Թեմայից դուրս, բայց հետաքրքիր կամ կարևոր գրառումներ

[Բարեկամ]

Վատ տարբերակ չէ իհարկե: Բայց հիմա էլ բոլորս պետք է շպառգալկա պահենք, որ ամեն գրառման անդրադառնալուց առաջ նայենք. էս գրառման հեղինակը օրեյ տվել է, թե ո՞չ...

Կարելի ա դնել օրագրի վերնագրի վերջում , ինչ-որ հապավումով։ Օրինակ՝ ԲԱՑ /որ կնշանակի բաց է քննարկումների համար/ կամ ՓԱԿ։ Կլինի այսպես․ Անձնական օրագիր. Alpha mission /ԲԱՑ/

Եթե վստահ լինեի, որ իմ գրառումները կքննարկվեն, երևի թե օրագիր բացեի...

Իսկ դու հանդգնիր

[Գաղթական]

Եթե վստահ լինեի, որ իմ գրառումները կքննարկվեն, երևի թե օրագիր բացեի...

Հզոր էր ))))))

Բարեկամի վերջին առաջարկի տրամաբանությամբ էլ՝ վերջում պետք կլիներ գրել «ԲԱՑ ՊԱՐՏԱԴԻՐ»

[Sambitbaba]

Իսկ դու հանդգնիր

Չի կարելի ախր...

[StrangeLittleGirl]

Ես էլ էս թեմայով մի բան ասեմ։

Ոնց որ Արշակն ասեց, ցանկացած հրապարակային տեքստ հանրային սեփականություն ա, ու անկախ նրանից՝ օրագրի վրա բաց կամ փակ ա նշած կամ օրագրի հեղինակը պահանջում ա չքննարկել, ես քննարկելու եմ էդ գրառումները։ Դա կարա լինի ակումբի էս թեմայում, կարա լինի նոր թեմա բացելով, կարա լինի իմ սեփական օրագրում, կարա լինի ֆեյսբուքում, կարա լինի այլ ակումբցիների հետ որևէ չաթում, կարա լինի բլոգումս, կարա լինի հոդված որևէ օնլայն թերթում, բայց քննարկելու եմ, որովհետև ես քննարկում եմ իմ կարդացած գրեթե ցանկացած բան, ու օրագրային գրառումները բացառություն չեն։ Ու օրագրի հեղինակի, առավելևս կողքից մարդկանց պահանջը, որ դա չանեմ կամ իմ փոխարեն որոշելը, թե ոնց ու որտեղ անեմ, արդարացի չի։ Կարաք ասեք, որ ես վատ մարդ եմ, որ մարդկանց ապրումները հաշվի չեմ առնում, որ տհաճություն եմ պատճառում, էս եմ անում, էն եմ անում։ Հանգիստ ասեք, դեմ չեմ։ Բայց կարծում եմ նաև ժամանակն ա, որ մարդիկ ի վերջո սովորեն, որ իրանց հրապարակային տեքստերը քննարկման ենթակա են։ Ու եթե քննարկում չեն ուզում, պիտի գրառում չանեն, ոչ թե հատ-հատ քննարկողների հետևից ընկնեն ու հաշիվ պահանջեն, թե ինչու քննարկվեց։ Ժամանակն ա, որ մարդիկ պատասխանատվություն կրեն իրենց հրապարակային տեքստերի համար, ոչ թե հետո քննարկողին մեղադրեն, թե ինչու քննարկեցիր։

Որպես ինքս օրագիր ու բլոգ պահող ու բավական հաճախ բավական խոցելի տեքստեր գրող երբևէ դեմ չեմ եղել, որ գրածներս քննարկվեն։ Ու միշտ չի, որ քննարկումները հաճելի են էղել (կարաք բացեք, օրագրիս առաջին էջերը կարդալ, երբ քննարկումները դեռ թույլատրվում էին, ու տեսնել, որ Ալֆային գրածս էդ քննարկումների համեմատ ծաղիկներ են)։ Բայց ես միշտ գիտակցել եմ, որ եթե տհաճ քննարկում ա գնում, էդ իմ մեղավորությունն ա, որ հրապարակել եմ տեքստը, ոչ թե քննարկողի, որը զուտ օգտվում ա հանրայնացված նյութին արձագանքելու իրա տարրական իրավունքից։ Ու լավ կլինի՝ ցանկացած օրագիր գրող հասկանա դա ու ցանկացած տեքստ հրապարակելուց առաջ մտածի՝ ուզու՞մ ա քննարկվի, թե՞ չէ։

Ու նույն կերպ․ չնայած Լիզբեթի ռեակցիան ինձ ահավոր չդզեց ու ահավոր ագրեսիվ էր, ընդ որում՝ երբ խոսքը սկի իր գրառման մասին էլ չի, ու Ալֆայի հետ էնպիսի հարաբերությունների մեջ չեմ, որ չկարողանայինք ինքնուրույն պարզել, ի վերջո ինքն արձագանքում ա իմ գրառմանը, որը ես պատասխանատվություն եմ կրել ու հանրայնացրել եմ։

[Sambitbaba]

Ես էլ էս թեմայով մի բան ասեմ։

Ոնց որ Արշակն ասեց, ցանկացած հրապարակային տեքստ հանրային սեփականություն ա, ու անկախ նրանից՝ օրագրի վրա բաց կամ փակ ա նշած կամ օրագրի հեղինակը պահանջում ա չքննարկել, ես քննարկելու եմ էդ գրառումները։ Դա կարա լինի ակումբի էս թեմայում, կարա լինի նոր թեմա բացելով, կարա լինի իմ սեփական օրագրում, կարա լինի ֆեյսբուքում, կարա լինի այլ ակումբցիների հետ որևէ չաթում, կարա լինի բլոգումս, կարա լինի հոդված որևէ օնլայն թերթում, բայց քննարկելու եմ, որովհետև ես քննարկում եմ իմ կարդացած գրեթե ցանկացած բան, ու օրագրային գրառումները բացառություն չեն։ Ու օրագրի հեղինակի, առավելևս կողքից մարդկանց պահանջը, որ դա չանեմ կամ իմ փոխարեն որոշելը, թե ոնց ու որտեղ անեմ, արդարացի չի։ Կարաք ասեք, որ ես վատ մարդ եմ, որ մարդկանց ապրումները հաշվի չեմ առնում, որ տհաճություն եմ պատճառում, էս եմ անում, էն եմ անում։ Հանգիստ ասեք, դեմ չեմ։ Բայց կարծում եմ նաև ժամանակն ա, որ մարդիկ ի վերջո սովորեն, որ իրանց հրապարակային տեքստերը քննարկման ենթակա են։ Ու եթե քննարկում չեն ուզում, պիտի գրառում չանեն, ոչ թե հատ-հատ քննարկողների հետևից ընկնեն ու հաշիվ պահանջեն, թե ինչու քննարկվեց։ Ժամանակն ա, որ մարդիկ պատասխանատվություն կրեն իրենց հրապարակային տեքստերի համար, ոչ թե հետո քննարկողին մեղադրեն, թե ինչու քննարկեցիր։

Որպես ինքս օրագիր ու բլոգ պահող ու բավական հաճախ բավական խոցելի տեքստեր գրող երբևէ դեմ չեմ եղել, որ գրածներս քննարկվեն։ Ու միշտ չի, որ քննարկումները հաճելի են էղել (կարաք բացեք, օրագրիս առաջին էջերը կարդալ, երբ քննարկումները դեռ թույլատրվում էին, ու տեսնել, որ Ալֆային գրածս էդ քննարկումների համեմատ ծաղիկներ են)։ Բայց ես միշտ գիտակցել եմ, որ եթե տհաճ քննարկում ա գնում, էդ իմ մեղավորությունն ա, որ հրապարակել եմ տեքստը, ոչ թե քննարկողի, որը զուտ օգտվում ա հանրայնացված նյութին արձագանքելու իրա տարրական իրավունքից։ Ու լավ կլինի՝ ցանկացած օրագիր գրող հասկանա դա ու ցանկացած տեքստ հրապարակելուց առաջ մտածի՝ ուզու՞մ ա քննարկվի, թե՞ չէ։

Ու նույն կերպ․ չնայած Լիզբեթի ռեակցիան ինձ ահավոր չդզեց ու ահավոր ագրեսիվ էր, ընդ որում՝ երբ խոսքը սկի իր գրառման մասին էլ չի, ու Ալֆայի հետ էնպիսի հարաբերությունների մեջ չեմ, որ չկարողանայինք ինքնուրույն պարզել, ի վերջո ինքն արձագանքում ա իմ գրառմանը, որը ես պատասխանատվություն եմ կրել ու հանրայնացրել եմ։

Ես էլ եմ վատ մարդ, արխային, Բյուր ջան:

[StrangeLittleGirl]

Ես էլ եմ վատ մարդ, արխային, Բյուր ջան:

Այ վատ մարդ, դե օրագիր բաց, քննարկենք

[Alphaone]

Օֆ, կրկնվեմ՝ ակումբում երբ եկա՝ չգիտեի ինչ պատճառներով ու ոնց են օրագրերը փակ եղել քննարկումների համար, բայց էդ ուղղակի դարձել էր էն հոգեբանական խեղճացած պահերին ներսում կուտակվածը մի կողմ դնելու ձև, ես գիտեի, որ հատուկենտ մարդիկ են օրագիրս կարդում ու նաև օրագիրն օգտագործում էի գրելու տեխնիկան հղկելու համար: Հիմա լիքը բաներ, ոնց Արշակն էր ասում, doc-ի մեջ կլցնեմ, ակումբում չեմ գրի: Ես էլ եմ կողմ, որ ցանկացած հանրային բան ենթակա է քննարկման, բայց դեմ եմ, եթե կա մի բան չքննարկելու պայմանավորվածություն, դա հետո քննարկելուն:

[Արամ]

Էն, որ ակումբում գրված ցանկացած գրառում, ցանկացած ակումբցի իրավունք ունի քննարկելու, ինձ թվում ա ոչ մեկ դեմ չի, առավել ևս․ դա խոսքի ազատության կարևոր գործոն ա, որը պետք ա պահապանվի։ Կարծում եմ, ստեղ էդ իրավունքի լինել չլինելու մասին խոսք չկա։

Քո խնդիրը գիտե՞ս որն ա։ Դու երեխայի նման միանգամից դեպի....

Բան չունեմ ասելու, բայց կոնկրետ Ալֆային ես բավականաչափ լավ գիտեմ, իրա լճացած վիճակներն ու պոտենցիալն էլ լավ գիտեմ: Իհարկե կարա խորհրդիս չհետևի, բայց ասեցի՝ ասեմ, թող իմանա աշխարհում ինչը ոնց ա աշխատում:

Եթե Բյուրի գրառումը կարդանք (որին, որ Լիզբեթը արձագանքել էր, ու որը կարդալուց ես էլ տհաճություն զգացի, ուղղակի չարտահայտվեցի) ըդեղ կոնկրետ օրագրի գրառումը, կամ ասենք որպես ստեղծագործություն չէր քննարկվում։ Բյուրի գրառումում կոնկրետ քննարկվում էր Ալֆան, որպես մարդ իրա հատկությունները, մասնավորապես՝ իրան լավ գիտեմ, քո խնդիրը էս ա էն ա, և այլն։ Անձամբ ես, էդ գրառումը կարդալուց, ոչ մի բան չհասկացա, որովհետև խիստ անձնական էր, իրանք իրար գիտեն, մեկը մյուսի պրոբլեմը, պոտենցիալը և այլն։ Ու ոնց հասկացա, հենց էդ պատճառով էլ, ինչպես Շինարարը նշեց, Օրագրեր բաժնում փակվել ա թեմաններում պատասխանելու հնարավորությունը։ Ու հա խոսքը Բյուրի էդ գրառման առաջին պարբերության մասին ա, էդ պարբերությունը կարդալուց տպավորություն ա, որ դա Բյուրի ու Ալֆայի չաթն ա, ըտեղ ինչ որ թեմա չի քննարկվում, կամ գրառում չի քննարկվում։

Կարծում եմ, որ Լիզբեթի խառնվելն էլ էր անտեղի։ Չեմ թաքցնում, իմ համար էլ էր տհաճ էդ գրառումը կարդալը, բայց էդ Բյուրի իրավունքն ա, եթե մարդը թույլ ա տալիս իր անձին վերաբերվող նման գրառումներ, ոչ մեկ չի կարա Բյուրին սահմանափակի էդ հարցում։

Հ․Գ․ Ուղղակի խնդիրը նրանում ա, որ օրագրի գրառումները խիստ կապված են կոնկրետ մարդու անձի հետ, ու սահմանը պահել, թե քննարկման որ մասն ա արդեն անձի քննարկում, որ մասը գրառման` բարդ ա։

[StrangeLittleGirl]

Օֆ, կրկնվեմ՝ ակումբում երբ եկա՝ չգիտեի ինչ պատճառներով ու ոնց են օրագրերը փակ եղել քննարկումների համար, բայց էդ ուղղակի դարձել էր էն հոգեբանական խեղճացած պահերին ներսում կուտակվածը մի կողմ դնելու ձև, ես գիտեի, որ հատուկենտ մարդիկ են օրագիրս կարդում ու նաև օրագիրն օգտագործում էի գրելու տեխնիկան հղկելու համար: Հիմա լիքը բաներ, ոնց Արշակն էր ասում, doc-ի մեջ կլցնեմ, ակումբում չեմ գրի: Ես էլ եմ կողմ, որ ցանկացած հանրային բան ենթակա է քննարկման, բայց դեմ եմ, եթե կա մի բան չքննարկելու պայմանավորվածություն, դա հետո քննարկելուն:

Օրագրերը չքննարկելու պայմանավորվածություն չկա, կա օրագրերի թեմաներում քննարկում չծավալելու:

[John]

Ավելի պարզ, քան Արամը ներկայացրեց իրավիճակը՝ ես չեմ կարող ներկայացնել։
Չգիտեմ ով ում հետ, ինչ հարաբերությունների մեջ ա, ինչ են իրար թույլ տալիս, հրապարակային թե առանձին, ինչ պայամնավորվածություն կա ԱԿումբում ու ինչի պայմանավորվածություն չկա, բայց, անկախ էդ ամենից, եթե ես նեղված-օրագրային գրառում անեմ, ու ինչ-որ մեկը սկսի հանրային վերլուծություն անել իմ վիճակի մասին, սկսի խորհուրդներ տալ և այլն, ամենայն հավանականությամբ շատ կոշտ պախասխանի կարժանանա, որտև հոգեբանի անկյունի տեղն էլ գիտեմ, բժշկական խորհրդատվությանն էլ, ու էդ քննարկողների տեղն էլ, ենթադրաբար․ եթե անհրաժեշտություն լինի՝ ինքս կդիմեմ։ Ոչ մեկը թող իրեն իրավունք չվերապահի իրեն ավելի հասուն ու կյանքը հասկացող համարելով ինձ խորհուրդներ տա, եթե իրեն չեմ դիմել։

[StrangeLittleGirl]

Ավելի պարզ, քան Արամը ներկայացրեց իրավիճակը՝ ես չեմ կարող ներկայացնել։
Չգիտեմ ով ում հետ, ինչ հարաբերությունների մեջ ա, ինչ են իրար թույլ տալիս, հրապարակային թե առանձին, ինչ պայամնավորվածություն կա ԱԿումբում ու ինչի պայմանավորվածություն չկա, բայց, անկախ էդ ամենից, եթե ես նեղված-օրագրային գրառում անեմ, ու ինչ-որ մեկը սկսի հանրային վերլուծություն անել իմ վիճակի մասին, սկսի խորհուրդներ տալ և այլն, ամենայն հավանականությամբ շատ կոշտ պախասխանի կարժանանա, որտև հոգեբանի անկյունի տեղն էլ գիտեմ, բժշկական խորհրդատվությանն էլ, ու էդ քննարկողների տեղն էլ, ենթադրաբար․ եթե անհրաժեշտություն լինի՝ ինքս կդիմեմ։ Ոչ մեկը թող իրեն իրավունք չվերապահի իրեն ավելի հասուն ու կյանքը հասկացող համարելով ինձ խորհուրդներ տա, եթե իրեն չեմ դիմել։

Կոշտ պատասխանը քո իրավունքն ա, բայց դու չես կարա ուրիշի տեղը որոշես ինքն իրավունք ունի քո գրառմանն արձագանքելու, թե չէ:

[StrangeLittleGirl]

Եթե Բյուրի գրառումը կարդանք (որին, որ Լիզբեթը արձագանքել էր, ու որը կարդալուց ես էլ տհաճություն զգացի, ուղղակի չարտահայտվեցի) ըդեղ կոնկրետ օրագրի գրառումը, կամ ասենք որպես ստեղծագործություն չէր քննարկվում։ Բյուրի գրառումում կոնկրետ քննարկվում էր Ալֆան, որպես մարդ իրա հատկությունները, մասնավորապես՝ իրան լավ գիտեմ, քո խնդիրը էս ա էն ա, և այլն։ Անձամբ ես, էդ գրառումը կարդալուց, ոչ մի բան չհասկացա, որովհետև խիստ անձնական էր, իրանք իրար գիտեն, մեկը մյուսի պրոբլեմը, պոտենցիալը և այլն։ Ու ոնց հասկացա, հենց էդ պատճառով էլ, ինչպես Շինարարը նշեց, Օրագրեր բաժնում փակվել ա թեմաններում պատասխանելու հնարավորությունը։ Ու հա խոսքը Բյուրի էդ գրառման առաջին պարբերության մասին ա, էդ պարբերությունը կարդալուց տպավորություն ա, որ դա Բյուրի ու Ալֆայի չաթն ա, ըտեղ ինչ որ թեմա չի քննարկվում, կամ գրառում չի քննարկվում։

Կարծում եմ, որ Լիզբեթի խառնվելն էլ էր անտեղի։ Չեմ թաքցնում, իմ համար էլ էր տհաճ էդ գրառումը կարդալը, բայց էդ Բյուրի իրավունքն ա, եթե մարդը թույլ ա տալիս իր անձին վերաբերվող նման գրառումներ, ոչ մեկ չի կարա Բյուրին սահմանափակի էդ հարցում։

Հ․Գ․ Ուղղակի խնդիրը նրանում ա, որ օրագրի գրառումները խիստ կապված են կոնկրետ մարդու անձի հետ, ու սահմանը պահել, թե քննարկման որ մասն ա արդեն անձի քննարկում, որ մասը գրառման` բարդ ա։

Ամեն մարդ ակումբում որևէ գրառում կարդալիս հազար տիպի զգացողություն ա ունենում, ու դա կախված ա նրանից ով ում ինչքանով ա ճանաչում, գրառումը մի հոգու ա ուղղված, թե հազար հոգու: Հիմա պատկերացրեք բանից բեխաբար, ակումբում չգրանցված մեկը կարդա էս քննարկումը։ Ըստ ձեզ բան հասկանալու՞ ա։ Իմ գրառման առաջին մասը, հա, ուղղված էր Ալֆային, բայց շարունակությունը նաև թեմայի քննարկում էր, ու կարար ծավալվեր: Իսկ Ալֆայի անձը քննարկվում ա, որովհետև ինքն իրա օրագրում իրա անձը քննարկել ա, ու իմ պատասխանն էդ քննարկման շարունակություն ա: Եթե մի անձ հրապարակայնորեն իրա անձը քննարկում ա, պիտի պատրաստ լինի, որ էդ քննարկմանը կարող ա ուրիշներն էլ միանան, հաճախ նաև լրիվ անծանոթ մարդիկ: Ասում եմ՝ ես կարամ հերթով ցույց տամ, թե իմ օրագրային գրառումներից ինչ տեսակի քննարկումներ են ծավալվել, ու էդ իրավունքը տրվել ա քննարկումը ծավալողին, որովհետև ես իմ անձը դրել եմ հրապարակային քննարկման:

Ես չգիտեմ, թե օրագրերում ինչու ա քննարկման հնարավորությունը փակվել, որովհետև էդ ժամանակ ակումբ չէի մտնում, բայց անկախ ամեն ինչից կարծում եմ, որ ճիշտ որոշում ա զուտ օրագրերի ընթեռնելիության տեսանկյունից: Առաջ մտնում էիր, հազար էջ քննարկում կարդում, որ հետո նոր հեղինակի նոր գրառում տեսնեիր: Իսկ էսպես ուղղակի ավելի հարմար ա:

[Արշակ]

Կարծեմ պահանջելու մասին ի սկզբանե խոսք չի էլ եղել։

Դե բա հենա–հենա ուզում էիք Ակումբի կանոնադրությամբ արգելեիք քննարկելը

Հա, բայց քանի որ օրագրերն ավելի անձնական են բնույթով, դրանց դեպքում համապատասխանաբար ավելի շատ նրբանկատության կարիք կա։

Հա, բան չասեցի, բայց դե էլի՝ էդ քննարկողի որոշելիքն ա։

[Արշակ]

Առաջարկում եմ օրագրային թեմա մտնելուց ընթերցողին մի հատ զակոննի «Terms and conditions» դեմ տանք, որն ընդունելով համաձայնվում ես որ էդ գրառումները երբեք, որևէ տեղ, որևէ մեկի հետ չես քննարկելու, ու վաբշե, կարդալուց հետո մոռանալու ես։ ՈՒ վաբշե՛, ի՞նչ գործ ունես քիթդ խոթում ես ուրիշի անձնականի մեջ, կարդում ես քեզ չվերաբերվող բաներ․ էն մարդը ընդեղ իրա նեղված սիրտն ա դատարկում ինքն իրանով։

[StrangeLittleGirl]

Առաջարկում եմ օրագրային թեմա մտնելուց ընթերցողին մի հատ զակոննի «Terms and conditions» դեմ տանք, որն ընդունելով համաձայնվում ես որ էդ գրառումները երբեք, որևէ տեղ, որևէ մեկի հետ չես քննարկելու, ու վաբշե, կարդալուց հետո մոռանալու ես։ ՈՒ վաբշե՛, ի՞նչ գործ ունես քիթդ խոթում ես ուրիշի անձնականի մեջ, կարդում ես քեզ չվերաբերվող բաներ․ էն մարդը ընդեղ իրա նեղված սիրտն ա դատարկում ինքն իրանով։

Ուզում ես էլ օրագիր գրող չլինի՞ մարդիկ գրում են, որովհետև կարդացող կա, ինչքան էլ պնդեն, որ սիրտ են դատարկում, ու կարդացող իրանց պետք չի: