչու եմ այդքան համոզված: Որովհետև ես էլ եմ սիրում իմ կյանքը հեքիաթ սարքել, հա, ես էլ եմ արտիստիկ, - հո իզուր չե՞մ կյանքիս կեսը թատրոններում քարշ տվել: Համ էլ հարցրու գրառումներս ու թեմաներս կարդացողներին, ճի՞շտ կարծիքի եմ ես արդյոք իմ մասին:
Մեր մեջ մի տարբերություն կա միայն. դու՝ համբերություն չունես: Չես կարողնում համբերել, մինչև հեքիաթներդ իրականություն կդառնան: Այդ պատճառով էլ վհատվում ես ու սկսում ես այնպիսի գրառումներ անել, որ մարդ ամեն ինչ թողած ուզում է հասնել քեզ օգնության:
Եթե համբերություն չունես, պետք է գոնե հավատ ունենաս: Բայց հավատ էլ չունես: Չես հավատում, որ արտաքին աշխարհի կկատարած յուրաքանչյուր քայլ՝ օգնություն է քեզ: Հորդ ասածը: Բյուրի ասածը: Բոլորի ասածը...
Ալֆ ջան, եթե ուզում ես ապրել հեքիաթի մեջ, ուրեմն ստերեոտիպերը պետք է գոգիցդ թափ տաս: Միայն այդ կերպ են հեքիաթներն իրականություն դառնում:

Ես էլ եմ կողմ, որ ցանկացած հանրային բան ենթակա է քննարկման, բայց դեմ եմ, եթե կա մի բան չքննարկելու պայմանավորվածություն, դա հետո քննարկելուն:

Որքան հասկանում եմ, նման պայմանավորվածություն չկա: Կա ուրիշների օրագրերում գրառում չկարտարելու պայմանավորվածություն:

[LisBeth]

Նախ ասեմ, ես էս հարցին անդրադարձա որոշակի պատճառներից ելնելով, որոնցից մի քանիսը կնշեմ ստորև։ Ու դրանց թվում ինչ որ մեկին հաճույք պատճառելը հաստատ չկա։
Ի սկզբանե չէի խառնվի, եթե Բյուրը հետո չգար ինքն իրենից գոհ հայտներ, որ որոշել ա բացատրի թե աշխարհում ինչը ոնց ա։ Կսպասեի տեսնեմ Ալֆան ոնց ա արձագանքում։ Բայց այնուամենայնին նշեմ, որ ոչ մի անձնական բան չունեմ որևէ մեկի դեմ, ուղղակի երևույթի մասին ա խոսքը եղել ու շարունակում լինել։

Ընդհանրապես մի տենդենց կա, որ մեկը ով իրեն լավ ա զգացել հասուն մարդու դերում, գալիս ա մեկ այլ հասուն մարդուն սկսում ա ապրել սովորեցնել։ Նենց տպավորություն ա որ կյանքը մի հատ ճշտի ինստրուկցիա ունի, ու ինքը դա բացահայտել ա, ու լուսապսակ ճակատն առել ընկել ա մնացածներին էլ ուղի ցույց տա։ Ու էդ կոտրած գդալի վրա օգնության վեհափառ պիտակ ա կպցնում, որ առաջացած հարցերից կարողանա նույն բուլշիթի տարբեր ձևակերպումներով խույս տա։ Ու էստեղ բոլորովի կարևոր չի թե ում ա դա ուղղված, դու մտերիմ ես մարդու հետ, սիրում ես, ջուխտ աչքիդ լույսն ա, թե ոչ ոք քեզ համար։
Թե ինչու հենց էդ ձևով հարցը ձևակերպեցի։ Ինչքան էլ Բյուրը ասի որ դուրը գալիս ա, որ իրա անձնական բաները քննարկեն, չէ։ Եթե ինքը ընդուներ որ իմ արած մեջբերումը իրեն տհաճ ա, ինքը ստիպված էր լինելու ընդունի նաև որ իրա դրանից առաջ բռնած ձևը այդքան էլ ճիշտ չէր։ Բայց դե մարդը նախընտում ա ասել որ դա իրեն դուր ա գալիս, երբ բազմակի անգամնել հակառակ վարքն ա ցուցաբերել։
Ի սկզբանե սա փորձնական միջամտություն էր։ Երբ ես բլոգների վերաբերյալ թեմայում առաջարկեցի քննարումներ անել, մի հատ ծավալուն նամակ ստացա, որի իմաստը կայանում էր նրանում, որ մարդիկ իրենց կյանքի տարեգրություն են անում, ու քննարկումները նույնիսկ անցանկալի են, ուր մնաց խրախուսվեն։ Օքեյ, որ տենց ա ես ոչ մտնում եմ ոչ կարդում։ Հիմա նույն մարդիկ եկել հակառակ բաներն են ասում։ Ինչի՞ եք դուք վերի արտի գարի։ Ինչի՞ չի կարա ակումբում էլ մեկը իր կյանքի տարեգրույունը անի, առանց դրանց շուրջ ավելորդ խոսակցություններ գլխին բերելու։ Իսկ թե ինչի համար են դա անում վարկանիշ ա, շնորհակալություն ա և այլն, դա արդեն կարևոր չի ու էլի ձեր գործը չի։ Կարմիրով գրած ա անձնական։ Էսքան բան։ Եթե դու մտնում ես տեղ, դու մտար անձնական տարածք, ուր քո իրավունքերը սահմանփակ են ու երկրորդական։ Ոնց որ մտնես մեկի տունը ասես էս հայելին սխալ տեղում ա կախված։

