Թեմայից դուրս, բայց հետաքրքիր կամ կարևոր գրառումներ

[Vaio]

Բարի օր Ձեզ:

Հիմա վերջը ով էր մեղավոր Լևոնը, թե Քոչը? )

[Mr. Annoying]

Բարի օր Ձեզ:

Հիմա վերջը ով էր մեղավոր Լևոնը, թե Քոչը? )

Ես էի մեղավոր, եկած-չեկած կռիվ գցեցի

[Vaio]

Ես էի մեղավոր, եկած-չեկած կռիվ գցեցի

Փաստորեն էս 7 տարիա դու ես հա լարվածությունը սենց պահում? Վայ-վայ-վայ, բա կարելիա....

[Ռուֆուս]

Երեխեեեեե՜ք, որ շատ խնդրեմ, վիդեոն կբացե՞ք, լայքեք: Մերսի՜:

[Chuk]

Երեխեեեեե՜ք, որ շատ խնդրեմ, վիդեոն կբացե՞ք, լայքեք: Մերսի՜:

Դուխդ չհերիքե՞ց տրանսլիտով գրես

[StrangeLittleGirl]

Էրեկ Սեն Էնդրյուսում առաջին անգամ գյադեքի մի կույտ փողոցում կպշկեց՝ կռվի ակնկալիքով. էստեղ սովորաբար մարդիկ տենց դեպքերում ուղղակի քայլերն արագացնում են, փախչելու անում, բայց իմ հայկական էությունը թույլ չտվեց թռնել:



Մի անգամ նման բան Դանդիում ա եղել, որ ավելի մեծ քաղաք ա: Մենք խմբով էինք, երեկոյան ժամ, անցնում էինք փաբի մոտով, մի կուչկա հարբածներ սկսեցին հետևներիցս կրքոտ պարային շարժումներ անել ու հռհռալ, արևմտաեվրոպացի ուղեկիցներս ուղղակի արագացրին քայլերը, իսկ ես էլի չդիմացա, հետ դարձա ու պարողներից հետաքրքրվեցի, թե արդյոք անհագ կերպով տենչում են հետս պարել, ինչին իրանք արդեն իրանց վրա ծիծաղալով պատասխանեցին, թե չէ, ախպեր, շնորհակալություն (բրիտանական քաղաքավարություն):


Էրեկվանները հարբված չէին, ինձ թվաց: Երկուսը տարիքով մեծ էին՝ երեսունի կարգի, երկուսը ավագ դպրոցականի տեսք ունեին՝ 17-19 տարեկան: Մի քիչ ավելի վտանգավոր էին երևում, սկզբում արագացրի քայլերս, հետո հայը հաղթեց, չդիմացա, հետ դարձա, բռնեցի մեկի ձեռքի թենիսի ռակետը, որով սպառնում էին հարվածել ինձ:Դ ու ուղղակի ասացի՝ ամոթ քեզ, մեծ տղա ես: Հետաքրքրվեց՝ տեղացի եմ, թե չէ, ասացի՝ չէ, բայց էլի եմ ասում, ամոթ քեզ, նայեցի մեջների ջահելներին՝ ասացի՝ սա էլ ձեզ համար նմանական մոդե՞լ ա, ուզում եք իր տարիքում իրեն նմանվե՞լ, սովորական լուզեր, ու շրջվեցի ճամփաս շարունակեցի, տարիքովը հետևիցս էլի գոռգոռում էր, թե բա որտեղից եմ, հռհռում իրան իրան, իբր վրաս ղժժում ա, ես թողեցի գնացի: Հայաստանում նման բան լիներ, սուտի որձակությունս հանգեցնելու էր, որ խմբով բռնեն-տփեն, ուրիշ ոչինչ: Հա, կա խուժանություն, բայց էստեղի խուժաններն էլ նույնիսկ ավելի քաղաքակիրթ են, թե ոնց:

Ուրեմն հայ լինել նշանակում ա ամեն անասունի ռեակցիա տա՞լ ուֆ էս ինչ հետ եմ մնացել

[StrangeLittleGirl]

Ժող ջան, իմ շատ սիրելի մարդիկ, օրագրերը կոչվում են անձնական. անկախ նրանից, թե անձնականության ինչ աստիճան ենք ներդնում դրանցում, դրանք մնում են խիստ ինտիմ անկյուն, էն թաքուն տեղը, որտեղ անկաշկանդ կարող ենք մեր ինտիմ տեղերը քորել և խեթ հայացքների չարժանանալ: Մեկ-մեկ իհարկե մեջբերում ենք անձնական օրագրերից գրառումներ՝ պոզիտիվ նկատառումներով, ասենք՝ վայ, ինչ հավես ա, կամ մեկ էլ դեպքից մի այլ դեպք հիշելով, ասենք՝ Ռուֆուսը հիշում ա՝ ոնց ա իր ֆլեթմեյթը ունքերը հանել, մի ուրիշը նմանատիպ այլ դեպք ա հիշում և այլն: Բայց նեգատիվ նկատառումներով իմ անձնական օրագրի գրառումները մի մեջբերեք, ախպոր պես, ես քննադատություն չեմ ուզում, չեմ անկնկալում. ստեղծագործական թեմա չեմ բացել, ոտանավոր դրել, որ հիմա էլ սրտի դողդոջով սպասեմ արձագանքներին: Բան եմ գրում, մեկ էլ մեկդ իմ յեքա գրառումս մեջբերում եք, թե՝ յախք, բաղնիքդ անուշից վիրավորական բան չկա, քո ցավն էլ տանեմ, գնա գրի էդ մասին, բայց իմ գրառումը մի մեջբերի էդ ասելիս, կամ հիմա՝ հայ լինելն էս ա, էս չի: Խոր փիլիսոփայական գրառումներ չեմ անում, ճշմարտություններ չեմ փորձում գտնել, նոր տեսություններ չեմ առաջադրում, բան էր, այ մարդ, ասի, գիտական ամսագրում չեմ պատրաստվում տպագել, ոչ էլ բանավեճի ընթացքում եմ ասել, ես իմ անձնական օրագրում գրել եմ: Ընդ որում, էս վերջերս լինում ա համ ուզում եմ գրեմ, համ նմանատիպ արձագանքների հնարավոր լինելը հուշում ա ինձ՝ չգրել, առանց էն էլ ինձ ստիպելով եմ գրում: Ես հնարավորինս աշխատում եմ ձեր օրագրային մտքերը քննադատական պրիզմայի միջով չանցնկացնել, եթե երբևէ արել էլ եմ, ներողություն եմ խնդրում, ես չեմ հիշում, նույնպիսի վերաբերմունք եմ աղերսում իմ՝ անձնական մակնշումն ունեցող գրառումների հանդեպ, որքան էլ դրանք արված լինեն թեթև ժանրի մեջ և իմ հոգեբանական վիճակի վայրիվերումների մասին ակնհայտ հղումներ չպարունակեն: Շնորհակալություն ականջալուր լինելու համար:

Ես գիտեմ, որ հին ակումբային ավանդույթների համաձայն նմանատիպ գրառմանը և դրա նախորդներին պետք ա իմ օրագրում պատասխանեի՝ մեջը լիքը կպնողական, թաքուն թույն, որ բանից բեխաբար մարդը չջոկեր ինչի մասին ա, բայց քանի որ ես կռիս մեռնում եմ ու վաղուց արդեն իմ օրագիրը չեմ գործածում որպես ակումբցիներին կպնելու լծակ, պատասխանում եմ ստեղ:
Հասկացանք, Շին ջան, որ օրագիրդ անձնական ա, ու դուր չի գալիս, որ թեմայից դուրսում մեջբերում եմ, քննարկման տանում, բայց կարայիր.
1. Դա անձամբ ինձ ասել կա՛մ էս թեմայում, կա՛մ անձնական նամակով. ի վերջո, հնարավոր ա, որ էս գրառումդ չտեսնեի ու էլի օրագրիցդ բան մեջբերեի (բայց տեսել եմ ու մեջբերում եմ): Ու բացի դրանից ես սիրում եմ, երբ ամեն ինչ ուղիղ ա ասվում մարդկանց էրեսին, ոչ թե նամյոկներով
2. Օրագիրը բաց տարածք ա: Եթե դու գրում ես էնտեղ, պիտի պատրաստ լինես ցանկացած տիպի ռեակցիաների: Իհարկե, կարամ որպես հեշտ լուծում ասեմ՝ մի գրի: Բայց չէ, ասում եմ՝ գրի, իսկ պոտենցիալ ռեակցիաներին էլ սովորի դիմակայել: Լուրջ եմ ասում, օգնում ա: Ու սա ասում եմ որպես մի մարդ, որը շատ ավելի խոցելի ա իրա օրագրում, քան բազմաթիվ այլ ակումբցիներ (ու համապատասխանաբար ռեակցիաները կարան ավելի խոցելի լինեն)

[Շինարար]

Ես գիտեմ, որ հին ակումբային ավանդույթների համաձայն նմանատիպ գրառմանը և դրա նախորդներին պետք ա իմ օրագրում պատասխանեի՝ մեջը լիքը կպնողական, թաքուն թույն, որ բանից բեխաբար մարդը չջոկեր ինչի մասին ա, բայց քանի որ ես կռիս մեռնում եմ ու վաղուց արդեն իմ օրագիրը չեմ գործածում որպես ակումբցիներին կպնելու լծակ, պատասխանում եմ ստեղ:
Հասկացանք, Շին ջան, որ օրագիրդ անձնական ա, ու դուր չի գալիս, որ թեմայից դուրսում մեջբերում եմ, քննարկման տանում, բայց կարայիր.
1. Դա անձամբ ինձ ասել կա՛մ էս թեմայում, կա՛մ անձնական նամակով. ի վերջո, հնարավոր ա, որ էս գրառումդ չտեսնեի ու էլի օրագրիցդ բան մեջբերեի (բայց տեսել եմ ու մեջբերում եմ): Ու բացի դրանից ես սիրում եմ, երբ ամեն ինչ ուղիղ ա ասվում մարդկանց էրեսին, ոչ թե նամյոկներով
2. Օրագիրը բաց տարածք ա: Եթե դու գրում ես էնտեղ, պիտի պատրաստ լինես ցանկացած տիպի ռեակցիաների: Իհարկե, կարամ որպես հեշտ լուծում ասեմ՝ մի գրի: Բայց չէ, ասում եմ՝ գրի, իսկ պոտենցիալ ռեակցիաներին էլ սովորի դիմակայել: Լուրջ եմ ասում, օգնում ա: Ու սա ասում եմ որպես մի մարդ, որը շատ ավելի խոցելի ա իրա օրագրում, քան բազմաթիվ այլ ակումբցիներ (ու համապատասխանաբար ռեակցիաները կարան ավելի խոցելի լինեն)

Օքեյ, Բյուր ջան

[Sambitbaba]

Ես գիտեմ, որ հին ակումբային ավանդույթների համաձայն նմանատիպ գրառմանը և դրա նախորդներին պետք ա իմ օրագրում պատասխանեի՝ մեջը լիքը կպնողական, թաքուն թույն, որ բանից բեխաբար մարդը չջոկեր ինչի մասին ա, բայց քանի որ ես կռիս մեռնում եմ ու վաղուց արդեն իմ օրագիրը չեմ գործածում որպես ակումբցիներին կպնելու լծակ, պատասխանում եմ ստեղ:
Հասկացանք, Շին ջան, որ օրագիրդ անձնական ա, ու դուր չի գալիս, որ թեմայից դուրսում մեջբերում եմ, քննարկման տանում, բայց կարայիր.
1. Դա անձամբ ինձ ասել կա՛մ էս թեմայում, կա՛մ անձնական նամակով. ի վերջո, հնարավոր ա, որ էս գրառումդ չտեսնեի ու էլի օրագրիցդ բան մեջբերեի (բայց տեսել եմ ու մեջբերում եմ): Ու բացի դրանից ես սիրում եմ, երբ ամեն ինչ ուղիղ ա ասվում մարդկանց էրեսին, ոչ թե նամյոկներով
2. Օրագիրը բաց տարածք ա: Եթե դու գրում ես էնտեղ, պիտի պատրաստ լինես ցանկացած տիպի ռեակցիաների: Իհարկե, կարամ որպես հեշտ լուծում ասեմ՝ մի գրի: Բայց չէ, ասում եմ՝ գրի, իսկ պոտենցիալ ռեակցիաներին էլ սովորի դիմակայել: Լուրջ եմ ասում, օգնում ա: Ու սա ասում եմ որպես մի մարդ, որը շատ ավելի խոցելի ա իրա օրագրում, քան բազմաթիվ այլ ակումբցիներ (ու համապատասխանաբար ռեակցիաները կարան ավելի խոցելի լինեն)

Ես չգիտեմ, թե կոնկրետ ինչ գրառման մասին է խոսքը, բայց շատ ուզեցա կարծիք հայտնել, կներեք...

Լրիվ համաձայն եմ Բյուրի հետ, որ Ակումբում առկա յուրաքանչյուր օրագիր, ինչպես յուրաքանչյուր այլ գրառում, հենց գրվելու պահից դառնում է բոլորի սեփականությունը, և եթե հեղինակը չի ցանկանում, որ լինի այդպես, ուրեմն ավելի լավ է, գրի տետրում ու տետրն էլ կողպեքի տակ պահի: Որովհետև, եթե դու այնքան ես ազնիվ (Բյուրի պես), որ կարող ես քո ամենամեծ ուրախություններն ու տխրություններն անգամ ցուցադրել բոլորին, ուրեմն արդեն իսկ համաձայնվել ես թե դրական և թե բացասական արձագանքների:

Շատ օրագրեր դեռ չեմ կարդացել, իհարկե (անպայման կարդալու եմ), բայց Բյուրինը կարդացել եմ ու հիացած եմ նրա համարձակությունից և ուժից` համաձայնվել լինել այդքան խոցելի: Եվ այդ պատճառով երբեք չեմ ասի, թե իրենից ավելի լավ եմ հասկանում ակումբային օրագրի իսկական նշանակությունը: Ըստ իմ հասկացածի, կոնկրետ ինձ այն չի բավարարում, քանզի ես ինքս շատ էլ կուզեի, որ իմ օրագրային գրափումներն անգամ բանավեճի ենթարկվեին, և հենց դա է օրագիր չունենալուս պատճառը: Ակումբն ինքը հենց քննարկում է որ կա, և այդ իմաստով "Օրագրեր" բաժինը կարծես մի տեսակ "անտի-ակումբ" լինի Ակումբի մեջ: Այնքան հաճախ է պատահում, որ կարդում ես մարդու գրառումն ու հմայվում դրանով, կամ ցավում այդ գրառման համար ու կուզենայիր երկու խոսք ասել... Դե գնա` նամակ գրիր կամ եսիմ էլ ինչ... երբեմն ժամանակ չկա, երբեմն ականջի հետև ես գցում ու կորում է գնում... Ինձ համար ցավալի է դա:

Կարծես շեղվեցի մի քիչ, ու քանի որ շեղվել եմ, շարունակեմ շեղվել ու ասեմ մի այլ բան էլ.

"Հարցազրույցներ" բաժինը:

Մեկն իր վրա համարձակություն է վերցնում կազմել հարցերի որոշակի ցուցակ կոնկրետ անձի համար: Վատ բան չէ, իհարկե: Բայց ի՞նչ, եթե մեկ ուրիշն էլ կուզենար իր հարցը տալ այդ մարդուն... Իսկ ի՞նչ, եթե տրված կոնկրետ հարցին պատասխանից հետո միայն մեկ ուրիշի մոտ մեկ այլ` ավելի կարևոր հարց է ծնվում...
Ավելի լավ չէ՞ր լինի ուղղակի ազատ հարցազրույցներ բացել `"Հարցազրույց այսինչի հետ", "...այնինչի հետ" և բոլորն ազատ տային իրենց հարցերը: Կարծեմ նման մի բան կա, չէ՞, եթե չեմ սխալվում, "Ask.am" անունով: Ինչու՞ չունենալ սեփականը Ակումբում...
Կարծում եմ, վատ տարբերակ չէր լինի Ակումբի առավել ակտիվացման համար...

[Շինարար]

եթե դու այնքան ես ազնիվ

Չէ, ապո ջան, ես ահավոր անազնիվ եմ, դրա համար էլ հեռու եմ խաղում, կտոր մը խիղճ ունեցեք, թող արեք խաղամ, ես ձեզ չեմ խանգարում չէ՞ կարծեմ...


Չնայած ահավոր հետաքրքիր ա դեռ ինչքան կզարգանա քննարկումը հստակ արտահայտված աղերսանքիցս հետո ռսի ասած՝ մաչիծի մինյա, ճիշտ եք անում:

[Sambitbaba]

Չէ, ապո ջան, ես ահավոր անազնիվ եմ, դրա համար էլ հեռու եմ խաղում, կտոր մը խիղճ ունեցեք, թող արեք խաղամ, ես ձեզ չեմ խանգարում չէ՞ կարծեմ...


Չնայած ահավոր հետաքրքիր ա դեռ ինչքան կզարգանա քննարկումը հստակ արտահայտված աղերսանքիցս հետո ռսի ասած՝ մաչիծի մինյա, ճիշտ եք անում:

Շին ջան, ես քո ազնվության վրա չեմ կասկածում` մի նեղացիր, խնդրում եմ...
Ինձ ուղղակի զարմացրեց քո դիմադրությունը, երբ գրածդ ինչ-որ բանի մասին Բյուրն ինչ-որ բան է ասել:

Բայց էս ձեր զրույցն ինձ բորբոքեց մի տեսակ: Հեսա Սմոքի օրագիրը վերջացնեմ, քոնն եմ սկսում...
Էն ժամանակ կխոսենք:

[Շինարար]

Շին ջան, ես քո ազնվության վրա չեմ կասկածում` մի նեղացիր, խնդրում եմ...
Ինձ ուղղակի զարմացրեց քո դիմադրությունը, երբ գրածդ ինչ-որ բանի մասին Բյուրն ինչ-որ բան է ասել:

Բայց էս ձեր զրույցն ինձ բորբոքեց մի տեսակ: Հեսա Սմոքի օրագիրը վերջացնեմ, քոնն եմ սկսում...
Էն ժամանակ կխոսենք:

Սամ ջան, չէ հա, ինչ նեղանալ, ինձ մոտ ընդհակառակը հակառակ ազդեցություն ունեցավ, հիմա հետաքրքիր ա, թե դեռ մինչև ինչքան կքննարկվի: Յուրաքանչյուրն իրավունք ունի իր անձնական կարծիքն ունենալու իմ անձնական գրառումների յուրաքանչյուր կետի մասին և այդ կարծիքը բարձրաձայնելու ֆորումի շրջանակներում, քանի դեռ ակումբի կանոնադրությանը դա չի հակասում: Արխային կարող եք իրագործել ձեր կանոնադրական իրավունքը, ես ի՞նչ, ընդամենը ձեզ բոլորիդ տեղեկացրի, որ բացասաբար եմ ընդունում իմ օրագրային գրառումների քննադատական քննարկումը, ինձ դա դուր չի գալիս, եթե կուզես՝ տհաճ ա, ու որևէ հանրօգուտ նպատակ չեմ էլ տեսնում դրանց քննարկումից, բայց լավ, արխային արեք, կանոնադրությունը որևէ կերպ դրանով չի խախտվում:


Հ. Գ. Շահում է ֆորումը, շահում ենք բոլորս:

[Mephistopheles]

… որ Ակումբում առկա յուրաքանչյուր օրագիր, ինչպես յուրաքանչյուր այլ գրառում, հենց գրվելու պահից դառնում է բոլորի սեփականությունը, և եթե հեղինակը չի ցանկանում, որ լինի այդպես, ուրեմն ավելի լավ է, գրի տետրում ու տետրն էլ կողպեքի տակ պահի: ..

Սամ, սեփականություն չի դառնում, կարա դառնա քննարկման առարկա, բայց ոչ սեփականություն… չես կարող օգտագործել… կարաս քննարկես ու ստեղ Շինը կարա բողոքի կռվի, բայց շատ բան չի կարա անի… չնայած եթե ինքը չուզի ես չեմ քննարկի եթե բզմզելու հավես չունենամ…

[Mephistopheles]

Ճող, ձեր պրագրային գրառումները շատ շատ շատ ավելի լավն են քան բոլոր մնացած գրառումները, պատմվածքներն ու մանրապատումները միասին վերցրած…

[StrangeLittleGirl]

Շին ջան, ես քո ազնվության վրա չեմ կասկածում` մի նեղացիր, խնդրում եմ...
Ինձ ուղղակի զարմացրեց քո դիմադրությունը, երբ գրածդ ինչ-որ բանի մասին Բյուրն ինչ-որ բան է ասել:

Բայց էս ձեր զրույցն ինձ բորբոքեց մի տեսակ: Հեսա Սմոքի օրագիրը վերջացնեմ, քոնն եմ սկսում...
Էն ժամանակ կխոսենք:

Սամ, էս դու օրագրերը «հատորներո՞վ» ես կարդում