Թեմայից դուրս, բայց հետաքրքիր կամ կարևոր գրառումներ

[Sambitbaba]

Հիմա ի՞նչ, ինձ տուգանե՞մ

Ես լինեի, կտուգանեի: Կորել ես, չկաս...

[Sambitbaba]

Սամ, իսկ չե՞ս կարծում, որ ակումբցին օրագրում գրում է հենց ինքն իր համար՝ իմանալով, որ ոչ մեկ չի գալու արձագանքի․ էդ իր անձնական վիրտուալ տարածքն է, ու մենք որպես ընթերցող պարտավոր ենք էդ հասկանալ ու ընդունել։ Կարծում եմ, եթե կանոնադրությունը չբացառեր օրագրային գրառումներում քննարկումները, վերջինններս շատ ավելի սակավաթիվ կլինեին, հնարավոր է, որ նույնիսկ ի վերջո կվերանային։ Եթե օրագրատերը իրոք օգնության կարիք ունենար կամ ակնկալեր, չեմ կարծում, որ հույսը կդներ օրագրային գրառման վրա։ Իսկ եթե դու ի վերջո գտնում ես, որ հարկ է արձագանքել-օգնել, ապա ինչպես Լիզն էր առաջարկում, կարելի է էդ անձնական հարթակում անել վարկանիշի կամ նամակի տեսքով, այլապես օրագրերի բաժինը կկորցներ իր նշանակությունը որպես անձնական տարածք։

Դրա համար էլ ասում եմ, որ չեմ հասկանում Տեսիլք ջան... Ու հիմնականում քո և Լիզի ասածի պես էլ վարվել եմ. եթե ուզեցել եմ մի բան ասել օրագրային գրառման վերաբերյալ, անձնական նամակ եմ ուղարկել...
Բայց տխուր փորձը ցույց է տվել (ու եթե դուք էլ լուրջ մտածեք, կտեսնեք, որ հենց այդպես էլ կա), որ անձնական նամակ ուղարկելը՝ անձնական տարածքի ավելի կոպիտ ներխուժում է, քան ուղղակի Ակումբում ափաշկյարա այդ մասին խոսելը... Քեզ հետ պատահե՞լ է, որ մեկին փորձել ես օգնել (կամ գոնե ցավակցել) անձնական նամակով, իսկ քո բերանը ծեփել են... Ինձ հետ պատահել է, սիրելիս, ու ես այլևս անձնական նամակներ չեմ ուղարկում... Որովհետև հասկացա, որ դա էլ հենց անձնական տարածք ներխուժել է:

Ինձ թվում է, որ օրագրային գրառումները հենց օրագրերում քննարկել արգելելը ճիշտ է մեկ այլ պատճառով. որպեսզի այդ գրառումներն իրենցից հնարավորինս նաև ստեղծագործական արժեք էլ ներկայացնեն: Եվ իրականում այդպես էլ կա. շատ օրագրեր ու տո հենց Ալֆայինն էլ առաջիններից, - հաճույքով կարդում ես որպես գեղարվեստական ստեղծագորխություններ: Եվ օգագիր գրողն էլ, եթե իր ցավերը, իրեն հուզող հարցերը, իր ներքնաշխարհը, բացում է բոլորի առջև, առավել ևս նրանք, ովքեր իրենց գրող են համարում, - անում է նույն նկատառումով, որպեսզի մնացածները տեսնեն ու գնահատեն:

Եթե ես սխալ եմ, ուրեմն ինձ պես սխալվողները շատ են և Բյուրը քեզ օրինակ: Բայց ես սխալ չեմ ու Բյուրն էլ է ճիշտ: Եթե չես ուզում, որ ուրիշները խառնվեն քո կյանքին, կյանդ շոու մի դարձրու: Վերցրու մի տետր՝ դրանք կարծեմ խանութներում դեռ վաճառվում են, սարքիր օրագիր, գրիր այնտեղ քո թաքուն մտքերը և պահիր բարձիդ, իսկ ավելի լավ է՝ կողպեքի տակ...

Թե չէ ստացվում է, որ շանը քացի ես տալիս, հետո տիրոջը դատի ես կանչում, որ իր շունի քեզ լծել է...

[Chuk]

Ահա, նոր որ ասեցիր` ուշադրություն դարձրեցի:
Ճիշտ ես` ազդանշանը միացրած էին գալիս:

Լուսային ազդանշանը՝ ծառայությունն իրականցնելիս, միշտ ա միացրած: Բայց նման «վոյաժներ» անելու համար (կարմիրի տակով անցնել և այլն), որքան գիտեմ պարտադիր պետք ա ձայնային ազդանշանն էլ միացրած լինեն ու պետք ա հիմք ունենան նման բան անելու համար: Այ ձայնայինը միացրած ա թե չէ՝ տեսահոլովակից չի կարող հասկացվի:

[Chuk]

Ես լինեի, կտուգանեի: Կորել ես, չկաս...

Եկա, ֆսյո ))

[Sambitbaba]

Եկա, ֆսյո ))

Ես սիրում եմ հավատալ...

[Գաղթական]

Լուսային ազդանշանը՝ ծառայությունն իրականցնելիս, միշտ ա միացրած: Բայց նման «վոյաժներ» անելու համար (կարմիրի տակով անցնել և այլն), որքան գիտեմ պարտադիր պետք ա ձայնային ազդանշանն էլ միացրած լինեն ու պետք ա հիմք ունենան նման բան անելու համար: Այ ձայնայինը միացրած ա թե չէ՝ տեսահոլովակից չի կարող հասկացվի:

Այ էս մեկը չգիտեյի:

ՈՒղղակի քաղաքում շրջելով կարգ ու կանոն հսկելը նույնպես ծառայություն իրականացնելա:
Էստեղ օրինակ` սովորական ժամանակ, ոչ մի լուսային ազդանշան էլ չեն միացնում:

Բայց, եթե միացված է լուսային ազդանշանը, դա նշանակում է, որ ցանկալի է իրեն ճանապարհ զիջելը:
Ցանկալի է, բայց ոչ պարտադիր:
Իսկ այ եթե, լուսայինի հետ զուգահեռ, ձայնայինն էլ է միացված, ուրեմն բոլորը պարտավոր են ճանապարհ բացել նրա առաջ` նույնիսկ մայթի վրա հելնելով (եթե ասենք խցանում է կամ միակողմանի):

ՈՒ էս երկու կանոնները ճիշտ են նաև շտապ օգնության ու հրշեջների դեպքում:


Լուսային ու ձայնայինը միացրածներն իրավունք ունեն կարմիրի տակով անցնելու:
Բայց միայն լուսայինի դեպքում` վստահ չեմ: Երբևէ չի հանդիպել, թեորիայի էդ մասն էլ չեմ հիշում..

[տեսիլք]

Դրա համար էլ ասում եմ, որ չեմ հասկանում Տեսիլք ջան... Ու հիմնականում քո և Լիզի ասածի պես էլ վարվել եմ. եթե ուզեցել եմ մի բան ասել օրագրային գրառման վերաբերյալ, անձնական նամակ եմ ուղարկել...
Բայց տխուր փորձը ցույց է տվել (ու եթե դուք էլ լուրջ մտածեք, կտեսնեք, որ հենց այդպես էլ կա), որ անձնական նամակ ուղարկելը՝ անձնական տարածքի ավելի կոպիտ ներխուժում է, քան ուղղակի Ակումբում ափաշկյարա այդ մասին խոսելը... Քեզ հետ պատահե՞լ է, որ մեկին փորձել ես օգնել (կամ գոնե ցավակցել) անձնական նամակով, իսկ քո բերանը ծեփել են... Ինձ հետ պատահել է, սիրելիս, ու ես այլևս անձնական նամակներ չեմ ուղարկում... Որովհետև հասկացա, որ դա էլ հենց անձնական տարածք ներխուժել է:

Փաստորեն դու կարծում ես, որ անձնական նամակները հենց անձնական տարածքի ներխուժում են, բայց մեկ է էն կարծիքին ես, որ եթե ակումբում է դրված ուրեմն ենթակա է քննարկման։ Կներես, բայց տրամաբանությանդ չեմ կարողանում հետևել։

Եթե ես սխալ եմ, ուրեմն ինձ պես սխալվողները շատ են և Բյուրը քեզ օրինակ: Բայց ես սխալ չեմ ու Բյուրն էլ է ճիշտ: Եթե չես ուզում, որ ուրիշները խառնվեն քո կյանքին, կյանդ շոու մի դարձրու: Վերցրու մի տետր՝ դրանք կարծեմ խանութներում դեռ վաճառվում են, սարքիր օրագիր, գրիր այնտեղ քո թաքուն մտքերը և պահիր բարձիդ, իսկ ավելի լավ է՝ կողպեքի տակ...

Թե չէ ստացվում է, որ շանը քացի ես տալիս, հետո տիրոջը դատի ես կանչում, որ իր շունի քեզ լծել է...

Հիմա օրինակ ես եմ, չեմ ուզում ինչ-ինչ պատճառներով ֆիզիկական օրագիր պահել, ակումբն էլ հարմար հարթակ եմ համարում էդ անելու համար՝ իմանալով հանդերձ, որ օրագիրս ըստ կանոնադրության բեսետկի բազառների չի վերածվելու։ Գրում եմ, քանի որ ուզում եմ գրել, ու միաժամանակ դեմ չեմ, որ ուրիշներն էլ կողքից կարդան, բայց էդ չի նշանակում, որ համաձայն եմ գրածներս քննարկման առարկա դառնան, իսկ եթե ուզենայի որ դառնային, չե՞ս կարծում, որ առանձին թեմա կբացեի, կամ թեկուզ էս թեմայում կտեղադրեի, որ բոլոր սրտացավ ակումբցիները գային օգնեին, խորհուրդներ տային և այլն։

[LisBeth]

Դրա համար էլ ասում եմ, որ չեմ հասկանում Տեսիլք ջան... Ու հիմնականում քո և Լիզի ասածի պես էլ վարվել եմ. եթե ուզեցել եմ մի բան ասել օրագրային գրառման վերաբերյալ, անձնական նամակ եմ ուղարկել...
Բայց տխուր փորձը ցույց է տվել (ու եթե դուք էլ լուրջ մտածեք, կտեսնեք, որ հենց այդպես էլ կա), որ անձնական նամակ ուղարկելը՝ անձնական տարածքի ավելի կոպիտ ներխուժում է, քան ուղղակի Ակումբում ափաշկյարա այդ մասին խոսելը... Քեզ հետ պատահե՞լ է, որ մեկին փորձել ես օգնել (կամ գոնե ցավակցել) անձնական նամակով, իսկ քո բերանը ծեփել են... Ինձ հետ պատահել է, սիրելիս, ու ես այլևս անձնական նամակներ չեմ ուղարկում... Որովհետև հասկացա, որ դա էլ հենց անձնական տարածք ներխուժել է:

Ինձ թվում է, որ օրագրային գրառումները հենց օրագրերում քննարկել արգելելը ճիշտ է մեկ այլ պատճառով. որպեսզի այդ գրառումներն իրենցից հնարավորինս նաև ստեղծագործական արժեք էլ ներկայացնեն: Եվ իրականում այդպես էլ կա. շատ օրագրեր ու տո հենց Ալֆայինն էլ առաջիններից, - հաճույքով կարդում ես որպես գեղարվեստական ստեղծագորխություններ: Եվ օգագիր գրողն էլ, եթե իր ցավերը, իրեն հուզող հարցերը, իր ներքնաշխարհը, բացում է բոլորի առջև, առավել ևս նրանք, ովքեր իրենց գրող են համարում, - անում է նույն նկատառումով, որպեսզի մնացածները տեսնեն ու գնահատեն:

Եթե ես սխալ եմ, ուրեմն ինձ պես սխալվողները շատ են և Բյուրը քեզ օրինակ: Բայց ես սխալ չեմ ու Բյուրն էլ է ճիշտ: Եթե չես ուզում, որ ուրիշները խառնվեն քո կյանքին, կյանդ շոու մի դարձրու: Վերցրու մի տետր՝ դրանք կարծեմ խանութներում դեռ վաճառվում են, սարքիր օրագիր, գրիր այնտեղ քո թաքուն մտքերը և պահիր բարձիդ, իսկ ավելի լավ է՝ կողպեքի տակ...

Թե չէ ստացվում է, որ շանը քացի ես տալիս, հետո տիրոջը դատի ես կանչում, որ իր շունի քեզ լծել է...

Եթե մեկին փորձել ես օգնել ու չորվել ես, ուրեմն էդ մեկը քո օգնության կարիքը չունի, էդքան դժվա՞ր ա սա հասկանալ, որ ափաշքյարա գրեցիր, ի՞նչն ա փոխվում։ Եթե քեզ չեն դիմել օգնության խնդրանքով բարի եղիր հարգես էդ մարդու իրավունքը, էսքան բան, դժվար չի։ Հա էս անգամ ես մեջ ընկա, չնայած որ Ալֆան կարծես դեմ չէր իր անձի նման քննարկման, բայց սա առաջին դեպքը չի, ու Բյուրին էլի ա ասվել, որ անձնական օրագրերից մեջբերում չանի, նքը դրա վրա թքած ա ունեցել։ Էլի եմ ասում, եթե ուզում ես օգնած լինես, ասում ես էդ մարդուն, ոչ թե գրառումը մեջ ես բերում ու կյանքի դասեր տալիս։ Եթե գրառման մեջից ընդհանուր քննարկման թեմա ունես, առանձնացրու դա ու արա։ Ամեն ինչ պետք ա որ պարզ լինի։ Պարտադրովի օգնությունը ո՞րն ա։

[Gayl]

Լուսային ազդանշանը՝ ծառայությունն իրականցնելիս, միշտ ա միացրած:

Ցերեկվա ժամերին իրավունք ունի առանց միացնելու վարորդին կանգնացնի և տուգանի։

[Sambitbaba]

Փաստորեն դու կարծում ես, որ անձնական նամակները հենց անձնական տարածքի ներխուժում են, բայց մեկ է էն կարծիքին ես, որ եթե ակումբում է դրված ուրեմն ենթակա է քննարկման։ Կներես, բայց տրամաբանությանդ չեմ կարողանում հետևել։

Հա:
Անձնական նամակ գրելով ես մուտք եմ գործում մարդու անձնական տարածք, քանի որ դա դադարում է տեսանելի լինել:
Իսկ Ակումբում դրված յուրաքանչյուր գրառում արդեն Ակումբի սեփականությունն է, և այն քննարկել իրավունք չունի միայն ոչ ակումբցին:
Եվ լրիվ բնական է համարել, որ, եթե ես մի բան եմ ասում քո ակումբային օրագրի գրառման մասին, այդպիսով ուղղակի կարծիք եմ արտահայտում և քո գործն է, թե ինչպես կվերաբերվես դրան: Իսկ եթե ուղարկում եմ քեզ անձնական նամակ, ուրեմն կարծիքս դադարում է կարծիք լինելուց ու դառնում է գլխիդ լոլո կարդալ: Իսկ քանի որ դու ինձ այդ մասին չէիր էլ խնդրել, ուրեմն ես առանց քեզ հարցնելու ներխուժել եմ քո անձնական տարածք և դու լրիվ իրավասու ես համ բերանս ծեփել, համ էլ մի լավ հայհոյել:

Հիմա օրինակ ես եմ, չեմ ուզում ինչ-ինչ պատճառներով ֆիզիկական օրագիր պահել, ակումբն էլ հարմար հարթակ եմ համարում էդ անելու համար՝ իմանալով հանդերձ, որ օրագիրս ըստ կանոնադրության բեսետկի բազառների չի վերածվելու։ Գրում եմ, քանի որ ուզում եմ գրել, ու միաժամանակ դեմ չեմ, որ ուրիշներն էլ կողքից կարդան, բայց էդ չի նշանակում, որ համաձայն եմ գրածներս քննարկման առարկա դառնան, իսկ եթե ուզենայի որ դառնային, չե՞ս կարծում, որ առանձին թեմա կբացեի, կամ թեկուզ էս թեմայում կտեղադրեի, որ բոլոր սրտացավ ակումբցիները գային օգնեին, խորհուրդներ տային և այլն։

Տեսիլք ջան, իմ ու քո կարծիքներն այս դեպքում այնքան էլ էական չեն: Գոյություն ունի Ակումբ, իր անդամներով: Ես ու դու մեր յուրաքանչյուր գրառման վրա կարող ենք վետո դնել, բայց դա ոչինչ չի նշանակում: Չես ուզում ֆիզիկական օրագիր՝ մի նոր թղթապանակ բացիր կոմպիդ մեջ: Բյուրն էլ Ալֆայի օրագիրը ոչ թե "բեսետկի բազառ" սարքեց, այլ, հարգելով Ալֆային, ուշադրության արժանացրեց նրա գրառումը:

Ուրեմն ո՞րն է ափաշկյարա օրագրի իմաստը, կարո՞ղ ես ինձ բացատրել: Ո՞րն է պատճառը, որ մերկացած դուրս գաս փողոց ու հետո բոլորին դինամիտ անես:
Ես, օրինակ, դրա մեջ հիվանդագին բան եմ տեսնում:
Իսկ դու՞...

[Ուլուանա]

Դրա համար էլ ասում եմ, որ չեմ հասկանում Տեսիլք ջան... Ու հիմնականում քո և Լիզի ասածի պես էլ վարվել եմ. եթե ուզեցել եմ մի բան ասել օրագրային գրառման վերաբերյալ, անձնական նամակ եմ ուղարկել...
Բայց տխուր փորձը ցույց է տվել (ու եթե դուք էլ լուրջ մտածեք, կտեսնեք, որ հենց այդպես էլ կա), որ անձնական նամակ ուղարկելը՝ անձնական տարածքի ավելի կոպիտ ներխուժում է, քան ուղղակի Ակումբում ափաշկյարա այդ մասին խոսելը... Քեզ հետ պատահե՞լ է, որ մեկին փորձել ես օգնել (կամ գոնե ցավակցել) անձնական նամակով, իսկ քո բերանը ծեփել են... Ինձ հետ պատահել է, սիրելիս, ու ես այլևս անձնական նամակներ չեմ ուղարկում... Որովհետև հասկացա, որ դա էլ հենց անձնական տարածք ներխուժել է:

Ինձ թվում է, որ օրագրային գրառումները հենց օրագրերում քննարկել արգելելը ճիշտ է մեկ այլ պատճառով. որպեսզի այդ գրառումներն իրենցից հնարավորինս նաև ստեղծագործական արժեք էլ ներկայացնեն: Եվ իրականում այդպես էլ կա. շատ օրագրեր ու տո հենց Ալֆայինն էլ առաջիններից, - հաճույքով կարդում ես որպես գեղարվեստական ստեղծագորխություններ: Եվ օգագիր գրողն էլ, եթե իր ցավերը, իրեն հուզող հարցերը, իր ներքնաշխարհը, բացում է բոլորի առջև, առավել ևս նրանք, ովքեր իրենց գրող են համարում, - անում է նույն նկատառումով, որպեսզի մնացածները տեսնեն ու գնահատեն:

Եթե ես սխալ եմ, ուրեմն ինձ պես սխալվողները շատ են և Բյուրը քեզ օրինակ: Բայց ես սխալ չեմ ու Բյուրն էլ է ճիշտ: Եթե չես ուզում, որ ուրիշները խառնվեն քո կյանքին, կյանդ շոու մի դարձրու: Վերցրու մի տետր՝ դրանք կարծեմ խանութներում դեռ վաճառվում են, սարքիր օրագիր, գրիր այնտեղ քո թաքուն մտքերը և պահիր բարձիդ, իսկ ավելի լավ է՝ կողպեքի տակ...

Թե չէ ստացվում է, որ շանը քացի ես տալիս, հետո տիրոջը դատի ես կանչում, որ իր շունի քեզ լծել է...

Սամ, շանը քացի տալու համեմատությունն էնքան էլ տեղին չի, իմ կարծիքով. տեղին կլիներ, եթե գրառումն ուղարկվեր կոնկրետ մեկին անձնական նամակով, ու վերջինս էլ դրան ի պատասխան խորհուրդներ տար, ու դա գրառման հեղինակին դուր չգար։ Հա, բոլորս էլ գիտենք, որ ֆորումը քննարկման հարթակ ա, բայց եթե կոնկրետ էդ բաժնում քննարկումն արգելվել ա, դա արդեն էդ բաժինն ինչ–որ չափով առանձնացնում ա, չէ՞, ստանդարտ ֆորումային ֆորմատից։ Ի՞նչ կա էդտեղ չհասկանալու։ Ճիշտ ա, օրագրային բաժնի գրառումներն այլ տեղերում մեջբերելը կանոնադրությամբ տենց չորով արգելված չի, բայց կարծում եմ՝ կարելի ա ենթադրել, որ դրանցից շատերն էնպիսին են, որոնց հրապարակային քննարկումը դժվար թե ցանկալի լինի հեղինակի համար։ Ես էլ, օրինակ, շատ օրագրային գրառումներ պարզապես չէի անի, եթե իմանայի՝ դրանք մեջբերվելու են ու քննարկվելու։ Տեսիլքը շատ լավ ասեց. եթե մարդն օգնություն ակնկալեր, ոչ թե օրագրում կգրեր, այլ թեմա կբացեր հատուկ կամ թեկուզ էս թեմայում կաներ գրառումը, որ քննարկվեր, ու խորհուրդներ հնչեին։ Ուրիշ բան, եթե մարդը կոնկրետ ասել ա, որ անձամբ ինքը դեմ չի, որ իր գրառումները մեջբերեն ու քննարկեն, ինչպես, օրինակ, Բյուրն էսօր ասեց Լիզին պատասխանելիս (գուցե նախկինում էլ ա ասել, չեմ հիշում ուղղակի)։ Բայց ոչ բոլորն են տենց ասում, չէ՞։ Նույնիսկ եթե մարդն ինքը դեմ չի, միևնույն ա, ճիշտ կլինի՝ հաշվի առնի ուրիշների դեմ լինելը, եթե չի ուզում տվյալ մարդկանց տհաճություն ու անհարմարավետություն պատճառել։ Կարելի ա նաև ուղղակի ենթադրել, թե ինչ տիպի գրառումները մարդը պիտի որ չցանկանա, որ քննարկվեն։ Ու ինձ թվում ա՝ եթե նմանատիպ քննարկումները մի քիչ էլ շարունակվեն, կարող ա հենց չորով էլ արգելվի որևէ օրագրից որևէ մեջբերում անելը, ինչը չեմ կարծում, թե ընդհանուր առմամբ լավ անդրադառնա ֆորումի վիճակի վրա։ Դրա համար, կարծում եմ, կարելի ա ավելի նրբանկատ լինել, հարգել ուրիշների ցանկություններն ու նախընտրությունները, նույնիսկ եթե դրանք կանոնադրությամբ չորով ամրագրված չեն, ու խորհուրդներ տալու մեծ ցանկության դեպքում անձնական նամակով գրել։ Նույնիսկ եթե մի անգամ ինչ–որ մեկը քեզ անձնականով իրեն գրելու համար չորել ա, միևնույն ա, անձնական հաղորդագրությունը եղել և մնում ա անձնական հարցեր քննարկելու լավագույն միջոցը։ Կարծում եմ՝ եթե չորել են, ուրեմն կամ ձեր միջև մտերմությունն էնքան չի եղել, որ դու իրավունք ունենաս էդ մարդուն նման ձևով խորհուրդ տալու, կամ մարդը պարզապես անտակտ ա եղել, որ բարի նկատառումներով իրեն գրող մարդուն չորել ա, գուցե ուրիշ տարբերակ էլ ա հնարավոր, չգիտեմ, բայց ամեն դեպքում էդ մի օրինակը հաստատ չի նշանակում, թե անձնական նամակով գրելն ավելի շատ ա ուրիշի անձնական տարածքի ներխուժում, քան մարդու անձնական օրագրային գրառումը հրապարակավ քննարկելը։

[Sambitbaba]

Եթե մեկին փորձել ես օգնել ու չորվել ես, ուրեմն էդ մեկը քո օգնության կարիքը չունի, էդքան դժվա՞ր ա սա հասկանալ, որ ափաշքյարա գրեցիր, ի՞նչն ա փոխվում։ Եթե քեզ չեն դիմել օգնության խնդրանքով բարի եղիր հարգես էդ մարդու իրավունքը, էսքան բան, դժվար չի։ Հա էս անգամ ես մեջ ընկա, չնայած որ Ալֆան կարծես դեմ չէր իր անձի նման քննարկման, բայց սա առաջին դեպքը չի, ու Բյուրին էլի ա ասվել, որ անձնական օրագրերից մեջբերում չանի, նքը դրա վրա թքած ա ունեցել։ Էլի եմ ասում, եթե ուզում ես օգնած լինես, ասում ես էդ մարդուն, ոչ թե գրառումը մեջ ես բերում ու կյանքի դասեր տալիս։ Եթե գրառման մեջից ընդհանուր քննարկման թեմա ունես, առանձնացրու դա ու արա։ Ամեն ինչ պետք ա որ պարզ լինի։ Պարտադրովի օգնությունը ո՞րն ա։

Կարծում եմ, վերջին գրառմանս մեջ ես քեզ պատասխանեցի, Լիզ ջան: Մի բան ավելացնեմ միայն:

Եթե քեզ չեն դիմել օգնության խնդրանքով բարի եղիր հարգես էդ մարդու իրավունքը, էսքան բան, դժվար չի։

Եթե գրառումդ կատարել ես Ակումբում, ուրեմն երկու տարբերակ կա միայն. կամ օգնություն ես ցուցաբերում, կամ էլ օգնության կարիք ունես:
Նույնիսկ եթե ես որոշել եմ ընդամենը սիրամարգի պես պոչս ցցել ու ֆռֆռալ բոլորի առջև, այդ դեպքում էլ ինձ պետք է օգնել, որ ես դա վայելեմ:

[Sambitbaba]

Սամ, շանը քացի տալու համեմատությունն էնքան էլ տեղին չի, իմ կարծիքով. տեղին կլիներ, եթե գրառումն ուղարկվեր կոնկրետ մեկին անձնական նամակով, ու վերջինս էլ դրան ի պատասխան խորհուրդներ տար, ու դա գրառման հեղինակին դուր չգար։ Հա, բոլորս էլ գիտենք, որ ֆորումը քննարկման հարթակ ա, բայց եթե կոնկրետ էդ բաժնում քննարկումն արգելվել ա, դա արդեն էդ բաժինն ինչ–որ չափով առանձնացնում ա, չէ՞, ստանդարտ ֆորումային ֆորմատից։ Ի՞նչ կա էդտեղ չհասկանալու։ Ճիշտ ա, օրագրային բաժնի գրառումներն այլ տեղերում մեջբերելը կանոնադրությամբ տենց չորով արգելված չի, բայց կարծում եմ՝ կարելի ա ենթադրել, որ դրանցից շատերն էնպիսին են, որոնց հրապարակային քննարկումը դժվար թե ցանկալի լինի հեղինակի համար։ Ես էլ, օրինակ, շատ օրագրային գրառումներ պարզապես չէի անի, եթե իմանայի՝ դրանք մեջբերվելու են ու քննարկվելու։ Տեսիլքը շատ լավ ասեց. եթե մարդն օգնություն ակնկալեր, ոչ թե օրագրում կգրեր, այլ թեմա կբացեր հատուկ կամ թեկուզ էս թեմայում կաներ գրառումը, որ քննարկվեր, ու խորհուրդներ հնչեին։ Ուրիշ բան, եթե մարդը կոնկրետ ասել ա, որ անձամբ ինքը դեմ չի, որ իր գրառումները մեջբերեն ու քննարկեն, ինչպես, օրինակ, Բյուրն էսօր ասեց Լիզին պատասխանելիս (գուցե նախկինում էլ ա ասել, չեմ հիշում ուղղակի)։ Բայց ոչ բոլորն են տենց ասում, չէ՞։ Նույնիսկ եթե մարդն ինքը դեմ չի, միևնույն ա, ճիշտ կլինի՝ հաշվի առնի ուրիշների դեմ լինելը, եթե չի ուզում տվյալ մարդկանց տհաճություն ու անհարմարավետություն պատճառել։ Կարելի ա նաև ուղղակի ենթադրել, թե ինչ տիպի գրառումները մարդը պիտի որ չցանկանա, որ քննարկվեն։ Ու ինձ թվում ա՝ եթե նմանատիպ քննարկումները մի քիչ էլ շարունակվեն, կարող ա հենց չորով էլ արգելվի որևէ օրագրից որևէ մեջբերում անելը, ինչը չեմ կարծում, թե ընդհանուր առմամբ լավ անդրադառնա ֆորումի վիճակի վրա։ Դրա համար, կարծում եմ, կարելի ա ավելի նրբանկատ լինել, հարգել ուրիշների ցանկություններն ու նախընտրությունները, նույնիսկ եթե դրանք կանոնադրությամբ չորով ամրագրված չեն, ու խորհուրդներ տալու մեծ ցանկության դեպքում անձնական նամակով գրել։ Նույնիսկ եթե մի անգամ ինչ–որ մեկը քեզ անձնականով իրեն գրելու համար չորել ա, միևնույն ա, անձնական հաղորդագրությունը եղել և մնում ա անձնական հարցեր քննարկելու լավագույն միջոցը։ Կարծում եմ՝ եթե չորել են, ուրեմն կամ ձեր միջև մտերմությունն էնքան չի եղել, որ դու իրավունք ունենաս էդ մարդուն նման ձևով խորհուրդ տալու, կամ մարդը պարզապես անտակտ ա եղել, որ բարի նկատառումներով իրեն գրող մարդուն չորել ա, գուցե ուրիշ տարբերակ էլ ա հնարավոր, չգիտեմ, բայց ամեն դեպքում էդ մի օրինակը հաստատ չի նշանակում, թե անձնական նամակով գրելն ավելի շատ ա ուրիշի անձնական տարածքի ներխուժում, քան մարդու անձնական օրագրային գրառումը հրապարակավ քննարկելը։

Ան ջան, էստեղ խոսքն իմ մասին չէ, սիրելիս: Չեմ հիշում, որ երբևիցէ ինքս օրագրային որևէ գրառում քննարկման առարկա դարձրած լինեմ: Հա, երբեմն ասել եմ, որ ցավում եմ, որ օրագրում կարծիք հայտնել չի կարելի: Իսկ այստեղ ասում եմ ընդամենը, որ Բյուրին ոչնչով չեմ մեղադրում. մարդն արտառոց ոչինչ չի արել: Ու կոնկրետ ես կողմ եմ նման վարմունքին և ինքս էլ այդպես կվարվեի:
Երբ ասում ես, կարելի է ենթադրել... կարելի է հակառակն էլ ենթադրել: Ես, օրինակ, ենթադրում եմ, որ եթե մեկը բոլորին ցուցադրում է իր մտքերը, ուրեմն չգիտի, թե կոնկրետ ումից օգնություն խնդրի և օգնություն է ակնկալում բոլորից:
Հասկանում եմ, յուրաքանչյուր գրառում ծիծաղելի է որպես "օգնության" ճիչ տեսնել: Բայց "օգնողներն" էլ ոչ բոլոր գրառումներին են "օգնում", ճի՞շտ է: Ուրեմն նրանք էլ են ենթադրել, որ հենց այդ գրառումն է այն ճիչը, որին պետք է օգնության հասնել... Եվ ի՞նչ վատ բան կա դրանում:
Ավելի լավ չի՞, որ գրառում կատարողն ինքը "ենթադրի", ու հետո նոր տեղադրի իր գրառումը:

[Ուլուանա]

Ան ջան, էստեղ խոսքն իմ մասին չէ, սիրելիս: Չեմ հիշում, որ երբևիցէ ինքս օրագրային որևէ գրառում քննարկման առարկա դարձրած լինեմ: Հա, երբեմն ասել եմ, որ ցավում եմ, որ օրագրում կարծիք հայտնել չի կարելի:

Գիտեմ, ես ընդհանուր էի գրել, ուղղակի դու հա գրում ես, որ չես հասկանում, թե ոնց ա տենց, ես էլ փորձել եմ բացատրել։

Իսկ այստեղ ասում եմ ընդամենը, որ Բյուրին ոչնչով չեմ մեղադրում. մարդն արտառոց ոչինչ չի արել: Ու կոնկրետ ես կողմ եմ նման վարմունքին և ինքս էլ այդպես կվարվեի:

Ի՞նչ ա նշանակում՝ ինքս էլ այդպես վարվեի։ Քիչ առաջ գրեցիր, որ երբևիցե որևէ օրագրային գրառում քննարկման առարկա չես դարձրել, չէ՞, ուրեմն դու ինքդ հեչ էլ տենց չէիր վարվի ու չես վարվել։ Ու կարծում եմ՝ լավ էլ հասկացել ես, թե ինչու չես վարվել։

Երբ ասում ես, կարելի է ենթադրել... կարելի է հակառակն էլ ենթադրել: Ես, օրինակ, ենթադրում եմ, որ եթե մեկը բոլորին ցուցադրում է իր մտքերը, ուրեմն չգիտի, թե կոնկրետ ումից օգնություն խնդրի և օգնություն է ակնկալում բոլորից:
Հասկանում եմ, յուրաքանչյուր գրառում ծիծաղելի է որպես "օգնության" ճիչ տեսնել: Բայց "օգնողներն" էլ ոչ բոլոր գրառումներին են "օգնում", ճի՞շտ է: Ուրեմն նրանք էլ են ենթադրել, որ հենց այդ գրառումն է այն ճիչը, որին պետք է օգնության հասնել... Եվ ի՞նչ վատ բան կա դրանում:
Ավելի լավ չի՞, որ գրառում կատարողն ինքը "ենթադրի", ու հետո նոր տեղադրի իր գրառումը:

Ես, իհարկե, չեմ պնդում, թե ցանկացած գրառումից ակնհայտ ա, թե ինչքանով հեղինակը կուզենար, որ այն մեջբերվեր ու քննարկվեր։ Եթե ամեն ինչ տենց միանշանակ լիներ, էս քննարկումն էլ երևի չէր լինի։ Ի՞նչ ասեմ. եթե ես շատ ուզենայի մեջբերել ինչ–որ մեկի անձնական գրառումըւ, որպեսզի օգնեի ու խորհուրդներ տայի նրան, ու եթե թեկուզ մի քիչ կասկածեի, որ կարող ա գրածս լավ չընդունվի, ուղղակի զերծ կմնայի մեջբերելուց ու արձագանքելուց, որովհետև չեմ ուզում որևէ մեկին տհաճություն պատճառել, բայց անձնական նամակով հնարավոր ա, որ գրեի։ Իսկ եթե ինչ–որ մարդկանց համար ավելի կարևոր ա իրանց ասելիքն ամեն գնով արտահայտելը՝ անկախ նրանից, թե դա ինչքանով վիրավորական, նյարդայնացնող ու տհաճ կարող ա լինել գրառման հեղինակի համար, ի՞նչ ասեմ, թող շարունակեն նույն ձևով։ Ու եթե էդ իրավիճակը սկսի համատարած բնույթ ստանալ, էդ ժամանակ արդեն ես ինքս ինձնից կախված ամեն ինչ կանեմ, կպայքարեմ, որ օրագրային գրառումների մեջբերումն ու քննարկումը կանոնադրությամբ չորով արգելվի։ Ուղղակի հուսով եմ, որ էստեղ ոչ ոք էլ էդ աստիճանի թքած չունի մյուսների վրա, որ դրան հասնենք։

[Alphaone]

Եթե մեկին փորձել ես օգնել ու չորվել ես, ուրեմն էդ մեկը քո օգնության կարիքը չունի, էդքան դժվա՞ր ա սա հասկանալ, որ ափաշքյարա գրեցիր, ի՞նչն ա փոխվում։ Եթե քեզ չեն դիմել օգնության խնդրանքով բարի եղիր հարգես էդ մարդու իրավունքը, էսքան բան, դժվար չի։ Հա էս անգամ ես մեջ ընկա, չնայած որ Ալֆան կարծես դեմ չէր իր անձի նման քննարկման, բայց սա առաջին դեպքը չի, ու Բյուրին էլի ա ասվել, որ անձնական օրագրերից մեջբերում չանի, նքը դրա վրա թքած ա ունեցել։ Էլի եմ ասում, եթե ուզում ես օգնած լինես, ասում ես էդ մարդուն, ոչ թե գրառումը մեջ ես բերում ու կյանքի դասեր տալիս։ Եթե գրառման մեջից ընդհանուր քննարկման թեմա ունես, առանձնացրու դա ու արա։ Ամեն ինչ պետք ա որ պարզ լինի։ Պարտադրովի օգնությունը ո՞րն ա։

Ալֆան կակ ռազ դեմ ա, ես Բյուրի հանդեպ ահագին դրական եմ կանխատրամադրված, բայց երևույթն ինձ դուր չի գալիս, Չուկը նախորդ գրառումնս էլ ա մոդերացրել, էնտեղ էս մասին գրել էի ))