[StrangeLittleGirl]

Նախ ասեմ, ես էս հարցին անդրադարձա որոշակի պատճառներից ելնելով, որոնցից մի քանիսը կնշեմ ստորև։ Ու դրանց թվում ինչ որ մեկին հաճույք պատճառելը հաստատ չկա։
Ի սկզբանե չէի խառնվի, եթե Բյուրը հետո չգար ինքն իրենից գոհ հայտներ, որ որոշել ա բացատրի թե աշխարհում ինչը ոնց ա։ Կսպասեի տեսնեմ Ալֆան ոնց ա արձագանքում։ Բայց այնուամենայնին նշեմ, որ ոչ մի անձնական բան չունեմ որևէ մեկի դեմ, ուղղակի երևույթի մասին ա խոսքը եղել ու շարունակում լինել։

Ընդհանրապես մի տենդենց կա, որ մեկը ով իրեն լավ ա զգացել հասուն մարդու դերում, գալիս ա մեկ այլ հասուն մարդուն սկսում ա ապրել սովորեցնել։ Նենց տպավորություն ա որ կյանքը մի հատ ճշտի ինստրուկցիա ունի, ու ինքը դա բացահայտել ա, ու լուսապսակ ճակատն առել ընկել ա մնացածներին էլ ուղի ցույց տա։ Ու էդ կոտրած գդալի վրա օգնության վեհափառ պիտակ ա կպցնում, որ առաջացած հարցերից կարողանա նույն բուլշիթի տարբեր ձևակերպումներով խույս տա։ Ու էստեղ բոլորովի կարևոր չի թե ում ա դա ուղղված, դու մտերիմ ես մարդու հետ, սիրում ես, ջուխտ աչքիդ լույսն ա, թե ոչ ոք քեզ համար։
Թե ինչու հենց էդ ձևով հարցը ձևակերպեցի։ Ինչքան էլ Բյուրը ասի որ դուրը գալիս ա, որ իրա անձնական բաները քննարկեն, չէ։ Եթե ինքը ընդուներ որ իմ արած մեջբերումը իրեն տհաճ ա, ինքը ստիպված էր լինելու ընդունի նաև որ իրա դրանից առաջ բռնած ձևը այդքան էլ ճիշտ չէր։ Բայց դե մարդը նախընտում ա ասել որ դա իրեն դուր ա գալիս, երբ բազմակի անգամնել հակառակ վարքն ա ցուցաբերել։
Ի սկզբանե սա փորձնական միջամտություն էր։ Երբ ես բլոգների վերաբերյալ թեմայում առաջարկեցի քննարումներ անել, մի հատ ծավալուն նամակ ստացա, որի իմաստը կայանում էր նրանում, որ մարդիկ իրենց կյանքի տարեգրություն են անում, ու քննարկումները նույնիսկ անցանկալի են, ուր մնաց խրախուսվեն։ Օքեյ, որ տենց ա ես ոչ մտնում եմ ոչ կարդում։ Հիմա նույն մարդիկ եկել հակառակ բաներն են ասում։ Ինչի՞ եք դուք վերի արտի գարի։ Ինչի՞ չի կարա ակումբում էլ մեկը իր կյանքի տարեգրույունը անի, առանց դրանց շուրջ ավելորդ խոսակցություններ գլխին բերելու։ Իսկ թե ինչի համար են դա անում վարկանիշ ա, շնորհակալություն ա և այլն, դա արդեն կարևոր չի ու էլի ձեր գործը չի։ Կարմիրով գրած ա անձնական։ Էսքան բան։ Եթե դու մտնում ես տեղ, դու մտար անձնական տարածք, ուր քո իրավունքերը սահմանփակ են ու երկրորդական։ Ոնց որ մտնես մեկի տունը ասես էս հայելին սխալ տեղում ա կախված։

Ուրեմն սենց: Դու հիմա դրել, փորձում ես ինձ համոզել, որ քո արած մեջբերումն ինձ տհաճ էր: Հիմա պիտի դնեմ, բացատրեմ, որ չէ, տհաճ չէր, հակառակը, խրախուսում եմ օրագրիցս գրառումներ: Ու հավատա, որ եթե օրագրիցս մեջբերումներից նեղվող լինեի, տասը տարի առաջ կնեղվեի ու էդ օրագրում էլ բան չէի գրի: Ես չգիտեմ՝ ով ա քեզ ծավալուն նամակ գրել, բայց ես առաջին օրվանից օրագրեր բաժնում քննարկումների կողմնակից եմ էղել, իմ բոլոր տեսակի բլոգներում էլ բոլոր տեսակի մեկնաբանություններ թողնելու տեղն էլ միշտ բաց ա էղել, պլյուս նրան, որ լինքերը ֆեյսբուքով էլ տարածվել են, ու հեչ չեմ նեղվել քննարկումներից:

Բայց գիտե՞ս ինչն ա ինձ տհաճ: Ինձ տհաճ են քո էս տիպի գրառումները: Դու գալիս ես, քո վերամբարձ տոնով փորձում ես ինձ սովորացնել, թե ինչը մեկնաբանեմ, ինչը չէ, մինչդեռ ես հազար եմ ասել՝ ինչքան ուզում ես, մեջտեղից ճղվի: Մեկ ա, օրագրեր բաժնից մեջբերումներ անելու եմ ու քննարկումներ ծավալելու եմ: Ու հա, ինձ թույլ եմ տալիս Ալֆային կյանք սովորացնել, որտև ինքը ինձ թույլ ա տալիս դա անել ու հենց իր խոսքերով ինքը դրանից լիքը օգուտ ա քաղում: Եթե ասի՝ մի արա, չեմ անի: Էստեղ ինքը նեղվել էր, որ դա հրապարակային էի արել, ոչ թե որ ընդհանրապես արել էի։ Գիտեմ՝ քո անտիպատիան իմ նկատմամբ քեզ թույլ չի տալիս հավատալ, որ հա՛, կարող ա էս աշխարհում կան մարդիկ, որոնք լսում են իմ խորհուրդները կամ դրանց կարիքն ունեն կամ իմ հասունությունն օգնում ա իրանց ավելի հասունանալու: Բայց դե հիմա տենց ա, ինձ էլ լիքը ուրիշ մարդկանց հասունությունն ա օգնում հասունանալ: Ու արի, դու ինձ դասեր մի տուր: Քո դասերն ինձ հաստատ պետք չեն:

[Gayl]

Աշխարհի աշխատանքից հասկացողներ էս բազարին արագի մեջ իտոգ տվեք, երեկվանից ուզում եմ օրագրում գրառում անեմ, բայց եթե խորհուրդ տվող ա լինելու միանգամից ստեղ գրեմ։

[LisBeth]

Ուրեմն սենց: Դու հիմա դրել, փորձում ես ինձ համոզել, որ քո արած մեջբերումն ինձ տհաճ էր: Հիմա պիտի դնեմ, բացատրեմ, որ չէ, տհաճ չէր, հակառակը, խրախուսում եմ օրագրիցս գրառումներ: Ու հավատա, որ եթե օրագրիցս մեջբերումներից նեղվող լինեի, տասը տարի առաջ կնեղվեի ու էդ օրագրում էլ բան չէի գրի: Ես չգիտեմ՝ ով ա քեզ ծավալուն նամակ գրել, բայց ես առաջին օրվանից օրագրեր բաժնում քննարկումների կողմնակից եմ էղել, իմ բոլոր տեսակի բլոգներում էլ բոլոր տեսակի մեկնաբանություններ թողնելու տեղն էլ միշտ բաց ա էղել, պլյուս նրան, որ լինքերը ֆեյսբուքով էլ տարածվել են, ու հեչ չեմ նեղվել քննարկումներից:

Բայց գիտե՞ս ինչն ա ինձ տհաճ: Ինձ տհաճ են քո էս տիպի գրառումները: Դու գալիս ես, քո վերամբարձ տոնով փորձում ես ինձ սովորացնել, թե ինչը մեկնաբանեմ, ինչը չէ, մինչդեռ ես հազար եմ ասել՝ ինչքան ուզում ես, մեջտեղից ճղվի: Մեկ ա, օրագրեր բաժնից մեջբերումներ անելու եմ ու քննարկումներ ծավալելու եմ: Ու հա, ինձ թույլ եմ տալիս Ալֆային կյանք սովորացնել, որտև ինքը ինձ թույլ ա տալիս դա անել ու հենց իր խոսքերով ինքը դրանից լիքը օգուտ ա քաղում: Եթե ասի՝ մի արա, չեմ անի: Էստեղ ինքը նեղվել էր, որ դա հրապարակային էի արել, ոչ թե որ ընդհանրապես արել էի։ Գիտեմ՝ քո անտիպատիան իմ նկատմամբ քեզ թույլ չի տալիս հավատալ, որ հա՛, կարող ա էս աշխարհում կան մարդիկ, որոնք լսում են իմ խորհուրդները կամ դրանց կարիքն ունեն կամ իմ հասունությունն օգնում ա իրանց ավելի հասունանալու: Բայց դե հիմա տենց ա, ինձ էլ լիքը ուրիշ մարդկանց հասունությունն ա օգնում հասունանալ: Ու արի, դու ինձ դասեր մի տուր: Քո դասերն ինձ հաստատ պետք չեն:

Ինձ համար միևնույն ա թե դու ինչ ես անում, ու ով ոնց ա վերբերվում քո խորհուրդներին։ Ես իմ կարծիքն եմ ասում։ Քո լոգիկայով բացատրեմ, որ ավելի հեշտ ընկալես՝ իմ իրավունքն ա քո իրավունքների սահմանի մասին քեզ տեղյակ պահել, իրավունքն, իրավունք․․․ զիլինա դրոշակ դառավ էս բառը հիմա, ռիսկ չանես մի բան ասես, սկսվում ա բերանիդ տարածքում ծածանվել։

[StrangeLittleGirl]

Ինձ համար միևնույն ա թե դու ինչ ես անում, ու ով ոնց ա վերբերվում քո խորհուրդներին։ Ես իմ կարծիքն եմ ասում։ Քո լոգիկայով բացատրեմ, որ ավելի հեշտ ընկալես՝ իմ իրավունքն ա քո իրավունքների սահմանի մասին քեզ տեղյակ պահել, իրավունքն, իրավունք․․․ զիլինա դրոշակ դառավ էս բառը հիմա, ռիսկ չանես մի բան ասես, սկսվում ա բերանիդ տարածքում ծածանվել։

Է հա, ինչքան ուզում ես արտահայտվի, քո իրավունքն ա: Ուզում եմ ասել՝ մեկ ա ասածներիդ վրա թքած ունեմ: